De ideologie van Groen Links- ‘De Aarde’ legt ons harde (CO2)grenzen op- dankt haar opkomst aan de Anglo-Amerikaanse financiële elite. Dat toont historisch bronnenonderzoek door socioloog Donald Gibson in Ecology, Ideology and Power’ in 2014 verschenen bij het Linkse Progressive Press. Het motief: Zij zien in welvaart van de (groeiende) massa een bedreiging voor eigen macht en privileges. Die macht willen zij concentreren in handen van eigen allianties.

Die financiële en industriële elite – door Gibson als Anglo-American Establishment genoemd- ontwierp het intellectuele fundament en financierde de opkomst van de moderne milieubeweging vanaf de jaren ’60, en financierde Earth Day in 1970: het platform van waaruit ‘het Milieu’ uit Amerika naar ons overwaaide als alomvattende (fatalistische) ideologie van de pop-cultuur.

Misanthropic Foundations
Wat in media is afgeschilderd als ‘grassroots’-beweging, milieuclubs met dreadlock-ragebollen en asbak-rashonden- iets dat van onderaf zou ontstaan- werd in werkelijkheid van bovenaf bedacht en gefinancierd door ‘Misantropic’ foundations (woordgrapje van Gibson). Zoals Ford Foundation, Rockefeller Foundation, Rockefeller Brothers Fund (financier van Greenpeace en 350.org).

Ik ga in meer detail op die foundations in en hun sponsoren inclusief ideologie in opvolgende blogs, die vaak ronduit Nazistisch is en anti-humanistisch. (Mensen met ‘maden’ vergelijken, een ‘ziekte’ en een ‘kanker’)

Vlak ook de faciliterende rol van ons Koningshuis niet uit als eerste lid en sponsor van de rijke industrielen-groep Club van Rome (‘de mensheid is een kanker’) via Prins Bernhard (Bilderberg, Wereld Natuur Fonds), Beatrix en Prinses Irene en de eerder hier beschreven close friend van de Oranjes: Pieter Winsemius (VVD), de Mc Kinsey-klimaatschandknaap van milieu-internationalist en bankier David Rockefeller.

Winsemius bedacht het ‘transitie’-schema om ons vanaf 2012 weer langzaam de steentijd in te werpen met inferieure energie-vormen.

‘De Aarde’ = de zittende elite
Volgens Gibson kun je ‘De Natuur’ en ‘De Aarde’ vooral zien als machts-metaforen voor ‘de elite’, specifiek: een Anglo-Amerikaanse financiële elite en hun allianties met angst voor (ontwikkeling en welvaart van) de massa. Immers, ‘de natuur’ – een menselijk construct- die vraagt niets. Het is een club mensen die zich als spreekbuis opwerpt voor ‘De Aarde’.

Zoals ook ‘eindige grondstoffen’ een debattruc is. Grondstoffen zijn geen ecologisch gegeven of ecologische grens. Ze ontstaan door benutting van menselijk vernuft, zoals ‘het Milieu’ waarin mensen leven door mensen zelf is gemaakt.

Men bepleit dus -logisch geredeneerd- eigenlijk een einde van menselijk vernuft en ontwikkeling: een armoedeval voor de massa met moreel vernis. Dan mag uiteindelijk enkel ‘the happy few’ van een klimaat-elite de welvaart genieten die we nu hebben.

Na moord op JFK vrij spel
Gibson laat zien hoe het ‘pro-mens’ en ‘pro-ontwikkeling’-denken van de katholiek John F Kennedy (en eerder Franklin D Roosevelt) na 1964 werd ingeruild voor een (anti-populatie)agenda die vooral een bevoorrechte elite in het Westen dient. De Vietnam-haviken die deze oorlog lieten escaleren als McGeorge Bundy waren tegelijk de meest ‘groene’ in de zin van ‘fout-groen’: ze alarmeerden de massa dat zij met ‘teveel ‘zouden zijn. Via die escalatie elimineerden ze tegelijk wat overpopulatie in Vietnam met 2 miljoen zielen.

Waar concepten en argumenten veranderden, ‘het klimaat’ en ‘de biodiversiteit’ kwamen er bij, het kernargument bleef een politieke agenda: Gij zijt Teveel/moet ingesnoerd.

De mythe die mainstream-media ons aansmeren alsof ‘het milieu’ iets van ‘links’ is, danken we aan de jaren ’80. In 1986 omarmde de Communistische Partij Nederland met de oprichting van Groen Links pas het groene gedachtengoed, terwijl Nijpels en Winsemius (VVD= rechts) onze eerste milieuministers waren.

Datzelfde door links omarmen van elitair groen denken, het gebeurde bij de Grunen in Duitsland in 1979: communisten zochten een nieuw wervend verhaal als machtsbasis, zoals Mark Rutte dat nu ook met ‘groen’ doet. Na de massamoorden in de Goelag Archipel had Rood haar wervende kracht verloren bij iedereen met meer dan 2 hersencellen.

Behalve dan bij Paul Rosemuller (Groen Links) en zijn Leninistisch-Marxistisch Collectief.

Groen Links is Extreem Rechts
Tegelijk ging een deel van ‘Rechts’ zich tegen ‘het Milieu’, het Club van Rome-fatalisme keren onder vrije-markt-absolutist Ronald Reagan en Margaret Thatcher, ‘het milieu’ als iets van ‘De Staat’.  Zo ontstond de huidige politieke tweedeling op groen gebied, die in feite een schimmenspel is. Want het vrije markt-absolutisme dient uiteindelijk ook het Anglo-Amerikaans establishment.

Zonder een sterke democratische natiestaat als scheidsrechter hebben ze immers vrij spel. Zo gebruiken ze ook ‘het milieu’ als uitholling van nationale soevereiniteit en daarmee de basis van onze democratie. In mijn blog over de Council on Foreign Relations – denktank van het Anglo-American Establishment haar buitenlandbeleid- beschreef ik al dat uitholling van de natiestaat voor hen een welkom gevolg was van internationale paniek over’het milieu’.

Het zijn ook de grote multinationals die gemakkelijker milieuwetgeving bekostigen, en de kleinere bedrijven die het onderspit delven. Zo observeert ook Gibson. ‘Het Milieu’ leidt zo tot consolidatie van bedrijven in conglomeraten met een beperkte groep aandeelhouders, althans: dat zie je nu gebeuren.

Zoals Gibson concludeert:

The core political ideas (van Ecologisme RZ), the devaluation of material progress (hekel aan materiele welvaart en vooruitgang bij de massa RZ) and the disparaging of reason (gevoel/intuitie en postmoderne concepten boven rede en logica plaatsen RZ), have their roots in aristocratic culture and were articulated by Malthus. The Idea of a limited world is not based on science or physical facts, it is an expression of power relations, which are in a sense zero sum (= ik win, jij verliest in plaats van win-win RZ)

En

The Real Goal of environmentalism and ecologism is the preservation and protection of the Anglo-American Establishment and its allies, junior partners and minions. Environmentalism is a socio-political doctrine. Specific arguments about resources, population or polution can change; such arguments can be abandoned. What does not and will not change are the sources of and purposes of those arguments.

We zien die tendens nu opnieuw bij ‘Duurzame Ontwikkeling’: de Wereldbank- vehikel van Anglo-Amerikaans Neo-kolonialisme (Zie John Perkins ‘Confessions of an Economic Hitman’) leent geen geld aan landen die energetisch zelfstandig willen worden met een stabiele energie-infrastructuur op fossiele brandstoffen, enkel aan landen die de ‘groene’ Agenda 21 invullen met niet renderende energievormen: die afhankelijk en arm blijven, en braaf hun grondstoffen afstaan.

Een kookstoofje op biomassa en een zonnepaneeltje voor de inferieure negers, zo vindt ook Milieudefensie-directeur Donald Pols en Farah Karimi van Oxfam Novib. Morgen in aflevering 2 gaan we verder in op het wie, wat hoe en de aard van de ideologie die nu van links tot rechts staatsideologie werd en zo in de regering komt.

In media hoor je uitsluitend de orthodoxie van ‘de planeet op haar laatste benen’, ecologie als Zero Sum-game (als wij welvarend worden, dan verliest ‘de aarde’= krijgt de elite minder macht). Wie er vragen bij stelt is al automatisch verdacht..Ja, het zijn Interessante Tijden.