In aflevering 1 bespraken we John Stuart Mill (1859) zijn definitie van vrijheid: ‘individualiteit’, de ruimte om het maximale uit je talenten en vermogens te halen zolang je daarbij anderen niet fysiek schaadt.

Kun je die definitie ook 1 op 1 overzetten op ‘pers-vrijheid’? Uiteindelijk zijn media deels ook een product van het Liberalisme, en de reactie op dat Liberalisme: het Socialisme.

De boodschap hier is dat alleen pluriformiteit een garantie is voor persvrijheid, zoals Mill ‘diversiteit’ ook zag als waarborg voor ‘vooruitgang’.

Die pluriformiteit bestaat niet. Omdat alle media een zeer kleine selectie van persbureaus (AP, Reuters) overschrijven

En ze schrijven persberichten over van officiële instanties, volgen die institutionele agenda’s. Automatisch is dus het gros van wat je in kranten leest gebaseerd op gedokterde informatie. Afkomstig van mensen die veel beter betaald krijgen dan journalisten, met ook een betere opleiding.

Van Adolf Hitler en de Volkische Beobachter tot De Volkskrant
Bij het pluggen van de term ‘nep-nieuws’ passen media als NOS en Volkskrant via de bronnen die ze overschrijven een bekende PR-truc toe. Die truc beschrijft media-prof Stuart Ewen  in ‘A Social History of Spin’. PR-consultants in 1911 gebruikten ‘m al.

• Een IDEE wordt een ‘feit’ door herhaling, los van het waarheidsgehalte.

Zo gaat ook de kreet ‘nepnieuws’ haar eigen leven leiden, bijvoorbeeld doordat ik er hier nu op reageer. Iedere keer tuinen mensen er weer in. Zoals Adolf Hitler al in Mein Kampf (1924) schreef, na kennis te nemen van Amerikaanse PR-consultants: (Mein Kampf blz 117, Ford Translation)

The great masses’capacity to absorb information is very limited; they have little understanding and they are very forgetful. For these reasons, any effective propaganda must be confined to a very few points, and these must be expressed in simple stereotyped formulas.

They must be used repeatedly until the very last man cannot help but know the meaning instantly.

Interessante Tijden heeft net als vele andere blogs bestaansrecht, als correctie op en alternatief voor gevestigde media. Hoe meer visies hoe beter. En idealiter houden schrijvers zich aan spelregels van logica, bewijs en fatsoenlijke studie/kennis. Dat is ieder’s eigen verantwoordelijkheid.

Een blog als Geen Stijl hoeft je kopje thee niet te zijn. Maar de zelfspot van ‘Tendentieus, Ongefundeerd, Nodeloos Kwetsend‘ geeft tegelijk hun eigen opvatting weer over hun eigen bestaansrecht. Hun visies worden als vanzelf zo door het establishment weggezet.

Ze tasten het traditionele ‘gezag’ aan, dat officiele media innamen als Moraalmeesters van Nederland. Dus zie je nu een bijzondere alliantie ontstaan tussen ‘oude media’ als Volkskrant/NRC Damesblad?NOS en ‘De Staat’.

Als De Staat tegen de NOS-redactie zegt dat 2+2 vijf is, dan is 2+2 vijf
Het NOS Journaal liegt dagelijks tegen je. Niet alleen door wat ze WEL aan je laten zien, en waar ze overdreven nadruk op leggen. Dus dat ze het journaal openen met ‘Sylvanah verlaat DENK’, terwijl in Egypte, Syrie en andere moslim-landen duizenden christenen afgeslacht worden, en Turkije het bezit van de Orthodoxe kerk confisqueerde. Uniek in 1000 jaar.

Een opmerkelijke redactionele keuze.

Wat de NOS niet laat zien is dus even goed een keuze, ‘het nieuws’ is wat een redactie je wil laten zien. Alle officiële journalistiek is dus automatisch ook propaganda. Omdat het objectiviteit, gezag en neutraliteit veinst. Terwijl objectieve journalistiek per definitie niet bestaat.

John Stuart Mill was 160 jaar terug al niet zo optimistisch over de gevolgen van ‘massa’-media voor de maatschappij.

Massamedia leiden volgens hem juist tot uniformisering en conformisme. Omdat massamedia de werkelijkheid plat slaan voor ‘het gemiddelde’. In die dictatuur van het gemiddelde verdwijnt diversiteit, de variatie in standpunten, mensen.

(Pers)Vrijheid niet ieder’s kopje thee
Non-conformisme is juist Mill’s voorwaarde voor vrijheid: individualiteit, wat al in tegenspraak lijkt met het fenomeen ‘massa-media’. Diversiteit van mensen waarborgt bij Mill maatschappelijke vooruitgang. Want bij veranderende omstandigheden is er dan altijd iemand met een beter idee dan ‘de rest’.

Terwijl je juist diversiteit in standpunten moet koesteren, wil je als maatschappij niet tot dictatuur of intellectuele stilstand vervallen. Mill schrijft:

Er bestaat altijd behoefte aan mensen die niet alleen nieuwe waarheden ontdekken, en duidelijk maken dat wat eens waarheden waren dat nu niet meer zijn, maar die zich ook op een nieuwe manier gedragen, en een voorbeeld geven van een meer verlicht optreden, een betere smaak en een beter begrip van het menselijke bestaan.

Niemand zal dit kunnen ontkennen, zolang hij niet gelooft dat de wereld nu reeds in al haar doen en laten het toppunt van volmaaktheid heeft bereikt.

Niets is mensen te gek, behalve non-conformisme, en journalisten zijn mensen. Zo willen mensen ook vaak iets lezen, waar ze het mee eens willen zijn. In plaats van in hun aannames uitgedaagd worden.

De meeste mensen hebben liever zekerheid, iemand die ze vertelt hoe ‘het zit’.

NPO: De overheid betaalt, de overheid bepaalt
In de moderne journalistiek zie je vaak dat ‘waar’ gelijk staat aan ‘wat een autoriteit vertelt die wij gezag toekennen’. En ‘onwaar’ is dan ‘wat afwijkt van de mainstream’. De domheid van 95 procent van journalistiek personeel is een belangrijke factor: het zijn pret-pakketjes zonder analytische gaven. Ze hebben geen kaas gegeten van chemie, biologie, natuurkunde, techniek.

Het beste is dat te zien bij verslaggeving over energie en milieu. Komt iets uit de koker van een milieuclub, een academicus, de rijksoverheid, een windenergiebedrijf, dan schrijven mainstream-journalisten dat niet alleen klakkeloos als ‘waar’ over. Ze vallen ook iedereen aan, die wel jarenlang zijn huiswerk doet, rekensommetjes maakt, en zo tot andere inzichten komt.

Zo werd ik ook door Robert Muntz en Belia Heilbron met subsidie van de overheid in De Groene Amsterdammer als ‘gek’ weggezet. Eerder mocht ik na een telefoontje van Ed Nijpels niet meer voor het Financieele Dagblad schrijven, die advertentiebode voor ‘De Transitie’/De VNO-NCW.

En zo hoor je NIETS over de kosten van de grootste staats-uitgave in de Nederlandse Geschiedenis: het Energieakkoord (73 miljard euro volgens Algemene rekenkamer) Ook dat oorverdovende zwijgen is propaganda: het is ‘not done‘ om vragen te stellen over de agenda van Klimazi’s. De oude journalistiek draagt ze op een schild, zie hier onder het voorbeeld van de Leeuwarder Courant.

Nieuws-selectie = Propaganda
Dus waarom zou je het NOS Journaal zo maar geloven? Bedenk eens waarom mensen op de vlucht slaan naar Nederland. Omdat ze bommen op hun hoofd krijgen en in Europa een gespreid bedje vinden? Want 10 procent van de sociale woningvoorraad in NL is voor asielzoekers gereserveerd, je mag je gezin herenigen.

Of omdat het weer in het Mediterrane Syrie tegenzit en het snertweer hier in de zompige Polder zo lekker is?

Met je boerenverstand kun je zo al 1 vraag stellen over de term ‘klimaatvluchteling’, die NOS-journalisten dus niet stellen. Vraag 2 is: waarom stellen ze die vraag niet? Omdat ze je een standpunt verkopen. Dat is een definitie van Propaganda.

En: Waarom hoor je niet dat in Zuid Afrika sinds de afschaffing van de Apartheid al evenveel blanke boeren sneuvelden door geweld van zwarten, als dat er Amerikaanse soldaten in de Vietnam-oorlog sneuvelden? (50 duizend, meerdere slachtoffers per week)

Maar hoor je wel dat de NOS in plaats van ‘blank’ voortaan ‘wit’ gaat gebruiken. Hoeveel zwarten zijn afgelopen 20 jaar door ‘witten’ vermoord?

Daarmee herken je ook wat (politieke) propaganda is. En waarom alle journalistiek propaganda is: wat media NIET willen melden en de vragen die ze NIET willen stellen is ook nieuws. Welke feiten negeer je, en wat zet je op de voorgrond.

Onafhankelijke media bestonden nooit
Om de vraag te beantwoorden wat ‘persvrijheid’ dan betekent, en wat voor doel dat dan dient voor wie, dan moet je ook weten wat ‘de pers’ is. Hun eigen zelfbeeld is dat van ‘hoeder van de democratie’, en romantische clichés over ‘kritisch zijn’.

Maar is dat wel zo?

Massamedia kweken haar eigen Homo sapiens massamensis. Dat is de ‘massamens’ die aristocraat Jose Ortega Y Gasset 1928) beschreef in ‘De Opstand der Horden’. Mensen die op basis van een krantenbericht – de schrijfsels van een journalist die zich 2 minuten verdiepte in een persbericht- menen te weten hoe het zit. Wat je ook wel ‘meningitis’ kunt noemen.

Terwijl de dierbaarste mening die iemand zegt te koesteren, dus ingeplant kan zijn door een Spindoctor, een Josef Goebbels, Walter Lippmann of Marcel Gelauff.

Zonder massa-media ook geen massa-bewegingen als (Nationaal) Socialisme en Fascisme, of het huidige Nationaal Klimaat Socialisme (Klimazisme, 2030 Agenda).

Bedenk verder dat de krant van de Communistische Partij Nederland zich ‘De Waarheid’ noemde. De Halve Waarheid, was misschien een betere naam geweest. Want je las niks over de Goelag-archipel, waar miljoenen mensen in Siberie de dood vonden in straf/’heropvoedings’-kampen. (Zie De Goelag-archipel van Soljznjetzin)

Op een zelfde wijze is De Volkskrant eerder opgericht als krant van de katholieken. Tot ze na de revolutie van mei 1968 braken met die zuil. Sindsdien zijn ze de partijkrant van wat de PvdA werd, hun ex-hoofdredacteur Pieter Broertjes werd ook PvdA-burgemeester in Hilversum.

Publieke Omroep = PR
Voor een realistische kijk op wat media zijn, moet je dus niet bij journalisten zijn. Daarvoor lezen we Stuart Ewen zijn boek ‘PR!, a Social History of Spin’. Je ziet daarin dat journalistiek en macht altijd met elkaar verweven waren of raakten. Wat Public Relations/Propaganda en journalistiek is, die lijn was altijd onzichtbaar: alle PR-professionals kwamen en komen uit de journalistiek.

Wat nu ‘normaal’ is als ‘het persbericht’, dat werd door Ivy Lee bedacht, een ex-journalist die PR-consultant werd. Hij ging in 1914 voor de oliebaronnen van de Rockefeller-familie werken, om hun reputatie te verbeteren.

Bedenk verder dat persbureaus als Thomson Reuters ontstonden in dienst van beleggers en de financiele sector, als ik me niet vergis begin 19de eeuw. Bankiers en beleggers wilden als eerste over informatie beschikken, die van invloed kon zijn

Mijn eerste stelling is dan ook:

• 1. Er zijn nooit onafhankelijke en objectieve massamedia geweest. Alle journalistiek is propaganda, dat een belang verkoopt (buiten ‘boeing stort neer, man bijt hond’-berichtjes).

Dat hoeft overigens niet erg te zijn, iedereen mag zijn visie op de dingen geven.

Zolang je maar niet verkoopt dat 2+2 ook 10 kan zijn, omdat De Overheid het zegt, je subsidie-verstrekker (NPO). Dan verkoop je feitelijke onwaarheden. Of wanneer je zegt- zoals het NOS Journaal doet op gezag van haar financier, de Rijksoverheid- dat windturbines in de Noordzee ‘5 miljoen huishoudens’ van stroom gaan voorzien.

Dat is een keiharde leugen.

De tweede, derde en vierde stelling is:

• 2. ‘Het Nieuws’ is niets dan overhaaste historie, verhalen zonder context, geschreven door mensen die nog niet de tijd hadden daar fatsoenlijk over na te denken. (Jour- nalisten, dag-loners)
• 3. Massamedia zijn in hun (haastige en oppervlakkige) aard niet in staat om een betrouwbaar venster op de realiteit te bieden. Een journalist op een redactie weet evenveel over ‘Irak’ of ‘Afghanistan’ of ‘het klimaat’ als iedereen op zijn kamer met een internet-aansluiting.
• 4. Als ‘persvrijheid’ belangrijk is, dan is dat vooral ‘Pers-diversiteit’. Zoals bij John Stuart Mill ook persoonlijke vrijheid de diversiteit van mensen moet waarborgen, originaliteit in plaats van eenheidsworst.

Officiele media verkopen vaak onzin. En dus heb je zoveel mogelijk alternatieven nodig om een beter beeld van de realiteit te vormen.

Net als bij wetenschappers moet je de vraag kunnen stellen: ‘maar, is het ook waar’? Kranten en omroepen zijn altijd instrumenten geweest voor belangenpolitiek, die hun eigen interpretatie van ‘de feiten’ verkopen.

‘Making the World Safe for Democracy’
Al sinds de Committee on Public Information (1917) geleid door journalist George Creel (met godfathers van spin-doctoring Edward Bernays en journalist Walt Lippmann) gebruiken overheden  massamedia en journalisten succesvol om hun bevolking in oorlog-stemming te krijgen.

De slogan ‘Making the World Safe for Democracy’, die gebruikten ze in 1917 al, net als het afschilderen van de vijand als boze dictator. Maar die gebruikten George W Bush en Obama ook, om andere landen binnen te vallen.

Terwijl president Woodrow Wilson campagne voerde met de slogan ‘He Kept us Out of War‘, deden de Amerikanen toen toch mee met de Eerste Wereld Oorlog. Dankzij succesvolle propaganda. En zo sneuvelden er 140 duizend jonge Amerikanen in Frankrijk tot 1918.

Sindsdien konden spindoctors een eeuw oefenen met manipulatie-technieken. Zoals over ‘nepnieuws’ dat via ‘herhaling’ vanzelf een realiteit wordt.

Op die zelfde wijze verkocht de Nationale Propaganda Organisatie (NPO) ons ook de ‘Weapons of Mass Destruction‘ in Irak (die niet bestonden) en de ‘Vrijheid Blijheid’ van de ‘Arabische Lente’ (machtsovername Moslim-extremisten).

En de rechtvaardigingen om het Libie onder Ghadaffi te bombardere. (En nu is het land in chaos, slechter af dan daarvoor)

Ghadaffi werd- net als Assad in Syrie nu- als ‘boze dictator’ geframed in onze media, en alle media deden en doen daar nu aan mee. Omdat ze de Amerikanen als ‘de goeien’ zien, in plaats van het meest moord-dadige en imperialistische volk sinds 1945.

En nu moeten we van de Volkskrant vandaag geloven dat we Rusland moeten haten, omdat die- volgens de niet controleerbare AIVD– doen wat Amerika ook doet: proberen invloed uit te oefenen buiten eigen grenzen.

De vijfde stelling is dan ook

• 5. zou die zelfde misleiding niet ook bij het overdrijven van de gevaren van ‘klimaatverandering’ kunnen gelden?

Samengevat: geloof journalisten nooit zomaar.
‘Nepnieuws’ is zo oud als de journalistiek zelf. Je moet het kunnen controleren. Zolang er diversiteit in media is, heb je zelf die mogelijkheid. Persvrijheid is dus Pers-Diversiteit. Je moet van meerdere visies kennis kunnen nemen op 1 zaak.

Vijanden van persvrijheid zijn mensen, die de diversiteit van standpunten in media tegen willen gaan.

Stelling zes is dan:

• 6. Nieuwe media en internet zijn de redding van persvrijheid.

Een weblog als Interessante Tijden heeft geen ‘gezag’ of ‘autoriteit’.  En dat is maar goed ook. Je wordt dus bijvoorbeeld bij mij nog meer gedwongen zelf na te denken en te kijken: zou het kloppen wat hij schrijft? Ik nodig je van harte uit om fouten te ontdekken, en te corrigeren. Alle inhoudelijke kritiek, nieuwe feitjes, weetjes: meer dan welkom.

Bij een krant of een journaal met zo’n gezaghebbend intro, dan ben je eerder geneigd te geloven wat ze beweren. Terwijl ze kunnen liegen dat het gedrukt staat. De meeste journalisten – met name ambtenarij van de NVJ- duldt ook geen enkele kritiek op hun gebrek aan professionaliteit.

‘Wij zijn goed, omdat wij dat vinden’.