Met Missa in Mysterium – 12 mei in de Bonifatiuskerk in Leeuwarden-herstelt Herman Finkers de publieke aandacht voor de Gregoriaanse eenstemmige zang, een traditie van 1500 jaar oud die door Paus Gregorius werd ingesteld. Wie weet plant hij dat zaadje van Schoonheid, dat helpt de haastige lelijkheid der Moderniteit te verdrijven.

Volgens Finkers is door de modernisering sinds het Tweede Vaticaans Concilie (de jaren ’60) de aandacht voor ‘Het Schone’ – het Pulchrum- te zeer op de achtergrond geraakt in het drieledige motto Verum (Waarheid) Bonum (Goede), Pulchrum (Schone). Omdat in media vele verstokte ex-katholieken rondlopen, kreeg zijn initiatief al de nodige aandacht.

Finkers is de enige cabaretier wiens grappen uit de jaren ’80 nog steeds even leuk zijn. Dat politieke ge*** van Freek de Jonge en dat gefrustreerde gevloek van die kerel met dat zwarte brilletje, hoe heet ie ook weer: wie luistert dat nog.

Maar als Finkers zijn BH toont om het pretentieuze belachelijk te maken, dan lach je nog steeds. De Geboren Relativering uit Tukkerland lacht het laatste, en brengt nu dus ook de Schoonheid terug als echte artiest.

Finkers schrijft op zijn webstek:

De titel Missa in Mysterium (‘Mis gericht op het mysterie’), is een bewust gekozen pleonasme. Immers, elke Heilige Mis is in feite gericht op het mysterie. In de praktijk straalt het er echter niet altijd van af. In de bekende drieslag Verum, Bonum, Pulchrum (het Ware, het Goede en het Schone) is het Pulchrum in de liturgie sterk op de achtergrond geraakt.

Voor het Tweede Vaticaans concilie werd er veel aandacht besteed aan de vorm en de uitvoering maar dat was beperkt tot de clerus en de andere bedienaars aan het altaar. De kerkgangers woonden het geheel bij en maakten geen deel uit van het ritueel. Terecht heeft Vaticanum II gesteld dat het volk bij de ritus betrokken moest worden.

Dit is in de praktijk echter ten koste gegaan van het Pulchrum. De nadruk kwam sterk te liggen op de boodschap, Evangelisatie en wereldverbetering, kortom, het Verum en het Bonum. Het Schone werd teveel gezien als een overbodige franje. In een MiM wordt vooral aandacht besteed aan het Pulchrum.

Wanneer we dat in het Rypkiaans vertalen: Het volk, de ongeschoolde plebejers, of nog erger, mensen met hoogopgeleid zelfbeeld en hun meningen, moesten deelnemen in de mis, zo werd besloten. Daardoor raakte de uitvoering van rituelen op een lager esthetisch niveau.

Terwijl juist het met aandacht uitvoeren van rituelen een meditatieve handeling is. Motto’s die de New Age-kerk claimt als ‘Be Here Now’, die kende de christelijke kerk natuurlijk al 2000 jaar langer. Toevallig gaat het komende nummer van de Epoque over ‘Het Einde van het Christendom’. Ik interview er de bioloog Rupert Sheldrake, die zich in een Indiase Ashram tot het christendom bekeerde.

De enige jeugdervaring in een katholieke kerk, was als reeds ‘ongelovig’ ventje van een jaar of 8-10, dat we naar een Kerstdienst gingen. En dat je mannen in jurken voor een kerstbloemstuk zag knielen, en chips uitdelen terwijl ze ‘christus is geboren’ fluisterden. Moest je toen vooral om lachen met je broer.

Dat was de laatste keer dat wij met onze ouders als gezin een kerk bezochten.

De Abdij
Herman Finkers verscheen jaren terug op tv, en toonde daar zijn eigen huiskapel. Dat voorbeeld inspireerde tot inrichting van een eigen kapel, die van De Abdij. Een plaats waar je iedere ochtend een kaarsje opsteekt voor een zieke. En tegelijk een dojo, waar je Kung Fu kunt trainen als ‘tempelier’. De Middeleeuwen zijn weer hoogst actueel, alles dat de lelijkheid der moderniteit van repliek dient is welkom.

En daarbij hoort de tijdloze schoonheid van abdijen en de christelijke traditie.

Al eerder logeerde uw Rechtse Hippie bij de monniken van de Abdij van Rochefort. Hun bier is buitengewoon lekker, en daar gaat een evangeliserende werking vanuit. Ze zongen ook Gregoriaans in hun Romaanse Kerk, een gebouw van grote schoonheid. Ze voerden rituelen voor de paaswake uit.

En je mocht deelnemen aan de Eucharistie als christen, die niet uit de katholieke traditie komt. (protestantse afvallige die ‘her-christianiseerde’ in Wageningen als student)

Zodra je een oude Kerk binnenkomt, dan voel je ‘het’. Ook toen we in de Noordelijke Eifel in de natuur een Mariagrot betraden, met daarin brandende kaarsjes. Een plek van Eerbied.

Je komt niet voor mensen die de Tijdgeest aanbidden in plaats van Heilige Geest. Laat staan voor linkse rotzooi, van kortharige lesbo-pastores met biologisch dynamische klimaatwerkgroep. Of dat irritante ‘vluchteling’-geknuffel, de opvang van welvaartstoerisme en mensenhandel voor de inkomsten van de Asielindustrie.

Vanuit het valse zelfbeeld dat je via een scheve economische afhankelijkheidsrelatie aan ‘liefdadigheid’ doet, omdat die afhankelijke niet (openlijk) protesteert tegen je bemoedering. Onsterfelijk belachelijk gemaakt door ‘De Dames’ van Jiskefet, die kortgekapten met dat Friese accent. ‘No, dot jaai dat ssegt, Guusje, dat vund ik heul erg’….

Van mij mogen al die hand ophoudende zandnegers met het eerste containerschip weer terug naar Geitenhouderije. En de handel in CO2-aflaten, waarmee De Staat/De Leviathan haar macht verabsoluteert.. Daar is niets christelijks aan.

Waarvoor kom je dan wel? Wat je in De Natuur ook ervaart, je kunt dat heilige ook ademen in een mooie kerk, die verstilling, tijdloosheid, het Mysterie dat Het Leven is in het besef van je sterfelijkheid.

Meer dan ‘het op commando onderschrijven van de waarheid van absurd klinkende stellingen’ waarmee het Protestantisme vanzelf tot Atheïsme voerde, kun je met de tijdloze praktijken die de Kerk eeuwen eerbiedigde weer ‘proeven’ waar gezond geloof om draait.

Praktijken die je ook bij andere religieuze tradities vindt, Moslims, Hindoes en Boeddhisten zijn ook niet gek. Die ‘proeven’ het ook. Maar alleen het christendom kent de Vader-Zoon/Dochter-relatie tussen God en mens. Zoals de Kerk als Bruid van Christus geldt, in een liefdesrelatie. Die relatie verloopt bij de meeste stellen ook bepaald niet probleemloos.

Dat zo’n bruid zich (af en toe) misdroeg in de geschiedenis zodra zij met De Wereld vermengd raakte en machtshonger…. het al te menselijke is nog geen reden om dus maar die hele traditie af te schaffen van 2000 jaar geloofsbeleving.

Of zoals Herman Finkers het in 1 van zijn programma’s beschreef, na eerst een periode van gelukzaligheid in een prille relatie te omschrijven.

Maar dan beginnen die irritaties te komen, scheurtjes…..Waarom vrouwen dat dan doen, niemand die het weet.. 🙂

Al die progressieve rotzooi van de Generatie ’68-modernisten en cultuurslopers, dat zal eerst opgeruimd moeten danwel moeten afsterven, voor de kerk een levend instituut kan zijn in plaats van sterfhuis waar de Tijdgeest de Heilige Geest verjoeg. Zodat het Relativeren en de Stilte weer ruimte krijgen boven ‘Het Ego’ en Het Lawaai.

Dat het subjectivisme (tijd- en persoonsgebonden) aan macht inboet ten gunste van objectivisme (traditie, wat ‘waar’ blijft los van de persoon)

Ook bij de Abdij van Rochefort bekroop je dat sterfhuis-gevoel met rollator-monniken, eeuwig jammer met al dat prachtige erfgoed van die Abdijen. Bovendien schijnen diverse kloosters een broeinest voor homo’s en pedo’s te zijn, sinds de kerk de modernisering en seksuele revolutie binnenliet.

Alsof je door te buigen voor De Wereld meer zieltjes wint, in plaats van dat De Wereld je dan overwint.

Maar elders, zie je ook een kentering, jonge kloosters met nieuwe aanwas. En Paus Franciscus is al van ketterij beschuldigd, dus wie weet wint de traditionele stroming weer van Benedictus. Dan zou de kerk juist een gezonde tegenkracht bieden bij de steeds almachtiger Liberale Staat.

Het zou -aldus uw Rechtse Hippie- juist inspireren, wanneer de Kerk het Gevecht met De Leviathan weer aangaat, de boektitel van emeritus hoogleraar Nieuwste Geschiedenis van de KU Leuven. Emiel Lamberts zijn proefschrift, over de rol van de Kerk als buffer in de 19de eeuw tussen volk en Liberale staatsmacht. De kaft/Historisch Nieuwsblad stelt:

Het gevecht met Leviathan besteedt vooral aandacht aan het sociaal verweer tegen de gecentraliseerde natiestaat en wordt opgebouwd rond de fascinerende biografie van de Oostenrijkse topdiplomaat Gustav von Blome, een kleinzoon van Metternich en een belangrijk opponent van Bismarck.

Hij speelde een centrale rol in de Zwarte Internationale, een geheime lekenorganisatie in dienst van het Vaticaan, en in de Unie van Fribourg, een richtinggevende sociale denktank. Hij bracht een verbinding tot stand tussen het conservatisme en de christendemocratie, die een grote invloed uitoefende op de Europese integratie.

Mariagrotje Abdij van Affligem: 1000 jaar oud en nu toerisme-object

Dat boek van Lamberts opende mij de ogen voor de rol van de kerk als machtsbuffer tussen burger en De Staat. Zie de destructie van geestelijke zelfbeschikking door Staatsalmacht, die vandaag de dag totalitaire trekken krijgt via de Totalitaire Tolerantie van D66. En de tandenloze kerk die geen enkele machtsfactor meer vertegenwoordigt, laat staan burgers beschermt.

Dus wat mij betreft zou de Kerk niet meer handlanger zijn van de Asielindustrie, die mensenhandel uit naam van liefdadigheid, terwijl die massa-immigratie het omvolkingsprogramma van het Coudenhove-Kalergiplan dient (waarvoor Angela Merkel een prijs kreeg in 2010).

Maar dat de kerk voor de eigen mensen opkomt.

En dan, kennen we niet dat Mosterdzaad-verhaal, waarvan wij vroeger op de protestantse basisschool een liedje leerden zingen.

‘Wil je wel geloven dat het groeien gaat, klein en ongelooflijk als een mosterdzaad, dat je had geborgen in de zachte grond, en waaruit een grote boom ontsprong.

Van die Relatie tot Zoon en Woord van God zijn de woorden in de Bijbel de drager, de Inspiratie, Inblazing door De Geest.  En ‘geloof’, dat kan dus met het ‘mosterdzaad’-liedje indachtig ook zijn ‘het voor onmogelijk gehoudene werkelijkheid zien worden’….

Dat kerkgang weer ‘hip’ wordt…

Wanneer we onder Klimazi-bewind leven dankzij de klimaatgekte van de Klimaatwet, en mensen hun energierekeningen niet meer betalen kunnen. Wanneer De Staat uit naam van ‘Het Klimaat’ zich steeds despotischer opstelt, en wij verplicht onze Klimaatzonden moeten inlossen met CO2-aflaten.

Wie weet, dat mensen dan Het Geloof weer als tegenkracht ontdekken. Maar goed, dat is het Wereldse aspect, het Bonum (Goede) en Ware doen in plaats van de Leugen dienen.

Bij een wetenschapsjournalist ligt de schone taak om progressief-moderne onzin met een bezem uit te vegen, het Ware en Goede versus de Leugen. Althans, dat is een mogelijkheid die Interessante Tijden met De Abdij toetst.

Voor een artiest ligt de schone taak om het Schone, het Pulchrum terug te doen keren, een baken van licht tussen de zielloze lelijkheid der moderniteit, de ‘managers’ en haar nivellerende geest van Efficiency. Lekker Gregoriaans zingen is alvast een stapje vooruit met het goede van vroeger. Dus een goede zet van Finkers, daar ga je dan graag naartoe!