Robert Musters bij zijn Robothavik. Met camera’s en een masker kan hij de ‘Birds Eye View’ krijgen wanneer de robohavik in de lucht is
Het kan geen toeval zijn dat je een 3-persoons progmetalband ‘ontdekt’ Animals as Leaders, met de reincarnatie van Jimi Hendrix maar dan technischer en harmonischer. Op de zelfde dag dat je bij valkenier en techneut Robert Musters zijn robohavik bewondert, zodat liefde voor muziek en vliegende roofvogels zich op 1 moment samenbalt.
Die kunsthavik is een robotroofvogel die je voor vogelverjaging kunt inzetten op vuilstortplaatsen, en die met flapvlucht het luchtruim kiest.
Leren van dieren
Animals as Leaders
Musters zette als MTS’er vele academische ‘experts’ in vogelvlucht te kakken, omdat hem wel lukt wat hen met tonnen onderzoeksgeld niet lukt zoals beschreven vorige week in ‘(Bijna) Niemand snapt hoe vogels vliegen. Een werkend flapvlieg-model de lucht in sturen, dat lukt alleen techneuten die snappen hoe flapvlucht werkt, en die vervolgens aan het knutselen slaan.
Rotatie vanuit het vlieggewricht geeft zowel de opwaartse kracht als de stuwing, en deze robothavik accelereert door sneller te flappen. Musters is valkenier en doet niets dan dagelijks zijn vogels observeren tot het kwartje valt, klassiek, net als Otto von Lilienthal die de meeuwenvlucht bestudeerde voor hij de eerste Deltavlieger ooit ontwierp.
Uiteindelijk stierf Von Lilienthal in het harnas van zijn Delta.
Je leert vogelvlucht alleen begrijpen door te kijken naar de manier waarop ze vliegen, de wijze waarop ze landen, hun duimvleugeltjes uitvouwen om de luchtstroom te onderbreken boven de ‘leading edge’ van de vleugel, bijna contactloos kunnen landen. Dag in dag uit, herhaling tot het kwartje valt. Aha! Net als bij Kung Fu, oefenen, oefenen, oefenen.
En dan blijkt je hindernis plots op een andere plaats te liggen dan je dacht, wat je door ondervinding ontdekt.
Natuurlijk telt ook de theorie, cumulatieve ervaring en gedachten van voorgangers
Zoals Moeder Natuur, Natura het doet, aangedreven door de Levensadem (Atman) van God de Vader, daar kunnen modellen van de werkelijkheid door academici niet aan tippen, die pogingen de plank zo nauwkeurig mogelijk mis te slaan. Steeds moet het model, de abstractie gecorrigeerd door de Mater. ( = Moeder, net als Materie, het stoffelijke)
Niettemin zijn die modellen vaak de levenslijn van iemand’s academisch onderzoek. Stel je bent gepromoveerd op het belang van ‘voorrandwervels’, en beweert dat die luchtwervels de lift geven aan de vogel. Dan verlies je academische status richting je ‘peer-group‘, wanneer blijkt dat die voorrandwervel helemaal die rol niet speelt, ja misschien bij een hele beperkte reikwijdte van snelheden.
Zoals die wervel bij het ontwerp van de Concorde (supersonisch passagiervliegtuig) is gebruikt, om bij landen en opstijgen extra lift te krijgen. Maar wat bij 2000 km per uur voortjakkerende raketten met vleugels even werkt bij luid kabaal, daar heeft de Natuur veel subtieler oplossingen
Airborne, de witte havik doet haar eerste oefen-jachtvlucht, nog aan de lijn tot ze straks los kan
Sociale Rangorde, strijd om bestaansmiddelen
Vaak lijkt academisch onderzoek vooral bedoeld om sociale status te verlenen aan een groep, een bezigheid of een industrie. Omdat de toekenning van onderzoeksgeld van die sociale status afhangt, is het opblazen van je discipline tot academische proporties van levensbelang. Anders dan bij veel ingenieurswerk, waar het werkt of niet. Stort de brug in, dan waren je sommetjes verkeerd. Schadeclaim, skin in the game.
Zo kwamen ingenieurs door schade en schande achter het fenomeen ‘Eigenfrequentie’. Dat een constructie als geheel kan gaan resoneren (meetrillen, zoals een stemvork die je aanslaat, waarna een aangrenzende stemvork meetrilt). Bijvoorbeeld wanneer een colonne soldaten er overheen marcheert of wanneer de wind er door waait op bepaalde snelheid. Zodat hij uit elkaar trilt.
Met de cameraatjes, zodat je de ‘Birds Eye View’ vanaf de grond krijgt. kunstig gedaan
Bij academiewetenschap gelden andere mores dan een ingenieursvak waar je 2 keuzes hebt.
a. het werkt
b. het werkt niet
Sociale rangorde, de strijd om bestaansmiddelen bepaalt zonder ‘skin in the game’ in grote mate wat waar mag heten, de mode van het moment, datgene waarvoor de subsidiepotten willen rinkelen.
Oude liefde roest niet
Wie als een bioloog naar mensen kijkt, die verbaast zich daar niet over. Of wanneer je zelf een hond africht, het zoogdier dat door duizenden jaren cohabitatie het meest op mensen lijkt. Inclusief die statusdrang.
Bij honden gaat het tonen van dominantie weinig subtiel. Zelfs in een vorm van spel probeert de ene hond de ander een poot op de rug te leggen, zo van ‘jochie’. Een beetje op de wijze waarop de moderne overheid en banken als ING burgers toespreekt met ‘je’ ‘jou’ en ‘jij’. You Punk. De bovenliggende partij zijn.
Wie herkent dat niet bij mensen, die je ook via een ‘aanraking’ die pseudo-vriendelijk bedoeld is eigenlijk pogen te domineren. Of via geroddel, dat is ook bedoeld als statusspel.
Vooraanzicht, kaarsrechte vleugens, met beweegbare duimvleugel om luchtstroom te onderbreken
Dominantie op subtieler niveau gaat bij mensen dan via academische titels. De sociale status van het wetenschappelijk bedrijf werkt als vorm van dominantie-gedrag. Wie ben je, eenvoudige, hun onderzoeksgeld ter discussie te stellen? Al die ‘prestigieuze publicaties’, ‘toonaangevende congressen’ zeggen dat wij gelijk hebben.
Niet voor niets is De Staat de grootste financier van academisch onderzoek. Zo helpen academici de ambtenarij aan status en macht.
Verliefd tot over mijn oren
Status verlenen
Een havik moet je ook leren ‘lezen’. Er is altijd een reden- voor de vogel- waarom zij gestressed reageert. Of waarom ze steeds wil afvliegen. Jij kunt niet de prooi zien, die de havik honderden meters verder in de struikjes al wel gewaar wordt. Ontdekken wat de vogel beweegt terwijl je niet in haar hersenpan kunt kijken, dat is een groot deel van de valkerij-leerschool.
En zo leer je dankzij het dier ook iets voor het eigen dagelijks leven. Jij moet je aan de natuur aanpassen, Natura (een vrouwelijke godin) past zich niet aan jouw aan. ‘De wijsheid van deze wereld (mensen) is dwaasheid in de ogen van God’, zo leert de Bijbel in Corinthiers 3:19, en 20 ‘De Heere kent de overleggingen der wijzen in hunne arglistigheid’.
Oude Liefde roest niet
Als we al van dieren kunnen leren die immers minder intellect hebben dan ons. Dan ook van vrouwen. En dan is dat vooral de noodzaak op tijd vooringenomen modellen en wijsheden af te leggen. Al hoef je die natuur ook niet te vergoddelijken, want Mater is leven- en gedachteloos zonder Geest, Logos die inblaast, inspireert (inspirare = inblazen).
Yin en Yang, Jip en Janneke.
Old Love
Black Metal, maar dan zonder aanstellerij
Om dan bij Animals as Leaders als muzikale ‘ontdekking’ terug te komen, ze bestaan al 10 jaar. Twee gitaristen en een drummer verleggen de grenzen van wat je muzikaal voor mogelijk hield. Ze zijn zo virtuoos, wat ze doen is zo knap, getalenteerd, dat ze zichzelf op sociaal status-gedoe niet hoeven te bewijzen met ‘cool’ bedoelde aanstellerij.
Tosin Abasi is een bescheiden vent, rustig en sympathiek, die enkel door zijn muzikaliteit en belachelijke virtuositeit de gevestigde orde in de Metalwereld de les leest, zonder dat misschien beslist te willen. En passant leerde hij ook alle bassist-technieken (slap & tap) op achtsnarige gitaar toepassen.
Het is dan als bij de natuur: je luistert en door alle onverwachte wendingen, steegjes, vondsten, opent een nieuwe wereld zich. Een Universum dat mogelijk altijd al ergens in een dimensie bestond: maar dat nog niet eerder door iemand was ontdekt. Talent opent een deur naar zo’n dimensie, iets dat je ‘gegeven’ wordt als beloning voor de inspanning dat talent te gebruiken.