Vanaf Den Helder kun je sportvissen op Makreel, een tonijn-achtige die in zijn voedselwoede ook in alles hapt dat voor de bek komt
Bioloog- consultant in mariene aquacultuur Jonah van Beijnen stuurde zijn laatste advies-rapport met voorzichtig goed nieuws over de blauwvin-tonijn. De paai-populatie in de Middellandse zee herstelt zich weer, en er blijkt zelfs al op bescheiden schaal progressie bij kweek in gevangenschap. De eerste volledige kweek-tonijn lag in 2014 al op het bord bij een Nederlandse restaurateur.
Zijn analyse op basis van de realiteit, de data, werpt alweer nuancerend licht op de gedramatiseerde versie van de realiteit die onze massamedia over die turbovis verkopen, op gezag van hun geestverwanten bij milieuclubs.
Slechte voorlichting bij Publieke Omroep die het uitsterven van de tonijn verkondigt. Ze fokken als de tonijnen….nu ook in gevangenschap…
Tros Radar verkondigde april op gezag van Tom Grijsen van Greenpeace (…) nog het uitsterven van die turbovis, zoals ze 2016 al de ondergang der paling afkondigden. Zij meenden nu in april restaurants op gezag van Greenpeace en iemand die zich eetjournalist noemt, Joel Broekaart, te mogen brandmerken.
Omdat ze niet de adviezen uit de Viswijzer gehoorzamen. Dat is een vis-consumptiegids die milieuclubs invoerden om hun definitie van duurzaam op te dringen aan de consument.
Viswijzer is de commerciele consumentengids voor vis, van de Good Fish Foundation (= Stichting de Noordzee en ex-WNF-personeel). Die gids kwam op de markt door WNF. Die schatrijke milieuclub (0,6 miljard euro omzet per jaar, wv 66 miljoen euro bij Nederlands WNF) wil haar MSC-label verkopen. MSC= Unilever+ WNF.
We zien bij Radar dus belangenbehartiging voor non-profit-profiteurs dressed as journalism. Terwijl MSC zelfs bij (het Duitse en Britse) WWF al ter discussie kwam, omdat ze geelvintonijn in de Indische Oceaan certificeerden die niet deugde.
Pretendeer dus niet dat je in het belang van de consument handelt of objectief bent, of dat een milieuclub neutrale informatie levert. Want ze geven die Viswijzer uit om het keurmerk MSC/ASC te verkopen.
MSC/ASC-belangen-verkoop, gepromoot door Publieke Omroep met tonijn-achtige (zie je aan die tand-achtige vinnetjes onderlijf)
De GFF haar contact-pagina toont een jonge tonijn-achtige, om aan te geven waar ze nu weer (subsidie)geld vandaan willen halen. En Tros Radar verwijst er naar ter promotie van GFF haar belangen, alsof die club ongekleurde informatie zou verstrekken aan de consument. In veel gevallen voegt MSC niets toe aan duurzaamheid voor visserij, behalve meer kosten, zo beschreef ik al in Handel in Wantrouwen voor Elsevier.
Makreel is ook tonijn-achtige
Interessanter dan die clubs met hun financiële belangen is de tonijn zelf, wat een turbovis! De blauwvin- tonijn paait in de Middellandse Zee. De soms tot wel 700 kilo uitgroeiende roofvis zwemt met de Warme Golfstroom vanuit de Golf van Mexico om tot boven IJsland zijn eten te halen in vis-scholen. Dat rode vlees danken ze aan de doorbloeding, nodig om hoge sprint-snelheden tijdens de jacht te halen van wel 70-80 km per uur.
Zulke joekels kunnen het na een jaar of 5-10 worden
De makreel hoort ook bij de tonijn-achtigen en komt in die zelfde feeding frenzy (voedselwoede) die tonijn ook kenmerkt. Zijn ze in vreet-stemming, dan happen ze in alles. Zo kun je bij makreel-vissen op de Noordzee ook een hengel met kale haakjes het water in gooien, en dan bungelen er allemaal makreeltjes aan. Ze happen op alles. In Schotland was een hengel met zilverpapiertjes afdoende, om tientallen te vangen uit de baai.
Zucht, daar is de Volkskrant weer.
Eerder verkocht de Volkskrant het verhaal dat de laatste tonijn in 2020 zou zijn opgevist. Dat werd gretig overgepend door hun politieke geestverwanten bij het Nieuwsblad in Vlaanderen.
Aanleiding was de classificatie door de IUCN van de blauwvin-tonijn als ‘bedreigd’ op hun Rode Lijst, de studie die deze status onderbouwde van Colette et al kwam in Science in 2011. Dit betekent niet dat hij uitsterft voor 2020. Wel dat hij (correct) tot 2010 sterk in aantal was afgenomen door te sterke bevissing. Beter bestandsbeheer strekte tot aanbeveling. Maar met die conclusie verkoop je geen kranten natuurlijk.
Dat 5 van de acht tonijnsoorten in 2020 zou uitsterven was dus complete onzin.
Fokken als de Tonijnen
Het meest informatieve wetenschappelijke tonijn-artikel op basis van beschikbare DATA dat ik ken komt van Spaans visserij-bioloog Maria Jose Juan Jorda in de PNAS van 2011. Dat artikel verscheen als nuancering op die Science-publicatie, de studie voor IUCN die De Volkskrant uit haar verband rukte.
Sterke bevissing van 1954-2006 deed de gemiddelde biomassa van alle tonijnsoorten (exclusief Skipjack) in zee naar schatting dalen met 60 procent (ten opzichte van ‘onbevist’). In de Atlantische oceaan was de afname 49 procent van alle tonijn-soorten gemiddeld,
De makreel is ook een tonijn-achtige
De blik-tonijn die je in de supermarkt koopt is de skipjack, die doet het relatief goed omdat hij zo snel voortplant en groeit. Ze fokken als de tonijnen, zeg maar….
Probleemgeval was inderdaad de grotere blauwvin-tonijn, de Sashimi-vis die in Japan gretig aftrek vindt. De blauwvin-tonijn-biomassa nam af met 62,8 procent ten opzichte van 1954, zo schreef Juan Jorda in 2011. Oftewel, er was nog tonijn zat, hij zou helemaal nooit uitsterven. Maar het visserijbeheer was niet duurzaam.
In 2009 schreef Steven Adolf zijn boek ‘Reuzentonijn, opkomst en ondergang van een reuzenvis.’ In de Volkskrant schreef Adolf in 2014 al meer correct over het voorzichtige herstel van de blauwvintonijn onder druk van beter visserijbeheer. Dat lijkt inderdaad door te zetten, zo zien we anno 2017.
Uit rapport van Jonah van Beijnen, de vangst-quota nemen weer toe…
Er is de laatste 5 jaren progressie geboekt bij bestandsbeheer van de Oostelijke populatie die komt paaien in de Middellandse Zee. Vangst-quota konden zo al verruimd worden. Natuurlijk zijn landen rond de Middellandse Zee minder braaf in het rapporteren van vangsten- ze melden minder aanlandingen dan er daadwerkelijk is gevangen. Dat vertraagt het herstel. Maar er is hoe dan ook herstel.
Tonijn ( de makreel behoort ook tot de tonijn-familie) kan zich net als het konijn zeer rap voortplanten. Herstel kan daardoor ook zeer snel verlopen.
De eerste volledige kweek-tonijn kwam in 2014 al op de markt: bron, rapport Jonah van Beijnen
Daarnaast meldt Van Beijnen dat de aquacultuur progressie maakt. De productie-capaciteit van de aquacultuur is een veelvoud van de wilde vangst, zoals je kunt zien. De mainstream-tonijnfarms vangen nog wilde jonge tonijn, om die in 2-5 jaar op te vetten. Maar….de Closed Cycle-aquacultuur is in opkomst, zodat je dus tonijntjes kunt fokken in gevangenschap en kunt opkweken.
Je kunt dus met gerust hart tonijn eten. Hoewel: volgens Juan-Jorda vond de grootste afname in tonijn-biomassa (ten opzichte van ‘onbevist’) plaats in de Indische Oceaan met 63 procent: een kritisch WWF-rapport over MSC-certificering toonde dat tonijn daar ten onrechte was gecertificeerd: er ontbraken daar deugdelijke bestandsopnames
Uit het rapport van Jonah van Beijnen: tot 2010 was er geen goed bestandsbeheer, nu voorzichtig herstel
Fotograaf Martijn de Jonge maakte net top-foto’s van de Tonijnvisserij in de straat van Gibraltar. De quota die landen krijgen toebedeeld, vissen die vissers al binnen 1 week op als ze de jacht op die vis openen. De meeste export ging traditioneel naar Japan voor de Sashimi (rauwe filets), maar die export zakte in. Mede omdat de Japanners ook zelf met kweek begonnen.
Maar een geluk voor die vissers is dat mondiaal steeds meer sushi- restaurants in Europa en de rest van de wereld openen, zodat ze van vraag verzekerd zijn. Zie hier Sportvisserij Nederland in 2010, op gezag van Greenpeace, toen nog bijna 40 procent van de blauwvin-tonijnen ten opzichte van 1954 rondzwom. 
En dan is er nog zo’n andere club Tunafree.nl van een Stichting Sea First: 
Ze menen het van zichzelf allemaal zo goed, zo’n Dos Winkel ook (Sea the Truth, enkel afgaan op Daniel Pauly): jezelf als tonijn-deskundige profileren omdat je het zo goed met jezelf meent.
Maar misschien is die overtuiging van de eigen goedheid wel het grootste probleem van Het Linksche Thuigh. Het zijn objectief beschouwd gewoon ordinaire leugenaars en oplichters, net als die Kwaliteitzjoernaliesten van ze.
Beter krijgt de Nationale Propganda Organisatie eens een koekie van eigen deeg. Nu is Martijn van Dam (PvdA) er de baas. Belangen- gekleurde propaganda dressed as journalism
Zie hoe Tros Radar vorig jaar-feitelijk onjuist- dit verhaal verkocht over de paling, en weer om vervolgens de belangen van de non-profit-profiteurs van Good Fish Foundation te verpatsen.
Bij de Nederlandse zjoernaliestiek ontbreekt ieder zelfrenigend vermogen. Zie hoe de Volkskrant zelfs paling uit een foto weg-fotoshopte om de foto bij hun verhaal aan te passen.
Je ziet zo dus hoe alarmisme ontstaat: door overschrijverij, en je leest de nuancering vervolgens niet. Zo ontstaat een door belangen gekleurd en meestal te negatief beeld van de biologische realiteit. Met die negativiteit verdienen ze hun brood.