‘Het kan niet zo zijn dat God aan de mensen verlangen en genot heeft geschonken om deze vervolgens weer van ze af te pakken’, zo is de lijfspreuk van Michel Onfray in zijn boek ‘Christelijke Hedonisten’, onderdeel van zijn ‘Tegengeschiedenis van de Filosofie’.

Vandaag de ‘pneumatische gnostici’ , de mensen die in sektes van ‘ingewijden’ claimden dat ‘zonde’ niet bestaat wanneer alles dat op aarde gebeurt God’s wil is. Immers, dan is alle handelen van mensen ook God’s wil en dus geen overtreding. 

Althans, wanneer God’s wil ook God’s wet is.

Morgen blijkt dat de ‘eigen’ Tuin-filosofie van De Abdij- tevens model voor gezonde natuurbescherming- al veel beter door Erasmus van Rotterdam is verwoord, Christelijk Epicurist. Epi-curus betekent letterlijk ‘van buiten helend’. Epicurus van Samos (341-270BC) zijn filosofische school in Athene heette al ‘De Tuin’, waar ‘vrij van angst & pijn’ het hoogste vrijheids-ideaal is.

Spoedcursus Plato voor beginners
Beschrijven ideeën iets dat in de realiteit bestaat, zijnde het materiële aardse, of bestaan ze daar ook los van? Daar worstelen filosofen al 2500 jaar sinds Plato over. En terecht, want abstracte ideeen, en het vermogen deze te interpreteren- een woord van Plato’s’ ideeënwereld afgeleid- dicteren uiteindelijk de wijze waarop je een maatschappij inricht.

Niet voor niets geldt het adagio ‘Kennis is macht’, al kan het geluk met de dommen zijn.

Om een voorbeeld te geven van het Geloof van de maatschappij waarin we nu leven, een seculiere economie. De ‘waarde’ van ‘Geld’: bestaat die waarde ‘echt’, zijnde tastbaar in de realiteit? Of is het niet meer dan een collectief geloof van mensen, dat rust op sociale bevestiging en overheidsdwang.

En valt dat geloof weg, dan zijn die euro’s in je portemonnee plots niets meer waard dan het papier waarop ze gedrukt staan.

Dit in tegenstelling tot het ouderwetse muntgeld van zilveren guldens. Een Geloof dat die nulletjes en 1tjes in de computer van de Bank ‘waarde’ vertegenwoordigen- ook zo’n Platonisch woord- houdt de hele moderne maatschappij draaiende.

Dus iedereen gelooft tot op zekere hoogte in een ‘realiteit’ achter de zichtbare werkelijkheid zonder deze fysiek te toetsen. Op basis van de aannames en beweringen van ‘ingewijden’ genaamd ‘Bankiers’ neem je die schijnwerkelijkheid voor lief. Zoals je op basis van een entiteit die niet bestaat- De Staat- zelfs gelooft dat je belasting moet betalen.

Niemand heeft ‘De Staat’ ooit gezien, of ‘De Natie’. Wel zijn er mensen die zich als haar vertegenwoordiger opwerpen. En zij menen onbestraft geweld te mogen gebruiken om U en mij te beroven, nadat ze U en Mij bij geboorte een nummer gaven. Zo zijn er ook Platoonse entiteiten als ‘De Markt’ van Economen, de ingewijde gnostici van het neoliberalisme.

Dus niet ‘een’ markt, zoals een bioboerenmarkt van Zundert op zaterdagochtend op de Van Goghstraat die wel kan bestaan. Maar De Markt, een ideaal uit de ideeën-wereld als ideaal voor alle profane marktjes in het aardse. Plato is overal.

En ‘Zonde’, ook dat is zo’n Platonisch begrip, een in te lossen abstracte morele schuld. Zeker wanneer dit de ‘Erfzonde’ betreft die de Kerk leert: alsof Eva’s overtreding in het Paradijs de rest van al haar nakomelingen in het verderf zou storten. En dat pas door Jezus Christus het zoenoffer is ingelost, lees: God is niet meer boos op je.

Het begrip ‘zonde’, abstracte schuld, is allesbehalve uniek christelijk. Vergeving wel, waarover je bij Michel Onfray dan niets leest: hij wil vooral kerkje-schoppen, zo lijkt ’t .

Terwijl de meeste goden in de geschiedenis doorlopend offers blijven vragen, breekt de christelijke traditie juist met dat onverzadigbare via Vergeving. De Moderne Seculiere God van VVD/CDA/D66/PvdA/Groen Links, Het Milieu, het Groene Rupsje Nooitgenoeg wil juist weer Offers tot in het Oneindige.

De gehele Westerse Economie moet om zeep geholpen zodat wij Zondenvrij worden, CO2-neutraal in 2050.  De Demiurg met zijn Thanatos, die we gisteren beschreven. Een bij uitstek on-christelijk idee dus, ‘Het Milieu’ dat zondenvrij moet, door het zoenoffer van Christus te overtreffen in ijver.

Platonische Liefde
Zo dan ben je dus- waarschijnlijk zonder te weten- erfgenaam van Plato en zijn ‘Ideenleer’. Plato stichtte de eerste Academie ooit in 387BC in Athene, die tot 86 na Christus standhield.

Alle Westerse filosofie wordt sindsdien wel gekenschetst als ‘voetnoot bij Plato’. Al was het maar dat andere filosofen in reactie op hem hun eigen theorie ontwikkelen. Je kent de term ‘Platonische Liefde’ misschien wel, wat de kern van zijn denken mooi verbeeldt. Een volmaakte onbezoedelde liefde die alleen in de ideenwereld los van de stoffelijke wereld bestaat.

Zoals hoofse ridders die hun geliefde op afstand aanbeden, maar deze niet consumeerden. Omdat dit het ‘ideaal- zie Plato- maar afbreuk zou doen door ons imperfecte handelen. De term ‘idealisme’ is hartstikke Platonisch. De private belangenbehartiging op pubieke kosten van ‘Wereld’-verbeteraars.

‘De Wereld’, dus niet zomaar een wereld maar ‘de’ Wereld. Dat is ook zo’n platonische hersenschim, net als ‘Het Milieu’. Het bestaat niet ‘echt’ in materiele zin, maar is een fantasme van mensen in een ‘ideeën-wereld’, een gedroomde volmaaktheid enkel door ingewijden gekend.

Plato zijn leerling was Aristoteles, die legde de grond voor empirische natuurstudie. En Ari de Stoteles onderwees Alexander de Grote weer, de grote veroveraar. Aristoteles reageert weer op Plato, verzet zich tegen zijn ‘idealisme’, door weer uit te gaan van toetsbaarheid van de realiteit.

Plato zijn abstracties zijn alleen door ‘ingewijden’ te vatten, omdat ze niet bestaan als de mus op je dak. Die mus is hooguit een imperfecte afspiegeling van het ‘idee’ genaamd ‘De Mus’, de perfecte mus uit het Ideeenrijk, waar alleen filosofen toegang toe hebben. Net als Het Schone Milieu van de Milieubeweging of de ‘Gezonde Noordzee’ van Stichting De Noordzee: het ideaal waarvan je nooit genoeg krijgt.

Plato verzette zich tegen Democratie, hij wilde als republiek een dictatuur van filosofen instellen, de ingewijden in ‘de idee’, die een ideale staat zouden maken. Alle Idealisten zijn per definitie totalitair van aard.

Aristoteles gaat ervan uit dat iedereen met een zekere kennis al die ‘ideeen’ kan toetsen aan de natuurlijke realiteit. De Middeleeuwse dierkunde was dan ook vooral op het werk van Aristoteles gebaseerd, zijn Historia animalia. (dat uw Rechtse Hippie niet zelf las, itt tot de Dialogen van Plato)

Omdat iedereen met de juiste handleiding dus de realiteit kan kennen en toetsen, ben je dan als volger van Aristoteles zijn denkwijze ook bij de organisatie van staatszaken democratischer van aard.

De Gnostici met een stukje Dan Brown
Die voorkennis over Plato is essentieel, voor je het boek van Michel Onfray ‘Christelijke Hedonisten’ goed kunt plaatsen. Aan Plato en zijn voorganger Pythagoras danken we het idee van zielsverhuizing in de Westerse filosofie, dus een ‘ziel’ die los van het lichaam bestaat. En dat idee leende Pythagoras natuurlijk weer uit de Oosterse filosofie, de Yoghi met hun reincarnatie.

Die wiskundige Griek- iedereen kent de stelling van Pythagoras- had zijn eigen mysterieschool, die qua levensbeschouwelijke insteek verdacht lijkt op veel van de moderne wetenschap.

Alsof achter de tastbare realiteit en schijnbare chaos een orde ligt (idee!), die je via getallen kunt doorgronden. Dat je met wiskundige formules de ultieme realiteit beschrijft.

Bij Pythagoras komt de getallenmystiek al voor, die we later ook bij de Gnostici tegenkomen. Het bekendste getal daaruit is natuurlijk 666: volgens een gnostische website zou dat staan voor het element ‘koolstof’ (C6). Ook de Joodse Kaballah is van die gnostiek afgeleid.

De ‘gnosis’ ( = geheime kennis) gaat uit van mensen met een ‘kennis voor ingewijden’, als een soort sekte voor de elite met een mysteriegodsdienst.

Hedonistische zielsbevrijding
Gnostici delen de wereld in tussen ‘zij met de ware kennis’, en zij die nog in de materie gevangen zitten, net als bij de Vrijmetselaars en hun inwijdingsgraden. Ze geloven wel in een ziel los van het lichaam. Maar de wijze waarop die ziel ‘bevrijd’ moet, daar bestaan verschillende denkscholen over. Daarover schrijft Onfray in het eerste gedeelte.

Kernwoord is ‘ascese’, de wijze waarop je met het lichaam omgaat voor zielsbevrijding, vanuit de opvatting dat de ziel voortleeft. De opvatting over het lichaam als ‘kerker van de ziel’ – geërfd van Plato- is het zelfde.

Je kunt het lichaam willen versterven door soberheid en kastijding zoals monniken doen. Maar ook door losbandige uitspattingen, zoals de Pneumatische gnostici doen. Dat alles dat je genot verschaft een weg tot bevrijding kan zijn, zoals het hedonisme leert. En dat wat je ‘lijden’ geeft is dan ‘slecht’.

Die Gnostici zouden – in het geheim uit angst voor de Inquisitie- de ‘wijsheid uit het Oosten’ bewaren. Dan doelt Onfray op de Babylonische en Perzische mysterie-scholen, waarop Pythagoras zijn leer ook gebaseerd zou zijn. Naast die getallenleer van Pythagoras was sterrenwichelarij belangrijk, het werk van astrologen.

De 1 ziet in getallen en wiskunde die geheime orde, de ander ziet in ‘de sterren’ hoe het lot van mensen is vastgelegd.

In beide benaderingen (getallen en sterren, kortom een ‘idee’ van De Natuurwet die alles dicteert) herken je het wereldbeeld, waarin een vrije wil van mensen- en daarmee verantwoordelijkheid voor daden- op zijn best nogal relatief is. Alles ligt al vast, ook je besluit om ‘vrijdenker’ te zijn. Eigenlijk denk je zo vrij dus niet, als vrijdenker. 🙂

Die geschriften van leidende gnostici gingen ten onder, danwel ondergronds omdat het Roomse christendom via Keizer Constantijn een machtsinstituut werd. Die stelling echoot steeds door ‘Christelijke Hedonisten’, inclusief vijandigheid tegen de katholieke kerk, als bastion tegen ‘vrij denken’.

Offray’s stellingname, lijkt veel op wat Dan Brown in de Da Vinci Code leert. Alsof de Kerk een nep-evangelie leerde uit machtswellust, terwijl Jezus er lekker met Maria Magdalena vandoor ging. Die opstelling van kerkvaders tegenover de geestelijke concurrentie inclusief machtsuitoefening, dat zou de Katholieke Kerk bij uitstek tot Epicurisch en Hedonistisch instituut maken.

Want als ‘macht’ lekker voelt voor de club ingewijden die dat bedrijven, of je nu gnosticus of katholiek bent, dan is dat ‘goed’. Er is dus niets afkeurenswaardig aan het handelen van de Kerk. Wanneer we de logica van pneumatische gnostici volgen uit de hedonistische school.

Offray’s getrap tegen het instituut Kerk versus ‘De Vrije Geesten- die de zelfde machtsopvatting deelden, maar dan minder succesvol totdat ze in de moderne tijd de macht kregen- die krijgt zo iets innerlijk tegenstrijdigs. En iets verongelijkts. Maar er zit niettemin veel waardevols in ‘Christelijke Hedonisten’.

De Demiurg en de ontkenning van ‘zonde’
Zoals reeds eerder beschreven, heerste vlak na de dood van Jezus een filosofische chaos. Ook circuleerden meerdere evangeliën, buiten de 4 die nu in de Bijbel zijn opgenomen. Er was nog geen ‘canon’ van de Kerk opgesteld, welke boeken als geloofwaardig zouden gelden. De eerste die een poging tot canon deed van geaccepteerde Bijbelboeken was Marcion van Sinope (rond 85-160 n Chr)

Marcion stond sterk onder de Gnostische invloedsfeer. Onfray noemt hem niet, maar deze kwam al met de opvatting van de Oudtestamentische God van de Joden als Demiurg. Eigenlijk een soort kwaadaardige demon, die wereldschepper die mensen wat lijden laat, die steeds offers eist en straft.

Wel, Marcion wilde het liefst al dat hele Oude Testament bij het vuil gooien, de Joodse JHWH was voor hem de Demiurg. Pas met Jezus Christus werd ’t geloof voor hem wat. En zo waren er nog vele andere leraren met volgelingen, die bij de gnostiek winkelden. Die werden later als ‘ketterijen’ door de kerk weggezet.

• De basis-idee van Pneumatische gnostici is gelijk aan wat Nietschze leert in ‘Voorbij Goed en Kwaad’. Dat mensen geen ‘schuld’ hebben aan wat er allemaal mis gaat in de wereld. Immers, als er een God bestaat die deze wereld maakte. En alles dat daar gebeurt is ‘zijn wil’. Dan bestaat ‘zonde’ ook niet. Want hoe kun je zondigen, als alles dat gebeurt God’s volmaakte wil is?
• Alle handelen is god’s wil en god’s wil is god’s wet? Dan is alles geoorloofd, tenzij mensen zichzelf een spookbeeld aanpraten als ‘erfzonde’, zoals de Kerk dat leerde.

Leert het Onze Vader’-gebed immers niet ‘uw wil geschiede in de hemel alzo ook op aarde’…. Dus als ik zondig is dat God’s wil. Dus kun je het beste zondigen zoveel je wilt, aldus de Pneumatische Gnostici, de de Popcultuur en de Rolling Stones al 2000 jaar voor waren.

De God van het Genot
Onfray haalt de pneumatische gnostici onder het stof van de geschiedenis vandaan, alsof hij ze van verguizing wil redden: dat is zijn ‘tegengeschiedenis van de filosofie’.

Zoals Simon de Tovenaar, die de Naastenliefde bedreef door met vrouwelijke volgelingen naar bed te gaan. Waar op zich niets mis mee hoeft te zijn. Simon komt in de Bijbel voor in Handelingen 8:9-24. Paulus is dan nog Saulus, vervolger van christenen die Stefanus liet stenigen.

Als Saulus later Paulus wordt, vervangt het Platonische en meer filosofische godsbeeld dat van De Heere, de wraakzuchtige en verongelijkte despoot uit het Oude Testament die offers vraagt. ‘Nog in raadselen zien, maar straks van aangezicht tot aangezicht’, is puur Platonisme.

Als de apostel Filippus in de gemeente van Samaria komt, genezen ze geesteszieken door handoplegging. Maar ze vinden dan ene Simon ‘ in de stad plegende toverij en verrukkende de zinnen des volks’; Die Simon wil ’t zelfde truukje als de apostelen leren, genezing door handoplegging en wil ze daar dan geld voor betalen.

Maar dat ontlokt bij Petrus de reactie ‘uw geld zij met U ten verderve, omdat gij gemeend hebt dat de gave Gods door geld verkregen wordt’.

…en de seksuele revolutie van het jaar 0
Bij Offray komt Simon de Tovenaar als vrijdenker uit de bus, die kon vliegen en gewoon concurrent op de spirituele vrije markt was. Een Vrije Markt in ideeen die volgens Onfray door de Kerk na Constantijn de Grote werd uitgeroeid. Je komt bij die gnostici uit de zogenaamde Pneumatische school al de Seksuele Revolutie-ideen tegen.

Vrouwen zou je net als al je andere bezit in een eigen commune moeten delen in vrij seksueel verkeer. Bij Basilides zien we dat commune-idee van vrije seks nog sterker terug. De meest extreme uitspattingen komen we bij Nikolaus tegen. Niet alleen de vrije liefde en de ‘vrije geest’ regeren bij zijn gnostische sekte, maar ook abortus, dat kroonjuweel van D66.

Het (ongeboren) Kind is de Verboden Vrucht van de aanbidders van de Genotsgod. Hoewel, libertair epicurisch filosoof Peter Singer – held van dieractivisten- bepleit infanticide voor kindjes tot 2 jaar oud.

Nikolaus en zijn volgelingen zouden zelfs de geaborteerde foetus als ‘pate’ nuttigen, inclusief een goed recept schrijven om deze klaar te maken. Je zou zeggen: terecht wanneer de inquisitie zulke kannibale sociopathen op de brandstapel knikkerde. Doe heel D66 er direct maar bij. 🙂

Erasmus, genots-christen
Onfray hemelt zulke sociopathen op als Vrije Geesten, omdat ze Het Leven zouden vieren. Zij zouden het Leven-bevestigende alternatief vieren tegen de Kerk, die volgens Onfray, de Thanatos, de doodsdrift en de afkeer van het lichaam via kastijding predikte. Die afkeer van het lichaam identificeert hij met ‘De Kerk’, net als bij Dan Brown.

Zulke Luciferianen die orgies bedrijven en mensen offeren, kinderen aborteren ‘christelijke hedonisten’ noemen lijkt wat ver gezocht. Dat zijn gewoon satanisten, zoals Aleister Crowley als inspirator van de Popcultuur dat ook was. Dat je wel de geestelijke wereld erkent, maar vervolgens de liederlijke kant kiest en zo jezelf neerhaalt als verslaafde van sensuele prikkeling.

Alsof je door verslaving je ziel ‘bevrijdt’ in plaats van kluistert.

Toch is Christelijke Hedonisten een inspirerend boek, waar Onfray bij Erasmus uitkomt als ‘genots’-christen. En daarover gaat het opvolgende deel morgen. Erasmus kan het voorbeeld zijn voor alle Westerlingen, die de klassieke cultuur herstellen.

De werkelijke christen-hedonisten, waar uw Broeder de Rechtse Hippie van De Abdij ook toebehoort. Had de katholieke kerk beter naar Erasmus geluisterd, was dan die hele Reformatie met al die godsdienstoorlogen vermeden?