Geen beroep is zo overschat in belang als dat van de journalist bij een (publiek) massamedium, pretpakketjes van de PvdA of erger die gevatheid verwarren met inzicht en intelligentie, ‘slecht op de hoogte’ met nuchter en ‘wat iedereun zegt/belangurijku autoriteituh‘ met ‘bewijslast’.

Alleen de journalistiek kan niet zonder journalisten (= dagloners). Een ‘professionele journalist’ klinkt zo qua gevoelslading als een welriekende drol.

Dus wees eigenwijs en kijk gewoon dagelijks wat je zelf leuk vindt om te leren. Iedereen die verlangt te weten hoe de wereld werkt- die mag zich journalist noemen. De rest die is wat anders, maar ziet dat bij zichzelf nog niet zo, vooral bij de NPO.

De status van de journalistiek hangt vooral samen met het idee dat je de ‘massa’ – een anoniem lichaam- kunt manipuleren naar je wil, politiek dus. Journalisten zijn vaak mislukte politici, die hun narcisme willen voeden via het schurken aan de geprojecteerde macht.

Men kent dus via het ophemelen van het belang van zjoernaliesten autoriteit toe aan ‘de massa’, iets kneedbaars.

Daarom loopt dat elkaar in Den Haag ook te knuffelen, terwijl de besluiten in Boardrooms en Brussel vallen. Een gezelligheids-vereniging van gelijk-aardigen.

De andere factor die de status van de journalist helpt, de Claim to Fame: doordat je aanspraak maakt op de ijdelheid van de in massamedia geportretteerde Nobody, die in de schijnwerpers gezet iemand meent te zijn.

Toen ik nog voor NRC Damesblad freelancete, en je belde een hoogleraar: allemaal handen en voeten. NRC Damesblad was hun krant. Tegelijk schreef ik ook voor Het Parool. Als je aankondigde als ‘voor Het Parool’ hadden ze plots geen tijd. Minder status/aanzien.

Daarachter schuilt de opvatting dat je pas iemand bent als een anoniem ‘iedereen’ je kent uit je eigen gewenste ‘peer-group‘. Terwijl je toch beter een paar mensen kunt kennen op het juiste moment die je weer verder helpen.

Massamedia zijn dus: de schijn van invloed op het wereldgebeuren voor de mensen zonder werkelijke invloed, de ruis, verstrooiing.

Wie werkelijk invloed heeft, daar lees je namelijk bijna nooit over. Neem de Bank for International Settlements (BIS) in Basel: hoorde ook nooit iemand van.

Die ken ik ook pas 3 weken, sinds het boek van Adam Le Bor. Je onbekendheid met fenomenen is geen maat voor de invloed daarvan.

Daarnaast is journalistiek het lekkerste excuus om wat van de wereld te zien, en mensen te spreken die je anders nooit zou ontmoeten, je voet tussen deuren te krijgen waar je anders niet binnen kwam.

Mainstream-Journalistiek is meestal ten diepste gewoon propaganda geweest.

De evolutie van de journalistiek gaat dan ook gelijk op met de evolutie van Staatsmacht in een seculier bestel. Voor een elite die ‘de democratie’ invoerde om communistische danwel fascistische revolutie-neigingen te temperen (Zelfs vrouwenkiesrecht 1919, toen Duitsland door communistische revolutie op zijn kop ging), de opstand der horden van Ortega y Gasset.

Er is meer te leren in de wereld dan ‘informatie’- op zijn best tweedehands opvattingen waarmee door anderen gedokterd is, en dan ook nog door gesubsidieerde pret-pakketjes met chronische tijdnood. (NPO, de Nationale Propaganda Organisatie)

Eigenlijk een uitzinnig idee, dat je democratische besluitvorming en de toekomst van je land zou kunnen baseren op het gehijg om aandacht van informatie-ambtenaren met een narcistische persoonlijkheids-stoornis (‘kwaliteitsjournalisten’) die slechts 2 persbureaus (Reuters, AP) overschrijven.

Wees liever zuinig op de ruimte tussen je oren, waardoor je die laat veroveren. Niet alleen je lichaam, maar ook je geest kan vergiftigd worden.

En dan: Zelf nadenken is ook een informatiebron. Zo kun je schijnbaar onsamenhangende beelden verbinden, en plots ‘het’ gaan zien. Heb je weer iets ‘nieuws’ ontdekt terwijl je 2 uur met een bak koffie in de bank voor je uit staarde.

Iemand vroeg een definitie van ‘cultuur’ te geven. Dat is ‘het collectief geheugen’ van een groep mensen, op basis waarvan ze elkaar verstaan’. Vanzelfsprekend kan ‘journalistiek’ dus niet de voornaamste cultuurdrager zijn.

Alsof een gezonken veerboot in Geitenhouderije met 2 doden meer van belang is voor Europa anno nu dan wat 80 jaar geleden gebeurde: maar wat ‘Classified’ in archieven opgesloten ligt.

Alles is geschiedenis. ‘Actualiteit’ verkocht als ‘het Nieuws’ is hooguit geschiedenis waar mensen nog niet de tijd voor namen over na te denken.

Overhaaste historie dus.

Buiten die virtuele wereld valt veel meer te leren, dat je beeld van de wereld verrijkt. Je kunt reizen en andere mensen spreken die weten wat jij nog niet wist.

De meeste mensen die je in de realiteit ontmoet, zijn aanmerkelijk menselijker dan de platgeslagen mensbeelden die massa-media je voeren ter agitatie/aandachttrekkerij.

Dus waarom je bijvoorbeeld via De Wereld Graait Door laten ophitsen over het zoveelste tweedracht-zaaiende fenomeen uit de Verenigde Satan van Amerika: Me Too = ‘ik wil ook aandacht’. (ik wist niet dat het bestond, maar hoorde dat gisteren bij mensen die nog televisie kijken)

Vrouwen die via seksuele manipulatie niet bij de man gedaan kregen wat ze beoogden, en die zich daar jaren later over beklagen om alsnog hun slaatje te slaan/ziekelijke zelfobsessie te voeden.

…het is van Mij

Open dan liever een meldpunt seksuele misleiding- We Too!: tenminste 9 van de 10 mannen is in zijn leven ooit seksueel op het verkeerde been gezet door een vrouw. Met zo’n billen-decolletee, van een laag uitgesneden spijkerbroek waarbij zo’n dierlijk geile string de bilnaad moet accentueren.

Zodat je in gesprek over het volgende wetenschapskatern enkel nog aan de snaar-theorie kunt denken. Iedere Westerse man werd zo als Obelix die als kind al in de Toverdrank viel.

Als je toch flauw wilt, en iedereen in competitie tegen elkaar wilt opzetten. Using Sex as a Weapon, al zo oud als Salomee die Koning Herodes via zijn kleine hoofd verleidt om Johannes de Doper te onthoofden.

Publieke Massamedia zijn kortom alles behalve levensbeschouwelijk neutraal: ze dringen je een ongezond mensbeeld op, en dat gesubsidieerd door De Staat. Het lijkt wel alsof De Staat het slechtste met ons voor heeft.

🙂 Neeeh, dat zou toch niet zou zijn 🙂 De overheid is toch neutraal 🙂

….of had je wat?

In de realiteit met meer dimensies dan 3 krijg je ook een realistischer mensbeeld. Laten we dus een andere definitie hanteren van ‘het Nieuws’.

Dat is dan niet langer het dagelijkse gehijg om aandacht van de PvdA of erger. Immers, Linkse standpunten zijn kinderlijke levensopvattingen, de verkondiger wil zichzelf beter dan een ander voelen.

Aandacht vragen voor zichzelf met beroep op een abstractie als ‘het onderdrukte Boeswoeki-volk in Opper Volta’ . Of ‘klimaatfeministen voor klimaatrechtvaardigheid’, het is onderling inwisselbaar proza voor ‘ikkuh wil gratis koekje’/aandacht.

Jesse Klaver-Idealen zijn particuliere belangen waarvoor anderen moeten betalen.

En daar – bij die willekeurige abstractie dan heel ‘betrokken’ zijn, je ‘ik Beter dan Gij’ etalerend. ‘Schrijnend’ ook, al die World Press Photo’s heten ‘schrijnend’. Met zo’n bedelnap-neger voorzien van persoonlijke huisvlieg waar de Giro 555 in de ogen staat geschreven.

Het kan ook een pandabeer zijn.

Het eindstation van al dat schrijnende gebedel is de bankrekening van een Westerse NGO (Niet Gekozen Organisatie).

Je kunt alleen ‘Links’ zijn of worden via overmatige massamedia-consumptie, door wereldvreemdheid en intellectuele luiheid. Linkse Journalistiek is dan ook iets als ‘Nat Water’. Via de krant kun je enkel platgeslagen onzin verkopen en beweren dat dit de realiteit is.

De Krant is als vanzelf of Links of hijgerige onzin (De Telegraaf). De combinatie Hijgerige Linkse Onzin is algemener, en levert steevast subsidie.

…een tevreden roker

Het alternatief nieuws is dan; ‘alles dat je eerder nog niet wist’. Dan gaat een wereld aan alternatieve prioriteiten voor je open, er komt ruimte in je geest.

Het leven is akelig kort, de dag alweer halverwege.

De Televisie ging de deur uit, de krant is al jaren terug opgezegd. En de laatste jaren heb ik tegelijk meer geleerd dan vele jaren daarvoor. Via echt bestaande mensen, in de natuur, op reis, door boeken van experts, door gewoon eens rustig te denken, door te bewegen zelfs.

Ja zelfs via je lichaam kun je nieuwe inzichten krijgen.

Op zijn best kijk je nog eens in een zeker weekblad en op het web: wat is de agenda die journalisten je opdringen. Om dan uit te zoeken: hoe zit het dan wel?

Plots hoef je ook minder te reageren op de agitatie die anderen je aanreiken. Je krijgt ruimte eens wat meer te worden tot wie je bestemd bent.

Misschien lukt het zelfs om uit te stijgen boven het niveau van Homini lupus. Schaam je niet voor een zekere somberheid over de menselijke natuur, als dit maar niet je eindstation wordt.

Share Tweet Share Pinterest Whatsapp

Email Messenger reddit