In deel 2 van de reportage over de Hindenburglinie (1914-18) in Noord Frankrijk: wat bracht de Amerikanen nu in de oorlog? Terwijl Woodrow Wilson in 1916 de presidents-verkiezingen won met de slagzin ‘he kept us out of war’.

Door het breken van die belofte braken de Geallieerden uiteindelijk toch ten koste van 250 duizend dode Amerikanen door de gisteren beschreven Kriemhilde-stelling in september-oktober 1918. Terwijl de Duitsers in 1917 op winnen stonden.

Met de stelling ‘Kogels zijn Cash’ krijg je een aanvullend inzicht dat op historische feiten berust.

Laten we eerst de mensen complimenteren die de herinnering aan deze massa-slachting (1 op de 32 Duitsers, 1 op de 28 Fransen) levend houden.

Van de lokale bevolking in de linies komt die herdenkings-drang meestal niet, en zeker niet bij de Fransen.

Het zijn historisch geïnteresseerde buitenstaanders die zich het meest inspannen, en enkele lokale bestuurders met historie als hobby. In de Argonne bij Verdun is het de Franse Brabo Jean Paul de Vries (1969) met zijn Romagne 14-18 museum: echt een bezoekje waard!

Hij kwam al sinds zijn vroege jeugd met zijn ouders in Romagne en verzamelde onbekommerd kogels en obussen waarmee het omringende platteland van de Kriemhilde-stelling bezaaid lag, sommige nog met de springlading er op. Bij hem mag je alles aanraken, zo stelt De Vries.

Unesco wil de Hindenburg-linie met restanten tot Werelderfgoed maken in 2018.

Zou zijn museum ook onder Unesco vallen dan krijg je wel subsdie, maar moet je op Unesco-voorwaarden werken en alles in vitrines doen.

De Vries zijn insteek is alvast mooi: hij laat de menselijke kant van soldaten zien inclusief de liefdes-brieven. Afgezien van enkele ideologisch gemotiveerde idioten, waren de meeste soldaten aan beide zijden in eerste plaats gewoon liefhebbende mensen.

Er was niet 1 beslist ‘goed’ en de ander beslist ‘slecht’: dat is de verdeling die oorlogs-propaganda maakt om je medemens makkelijker te doden.

De Vries weet alle media goed te bereiken met zijn enthousiasme. Het Franse Charlie Hebdo (waar een false flag-terrorisme-aanslag plaatsvond) portretteerde zijn museum en De Vries vorig jaar nog met voorpagina-aanduiding.

Een leuke anekdote: De Vries stuurde een granaat uit WO1 naar een historisch geïnteresseerde in de VS. Zonder ontsteking er in uiteraard.

Maar de detector op Charles de Gaulle ziet het verschil niet, en zo lag het vliegverkeer een half uur plat. Als er (miljoenen-)claims komen is De Vries vanzelfsprekend volledig geruïneerd. En dan is er in de Argonne ook niemand die van buiten Frankrijk uit landen in heel Europa gasten trekt. En daarnaast ook veel Amerikaanse bezoekers.

Ook het vlak bij Romagne gelegen Verdun (20 duizend inwoners) is een treurige boel van vergane glorie.

Strijdende Doden
Bij Ieper in Flanders Fields (3x bezocht) zijn het vooral de Engelsen- historisch geïnteresseerde enthousiastelingen en de Commonwealth Wargraves Commission- die met name sinds de jaren ’90 het Battlefield Tourism organiseren. Daar houden ze ook nog dagelijks de Last Post ter herdenking.

Ik schreef daar al over in NRC Handelsblad in het verhaal Strijdende Doden (2008): de dode soldaten hielden toen een snelweg tegen door het oude slagveld.

Als je het aan de gemeente Ieper overlaat, dan komen gewoon dikke windturbines achter de historische sky-line van Ieper, en industrie-terrein op het slagveld: het leven gaat natuurlijk ook door.

Een hobby-archeoloog die bij Ieper werd ingehuurd voor zijn kennis van uniformen uit de Eerste Wereld Oorlog vertelde al, hoe lokale boeren gewoon alle loopgraven dichtschoven. Konden ze over de lijken heen door- boeren.

Inclusief de lijken er in van Britse soldaten die sneuvelden bij de Tweede Slag om Ieper in april 1915 met de Duitse chloorgas-aanval.

Die dode Britten zaten daar gewoon nog rechtop in de grond- gestikt door het chloorgas, toen de archeoloog bij de opgravingen hielp: die opgravingen vonden plaats omdat de Gemeente Ieper een industrieterrein wilde aanleggen.

In Frankrijk in de Hindenburglinie gingen ze in de jaren ’80 gewoon met een bulldozer door het slagveld alle schedels bij elkaar vegen. Je ziet dat ook in het mausoleum van Verdun: gewoon een bak openlijk tentoon gestelde schedels.

Eerbied voor mensen die bij deze Staats-georkestreerde genocide sneuvelden kenden ze niet.

‘He Kept Us Out of War’/100 jaar Balfour-Verklaring
Eindigen we bij de vraag: wat bracht de Amerikanen in de oorlog? De Duitsers hadden zeker gewonnen, wanneer tegen hun gisteren beschreven Kriemhilde-stelling geen duizenden Amerikanen waren aangegooid.

Bedenk dat Woodrow Wilson de verkiezingen in 1916 nog won met de slagzin ‘He Kept us Out of War’ (= politici liegen dat het gedrukt staat)

De eigen interesse in de Eerste Wereld Oorlog gaat uit naar de psychologische oorlogvoering: hoe kun je massa’s opzwepen en hun opinies volledig in je greep krijgen…zoals je nu ook ziet gebeuren in de Wereldoorlog tegen de Weergoden (Strijd tegen Klimaatverandering).

En zoals je gisteren zag bij de naar Germaanse sprookjes-figuren vernoemde Kriemhilde-stelling: hoe een academisch opgeleide Duitse generale staf zich bij hun veroverings-ambities laat inspireren door Waldhoorn-herrie van Richard Wagner en Germaanse sprookjes….

Bedenk daarnaast: dat aan iedere kogel die zich in het lijf boorde van een mens geld werd verdiend door iemand. Er is niets dat zoveel geld kost, en dus iemand veel geld oplevert, als oorlog. Voor niets wordt zo veel kapitaal vernietigd als voor menselijke vernielzucht.

Profijtelijke Vernielzucht….Want: Dan moeten landen tegen rente geld lenen bij bankiers, om moord en vandalisme te financieren.

Zoals James Perloff beschrijft was in 1911 in Amerika net de Federal Reserve Bank (FED) opgericht door Amerika’s machtige zakenfamilies.

De FED werd een staatsbank in particuliere handen (JP Morgan, Paul Warburg enz). Die kreeg alle zeggenschap over de nationale geldvoorraad en leningen. Een geschenk uit de bankiers-hemel is dan een regering die van jouw FED miljoenen leent om anderen overhoop te kunnen schieten. Iedere kogel is cash.

Bedenk verder ook dat de Britten aan een bankier- Lord Rothschild (met een groot kantoor in New York)- beloofden zich in te spannen om Palestina te veroveren op 2 november 2017.

Als Rothschild maar een lening wilde geven om bijvoorbeeld de wapens te financieren waarmee de Amerikanen bewapend zouden worden. Dat is de zogenaamde Balfour-verklaring, hier al beschreven. Met hier haar eigen-feest-website

Dus dat een regering (die in een ‘democratie’ iedere 4 jaar van samenstelling wisselt) een bankier (die er een generatie lang zit) politieke beloftes doet…Wie regeert dan werkelijk? En bedenk verder: pas in 1918 kwam de Amerikaanse oorlogs-machine op gang, toen er (van Rothschild en de FED geleend) geld vrij kwam, en via zogenaamde ‘Liberty Bonds’- geld geleend van burgers.

Selling America to the World
En bedenk verder, dat 1917 de aftrap was van het op grote schaal inzetten van media-propaganda (marketing) met psychologische manipulatie-techniek (Pavlov), die nu in commercie gewoon is: een naakte jonge meid afbeelden bij een drankje, zodat je bij het zien van dat drankje geil wordt.

Om zo ‘hearts and minds’ te winnen met de zin ‘Making the world safe for Democracy’ (…). Net als in de oorlog tegen Irak, waar de ‘Weapons of Mass Destruction’ een grote leugen waren. Maar dan een eeuw eerder.

De Uncle Sam ‘I Want You Posters’, en de Duitsers als bloed-dorstige Hun (Atilla, die in de 5de eeuw Frankrijk binnenviel), een beroep doen op je moraal, op zielige vrouwen en kinderen…

De journalist George Creel werd toen voorzitter van de Committee on Public Information (CPI), zie deze uitstekende website firstworldwar.com.

De CPI werd DE propaganda-commissie met als personeel in de neef van Sigmund Freud en uitvinder van PR: Edward Bernays en Walter Lippmann. Die commissie moest de pacifistische Amerikanen omturnen tot gemotiveerde Duitser-slachters.

Met een direct budget van 1,25 miljoen dollar en aan het einde van de oorlog in november 1918 liefst 150 duizend PR-medewerkers slaagde die operatie. Zoals Oorlogs-minister Newton Baker zou hebben opgemerkt, slaagden ze in ‘Mobilizing the Mind of the World/:

Lusitania en Zimmermann-telegram
Twee gebeurtenissen werden door die ‘Creel Commission’ gemolken, en door overstekende soldaten als argument gebruikt om Duitsers te doden/verkapt zelfmoord te plegen in een kogelregen.

1. Het tot zinken brengen van de Lusitania met meer dan 1500 passagiers in april 1915, met ‘Remember Lusitania’-slagzinnen. Het schip vertrok vanuit New York naar Europa, en werd bij Ierland door een Duitse U-boot de grond in geboord.
2. Het Zimmermann-telegram. De Duitse minister van Buitenlandse Zaken stuurde naar de regering van Mexico een telegram in januari 1917. Daarin biedt Arthur Zimmerman de Mexicanen (financiele) hulp aan, om Amerika dwars te zitten, mochten de Amerikanen toch de oorlog in gaan.

Dat laatste telegram werd onderschept door de Britse decodering/Geheime Dienst, en even later integraal in alle Amerikaanse kranten gepubliceerd. Het werd DE duw in propaganda, om de Amerikaanse hearts en minds rijp te maken voor ‘Making the world safe for Democracy‘ en ‘The War to End All Wars‘ (de meest bekende verzinsels van Creel cs).

Je kunt je afvragen: hoe kan een professionele Duitse diplomaat met academisch werk- en denkniveau en Nietschze-snor in oorlogstijd zo stom zijn….Om zo’n telegram te sturen over een PUBLIEKE Trans-Atlantische telegraafdienst? (die van de Duitsers was door de Britten onklaar gemaakt)

Die brave Duitser Zimmermann schijnt werkelijk zo stom geweest te denken dat het kon. Omdat hij dacht: er staat toch duidelijk in dat dit aanbod voorwaardelijk is, ALS de Amerikanen tot oorlog overgaan, dan kunnen wij ook gemeen doen.

En dan de Lusitania. Zie ook deze propganganda-film ‘Over there, the Yanks are coming’, vrolijke marsmuziek om 250 duizend jonge Amerikanen tegen de Hindenburg-linie aan te smijten.

Die film opent met voorpagina-nieuws in de New York Times over de gezonken Lusitania, zo van: wreek dat…

Echter: Niet de Duitsers troffen alle schuld, maar de Britten zaten hier echt fout.

Voor vertrek van de Lusitania had de Duitse Ambassade in de VS duidelijk gewaarschuwd: ga niet aan boord, je vaart door een oorlogszone. Daarnaast waren het de Britten die internationale afspraken schonden, door op een passagierschip 46 ton munitie te transporteren: zo werd het een legaal oorlogs-doelwit.

Het eerste dat in oorlog(-propaganda) sneuvelt is de waarheid. En vervolgens miljoenen jonge levens.