Milieubeweging zwetst maar wat, aldus wetenschappers…

De literatuur voor vandaag

‘Effective Conservation Science’ – verschenen bij Oxford University Press- onder supervisie van Peter Kareiva ( bioloog Nature Conservancy) bevestigt wat ik al jaren schrijf: Milieuclubs verkopen onwaarheden, zo houden zij effectieve natuurbescherming tegen.

Dat toont de compilatie van bijna 30 artikelen van verschillende wetenschappers in het boek. De meest populaire dogma’s van leeggeviste zeeen, invasieve exoten die honderden miljarden euro’s schade aanrichten, tot Orang Oetangs die enkel in maagdelijk regenwoud zouden overleven: ze zijn domweg niet waar. ( = zonder deugdelijk bewijs)

Of dogma’s zijn op drijfzand gebaseerd van dubieuze aannames, ad hoc bij elkaar gesprokkelde ‘data’ die ze in een frame duwen van een voorgekookt wereldbeeld, dat goed verkoopt in hun Leugenfabriek der Journalistiek: ‘De mens verpest de planeet’.

Zie Trouw vandaag nog met haar ‘bijengif’, afkomstig bij Zembla/IUCN, en ‘Instortende Waddenzee’ afgelopen week afkomstig van de Vereniging tot behoud van de Waddenvereniging. Die club verkondigde na een halve eeuw bestaan dat het slechter met het Wad gaat dan ooit. Wat zegt dat over hun effectiviteit?

‘De Waddenzee stort in!’….De Leugenfabriek der Journalistiek, lobby-vehikel van milieuclubs

Ecologie, de Sociale Psychologie van de natuur-wetenschap?
Uit angst ‘De Goede Zaak’ niet te beschadigen (de eigen inkomsten), ontbreekt bij een zeker genre ecologen ook zelfreinigend vermogen en kritische zin (als het maar in hun straatje past), zo bevestigt het boek.

De reproduceerbaarheid van ecologen-studies zou wel soms eens net zo laag kunnen zijn (minder dan 30 procent) als bij epidemologische en oncologische studies (zie mijn artikel over Lex Bouter zijn Research Integrity Network) en sociale psychologie (maximaal 10 procent, het Diederik Stapel-effect)

Zo ontnuchteren Peter Kareiva en Michelle Marvier de lezers in hun onderdeel ‘Uncomfortable questions and inconvenient data in conservation science’

De Literatuur deel 2: theorievorming van ecologen- zoals over ‘kantelpunten’ en ‘multiple stable states’- is ook vaak slecht doordacht, net als bij sociale psychologie. Met een slechte theorie weet je ook niet wat je meet

Zo hard – de groene leugen ook ‘liegen’ noemen- schrijven de auteurs in het boek natuurlijk zelf niet. Want zij balanceren heel evenwichtig langs alle gevoeligheden in de Groene Gemeente. Maar dat maakt de boodschap des te pijnlijker voor gevestigde belangen.

Nature en Science krijgen er ook van langs bij Kareiva, die Gezaghebbende Bladen. Daar vertelt 6 van de laatste 10 artikelen over conservation enkel ‘hoe slecht het gaat’, zonder degelijke bewijsvoering die werkelijk informeert WAT er gebeurt…Of dat je effectieve oplossingen aandraagt, die ook haalbaar zijn.

Dogma boven data dus, en dat willen Kareiva en collegae juist precies andersom zien. Planetaire Kantelpunten gaan daarom door de WC, beleids-juweeltjes uit de PBL/Bankiers-koker als ‘Ecosysteemdiensten’ bij het grof vuil der pseudo-wetenschap: Schaf het boek aan, het is verrijkende literatuur.

Het redelijke alternatief; Groen zonder Doem, in het voedsel-hoofdstuk staat Ray Hilborn al beschreven: bestel HIER.

De Lege Zee in 2048
Een voorbeeld van zo’n bijdrage uit ‘Effective Conservation Science’, die komt van de door mij reeds uit den treure beschreven visserij-wetenschapper Ray Hilborn (blz 123). Lees ons boek “Ecomodernisme, het Nieuwe Denken over Groen en Groei’ (2017, Nieuw Amsterdam), waarin ik dit al bespreek: wij zijn het Groen zonder Doem-alternatief voor de Oude Milieubeweging.

Plastic op straat dankzij Postcode-Loterij

Kort samengevat; klassiek visserijbeheer werkt, visbestanden herstellen op plaatsen met goed beheer.( ook in onze Noordzee voor invoering aanlandplicht). Bewijs dat zeereservaten (MPA’s) even effectief of zelfs beter zijn dan klassiek visserijbeheer is er niet, in ontwikkelde landen althans. (wel in tropische gebieden, met sedentaire vissoorten)

Ook dat falen van MPA’s zien we hier bij de falende Scholbox bevestigd. (12 mijl breed zeereservaat sinds 1989 van Petten in Noord Holland tot Denemarken waar +300 PK-kotters niet mogen komen) Je moet de praktijk dus ook kennen van dichtbij, niet enkel een pdfje lezen.

Geloofwaardigheid milieuclubs en hun oude media op instorten. Na 50 jaar negatief gejank bereikten ze dus niets. De wereld stort nog steeds in

Hilborn richt zijn pijlen op de bij milieu- clubjes en activist-ecologen populaire ‘scares‘ als ‘De Lege Zee in 2048’ (Worm 2006), de ’10 procent tonijnen over (Worm Myers 2003), de kern van de door de Postcode Loterij met 10 miljoen euro opgepompte anti-visserij-campagne van Greenpeace/WNF.

Een complete onderzoeks-industrie leeft van het idee dat de Waddenzee hun nodig heeft

Zeereservaatlobby frustreert visserijbeheer
En Hilborn fileert het werk van de recent nog bij NIOZ op Texel gefeteerde Daniel Pauly (Fishing down the Foodweb). Dat onderzoek om zeereservaten politiek te verkopen, het wordt betaald door de voor zeereservaten lobbyende Pew Environment Trust. Dat rijke stinkerd-fonds voert tegelijk campagne in Brussel tegen onze vissers, om ze visgrond af te pikken.

Beweringen van Pauly en financiele geestverwanten over instortende zee-ecosystemen en vissers die eerst roofvissen opvissen, om dan steeds lager in de voedselketen te graaien, zijn Mean Trophic Level-theorie: ze stemmen niet overeen met het beschikbare BEWIJS, en komen voort uit een foutieve theorie van de wereld.

Reitdiep Zoutkamp

De theorie is de bril waardoor je de wereld bekijkt. Als je de wereld daardoor vertekent gaat zien, gebruik je een andere bril. Iedereen zegt natuurlijk dat hij ‘de feiten’ heeft: maar als je vertekend naar die feiten kijkt, of slechts selectief… Hoe moeilijk is dat nu te begrijpen, lieve lezer?

Hilborn wordt door Greenpeace en consorten uiteraard direct op zijn sociale autoriteit aangevallen: ‘overfishing-denier‘. Bij ongeveer 20 procent van de mondiale bestanden is sprake van (sterke) overbevissing (dus wat is ‘ontkennen’ hier…), 10 procent is onderbenut en de rest is herstellend of kan herstellen bij actief beheer.

Met die analyse verkoop je geen kranten en werf je minder fondsen: maar het is wel meer waar. Morgen nog eens 3 voorbeelden, waarom ik ‘ecologen’ als werkwoord ging zien: Ik Lieg, Hij Loog, Wij Ecologen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *