Met het vroeg ingevallen voorjaar kun je hier achter Langweer in de bos-overblijfselen Woody de Woodpecker horen roffelen tegen de boom als trommel, de ‘grote bonte specht’. Trrrrrrrrr.

Dat roffelen is een teken dat Woody in de paarstemming is. Dat zijn we allemaal wel eens, maar om dan je hoofd tegen een boom aan te rammen….

Wanneer je die roffel hoort, sta er dan eens bij stil hoe bizar het is. Probeer het zelf thuis maar niet, want dan krijg je een hersenschudding. De specht kan een kracht van 500-1000 maal de zwaartekracht weerstaan als hij tegen een boom loopt te hakken en roffelen.

In 2012 waren biologen nog steeds bezig uit te vinden hoe Woody dat nu lukt….Men dacht eerst dat hij door dikkere nekspieren de schok kon afvoeren. Ook heeft Woody een derde binnenste oogvlies, dat voorkomt dat z’n oogjes bij het hakken uit de schedel vliegen.

Chinese biologen vergeleken de botstructuur van de schedel en snavel van de grote bonte specht met die van een veldleeuwerik. Zij vonden dat Woody meer microscopische draadjes- de Trabecula– in zijn schedelbot heeft, die het botweefsel een spons-achtige structuur geven. Dat zou kunnen bijdragen aan de absorptie van de enorme schokken.

Die specht vertienvoudigde zijn aantal broedparen in NL in de tijd dat ik op deze aarde bivakkeer, sinds 1975 van een geschatte populatie van 10 duizend paar volgens de eerste SOVON-vogelatlas (1977) naar wel 75-100 duizend in de telperiode 2013-2015. Nou ja, ‘tellen’ kun je ’t niet noemen wat Sovon doet. Natte-vingeren is het eigenlijk meer. Hoe dan ook, die specht is veel algemener dan ‘vroeger’.

Blijkbaar zijn er meer insecten in het huidige bos te vinden, want daar is Woody naar op zoek als hij in het hout timmert. Er werd meer bos op het platteland bij geplant. Daarnaast deed de invloed van Stichting Kritisch Bosbeheer (SKB, vanaf 1977) zich gelden op het bosbeleid vanaf die jaren.

Die Wageningse geitenbreiers – oud-directeur van Staatsbosbeheer Frits van Beusekom was ook sympathisant- waren voorstanders van een wat natuurlijker bos,  met meer dood hout. In plaats van die intensieve en strakgetrokken naaldhout-akkers

Noblesse Oblige
Die SKB’ers zijn ‘goede natuurkabouters’ van de oude stempel, een uitstervend ras van menselijke mensen die nog ergens voor staan, kom daar eens om bij de Bjorn van den Boom-marketingtypes die Natuurmonumenten haar graf in trekken met ‘van alles wat’ tot ‘van alles niets’ overblijft. SKB’ers houden het adagio ‘stand verplicht’ , noblesse oblige in ere. We citeren:

Alle betrokkenen hebben een verschillende (wetenschappelijke) achtergrond en denk- en werkwijzen. Het zijn echter alle mensen die voor zichzelf een hoge ethische en maatschappelijke standaard aanhouden en het verschil willen maken. Ze proberen daarbij het eigenbelang uit te schakelen.

en

Onze teksten zijn inhoudelijk, informatief en liefst kort en krachtig, puntig en begrijpelijk. We schrijven op niveau en voor een grote geïnteresseerde groep. We zijn er niet voor de grote massa en niet voor docielen (braaf, gewillig en volgzaam) u treft hier geen monologen en geen wollig taalgebruik aan.

Het onderwerp staat voorop, we zijn eerlijk en recht door zee, we noemen man en paard en zijn voor de duvel niet bang. De bijdragen sturen desondanks aan op redelijke oplossingen zonder voor het compromis te gaan

Dat had ook het redactioneel van Interessante Tijden kunnen zijn, minus dat ‘korte’. Wanneer je een kort verhaal voorneemt te maken is het al gauw weer 2000 woorden… 🙂

Ik bedoel dan de houding, opstelling naar waarheids-vinding:

Waarheid ligt niet ‘in het midden’; in het midden van wat? Tussen moedig en laf, tussen eerlijk en oneerlijk in? Je bedoelt dan ‘ ik wil iedereen te vriend houden’ en ‘kijk mij eens van de redelijkheid zijn’, een laffe en narcistische positie, deug-signalering.

Terwijl veel mensen brandhout voor de hel zijn, 2D, Harteloos, concurrent op zijn best. Waarom daarmee vrienden zijn, als je het zelfs niet van harte oneens kunt zijn; omdat niets buiten ‘zichzelf’ ze ook maar interesseert…Nergens ‘hart’ voor hebben.

Of het moet zo zijn, dat je met ‘masseren’ meer bereikt dan confronteren. Dat je al dat breindode brandhout makkelijker voor je karretje spant door hun egootjes te strelen, terwijl ze wat met hun mobieltjes friemelen.

Zonder het dogma van christelijke naastenliefde, danwel een degelijke opvoeding op klassieke waarden gebaseerd, dan is er geen vaste ondergrond om van mensen te houden. Iedereen is een concurrent om grondstoffen en ruimte. Je groet elkaar, om uit te maken ‘Friend or Foe‘, kou uit de lucht. De wet van de jungle regeert zonder christendom/klassieke waarden, ook als je dat niet direct opmerkt.

Welvaart, een volle maag en verdoofde geest houden de zaak nu bij elkaar.

Terug naar intensieve exploitatie
Nu in post-christelijk NL bevindt dat bosbeleid zich in een overgang naar intensiever exploitatie, en gewillig papieren gebabbel over ‘biodiversiteit’ om dat te verbloemen. Wanneer je hout oogst om die prachtige grondstof voor bv meubels te gebruiken is dat billijk. Maar om het wat op te stoken? Is dat niet een beetje Middeleeuws, wanneer je houtstook voor de massa herinvoert? Straks ook terug naar turf?

Plots heet het groeien van bos nu ‘CO2-opslag’ naar de nieuwe seculiere religie, het Klimaat (dat niemand ooit heeft gezien). Plots heten bomen ‘biomassa’, terwijl de Rijksoverheid (RVO) in 2016 subsidies gaf om houtkachels aan te schaffen. Omdat we van het aardgas af zouden moeten (van DSM en andere industriele grootverbruikers).

Vraag kweekt aanbod.

Steeds meer menselijke Woody Woodpeckers, lokale norse bokkenkoppen met houtkacheltje mijnen ook hier het bos uit. Zodat in de 8 jaar dat ik hier woon toch zeker 30-40 procent van het bos en de boom-opslag verdween, zowel in het bos zelf als in het dorpsgroen. Landeigenaar Eijsinga- afstammeling van oude landadel- maaide een bosperceel om met dassenburchten.

Opportunisme oblige. Typisch VVD.

Met mijn aangifte werd niets gedaan, al zat hier 2 maal zo’n verstrooide minkukel van de milieupolitie mijn ‘tiid te vergriemen‘. Die ervaring stemt overeen met mensen van de Roofvogelwerkgroep; handhaving van natuurwetgeving, als weer roofvogelnesten sneuvelen- is non-existent. Hooguit zijn enorme papiermuren opgericht als Natura 2000, wat ecoloog Rob Bijlsma ‘internetvulling’ noemt. Werkverschaffing voor ambtenarij en onderzoeksbureaus.

Eijsinga kwam hier vervolgens nog op de koffie om mij op andere gedachten te brengen: zo’n typische VVD-babyboomer zonder Noblesse Oblige. Beetje popie-jopie doen, de joviale jongen. En daarin is hij geen uitzondering maar de norm. Voor de hersendoden: neeeeheeeee, daarmee zeg ik niet dat ’t dus een verkeerde vent is.

THINK! Wat ik zeg, is dat er meer nodig is dan van jezelf geloven dat je ’t goed meent. Wanneer je meer wilt, een beschaving zijn in plaats van enkel (nog) een seculiere economie. Het hoeft niet natuurlijk wanneer alleen ‘overleven’ je doel is.

Wanneer je meer zaagt, boet het bos dus in aan recreatieve en ecologische kwaliteit, de functies die het hier vervult voor een dorp dat ’t van toerisme moet hebben. Waar ligt op een gegeven moment het omslagpunt tussen ‘van alles wat’ en ‘van alles niets’… Je hebt ook met moderne landeigenaren te doen, die zich geconfronteerd zien met steeds meer lastenverzwaringen.

Ze hebben ook geen keus, buiten intensiever exploitatie. Misschien houden we elkaar zo ook wel gevangen… Met een uitdijende bureaucratie is ‘van alles niets’ de meest logische uitkomst. Zo kweek je ook ‘van alles niets’-mensen. Brandhout, biomassa. Harteloze Horden.

Niettemin is het overblijvende bos van de landeigenaar Eijsinga hier een dagelijkse bestemming, een Fries Boerbos dat met het juiste licht heel mooi kan zijn. Al kan je schoonmoeder bij gunstige lichtval ook nog best mooi lijken, of zo’n Friese peervrouw met bloempotkapsel. Je moet ’t zien willen.

Je kunt de zanglijster al weer horen zingen met zijn imitaties van dieren in het bos, vindt er vossenholen, dassenburchten. Afgelopen zomer zong hier al de Wielewaal. Er groeien mooie oude beuken, 1 daarvan met het anarchie-teken ge’tagd’.

Een oud haviknest vind je verderop, en scheef gevallen eiken waar takken rechtop de lucht in groeien om zo opnieuw boom te zijn. ATB’ers raggen de paden stuk als het nat en zompig is. Op mooie voorjaarsochtenden wil je kortom nergens liever wonen dan hier, en neem je die norsige bokkenkoppen en hun peer-vleesvrouwen voor lief.

Het zijn ook kinderen Gods. 🙂 Je moet verder dan de oppervlakte willen zien, en vervolgens jezelf niet verheffen willen; wat een teken is dat je ‘er nog niet bent’ op je Tao, Smalle Pad.

Oftewel, wie de functie van bovenstaand proza (alweer) niet direct snapte…; ben je ‘aardig’ uit angst voor sociale repressailles? Of heb je mensen werkelijk lief omdat je geestelijke ruimte over hebt? Angst is geen christelijke motivatie, en die liefde komt bepaald niet vanzelf in je op. Daar moet je op trainen. Mensen die je al lief vindt omdat ze jou tot voordeel strekken, daar is geen kunst aan.

De haat die na gebroken liefde kan ontstaan bewijst voorgaande stelling.

Je concurreert met elkaar om gebruiksruimte, zo wil ik maar voelbaar maken. Ook in het bos, wanneer je verschillende gebruiksfuncties door elkaar laat lopen; en gelooft van alles wat tegelijk te kunnen.

Er is ook geen redelijke reden om van ‘jezelf’ te ‘houden’, wat dat ook zijn mag. Je weet zelf ook wel wat voor oplichter je kunt zijn, wees eens eerlijk 🙂 Dus eigenlijk is het meeste dat de seculiere maatschappij je leert gewoon Bullshit, je wilt met een leugen wegkomen in de hoop op sociaal-economisch voordeel.

‘Hou van jezelluf’…, flikker toch op. De zweep er over, lamzak 🙂

Disciplineer jezelf volgens een klassieke filosofie die hout snijdt… En wie weet word je dan wat minder beroerd dan je nu eigenlijk werkelijk bent. Stand verplicht.

Terug naar Woody en zijn uitzinnige gedrag, zoals hij ‘handelt naar zijn natuur’.

De natuur blijft veranderen en verbazen. In mijn vroege jeugd had je bijvoorbeeld ook een factor 10 minder ganzen. De eerste grote zilverreigers kwamen pas in de Oostvaardersplassen broeden. En nu zie je die witte reigers soms in samenscholingen van tientallen op het boerenland zitten, op jacht naar muizen, mollen of insecten in de grond.

En niemand weet beslist ‘waarom’ dat zo is. Gewoon…omdat de wereld een wonder is. Maar de mensen konden beter, ik zelf ook. En daar train je dan dagelijks voor… 🙂 Misschien heeft iemand die echt macht heeft, inclusief over zichzelf, de ware keuze; dan pas kun je KIEZEN die macht niet toe te passen en inschikken.

In plaats van dat je dociel doet, omdat je anderen vreest.