Een vlieg kwaad doen… Sadisme?

Dankzij de Nobelprijs-voor-de vrede-waardige elektrische vliegenmepper kan je nu toch je sadisme uitleven op waarschijnlijk het stukje meest ongewenste biodiversiteit van Nederland, Musca domestica, de huisvlieg. Die kun je zo elektrisch roosteren.

Onze ouders en voorouders gingen nog met kranten te werk, of van die kleverige vliegenrollen die gewoon op ons vakantie-adres op Terschelling in de woonkamer hingen.Daar bungelden de vliegenlijven dan, aan een stroperige kleefsubstantie. Dat was eigenlijk best smerig om te zien.

Maar…Bij het krantenwerk, dan sla je zijn ingewanden naar buiten, die dan op het behang of de stoel blijven kleven. Dat geeft nog meer rotzooi.

Roosteren die ellendelingen, gna gna, grrrr. De uitvinder verdient de Nobelprijs voor de Vrede

Ter vergroting van het sport-element is er ook de Bug-buster. Dan bind je met een lasergeleid zout-geweer de strijd aan met binnenshuis-biodiversiteit. Hij lijkt op de super-soaker waarmee je andere mensen natspuit.

De huisvlieg is ‘oorspronkelijk’ waarschijnlijk  in Afrikaanse omstandigheden ge-evolueerd. Maar hij kan zich dankzij de mens en de rotzooi die Homo sapiens nalaat aan koudere streken aanpassen, en is dus absoluut niet bedreigd. Ze laten overal ook kleine poepjes na, zo kun je zien op de ramen en plaatsen waar ze vergaderen.

Wanneer het beeldscherm van de computer aanstaat, trekt dit ze als een magneet. Voor je het weet, krijg je dan al schrijvend een beetje het gevoel van zo’n bol zwart buikje op een Oxfam-wervingsposter.

Lasergeleide wraak! Grrrr, de website van Bugbuster

Al etend en poepend kunnen huisvliegen ziektes verspreiden Dus die vliegen verdienen het om met elektrische lading geroosterd te worden, terwijl ze in verzet tussen de ijzerdraadjes spartelen.

Dat roosteren levert een zeker genoegen op. Dat komt doordat die huisvlieg je tergt met zijn gezoem en gekriebel als hij op je landt. De vlieg roept zo steeds meer irritatie op tot je nijdig wordt en niets liever wilt dan ze hun verdiende loon geven. Op Geenstijl verwoorden ze die innerlijke grom als volgt:

We willen een totale genocide. Niet rusten totdat de laatste mug geplet is. Vorm burgermilities, rol kranten op en ga op expeditie. Zoek de kraamkamers en wrijf de babymugjes dood tussen twee stenen. Verkracht vrouwtjesmuggen met een tandenstoker en sla ze vervolgens stuk op de rotsen.

Het Geenstijl-wraakproza lijkt vooral geinspireerd op dat stekende zoem-biodiversiding, dat je ’s nachts uit je slaap kan houden, de huis-steekmug uit de Culex-familie met zijn zuigsnuit. Overdag kwelt de huisvlieg je met zijn aanwezigheid.

Huismus, je had vroeger ook mussenvallen en menig kind schoot er met luchtbuks op voor de lol

Waar ligt je grens….
Terwijl je op Facebook dagelijks met dierengeknuffel wordt doodgegooid als Lakmoes-proef voor hogere menselijkheid, heeft niemand moeite met het doodslaan van huisvliegen

Maar, wat als we een trapje hoger op de ladder klimmen naar Passer domesticus, de huismus. Vroeger had je ook mussen-vallen waarmee kinderen een cent bijverdienden, omdat mussen als ‘schaedelijk gedierte’ gezien werden. Wie vroeger een luchtbuks had, die zal vast ooit zo’n mus als doelwit hebben gekozen.

Voorzitter Mao van de Chinese Volksrepubliek liet hele volks-stammen uitrukken om de mus uit te roeien. Die zou de graan-oogst bedreigen. Mao roeide en passant ook 60 miljoen Chinezen uit.

Toch een beetje zielig al, die grappige tjilp-clowntjes, die ogen veel te sympathiek. Hoe erg moet zo’n mus je tergen, voor je sadistische wraakgevoelens krijgt? Als ze je gebakje op-eten?

Die kwam in Amsterdam eens op bezoek, de bruine rat, een exoot die in de 18de eeuw uit Azie hier kwam. Ik gaf ‘m een mep met de bezem

Er is in de Benelux nog steeds een bedrijf wildvallen.nl en haar website vangkooien.nl actief om alle ongewenste biodiversiteit op haar plaats te wijzen, zoals de steenmarter die steeds vaker huizen indringt. Officieel is die marter beschermd. Maar ik ken verhalen uit Deventer, waar Steenmarters in korte tijd voor 35 duizend euro schade aan auto’s aanrichten. En een verhaal, waarbij 1 marter zich boven de douche had genesteld. Ging de vrouw des huizes douchen, en plots regende het maden.

Wat zou jij dan met die marter doen, als hij binnen bereik kwam? Steeds wanneer ik net mijn auto uit de was-straat heb gehaald en netjes in de Wax gezet, dan gaat er een meeuw in wite schijt standaard zijn voor- en achternaam op schrijven. Flats met harde stukjes.

Of een houtduif die net paarse bessen heeft gegeten. Je zou een luchtbuks willen grijpen.

Ik woonde in een oud pand in Amsterdam, waar je ’s nachts de huismuizen over het tapijt hoorde rennen, Mus musculus domesticus. Muizenvallen, het doden van muizen, daar heeft ook niemand een probleem mee. Ze verspreiden Salmonella met hun continue gezeik.

Je zou ze misschien niet met een balk uit elkaar spletten. Maar de klassieke muizenval is ook geen pretje voor zo’n muis om in te sterven. Je eigen belang- een schoon huis zonder ziekte-kiemen- weegt dan zwaarder dan muizenleed.

Wie geen vlieg kwaad doet….
Maar dan de volgende stap. Zoals cabaretier Theo Maassen stelde: ‘Wie geen vlieg kwaad doet, is vaak te traag er 1 te vangen.’ Mensen zijn geen lieverdjes, bij veel mensen is deugdzaamheid vaak een vorm van lafheid. Ze zijn hooguit bang voor sociale consequenties van hun gedrag. Niet dat ze er niet heimelijk naar zouden verlangen iemand eens flink…

Dus… Wie zou jij stiekem willen kwellen?

Er schijnen bij milieuclubs mensen te zijn die mijn bloed kunnen drinken…. Mijn proza op Climategate.nl tegen milieuclubs die vissers kwellen, dat zat zo diep niet. Het was meer volgens het motto ‘strontvliegen vang je met stront’. Om mensen die moreel niet deugen te vangen, moet je ze lokken met datgene wat ze aantrekt.

En wanneer je over iemand schreef, wist je dan zeker dat ie het las. Nou vooruit, je kon daar een zeker genoegen aan beleven.

Sticker op de Kampbewaarders-woning Westerbork tegen ‘de Jacht’: ‘sterven is geen vermaak’

Sadisme, als kwelling genot wordt
Ongetwijfeld heeft iemand eens over mij gedroomd in kwellende zin. Omgekeerd deed ik dat ook wel eens.

Er komt ook een punt dat je zo door een ander mens getergd kan zijn, dat je de zelfde gevoelens krijgt die je ook bij vlieg-roosteren kan krijgen, als wanneer je een ander mens schade toebrengt.

Mensen kunnen ook de zelfde middelen tegen mensen gebruiken die ze als insecticide ontwikkelden, zoals Zyklon B. En zoals gifgas op soldaten in de Eerste Wereld Oorlog, om mensen als ongedierte te verdelgen. De meeste gezonde mensen doden elkaar niet voor de lol, maar als je continue onder vuur hebt gelegen…dan denk je misschien na zo’n gas-aanval: zo, hun verdiende loon. Maar de meeste soldaten stonden er dan niet bij te genieten, terwijl de wederpartij rochelde in het eigen slijm.

Flagellatie,

Dan is nog een volgende stap nodig: wanneer kun je zelfs een vorm van genot beleven aan kwelling van anderen? Een deel van het genot uit die vergelding, moet voortkomen uit een gevoel van onkwetsbaarheid, macht en overwicht.

Sadisme, het woord komt van Markies de Sade (1740-1814). Die beleefde seksueel genot aan het pijnigen van anderen, net als zijn evenknie Masoch die ook graag vernederd werd en gepijnigd. Een lekker stel dus, Sade en Masoch (SM)

Ik las een paar passages uit De 120 dagen van Sodom of De school der losbandigheid, in 1992 door Uitgeverij Bert Bakker uitgebracht. Daarin laat De Sade kleine meisjes ontvoeren, neemt ze gevangen in een kasteel. En met nog 3 handlangers die hij ‘Libertijnen’ noemt misbruikt hij ze op de meest smerige wijze, alles dat ooit in een menselijk brein in fysieke zin verzonnen kon worden, ze doen het, zoals ze elkaar ook te lijf gaan.

Hij takelt ze toe, zoals oorlellen afsnijden en uiteindelijk volgen als vanzelf de lustmoorden. Ziek is het woord niet meer, Satanisch wel.


De vertaler Hans Warren stelt:

Ik hoop dat de Nederlandse lezer onder de indruk zal raken van de gruwelijke schoonheid van de roman.

Maar je weet dat De Sade dit zelf echt deed. En na een soort antropologische verkenningstocht door de krochten van zijn geest leg je het met walging opzij, althans: dat deed ik wel, gadverdamme. Hoe kun je dan wat neuzelen over ‘literaire schoonheid’, en zoals de uitgever doet:

De Laatste jaren wordt Sade steeds minder als een interessant geval, en steeds meer als een groot schrijver beschouwd. Dit boek is niet alleen onthutsend, maar dikwijls ook humoristisch en diepzinnig.

En hele literaire besprekingen houden, zoals hier, waarbij je angstvallig probeert ieder moreel oordeel weg te laten  Al kun je de conclusie van die bespreking deels volgen, want dat is wat in de moderne cultuur is gebeurd. Zo is de mainstream

Dit wil zeggen dat in Sades literatuur erotiek een weerspiegeling is van de samenleving. Anders gesteld, mijns inziens moeten we volgens Barthes Sades literatuur begrijpen als een ver doorgedreven gedachte-experiment dat op het vlak van de erotiek nagaat wat de gevolgen zijn van de moderne gedachte dat de werkelijkheid geen hogere waarde uitdrukt.

Pornofeest met ligweide, de popularisering van groeps-seks met een DJ er bij…

Je mag nergens wat van zeggen, je ‘mag niet oordelen’ is het laatste ethische verwijt dat je ongeveer nog kunt krijgen. Wie denk je wel dat je bent…, welke Waarde denk je te verkondigen die hoger zou zijn dan elke andere. Ook in Friesland is 50 jaar na Fouceault het post-modernisme mainstream-wijsheid geworden.

Jai habt jauw woarhait, ik de maine

In die waarheid zijn ze dan weer ontzettend stellig, ze eisen met klem dat je die opgedrongen vorm van slordig denken direct adopteert. Als alle wegen naar Rome leiden, dan betekent dit nog niet dat Rome niet bestaat. Of dat de ene weg niet beter kan zijn dan de ander…

Viva-vingerplantjes en Vijftig Tinten Grijs
Zonder wat in de vroeger christelijke cultuur God heette- een absolute grond voor waarheid en schoonheid- is er geen onderscheid in smaak en wansmaak,. Geen Waarde, iets abstracts waar je naar op kunt klimmen. Alleen de Aarde, iets banaals waarin je af kunt dalen.

Meer transgressie dan in 120 dagen van Sodom, dat is fysiek onmogelijk. Dus zo heeft De Sade in zijn extremiteit zelfs nog een Waarde, doordat hij het absolute tegendeel uitoefent: het satanische. Of ‘een beetje satanisch’, wanneer je zo ver niet durft te gaan maar wel zijn waarden-loos universum onderschrijft.

Het meest demonische uit De Sades boek is wanneer hij de lezer rechtstreeks toespreekt en stelt ‘je zult niet alles waarderen, maar vast iets erbij vinden wat van je gading is’. Dus als je het vingeren van een 8 jarig kind niet geil vindt, misschien dan wel het over iemand heen plassen of poeproeren.

Als
a. je er maar mee wegkomt (niemand ziet het want het is toch in De Sade’s kasteel en hij heeft invloedrijke connecties)
b. het in je sociale peer-group maar ge-accepteerd wordt (zijn 3 Libertijnen zijn net zo, net als de mensen die elkaar deze verhalen opdragen)

… dan is het ‘goed’.

Hoe ver je daarin wilt gaan, slechts je durf, nieuwsgierigheid en behoefte zijn hier de grens.

Tijdens het schrijven komen ze op je beeldscherm zitten

Natuurlijk: Tussen zwart en wit liggen vijftig tinten grijs. En dat werd de titel van het mainstream-Sado- Masochisme-boek dat bij alle Viva-vingerplantjes op het nachtkastje lag: sop sop sop, ooh, mysterieuze miljardairrrrr!!!

Al die 30+-ik-bel -dus- ik -besta-dellen en Tinder-toiletjes met een mentaal rugzakje die ‘het’ niet vonden.

De Wasteland-feesten zoals 18 juli in Amsterdam, groeps-orgies met een DJ erbij. Althans, zo was dat vroeger aan de Voetboogsteeg in Amsterdam, je mocht er alleen niet roken, daar werd streng op toegezien. Verder lag iedereen met elkaar in de kluwen. ‘Vrouwen net als de Efteling waar je overal naar binnen kunt’, zo schreef Joost Zwagerman, die er ‘het Absolute Niets’ in zag.  Zij bewijzen tribuut aan De Sade, ‘Celebrating Liberty’. Ze beelden op Facebook een Dungeon Master af, iemand die de normen en waarden in de SM-kelder bewaart.

De Sade heeft met geestverwanten dus meer invloed op de populaire cultuur gehad, dan je dacht. Ook wanneer je niet beslist ondersteboven in een harnas wilt hangen, terwijl de Dungeon-master je een pak rammel geeft. Stel dat je zo sterft en gevonden wordt, is dat dan ‘in het harnas sterven’?

Wanneer kwelling dan toch beslist (intellectueel) bevredigend moet zijn, dan kanaliseer ik het liever in het roosteren van een huisvlieg. Het ergste dat je dan kan overkomen, is dat een mainstream-moralist-je ‘gefrustreerd’ vindt of ‘hypocriet’.

Hoe zal ik daar dan eens op reageren? Oh ja: Je mag niet oordelen!

– Wil je mij helpen jouw originele inzichten te geven over de (menselijke) natuur op een menselijker planeet: zet je waardering om in wat financiele energie via Stichting Milieu Wetenschap en Beleid,IBAN NL04INGB0005526038 onder vermelding van Blogs Rypke. En voeg je bij de donateurs die mij al jaren helpen onafhankelijk en vrij te zijn in een zee van volgers.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *