Bij het woord ‘biodiversiteit’ ben je gewend positieve associaties te krijgen, maar de vraag die je kunt stellen is dan al snel: welke biodiversiteit. Want veel vormen van dit container-begrip zijn hoogst ongewenst en (levens)gevaarlijk. Laatst werd een goede collega door een teek uit de Ixodes-familie gebeten, en hij ontdekte dat te laat. Zijn ervaring luidt- met enig ongevraagd inbreuk op zijn auteursrecht- aldus:

De extra kilo’s zijn vanwege Lyme die ik vorig jaar oktober opliep, na een dag vrijwilligerswerk bij de plaatselijk bioboer.
Wel eens verdiept in die shit?
Je kunt niet veel meer, vooral spierkapselpijn nekt je bewegingsvrijheid.

Ik sportte iedere week, dat zat er niet in tot voor kort. Half jaar fysiek uit de roulatie.

Dan stuurt zo’n huisarts je dus eerst met lege handen naar huis, na melden van diverse vage klachten, vervolgens krijg je een veel te korte ab-kuur van 10 dagen (waar Duitsland direct een maand geeft) en moet je nadat je je in de materie hebt verdiept, n.b. met de Nederlandse Lyme-huisartsenrichtlijnen terug naar de arts, om haar te laten zien dat zij verplicht is direct een langere kuur uit te schrijven, als klachten na korte kuur aanhouden; wat het geval was.

Klotezooi.

Kijk wat zeuren mensen dan over de Eikenprocessie-psychose, de hele eikenlaan van Langweer met gevarenlintjes omhangen, feestelijk wapperend in de wind die de voorbijzoevende auto’s nalaten: om te vieren dat de GGD meer werk voor zichzelf vond. Zien we hier een overspannen omgang met risico’s uit de natuur?

Duizenden mensen per jaar worden door een hond gebeten. Toch wonen miljoenen mensen met een hond samen…

Of is het: omdat miljoenen mensen samen wonen met honden worden er wel eens mensen gebeten? Omdat miljoenen mensen samenleven met andere mensen worden er ook wel eens mensen door andere mensen gedood. Honderd-duizenden per jaar om niet al te precies te zijn. Om over het aantal gewonden en geestelijk gemankeerden nog maar niet te spreken…

25 duizend Nederlanders per jaar aan de stoel geplakt door Lyme
Hoe dan ook, al dat gerelativeer ten spijt krijg je van de Lyme-beschrijving als Zelfstandige Zonder Perspectief (ZZP) plots overal spontaan jeuk. En verrek, bij het uittrekken van de trainingsbroek na een rondje rennen in het bos, daar vond ik pardoes een pieperdepiep klein zwart puntje op de linker kuit met grootte van een zandkorreltje.

Een teek, de kleinste ooit gezien die zich had vastgebeten. Onvermijdelijk wanneer je dagelijks in de natuur komt, en ook nog een terrier hebt die ze overal opdoet. Zo zie je ook, waarom de meeste mensen een beet niet opmerken.

Jaarlijks krijgen ongeveer 22-25.000 mensen de Borelia-bacterie onder de leden, waarvan de besmetting leidt tot wat eerder de Boswachterziekte heette: de ziekte van Lyme. Je zit dan aan je stoel geplakt, die zelfs een rolstoel kan worden. Of het daarom Lyme heet?

Willy Burgdorfer ontdekte in 1980 wat de ziekte-veroorzaker in de teek was, en naar hem is Borelia burgdorferi , de bacterie vernoemd.

Je zou als natuuronderzoeker toch liever je naam verlenen aan gewenste biodiversiteit, een onontdekt trots roofdier, een arend of zo….De Rypke-Valk zoals bij Eleonora’s valk, beter dan Bacillus rypkus… Hoewel bij het ontdekken van een parasiet die enkel uit is op euro’s, tjsa, dan zou de Borelia arjanberkhuysi wel weer passend zijn.

De Laatste Natuuronderzoeker in het Bos
Het aantal teken neemt toe afgelopen decennia, evenals het aantal teken dat de bacterie bij zich draagt als biologisch wapen tegen menselijke prevalentie in de natuur. Althans, het RIVM registreert steeds meer gevallen. Dat kan door toename van teken komen EN meer aandacht voor besmetting. Hoe nu met het toegenomen besmettings-risico om te gaan?

De meest droog-komische benadering van het teken-probleem vind je bij ornitholoog Rob Bijlsma in zijn boek ‘Mijn Roofvogels’. Hij is op afstand de ornitholoog met de meeste velduren van Nederland. Na droog de besmettingsrisico’s te beschrijven en akelige gevolgen, start hij op de Bijlsma-wijze een typische natuur-onderzoekersbenadering naar ‘de teek’: hoeveel teken per 100 uur veldwerk moet ik van mijn lijf halen?

Pas in 2007 ben ik begonnen met het bijhouden van teken op mijn lijf. Ik wist dat het her jaarlijks veel waren maar niet hoeveel. Verzuimd bij te houden, en hoe dan mijn herinnering te staven dat ik er vroeger- enkele decennia her- niet of nauwelijks lasat van had terwijl ik ook toen veel door de bossen scharrelde?

Waren er in die tijd minder teken, vonden ze me minder aantrekkelijk, lette ik niet goed op? Zeg het maar, niet gemeten is niet geweten…

Dan begint Bijlsma met de registratie per veldbezoek.

Meestal ontdek ik ze op de dag dat ze zich vastbeten, maar soms zijn ze al geheel of gedeeltelijk volgezogen en kan ik ze er zo aftikken. Van 2007 tot en met 2011 waren dat er 1636 in totaal, met 2009 als onbetwist topjaar.

De jaarlijkse variatie in tekenbeten van 150 tot 589, hoewel fors in absolute termen, was slechts een factor drie indien gecorrigeerd voor het aantal uren dat ik in het veld doorbracht.

Ik vond enige variatie in de maand waarin ik de meeste teken opliep (Bijlsma verwijst naar de teken-op-mijn-lijf-grafiek die hij opstelde), met een vroege en korte piek in mei in 2007 en 2008 en latere pieken in 2009, 2010 en 2011.

Het jaar 2009 knalde er uit met een tekenlast in juni en juli: de piekdag was hier 29 juni met 41 teken die zich aan mijn bloed tegoed deden.

Gezonde voorzorg
Nu zou je Bijlsma zijn ultra-nuchtere kijk op de teek als het uiterste van de ene kant kunnen nemen, en paniek als het andere uiterste. Het midden is dan een gezonde voorzorg-benadering. Ik hoorde van Jaap Dirkmaat van Das en Boom dat die ook al eens door Lyme geveld was. “Rotnatuur”, grapte hij toen. Iedereen die vaak in de natuur is moet er aan geloven.

Bij een eerdere tijdig ontdekte tekenbeet (binnen 24 uur) nam ik daarom een anti-biotica-shot, en daar koos ik nu weer voor.

Je kunt je haast niet voorstellen dat zo’n minimini-beestje je kan vellen, zo in de kracht van je bestaan waan je jezelf onkwetsbaar. Toch is dat miljoenen mensen voor mij overkomen, bij diverse vormen van ongewenste biodiversiteit: daarover zo meer.

Teken kunnen ook een virus bij zich dragen dat hersenvlies-ontsteking geeft (teken-encephalitis).

En dan al dat andere ongedierte dat oprukt omdat hun gastheren oprukken, zoals de voor mensen dodelijke vossen-lintworm Ecchinococcus multicolaris. Die gebruikt muizen als tussengastheer, maar de mens kan ook tussengastheer zijn. Die muizen worden dik en loom, makkelijk hapje voor de vos en dan is de parasitaire cyclus weer gesloten.

Het is allemaal natuur….

Biodiversiteit, begin er niet aan
De natuur is dus nog steeds een gruwelijk oord. Natuurclubs doen er dus ironisch bekeken goed aan er die bordjes ‘verboden toegang’ bij te plaatsen. Het kuiken van een vogel dat op de bosvloer beland, dat is al snel opgepeuzeld door zwijn of vos, en die dood is nog genadig. Het kan ook op een zwerm teken stuiten en langzaam leeggezogen worden, als een vleesvlieg al geen eitjes op ‘m leggen zodat de maden hem levend opvreten.

Het begrip ‘biodiversiteit’ als zijnde ‘goed’ en ‘meer biodiversiteit’ als ‘beter’ is dan ook bedacht door Amerikaanse biologen met een politieke agenda. Ze bedoelen vooral mooie vogels en zoogdieren, waarvoor ze fondsen wilden werven. Als wetenschappelijke beschrijving van de natuur lijdt het begrip aan tekortkomingen.

Ik zal hier Bijlsma’s definitie van ‘biodiversiteit’ geven (blz 188 van ‘Mijn Roofvogels’:

Biodiversiteit: een begrip speciaal in het leven geroepen om Hans Alders, emolumenten-verzamelaar en kampioen bijklussen, aan een voorzittersbaantje te helpen in een Task Force

Anne Frank kreeg tyfus van luizen
Voor mensen is MINDER biodiversiteit vaak beter te verdedigen dan meer. De medische wetenschap is immers al eeuwen zoet met de ontwikkeling van anti-biodiversica die al die misbare bouwstenen van ecosystemen helpen indammen.

Zo werd DDT in de Tweede Wereldoorlog op industriële schaal ontwikkeld door de oprichter van de Club van Rome: Alexander King, als officier en chemicus bij het Britse leger, later werkzaam bij de OECD (vertaal je als OESO in het Nederlands)

Grote concentraties mensen bij elkaar- of het nu in legers is of concentratiekampen- dat geeft hoge concentraties luizen die vlek-tyfus overbrengen.Honderd-duizenden mensen in de oorlogsjaren- waaronder Anne Frank- die in Duitse, Russische en Engelse concentratiekampen stierven, die overleden aan een tyfus-besmetting.

Grootschalig DDT-gebruik hielp de luizen uitroeien in de legerkampen van Wereld-Oorlog 2 en de gevangenen-kampen in de chaos daarna: met dank aan de massa-productie door het Britse en later Amerikaanse leger. De Malariamug kregen we met DDT in het Westenonder de knie.

Niet voor niets kreeg de Zwitserse ontdekker van het poeder in 1948 de Nobelprijs (die experimenteerde er mee op motten, Alexander King ontwikkelde de grootschaliger synthese).

Hoeveel miljoenen mensen-levens heeft DDT wel verlengd, door het leven van ziekteverwekkers te eindigen?

Zyklon B redde levens…ontwikkeld door een Jood
Boosdoener in die luizen is de bacterie Rickettsia prowaseki. Dat bacil is vernoemd naar de dokter Stanislaus von Prowazek die in 1915 stierf aan de tyfus. Alsof dat al niet erg genoeg is, gaat je naam ook nog eens de geschiedenis in als tyfus-bacterie. Krijg je de naam van je microbische moordenaar op je grafmonument.

Eerder werd tegen luizen door de Duitsers ook het nog veel grondiger Zyklon B ontwikkeld. Dat is een synthetische poedervormige variant op blauwzuur (HCN), een insecticide dat planten als de kers ook in hun bast dragen met amandelgeur.

Zyklon B werd als eerste gebruikt voor het uitroeien van luis-besmettingen via aanbreng op kleding van emigranten die in de jaren ’20 en masse naar de Verenigde Staten emigreerden vanuit de haven van Hamburg. Dat vermeldt historicus Jonathan Spiro in zijn boek over de Amerikaan die Hitler’s rassenleer ontwikkelde: Madison Grant, de oprichter van de huidige Wildlife Conservation Society.

Zij leerden ook andere mensen-rassen als bacillen te zien. Meestal zijn andere mensen gevaarlijker dan andere levensvormen. Daarom hebben we ook een overheid, die op U en mij beheersbaar parasiteert om erger te voorkomen. Althans, vanuit die angst legitimeert de Overheid haar bestaan.

Het middel met amandel-geur en de mest-geur
Het was Fritz Haber, die Zyklon in de jaren 20 hielp ontwikkelen als insecticide en ontluizingsmiddel dat je aanbrengt op de kleren. In de 1ste Wereld Oorlog was het als strijdgas gebruikt. Haber vond ook het Haber-Bosch-proces uit. Daarmee kon de chemische industrie kunstmestmaken, door stikstof uit de lucht te isoleren en met waterstof te binden tot ammoniak (NH3, van de mestgeur).

Uiteraard was daar ook al snel een dodelijker toepassing voor: explosieven, ook Anders Breivik kocht immers grondstoffen voor kunstmest in om zijn bom te maken tegen de Noorse Socialisten.

Haber was officier voor de Duitsers in de Eerste Wereldoorlog, waar hij chloorgas als strijdgas ontwikkelde in de slag bij Ieper van 22 april 1915. Voor zijn dodelijk werk werd Haber tot kapitein bevorderd.  Haber was een Joodse Duitser.

Maar zo ontwikkelde hij dus ook de gifgassen die later ook tegen Joden gebruikt werden in die andere oorlog. Al lijkt de toepassing als ontluizingsmiddel in de Duitse slavenkampen (Arbeit macht frei) dus de oorspronkelijke bedoeling geweest van Zyklon B. Kampen waar mensen als ongedierte werden behandeld.

Mensen: Ongedierte?
Mensen als ongedierte bekijken, daarvoor moet je nu milieu-activist zijn, als Paul Erhlich of de Club van Rome (in 1969 opgericht)..Die vinden al decennia dat er ‘teveel’ mensen zijn of geloven dat wij ‘De Aarde’ ziek maken als een bacil. Ze hadden rond 1970 zelfs de Negative Population Growth-beweging, later Zero Population Growth.

Veel mensen weten nog niet dat de globalistische milieu-beweging werd opgericht en gesponsord door de zelfde de mensen die ook de eugenetica een warm hart toedroegen.
Zoals Julian Huxley (WWF, IUCN, ook lid van Negative Population Growth, en bestuurder British Eugenics Society, nu Galton Society), Prins Bernhard (WWF) Laurance Rockefeller (WWF) en John D Rockefeller (Population Council, Planned Parenthood, voortgekomen uit de eugenetica-beweging)

In zijn functie voor de Club van Rome liet Alexander King rapporten produceren waarin hij de mensheid als ‘kanker’ afschilderde (1974). Ook modern klimaat-consultant Jan Paul van Soest ziet U en mij als ziektekiem van ‘de Aarde’, die de planeet ‘koorts’ geeft. De mens als ongewenste biodiversiteit. In 1990 was ‘de mensheid’ zelfs de gemeenschappelijke vijand volgens King, de man die het Britse leger van Malaria en Tyfus afhielp.(Mankind at a Turning Point).

DDT hielp ons in Nederland ook van de malaria-mug af (de poldervariant die Vivax-malaria veroorzaakte, hier ‘Zeeuwse Coortsen’ genoemd), net als in de rest van Euroa. De malaria-mug van de Anopheles gambia-club, die de tropische en meer dodelijker malariaparasiet overbrengt, die geeft wel honderd-duizenden doden per jaar.

Nog steeds… Wikipedia meldt op gezag van de World Health Organisation dat jaarlijks nog 5 MILJOEN mensen sterven aan de tyfus.

En daarom dus de titel van het blog. Alle zorg voor ‘de’ natuur kan er immers toe leiden dat je de natuur niet meer ziet zoals zij werkelijk is. Een oord vol gevaren.