Gisteren bij de bierwinkel kwam het eindbedrag (alweer…) exact op zes euro zes en zestig, 6,66. We zijn gedoemd! Een Gnostische web-stek stelt dat ‘het Getal van Het Beest’ – 666- symbool staat voor Koolstof (C= Carbon 12), het levens-element.

De meest voorkomende variant van Koolstof (C) met haar ‘atoomnummer’6 (= ‘identiteit’, het aantal protonen en dus elektronen), heeft een atoom-massa van 12. Dat betekent dat de atoomkern is opgebouwd uit 6 protonen (positief geladen kern-deeltjes) en 6 neutronen.

Neutronen ‘wegen’ evenveel als protonen. Het zijn rare deeltjes, die uiteen kunnen vallen in positieve en negatieve ladingen. Die negatieve ladingen, elektronen, wegen naar verhouding niets.

De andere 6 van 666 staat dan natuurlijk voor het aantal van die elektronen (negatief geladen deeltjes) dat rond de positief geladen kern met protonen (+6) ‘draait’. Althans, in het ouderwetse model dat je bij Scheikunde vroeger leerde.

Het massagetal van koolstof kent 4 varianten van 10 tot 14. C12 komt dus het meeste voor, volgens mijn oude Binas met 98,89%. Dan is er nog een andere stabiele variant, C13, dus met extra neutron. Dat komt gemiddeld met 1,11 procent voor.

Planten ‘eten’ groeikasgas CO2 en water om zich op te bouwen, via gebruik van licht (energie). Dat heet Foto-Synthese, dus ‘fabricage met licht’. Ze vinden het makkelijker om C12 op te nemen dan C13.

Bij fotosynthese heb je 2 manieren waarop planten die CO2 eten. Dat kan met C4-fotosynthese en C3-fotosynthese.

De oudste en meest voorkomende variant is C3. Met water (H20) + CO2 uit de lucht en het eiwit Rubisco ontstaat dan een tussen-product met 3 koolstof-atomen en een fosfor-atoom (C3H7O7P).

Op die manier leggen planten volgens schattingen ongeveer 250 miljard ton CO2 vast per jaar.

C4-fotosynthese ontstond iets later in de evolutie. Planten in warme gebieden als mais gebruiken die variant, waarbij een tussenproduct met 4 koolstof-atomen ontstaat (C4H6O5) zonder P-atoom er in. C4-planten gaan efficienter met water om.

Bij fotosynthese met de C3- variant nemen planten ongeveer 2 keer zoveel ‘zware’ koolstof op, de C13-variant. Je kunt dus aan de verhouding C12/13 iemand’s dieet detecteren nadat ie al dood is, of hij meer tarwe (C3) at of mais. (C4)

De C14-methode ken je van het dateren van meer historische objecten in de archeologie. Die variant van koolstof is niet radio-actief stabiel zoals 12 en 13.

Je zou C14 misschien wel niet ‘echte koolstof’ kunnen noemen. Het ontstaat doordat stikstof (atoomnummer 7, met de N van Nitrogen) via een bombardement met kosmische straling een neutron krijgt in plaats van een proton.

Het aantal protonen bepaalt ‘wie’ het atoom is, dus krijg je dan Koolstof met atoomnummer 6.

Na 5730 jaar heeft de helft van alle C14-atomen dat neutron weer verloren door radio-actief verval. Die tijd noem je halfwaardetijd. Dat neutron verandert dan in een proton, en zo wordt koolstof weer stikstof 14.

Zolang je leeft adem je de CO2 in met daarin het C14 dat ontstaat door het kosmische stralingsbombardement op stikstof. Ga je dood, dan neem je dus geen CO2 meer op met de zelfde hoeveelheid C14 als in de atmosfeer.

Met de halfwaardetijd en het gehalte C14 kun je dan dus berekenen hoe lang iemand al onder de groene zoden ligt. Of hoe lang een boom dood hout ligt te zijn.

Het goede nieuws is: dankzij de almaar stijgende CO2-concentratie neemt de plantaardige productie op aarde sterk toe. C3-planten groeien beter bij 400 ppm dan bij 300. Het resultaat van die stimuleert mede de almaar stijgende graan-productie in de wereld.

Koolstof betekent leven, CO2 is groei. En dus lijkt een cultus die groeikasgas CO2 ten koste van alles bestrijdt op een cultus van de Dood.

De kerosine-slurper Richard Branson (van Virgin Airlines) richtte zelfs de Carbon Warroom op, om tegen koolstof te strijden die hij zelf met zijn vliegtuigen de lucht in blaast. Oorlog tegen het leven van anderen dus.

Daar hangt meer een zwavel-lucht aan. S-32 met atoomnummer 16. Of de Gnostici daar ook een leuk kabbalistisch foefje mee kennen, dat is mij dan weer niet bekend.