Is geloofwaardigheidscrisis ecologen nog oplosbaar? Jazeker!

Echte wetenschapper, die Olff 🙂

Volgens invloedrijke publicaties in Nature en Science zou de snelheid waarmee plant- en diersoorten uitsterven een ‘veilige grens’overschrijden. Tegelijk bestaat weinig experimenteel bewijs dat alle nu levende soorten onmisbaar zijn. Filosoof Bas Haring kan daardoor scoren voor open doel bij de biodiversiteits-activisten.

Overdrijven ecologen dus het belang van deze zogenaamde biodiversiteit? Wanneer ecologen in de eerste plaats Groen Linkse activisten zijn die wetenschap als campagne-middel misbruiken, dan is dat eenvoudig op te lossen. Stel een zwarte lijst van ecopopulisten op en draai hun subsidiekraan dicht. 

95 procent van studies niet repliceerbaar…

‘Ze geloven ons niet meer’…
Het is 8 februari 2012, de start van het jaarlijkse congres van het Netherlands Ecological Research Network (NERN) dat haar lustrum viert. Een verzameling van 300 ecologen uit Nederland, Vlaanderen en de rest van de wereld, zit bijeengepakt in congreshal ‘De Werelt ’in Lunteren. Ecologen blijken met een geloofwaardigheidscrisis te kampen, alsof ze meer activist dan wetenschapper zijn.

‘Ecologie is een zachte wetenschap’, stelde dagopener van het congres van het Netherlands Ecogical Reserach Network (NERN) Jaap van der Meer van het Nederlands Instituut voor Onderzoek naar de Zee (NIOZ): ‘Juist daarom moeten we kritisch blijven op onszelf, anders gaat het fout. Dan ontstaat snel de indruk dat je ecologen niet kunt geloven.’

Als voorbeeld noemde Van der Meer een studie die mariene ecologen in Nature publiceerden in 2010. Daaruit zou blijken dat de hoeveelheid plankton in de oceanen afgelopen decennia met 40 procent zou zijn afgenomen. En zonder al dat plankton blijft veel meer broeikasgas CO2 in de atmosfeer hangen.

De studie had dankzij de vermeende gevolgen voor het mondiale klimaat veel sex-appeal. Niet alleen namen alle wereldmedia de conclusies over na lancering van het persbericht, de studie werd ook 56 maal geciteerd in andere wetenschappelijke publicaties. Maar de studie bleek op ondeugdelijke wetenschap gebaseerd. ‘De auteurs hadden andere meetreeksen genegeerd’, stelt Van der Meer.

Han Olff weet het ook al…

Replicatiecrisis en sjoemelwetenschap
Van der Meer refereerde aan wat inmiddels bekend staat als de replicatie-crisis in wetenschap. Om te scoren in media met spectaculaire en ‘positieve’ resultaten (een selectie van data die je vooringenomen conclusie bevestigt) en om onderzoeksgeld binnen te hengelen bedrijven academici wetenschappelijk onoorbare praktijken, zo meldde bijvoorbeeld The Lancet in april 2015.

Al eerder in Nature in 2015 en ICES Journal of Marine Science in 2016 zagen we dat alarmerende studies over uitsterven van koraal door ‘oceaanverzuring’ ook meestal (95%) niet repliceerbaar waren, ze leunden op een ondeugdelijke proefopzet die ondergetekende al op Climategate.nl had aangekaart. Wanneer je koraal plots aan een totaal ander milieu blootstelt, is dat geen realistische simulatie van ‘oceaanverzuring’ maar een stressreactie.

Sommige onderzoekers- toonaangevend in het wereldje- doopten koraal zelfs in zoutzuur (Ulf Riesebell) om vervolgens te roepen dat dit een voorbode was van wat in een CO2-rijkere wereld zou gebeuren.

…ja, laten we dat idd eens doen

Ook Lex Bouter en het Research Integrity Network richten hun pijlen op die praktijken, de drang om te scoren en vals positieve resultaten te melden. Jaarlijks organiseren ze een ‘World Conference on Research Integrity’, dus met oorverdovend stilzwijgen in populaire media erkennen ze intern dat ze een groot probleem hebben.

Sjoemelnatuur (2015), zie hier het volledige onderzoek

De eigen ervaring met het onderzoek naar Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) haar gesjoemel met biodiversiteit-statistieken bij het sexy ’85 procent biodiversiteit in Nederland verdwenen’ in 2015 bevestigt andermaal; ecologen zijn meestal geen wetenschappers maar Groen Linkse activisten die het politiek gezag van hun academisch vernis voor financiële doelen inzetten.

Het Sjoemelnatuur-onderzoek werd wel op het NIOO in Wageningen besproken. Maar ecoloog Stijn van Gils -acoliet van NIOO-directrice Louise Vet- vond ’t vooral jammer dat zo’n mooi campagne-getal van het ‘gezaghebbende’ PBL werd aangevallen.

Alarmisme betaalt de rekeningen van CHIRP met oa NIOZ, SOVON en Wageningen UR.

Vary the baseline and see if the conclusion is robust….vast onderdeel van mijn cursus Bullshitdetectie

Of neem Katja Phillippart die met vervalste klimaatgeschiedenis tegenwoordig haar brood mag verdienen. Of het onderzoek (2001) van Theunis Piersma waardoor de kokkelvisserij van het Wad werd gebonjourd (2004, op basis van Habitatrichtlijn artikel 6 lid 3) voor 130 miljoen euro Waddenfonds-geld, dat door kersenplukken tot stand kwam. Dat de door hem gevonden ‘lange termijn’-effecten (8 jaar) dus niet bestonden.

Kritische zin naar boodschappen die de eigen politieke en financiële agenda dienen is in ecologenland nagenoeg afwezig.

Met boegbeeld Louise Vet ‘onafhankelijk’ voorzitter van het nieuwe Deltaprogramma Biodiversiteit als tenenkrullend voorbeeld. Op gezag van Greenpeace riep Vet op het congres in Lunteren in 2012 ook ‘we moeten zo snel mogelijk van de boomkorvisserij af’, terwijl ze geen flauw benul heeft van de literatuur op dit vlak.

Tweedehands-autoverkoper Lindeboom BV

Plastic Panda’s
Het aanwezige ecologengilde in Lunteren in 2012 was unaniem beledigd door Bleker’s voorgenomen Natuurwet, die door PvdA-opvolgster Sharon Dijksma weer deels werd teruggedraaid ten gunste van Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer. En door populaire kritiek op ecologen, zoals in het boek Plastic Panda’s van filosoof Bas Haring over het ‘opheffen van de natuur’.

Hoewel best aardig, zouden al die diersoorten volgens Haring niet zo noodzakelijk zijn, een boodschap die hij blijft herhalen.

Die haring schoot in het verkeerde keelgat. ‘Ecologen zouden niet objectief zijn’, parafraseerde dagvoorzitter Hans de Kroon bij zijn ontvangstwoord als hoogleraar experimentele plantenecologie. ‘Ze zouden teveel persoonlijk bij de natuur betrokken zijn. Wat moeten we met deze populaire kritiek? Moeten we vaststellen dat hij gek is geworden. Moeten we het belang van biodiversiteit beter uitleggen? Of heeft hij misschien zelfs een punt…’

Vervalsing klimaatgeschiedenis door hittegolven weg te poetsen met ‘correcties’ van wel 1,9 graden, Wadden in Beeld 2018 Rijkswaterstaat/Katja Phillipart

En nu zonder 1,9 graden ‘correctie’

In het antwoord op die laatste vraag, is Frank Berendse duidelijk bij zijn avondlezing op het congres: nee met uitroepteken. De Wageningse hoogleraar natuurbeheer en plantenecologie spreekt zelfs over het ‘nieuwe natuurfascisme van Bleker en Haring’. ‘Natuurlijk zijn er economische argumenten aan te voeren, zoals de vele diensten die de natuur levert’, stelt hij.

‘Neem het feit dat zonder de opname door planten de CO2-concentratie enorm zou stijgen. Maar belangrijker vind ik de morele verantwoordelijkheid die mensen voor andere wezens hebben’.

Invloedrijke artikelen als van ecoloog Johan Rockström in Nature in 2009 zouden Berendse’s betoog bevestigen. In het artikel‘ A safe operating space for humanity’- later in Science in 2015 herhaald- schrijft de Zweedse ecoloog met collegae als Wagenings ‘persoonlijk hoogleraar’ Wim de Vries en de esotericus Marten Scheffer dat we qua soortenverlies al over de ‘veilige grens’heen zitten.

Die grensoverschrijding baseert Rockström op de relatief hoge snelheid waarmee soorten nu verdwijnen, ten opzichte van andere periodes in de geologische geschiedenis. Dat getal (1000-10.000 maal ‘de’ achtergrondsnelheid) is afkomstig van ‘uitvinder’ van biodiversiteit E.O Wilson uit 1988, daarna steeds herhaald in bv de Millennium Ecosystem Assessment (2004)

Bij Beukeboom is een body-builder nu zelfs klimaat-deskundige

Geen bewijs onmisbaarheid soorten
Röckstrom zijn Nature-artikel verscheen echter niet als experimenteel onderzoeksartikel, maar als opiniërend wetenschappelijk advies voor politici in de reeks ‘The Road to Copenhagen’. Juist experimentele studies naar de ‘onmisbaarheid’van individuele soorten binnen ecosystemen blijken verrassend weinig gedaan, op beperkte schaal.

‘De meeste studies zijn gebaseerd op graslanden, waarbij wetenschappers het functioneren van ecosystemen vergeleken na verwijdering van een soort’, legt aquatisch ecologe Lisette de Senerpont-Domis van het Wageningse NIOO uit bij haar lezing. ‘Pas de laatste jaren groeit het aantal onderzoeken naar hoe je het belang van soorten kunt meten in aquatische ecosystemen.’

Ik Lieg Hij Loog, Wij Ecologen

Meestal toetsten ecologen hoe productiviteit verandert van plantengroei die kooldioxide met water en licht omzetten in droge stof. In water dragen algen en plankton die rol, van de zogenaamde primaire productie. Die productie dient als voedselbasis van het systeem. Hoge schommelingen in productie duiden dan op instabiliteit.

De meeste studies keken alleen naar die basis. Niet naar soorten op hogere niveaus waarin de panda’s en grutto’s zitten, en hoe die stabiliteit beïnvloeden van het hele systeem.

De Senerpont-Domis benadrukt dat het belang van een soort lastig meetbaar is, in het eindeloos verknoopte netwerk van de natuur. ‘Omdat bewijs voor onmisbaarheid van soorten nog niet altijd is te geven, betekent dit niet dat je er dus wel zonder kunt’, reageert De Senerpont-Domis. ‘Ik vind dat een fout die veel mensen maken.’

Maar wordt de aarde minder leefbaar als één van de 3500 soorten muskieten op aarde verdwijnt?

…het insect- en vogelloze hoofdkantoor van Sovon aan het Toernooiveld in Nijmegen. Aan de vruchten herkent men de boom

Minder biodiversiteit beter voor gezondheid
De laatste stand van ecologisch experimenteel onderzoek, relativeert juist het belang van individuele soorten . Voorlopig zou blijken dat het ‘beroep’van de soort belangrijker is voor het functioneren van een ecosysteem dan zijn ‘persoonlijkheid’. ‘Het is belangrijker wát soorten doen, dan wie ze zijn’, stelt De Senerpont-Domis.

‘Nieuw onderzoek richt zich nu veel op eigenschappen van soorten, zogenaamde traitmonitoring. Natuurbehoud richt zich meer op de veerkracht van ecosystemen dan losse soorten.’

De moderne vakliteratuur noemt bijvoorbeeld het ‘verzadigingseffect’: Een soortenarm ecosysteem kent vaak grotere schommelingen in productie. Maar er bestaat een punt, waar nog meer soorten niets extra’s toevoegen aan de productiviteit. Wel groeit de aandacht bij ecologen voor het ‘verzekeringseffect’. Met meer soorten, is er altijd één soort over die het ‘beroep’van de ander kan overnemen.

Ecologen produceren een veelvoud CO2, Peter Kareiva van zojuist besproken boek werkte er aan mee met zijn gezonde kritische zin

Reislustige Olff en Piersma vliegen met de trekvogels mee als neo-kolonialen

Nieuw Wagenings onderzoek richt zich op de behoeftes van bodembacteriën. Die hebben mondiaal een grote invloed op de koolstofkringloop via productie van methaan, een belangrijk broeikasgas. Hun ‘beroep’is waarschijnlijk veel belangrijker voor het mondiale klimaat, dan dat van panda’s of grutto’s, die qua ‘persoonlijkheid’meer aanspreken.

Populaire kritiek op (sommige) ecologen komt dus niet helemaal uit de lucht vallen. De medische biologie toont bijvoorbeeld, hoe de wereld voor mensen veiliger werd met minder biodiversiteit. De entomoloog (insectkundige) Bart Knols –onder andere werkzaam voor het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam – beschreef in zijn boek ‘Mug’ hoe ons land afgelopen eeuw malariavrij werd.

Dit lukte dankzij een gerichte overheidscampagne tegen met malariaparasieten besmette Anopheles-muskieten. Bestrijdingsmiddel DDT en ontginning van moerasgebied, waren de belangrijkste succesfactoren. Dat zouden moderne ecologen nu ‘verlies van biodiversiteit’ noemen, maar was een zegen voor de volksgezondheid.

.Als Han Olff, ERGENS woest van wordt, dan is het wel ‘kersen plukken’ 🙂

Kettingreacties en andere verhalen
Zouden ecologen die negatieve kanten van biodiversiteit ook rapporteren? Wel volgens bosecoloog Patrick Jansen van het Smithsonian Tropical Institute en Wageningen Universiteit. Hij doet onderzoek naar ecologische kettingreacties die ecologen ‘trofische cascades’noemen. Wanneer je één laag dieren met het zelfde ‘beroep’uitroeit via bejaging- bijvoorbeeld toproofdieren- kan zijn prooi snel toenemen. Door vraat verandert zo dankzij jacht ook de plantengroei.

‘Veel tropische bossen zijn gedeeltelijk leeggejaagd voor bushmeat’, geeft Jansen als voorbeeld. ‘In Panama onderzoeken we de gevolgen voor infectieziekten die worden overgebracht door teken.

We denken dat bepaalde ziekteverwekkers exploderen in leeggejaagde bossen, omdat de fauna door knaagdieren wordt gedomineerd. Steun voor die hypothese is een extra reden kunnen om fauna te beschermen. Maar toont het onderzoek het tegendeel, dan gaan we dat ook gewoon publiceren. Zelfs al zou dit suggereren dat stroperij de wereld veiliger maakt voor mensen.’

Of een topblad als Nature die boodschap ook op de cover zou publiceren, dat is weer een ander verhaal

  • tot zover de bewerking van een verhaal dat ik publiceerde in Het Parool op 11-2-2012

Leeft al 40 jaar op de zak van de productieve economie, en roept dat ‘ecologie boven economie’ moet gaan: wat bedoelt hij dan? Nog meer publiek geld naar Piersma

Ik lieg, hij loog, wij ecologen
Vast staat dat grote financiële belangen met het millieu-alarmisme van ecologen gemoeid zijn. Alarm slaan over natuur is hun verdienmodel. Zo verdient 1 veldcoordinator voor ‘Waddenmozaiek’- waarschijnlijk Han Olff- in 4 jaar tijd een HALF MILJOEN euro, inclusief reis- en verblijfdeclaraties- voor wat niet meer dan een deeltijdbaan is. En voor onderzoek waarvan het campagnedoel nu al vaststaat: vissertje pesten.

Visarend gisteren bij de Veenhoop/Smalle Ee

Mensen als Jaap van der Meer zijn witte raaf in ecologenland, als echte wetenschappers die zich durven uitspreken.  Al kun je die tendens dus ook anders zien, in de trend van de Westerse beschavingscrisis: ook ecologen gingen met hun tijd mee in negatieve zin, of je nu Klaas Dijkhoff (VVD) heet en politicus bent of Han Olff de onderzoeksgeldwolf: liegen voor geld en invloed is het nieuwe normaal.

Een selectief kritische zin overheerst. Ecologen die wel met een kind weglopen als boegbeeld voor klimaatactivisme, en plots is zelfs Arnold Schwarzenegger een autoriteit op klimaatgebied. Maar wanneer je op deugdelijk academische basis hun grondslagen bevraagt, dan zijn je ‘credentials’ plots niet goed.

Een duikvlucht voor een vis, maar het was mis

Als volgend voorbeeld daarom morgen: hoe Arend van Dijk van SOVON de vogelgeschiedenis vervalst met ‘correcties’ van 85 procent in ‘trend’ die uit geen enkele datareeks is te rechtvaardigen… Om zo campagne tegen boeren te kunnen voeren.

Visarend, gisteren boven de Veenhoop

De oplossing is eigenlijk heel simpel; laat mij maar een zwarte lijst van eco-populisten opstellen. Een moedige bestuurder draait vervolgens gewoon hun subsidiekraan dicht, dat zal ze wat beschaving en bescheidenheid leren.

Een weldadige rust keert terug, geen populistisch geschreeuw meer over de ondergang van de planeet. Iedereen die om zich heen kijkt wist al langer: zo beroerd staat die natuur d’r helemaal niet voor, juist hier in het zondige Westen dat nu voor klimaatzonden zou moeten boeten. Gisteren nog genoten van een jagende visarend hier bij de Veenhoop in Diep-Friesland. Die hopen we nog wat beter voor de lens te krijgen.

Man en vrouw zeearend, de vrouw is duidelijk veel groter

Die visarend maakt een spectaculaire comeback, nadat we ECHTE vervuiling (CO2 is GEEN vervuiling) bestreden en ook niet meer domweg roofvogels uit de lucht knallen. En nu is hij zelfs al broedvogel in Nederland, net als de zeearend die hier al bij Langweer verscheen. De klassieke natuurbescherming en natuurlijke historie, alles dat groeit en bloeit, ons dagelijks boeit: daar kon je nog volledig achter staan.

Alle wille!

2 Replies to “Is geloofwaardigheidscrisis ecologen nog oplosbaar? Jazeker!”

  1. Goed evenwichtig en beheersd opgepend verhaal, Rypke!
    Ik zie overigens die trend – van de Dijkhoffs en Olffs, alssymptoom van de moderne “gemengde economie”, dat zovervan een vrije en kapitalistische wereld staat: wetenschap steeds meer louter in staatsdienst. Via “democratie” is het dan zaak om de massa’s te marineren in je propaganda.
    Die lijst, met objectieve argumentatie onderbouwd, lijkt me een goed idee.

Laat een reactie achter aan Joop van Poll Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *