Is de Zeebaars wel zo’n Klimaatvis?

Zeebaars bij Triest, Italie

De zeebaars – 1 van de lekkerste vissen om te eten- werd geframed als klimaatvis, die dankzij opwarming van zeewater plots meer bij ons voor zou komen. Vanaf de jaren ’90 werd hij meer aan onze kust en de centrale Noordzee gevangen. Maar na 2008 weer wat minder. Zo gaat dat met vis en het leven in zee, het blijft maar veranderen. Zie in dit verband ook mijn verhaal over die andere klimaatvis, de ansjovis.

Zo was het voor 1870 in de Zuidelijke Noordzee volgens NIOZ-metingen even warm als in 2010. Je had een afkoeling van 1,5 graden, en vervolgens vanaf de jaren ’80 weer een stijging van die ordegrootte. Zoals Van Aken et al schreven in 2010 is er helemaal geen CO2-‘forcing’ nodig om die fluctuaties te verklaren.

Voor de Engelse kust constateerde visserij-ecoloog Peter Henderson recent al zelfs een afname in temperatuur in afgelopen 10 jaar, die gelijk opging met een afname in zeebaars. (Maar correlatie is natuurlijk niet beslist RElatie)

Terwijl Katja Phillippart dus op basis van 1 zomer (2018) in Wadden in Beeld 2018 voor Rijkswaterstaat wat jammerbalkt over ‘kantelpunt’ en ‘early warning’, na samen met het KNMI de historische hittegolven uit de jaren ’30-’40 uit de dataset te poetsen. 

Katja is dan ook geen wetenschapper maar beleidsverkoopster, een academieprostituee. Daarvoor kreeg zij haar nieuwe lucratieve hoogleraarsbaantje in Utrecht. Eigenlijk wel triest wanneer je zo corrupt wilt zijn om je centjes maar te sprokkelen. Dat je bereid bent de geloofwaardigheid van wetenschap met jezelf in het graf te trekken.

Journal of Sea Research 2015

Hengelaars proberen de zeebaars voor de kust te bemachtigen. In die kustzone proberen zeebaarzen garnaaltjes en andere krab-soorten te vreten. Maar ook het vlees van schelpdieren peuzelen ze lekker op, als dat vrij komt.

…de meeuwen en scholeksters doen zich in de branding te goed aan het losgeweekte vlees van de dode mesheften

Wanneer er door storm natuurlijke bodemberoering is geweest, gaan bijvoorbeeld massaal de mesheften dood. Het vlees komt aan de oppervlakte, en dan hoef je ’t als hengelaar met je aas niet meer te proberen. De zeebaars vreet zich helemaal vol, en denkt ‘aan het gas met je aas’. Waarna je als hengelaar maar iets murmelt als ‘we zijn toch mooi in de natuur geweest’. (K** niks gevangen…)

AFname van zeetemperatuur correleert sinds 2008 met afname zeebaars Engelse kust

Wie hoort over de terugkeer van de Ansjovis door ‘de’ klimaatverandering, mag ook best weten dat de pizzavis immers algemeen was in de jaren ’30-’40. Met die natuurlijke wisselvalligheid en onvoorspelbaarheid nemen ambtenaren die academici betalen geen genoegen.

Ze moeten oorzaken vinden, verklaringen en adviezen bedenken. Tot zelfs data genereren waar er geen zijn, waar de zee nog nooit het genoegen mocht smaken van het bezoek van een visserijbioloog. Die witte vlekken op de kaart vullen ze met ‘data’ met statistische modellen die van een handjevol gegevens een heel visbestand maken.

En waar ze geen gegevens hebben komen ze met slagen in de lucht- modellen heten die slagen- die een vorm van deskundigheid moeten veinzen die er niet is. Het omvangrijke onderzoek van ‘mark and recapture’ van het RIVO (rijksinstituut visserij onderzoek) uit de jaren ’70 om verschillende scholpopulaties in kaart te brengen in de Noordzee.

Reken maar niet dat ze dat nu nog doen bij het Buckler der Mariene Biologie, Wageningen Merien Riesurtsj, formerly known as Imares. Geld enzo. Toch is Wageningen UR voor ICES de enige databron wat het Nederlandse deel betreft.

Zeebaarsje slachten op Texel

De ICES in Denemarken die de vangstquota voor de Europese Commissie adviseert, die gaf voor 2018 en 2019 een 0-vangst advies. Maar Britse vissers die zo’n heerlijke baars bij honderden kilo’s in de netten kregen, meldden dat ze vele kilo’s van die kostelijke vis vingen en over boord moesten zetten.

Zouden ze die aanlanden, dan lopen ze het risico van een boete. We hopen dat ze gewoon zwart aanlanden. Wat een verspilling.

ICES baseert zich op de zeer beperkte data die landen doorgeven, die meestal zijn gebaseerd op een handjevol locaties. De ICES deelt de zeebaars in op onderstaande wijze, alsof er verschillende populaties zouden zijn. Maar of die indeling wel op biologische gegevens is gebaseerd (genetische verschillen? Trekgedrag?) van zo’n mobiele soort die vele honderden zeemijlen zwemt, danwel een slag in de lucht: men doet maar wat, en kleedt dat met getallen in kaartjes in.

Er is eerst een beleidsbehoefte van managers/ambtenarij, en academici passen die de praktijk dan bij die beleidsvraag aan.

De indeling in ICES-populatie en vangstgebieden

De eieren van zeebaarzen die kuit schieten komen na een dag of 5-10 uit bij een temperatuur tussen 8 en 17 graden. Dus dat klinkt meer naar een soort van gematigde zones. Het verspreidingskaartje voor de IUCN toont zijn voorkomen langs de gehele invloed van de Golfstroom tot in Noord Noorwegen.

Van Zuid tot Noord

Wanneer je wat dieper de literatuur in duikt, zie je dat er verdacht weinig gegevens bestaan, waarop academici hun bestands-schattingen baseren, laat staan de beweringen over oorzaken van toe- en afname. Uitspraken over zeebaars langs de Nederlandse kust leunen op 1 fuik bij het NIOZ op Texel.

1 fuik. En oh ja, die ‘Beam Trawl Survey’ van ze in september die eigenlijk die naam niet eens mag dragen. Het klinkt meer als ‘Floor Manager’ voor ‘schoonmaakster’, Fatima Tulp met haar stofdoek die hapsnap-data oppoetst tot harde trends.

Wat men bij Wageningen UR (Merien Riesurtsj, voorheen Imares, maar nog steeds ’t Buckler der biologie) zegt te weten over de vis is ook op niet meer gebaseerd dan een rondje internet: dat noemen ze dan een ‘Kennisinventarisatie paaigebieden en kinderkamers Europese zeebaars‘, een ‘literatuurstudie’. Rondje internet dus. Rondje bier.

Niet anders dan wat uw Rechtse Hippie als wetenschapsjournalist en weblogger vanochtend even deed in een uurtje. Maar dan betaald door de ambtenarij van LNV, en met de opdracht iets te vinden voor die ambtenaren waarmee ze ‘beleid’ kunnen maken.

We horen daar de echo, dat de Waddenzee van milieuclubs weer die ‘kinderkamer’ moet zijn.  Dus aan de titel van het rapport, hoor je al waar die ambtenaartjes op broeden, om zichzelf aan prioriteiten te helpen.

Een studie met de in Nederland beschikbare gegevens komt van de Portugese mevrouw Cardosa die bij het NIOZ bivakkeerde in 2015. Die doen nog een poging zelf gegevens te verzamelen, waar de meeste studies naar elkaar verwijzen op basis van door een enkeling verzamelde data uit de natuur. Met de NIOZ-fuik dus.

Zij noemen de zeebaars van ‘bezoeker tot sedentaire soort’, een blijvertje in de Westelijke Waddenzee, die na 2008 een lichte afname toont. Al weten ze niet waarom.

Hij zou hier veel garnalen eten. Wanneer je de academieprostituees van Wageningen UR al voor LNV over een ‘beschermingsplan’ hoort palaveren, weet je al in welk beleidsvoornemen ze zoiets zullen proppen: ze willen immers ook delen van de geulen van de Westelijke Waddenzee sluiten voor visserij.

En daar zoeken ze dan excuses voor.

Zeebaars, misschien wel de lekkerste die er is

Mijn punt is: overschat de waarde van academisch onderzoek niet al te zeer, buiten het basale veldwerk van die ouderwetse gedreven natuuronderzoekers. Je hebt 2 soorten ‘wetenschappers’. Zij die het als werk doen omdat ze geld nodig hebben. En mensen die geld nodig hebben omdat ze niets liever wilden dan natuuronderzoek, dus dat ze ’t eventueel zelf betaalden.

Het gros van hen bestaat uit mensen die met wat statistische techniekjes en academische procedures zich bekwaamden in de discipline van ‘Valse Exactheid’, het opleuken van hap-snap ‘data’ door anderen verzameld. Omdat het ambtenaren zijn die betaald worden om voor de ambtenarij iets te vinden.

Je denkt dat iets meer betrouwbaar is wanneer je bijvoorbeeld en vangst-advies voor zeebaars geeft van exact 1749 ton zeebaars in 2020. Tot die ene ton nauwkeurig 🙂 Dat is wat ik nu ‘valse exactheid’ noem.

Waarom niet 1750, of 1800 of 1700 of zelfs 1000. Dat is puur een artefact van een gebruikt rekensommetje om tot het door beleidsmakers gevraagde MSY (maximum sustainable yield, een ECONOMISCHE maat) te komen. Terwijl ze de populatiegrootte in de Noordzee nog niet bij benadering weten. Dus dat de mediaan misschien wel even groot is als de spreiding van de schatting. (statistisch dingetje)

Klimaatreconstructie Nils Axel Morner voor Zuid Scandinavie

De aardigste studie die we met ons rondje internet vonden over de zeebaars komt van Deense biologen en archeologen. Wanneer je weet dat de zeebaars alvast geen koudwatervis is, dan is het aannemelijk dat hij in het Holocene Klimaatoptimum van 9000-3000 jaar geleden algemeen rond Denemarken zou voorkomen.

Toen was het rond Scandinavië wel 2 graden warmer dan nu. Je kunt dat zien bij deze grafiek, een klimaatreconstructie (sediment van meer bij Gotland) door Nils Axel Morner uit het politiek nog wat minder vervuilde jaar 1980. Wat de onderzoekers deden was heel elegant: botjes uit de prehistorische keuken verzamelen, en kijken welke soorten er in zaten. Dus vonden ze vrij veel zeebaars langs de Noord-Deense kust, ansjovis en ook zwaardvis.

De lekkerste vis die er misschien wel is

Althans, wanneer de Noordzee toen nog wel zo genoemd kon worden, en de ‘Baltische Zee’. Immers, pas 8000 jaar was een groot deel van de Noordzee nog land, ‘Doggerland’. De Doggersbank moest zich nog tot visgrond vormen door zeespiegelstijging. Doggerland was voor 8000 jaar terug nog een land met rivieren waar jagers en verzamelaars op herten jaagden.

Opgeviste mammoet en rendierbotten uit de Noordzee/Doggerland

De natuur blijft dus maar veranderen. Tien jaar geleden werd in de Baltische Zee voor de kust van Litouwen voor het eerst in 50 jaar een zeebaars gevangen. Natuurlijk haast men dat toe te schrijven aan ‘de’ Klimaatverandering en Al Gore is zijn profeet. Zoals de beleidsnotitie Wadden in Beeld 2018 bij monde van Katja Philippart op basis van 1 warme zomer, die van 2018 al palavert over een ‘kantelpunt’ en een ‘early warning’.

Ansjovis op de pizza, algemeen op Waddenzee in jaren ’10’-30

Maar ja, hoe kort is ons geheugen hier, en hoe groot zijn bepaalde belangen… We blijven hier daarom tot vervelens toe pleiten om ‘ecologie’ te vervangen door ‘natuurlijke historie’. Dat je de natuurlijke geschiedenis in acht neemt om je ‘normaal’ te bepalen, als dat al ooit bestond, dus zo lang mogelijk terug kijkt in de tijd. Hoe lang is een Chinees, dus hoe kort is dan een periode van 25 jaar, 150 jaar of zelfs 1000 jaar…

De ouderwetse biologie verweven met de geologie is wat uw Rechtse Hippie betreft veel mooier, relativerender. In de tussentijd heb ik wel zin in zeebaars gekregen. Je krijgt al trek wanneer je de foto’s ziet.

One Reply to “Is de Zeebaars wel zo’n Klimaatvis?”

  1. Meten is weten. Maar als men antwoorden ‘meet’ waar nog geen vraagstelling bij is, omdat men geen idee heeftt wát men precies ‘meet’ of ‘onderzoekt’, dan zou dat natuurlijk allemaal vrij nutteloos zijn. En zou je als ‘onderzoeker’ dan ook rap je bestaansrecht en dus je baan verliezen. De oplossing om dat gevaar te ondervangen is echter kinderlijk eenvoudig; je meet, ergens, een ‘antwoord’ op een vraag die er (nog) niet is, en dus heeft men carte blanche om zélf de vraag te maken zodat het gemeten antwoord per definitie altijd exact klopt met de vraagstelling. Die manier van vragen formuleren bij antwoorden heeft mbt klimaat en milieu een heel eigen dynamiek gekregen, een groot gedeelte van de ‘wetenschappers’ is inmiddels in hun eigen leugens gaan geloven. De verzonnen vraagstelling is wetenschappelijke waarheid geworden, de fictieve vragen zijn in het collectief onomkeerbare feitelijkheden geworden. Er word beleid op gebaseerd. Stel je eens voor dat je als wetenschappelijke klokkenluider nu nog de waarheid zou willen gaan zeggen. Dat het allemaal maar verzonnen is. Sorry mensen. We dachten meer aan onszelf en het is nu volkomen uit de hand gelopen; de leugen achterhaalt nu de waarheid, dat moeten we niet willen. Die persoon zou weggehoond worden.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *