Ongeliefde lelijkerd, potloodventerpelikaan en piraat..

Tussen de meeuwen je mannetje staan

De aalscholver van de Zuiderzee eet wekelijks 5-7 maal meer zoetwatervis dan er op de Urker visafslag verhandeld wordt. Hij ziet er uit alsof hij in alle haast is afgebouwd, zodat hij als kamikaze-voertuig direct is in te zetten voor de strijd om het bestaan.

Een watervogel zonder waterdicht verenpak, die na iedere visbeurt z’n kleren moet drogen. De Schepper moet wel humor hebben, wanneer Hij zulke dieren maakt als deze polderpelikaan. Die zijn mannetje weet te staan tussen de snavelhouwen van meeuwen, om een garnaal of teruggooivis achter een viskotter buit te maken.

Weinig vogels zijn zo mooi van lelijkheid, alsof ze nog niet zijn afgebouwd

In deze serie heb ik de aalscholver als vrije radicaal gefotografeerd, flexibele slimmerd, piraat en boef die brutaal tussen collega-piraten als meeuwen in plonst.

Niet alleen in Nederland en de rest van Europa toont de vroegere zeldzaamheid Aalscholver een spectaculaire terugkeer tot plaagdier. Ook in Amerika veert deze oerverwant van de pelikaan terug tot aantallen die er voor intensieve vervolging en persistente vergiften als DDT waren (ooit als wondermiddel in hoge concentraties gebruikt).

Is potloodventerpelikaan geen goede naam? Hij doet zelfs alsof hij zelf meeuw is, maar dan op de potsierlijke wijze van een vliegende potloodventer, aanzeilend met de regenjas open. ‘Hee, pssst, lekker visje…’

Rondje klaar voor de aanval

Had Nederland nog 1 kolonie in het Naardermeer met een honderdtal aan begin vorige eeuw, nu leven er alleen al rond het IJsselmeer een stuk of 20 duizend, die per dag een pond vis lusten.

Dus (bierviltje-oefening) tien ton per dag, 70 ton per week. Dat is meer visgewicht dan de weekaanvoer op de Visafslag Urk (12 juli 2019) waar de zoetwatervis verhandeld wordt, 17 ton op die datum. Op 12 juli bij de opening van het nettenseizoen werd daar 5,3 ton snoekbaars aangevoerd en bijna 11 ton paling, naast nog wat snoek, wolhandkrab, rode baars en voorn.

Allemaal vissen die de aalscholver ook eet. Ook wanneer je de ondergrens neemt, 10 duizend aalscholvers rond het IJsselmeer. Dan vreten die per week dus 3 maal meer visvolume dan wat de IJsselmeervisserij aanvoert op Urk.

Klaar voor de landing

Peddels met langingsgestel uit

Crash

Crash, splash

En dan tussen de meeuwen je buit pakken

En dan onderduiken

Onderduiken

Mijn bierviltje-berekening is niet meer of minder exact dan wat je in een duur rapport van Wageningen UR kan lezen. Dat Buckler van Mariene Biologie genaamd ‘Wageningen Marine Research’ doet meestal ook aan ‘weten zonder werkelijk meten’. Alleen kleden ze dat dan met modellen, tabellen, statistiek en berekeningen in om het exacter te doen lijken.

En omdat uit een rapport van Wageningen UR de conclusie moet rollen die de opdrachtgever wil, meestal onze leugenachtige, corrupte en immer uitdijende overheid. (Ministerie van LNV/Geile Carola)

Volgens vissers doet de aalscholver het beter dan bijvoorbeeld sterns in het huidige helderder water van het IJsselmeer. Omdat hij vis ook tot de bodem kan najagen, terwijl de visdiefjes hun spiering aan het oppervlak moeten vangen. Vis in helderder water blijft dichter bij de bodem, om predatie te mijden: aldus de menselijke beroepsgenoten van de aalscholver.

Een logische hypothese van mensen die de natuur van buiten kennen, in plaats van binnen.

Een horrorverhaal

Toon vissers een foto van een aalscholver en de recensie is altijd negatief. Zij staan hier niet alleen. Nergens wordt het populatieherstel van de aalscholver toegejuicht. Er bestaat zelfs een horror-roman getiteld ‘De Aalscholver’ waarin een familie een huisje aan zee betrekt. Daar moeten ze passen op het lokale huisdier, een aalscholver, maar die blijkt demonisch van aard, zo leest de achterflap op Bol.com:

A young family inherits a cottage in the mountains of Wales under the bizarre condition that they must care for a pet sea-bird, a cormorant that leads the family into a shattering nightmare

Overal neemt de aalscholver weer toe

Of zoals dit artikel ‘To Kill a Cormorant‘ beschrijft van Richard King in Natural History Magazine:

There has been no movie or television show to anthropomorphize the bird, no cormorant Bambi or Flipper. There are a couple of positive small-press children’s books, but the only major story featuring the bird is an award-winning novel by Stephen Gregory, called The Cormorant, in which the titular bird is literally satanic.

It ruins a man’s life, tearing off the face of his pet cat and causing the fiery death of his son. In fact, the bird has had a poor reputation in literature beginning with the Bible, where it is described as unclean and connected with death. In Paradise Lost, Milton portrays Satan himself breaking into Paradise and sitting on the Tree of Life “like a cormorant.”

Volgende ronde….

Aanvliegen

Collega meenemen

Peddels uit

Waar is nog plek tussen de meeuwen

Het Angelsaksische woord ‘Cormorous‘ staat net als Ravenous (vernoemd naar de raaf) voor gulzig, vraatzuchtig. Zoals de aalscholver (palingopschrokker) een raaf van de zee lijkt. De negatieve houding van  mensen richting deze zwarte rafelvogels is mondiaal aanwezig. Ook de door Richard King aangehaalde John Steinbeck noteerde hoe in Baja Californie de houding (The Sea of Cortez 1941)van de lokale bevolking onverdeeld negatief was tegen de aalscholvers daar:

There had been light gunfire on the cliffs, where several men were shooting at black cormorants; and it developed that everyone in Cape San Lucas hates cormorants. They are the flies in a perfect ecological ointment. . . . They dive and catch fish, but also they drive the schools away from the pier out of easy reach of the baitmen.

They are considered interlopers, radicals, subversive forces against the perfect and God-set balance on Cape San Lucas. And they are rightly slaughtered, as all radicals should be.

Nog een poging

Ai wat is het hier druk

Zo dan…

Crash

Overal waar aalscholvers in bomen rusten, daar gaan de bomen dood dankzij de Guano, de zure stikstofrijke schijt van viseten die salpeterzuur vormt.

Met mijn foto’s wil ik ze hier liever portretteren als Vrije Radicalen. Ze leerden als een meeuw tussen de meeuwen in te duiken, cirkelen rond het visserschip mee en ontduiken de snavelhouwen om hun maal te bemachtigen. Ze zijn mooi van lelijkheid, tonen de onverwoestbaarheid van de natuur, dat onkruid dat niet vergaat. Ze leven al zoveel langer op aarde dan wij mensen doen….

…daar zijn we dan

Waar is het vissie?

Ah, daar!

..stort je dan maar eens in die chaos van houwende meeuwensnavels

Die kokmeeuw zijn ze wel de baas, op gedonderd.

…en dan duiken…

Deze vliegende krokodil wordt de opportunistische nekslag van vrome plannetjes als een Vismigratierivier, die volgens peperduurzame milieuclubjes de vismigratie tussen Waddenzee en voormalige Zuiderzee voor 100 miljoen euro en een gat in de Afsluitdijk moet faciliteren.

Dat project wordt het duurste aalscholverrestaurant ooit. Je ziet ze nu al in rijen wachten om de bij de Afsluitdijk ophopende vis op te vangen. De mens wikt, de aalscholver beschikt. Bij de Aalscholver ‘zag de Schepper niet dat het goed was’, maar meer volgens de uitleg van Genesis door cabaretier Theo Maassen: ‘Nou, ’t is wel goed zo,…’ Hij ‘werkt’, doet het zonder opsmuk of hightech, en je moet het wel heel bont maken wil je ‘m volledig uitroeien.

Meezeilen met de meeuwen

Anders dan zo’n broos vaatwerkbeestje van de Postcode Loterij, die linkse clubjes, Niet Gekozen Organisaties (ngo’s) met hun girodieren die continue ‘herstelprogramma’s’ gebruiken, meestal ten koste van vissers en boeren, op kosten van de belastingbetaler.

Dus jammer voor mijn visserij-volgers, ik ben aalscholver-fan, de rafelreiger die dankzij onze welvaart weer terugkeert. Omdat de meeste mensen (die het beleid maken) niet meer van ‘de natuur’ afhankelijk zijn om te overleven, krijgt deze vrije radicaal de ruimte als onkruid te woekeren.

Nu heb ik me nooit in vogelfotografie gespecialiseerd, dat is meestal te saai om aan te zien. Het gaat mij om sfeer en de strijd tussen mens & natuur, de strijd om het bestaan. Maar zulke lillijkerds zorgen voor actie, zijn ‘de strijd om het bestaan’ in persona die je meteen inspireren.

Dus hoop ik dat deze serie niet al te zeer tegenvalt…..

2 Replies to “Ongeliefde lelijkerd, potloodventerpelikaan en piraat..”

  1. Als vogelfotograaf vind ik de serie foto’s zeer geslaagd hoor.
    Het valt me trouwens op dat de aalscholvers die in vaarten en sloten vissen,vaak behoorlijk schuw zijn.

Laat een reactie achter aan annette Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *