Boer jaarlijks tienduizenden euro’s kwijt koehandel (kunst)mest

Met Boerse taal als moerstaal

Dankzij het in 1998 ingevoerde Mineralenboekhouding-systeem Minas en Europese regelgeving, moeten boeren zowel een op papier (berekend) bestaand ‘overschot’ dierlijke mest afvoeren, als een daardoor in de praktijk groeiend mineralentekort met kunstmest weer aanvoeren.

Dat komt doordat Minas een theoretisch bepaald plafond legt (kg stikstof en fosfaat per hectare) voor dierlijke mest, los van de lokale praktijk: bijvoorbeeld de vraag of je bodem echt verzadigd is, of juist meer stalmest vraagt om de vruchtbaarheid te beteren.

De kosten voor mestverwerking en inkoop van kunstmest bedragen tienduizenden euro’s per middelgroot melkveebedrijf. Van dat tweeslachtig beleid profiteert kunstmestfabrikant OCI-Nitrogen, de vroegere DSM-Agrodivisie op het DSM-terrein bij Geleen. Maar ook de Wageningse onderzoeksindustrie profiteert die Oene Oenema optuigde, als mestprostituee van het Ministerie van LNV.

Zonder koehandel in (kunst)mest sparen boeren plots tienduizenden euro’s, die ze in goed rentmeesterschap kunnen steken van bedrijf, dieren en landschap. Boze opzet van de overheid?

Demonstratie Diepenheim

Koehandel in mest en kunstmest hangen nauw samen
Boeren moeten via een private Nederlands-Vlaamse multinational-cooperatie CRV (Arnhem) inloggen via de CRV ‘Veemanager’ om die mineralenboekhouding bij te houden. CRV is een zeer commercieel ingerichte instelling, zie maar hun tarievenkaart 2019-20. Je moet bijvoorbeeld al 86 euro per jaar betalen om van CRV-Mineraal (Minas-programma) gebruik te maken, en bijna een euro per koe.

En dat is dus alleen nog maar voor het gebruik van een reeds bestaand computerprogramma. Hun systeem lijkt ingericht de boer maximaal te belasten, met maximale boetekans bij niet-naleving van controle-eisen. Los van de kosten-baten-analyse achter die eisen. Een ‘coöperatie’ van het genre Rabobank en Friesland Campina. Private winstmachines die boeren melken, met bestuurders bij de grote agrobusiness (Sligro, Cosyns).

Je moet binnen 3 dagen een kalf aanmelden, anders boete. De CRV doet de melkcontroles, bij iedere melkafgifte. Iedere controle kost geld/levert ze geld op. Die coöperatie is dus via een mij nog niet heldere connectie weer verbonden met het Ministerie van LNV en met Wageningen UR. Hoe het ook zij: Minas, waarop je inlogt via CRV legitimeert de ruilhandel in papieren overschotten, die je moet afkopen.

Een soort mest-aflatenhandel, zoals ze die ook bij de CO2-aflatenhandel maakten. (ETS-emissiehandel).

De intensieve agro-industrie dicteert handel & wandel veeboeren in NL en Vlaanderen

Met die onderlinge koehandel in mest bemoeiden onderzoekers van Wagningen UR zich ook weer met een Monitoring Mestmarkt. De Synthese Monitoring Mestmarkt (2006-2011) geeft een indruk van de handelsvolumes die al voor afschaffing van het melkquotum (2012) bestonden. Daarmee krijg je ook een indirecte indruk van de hiermee gemoeide bedragen (en wie daarvan dus financieel profiteert):

Het berekend aanbod (MAMBO) op de mestmarkt is in de periode 2006-2011 met 15% gestegen tot 85 miljoen kg fosfaat in 2011. Het geregistreerde aanbod (VDM’s inclusief correcties) is in diezelfde periode met 45% gestegen tot 84 miljoen kg fosfaat in 2011.

Echt – zonder overdrijven- iedere beweging en verplaatsing die ze maken moeten boeren hierop invullen, CRV (in Arnhem) Mineraal

Eerder begreep ik al niet, hoe je een waardevolle grondstof als stalmest als afval zou moeten verwerken. In wiens belang is dat nu? En waarom er ‘groene’ subsidies zijn om mest te vergisten. De reden moet zijn: ergens verdient iemand, met een goede lobby, aan de gevolgen van het MINAS-systeem.

Voor de afschaffing van het melkqoutum kon je dus in mestquota handelen. Daarna is vooral een jacht op grond ontstaan, omdat je een hoeveelheid mest (dieren) per hectare mag hebben. Hoe het precies zit, zoek ik nog uit. Vandaag: welke kosten brengt MINAS mee, tegen welke milieuvoordelen?

D66’ers

De boeren

Iedereen die zich serieuzer verdiept in de onrechtvaardigheid van LNV-beleid ten aanzien van boeren, die krijgt vanzelf meer sympathie voor hun zaak. Familiebedrijven in strijd tegen de Ultimate Beneficary Owners (UBO’s) van het grootbedrijf en banken van de Koninklijke Oligarchie Nederland BV.

En hun marionetten als Rob Jetten, hun personeel bij de media en milieuclubs, die via ‘Het Milieu’ je grond en bedrijf onteigenen met moralistisch verhaaltje.

Het complot tegen de boer van de globalisten & communisten (‘groen’) werkt volgens de Bootlegger-Baptist-speltheorie die ik in Elsevier Weekblad beschreef: hoe milieuclubs en multinationals elkaar helpen. Meer dan politieke termen als ‘links-rechts’ verklaar je meer vanuit de vraag: wie profiteert?

Moralisten en graaiers hebben elkaar nodig voor geld en macht.

Geesje is veel beter ingevoerd in de landbouw dan ik…

Meten met twee (kli)maten
Dat kwaliteit van leefomgeving geen rol speel in Nederlands milieubeleid is eenvoudig te controleren. Anders zou de overheid geinteresseerd zijn in deugdelijke empirische onderbouwing, zouden alle vervuilingsbronnen gelijk aangepakt zijn. Terwijl het Ministerie van LNV met de Raad van State nu transparantie frustreert.

Zoals bijvoorbeeld tegen Stichting Agrifacts, die de gegevens via de rechter vroeg over stikstof-emissies van niet-agrarische bedrijven tot 10 ton uitstoot per jaar.

Us Mem, onze moeder, de koe met haar uiers, ‘milieuvervuiling’ 🙂

Stelselmatig meet de overheid (LNV) met instituten als haar Stichting Wageningen Research, PBL en RIVM met twee maten ten nadele van de agrarische sector. Een nieuwe loot aan die boom openbaart Zuster in het Goede (veel beter in landbouw onderlegde) Geesje Rotgers van Stichting Agrifacts net:

  • De emissies van grote stikstofbronnen als de (nu voor > 1 miljard euro SDE+-subsidie  hout stokende) Amercentrale tellen niet mee, als ze maar een schoorsteen bouwen die hoog genoeg is.(…)
  • Wij lieten afgelopen week al zien dat Staatsbosbeheer haar Energiehout BV wel 400 ton NO2-emissies kan genereren, gestookt bij ‘groene’ energiecentrales. Maar die emissiesworden vanwege politiek besluit ook niet opgenomen bij Emissieregistratie.

Chemelot DSM, hier zit Europa’s grootste kunstmestfabriek OCI Nitrogen. GEEN stikstofprobleem 🙂

We schreven al over de stikstofemissies van OCI Nitrogen, voorheen DSM Agro (2012) en hun enorme emissies door aardgasverbruik. Die lievelingen van Duurzame Feike Sijbesma (DSM, De Nederlandse Bank) ontspringen de verduurzamings-dans vooralsnog.

Alleen de boer moet bloeden. En de burger, die mag 100 km per uur rijden voor OCI Nitrogen en kolencentrales die hout stoken voor klimaatdoelen.

Dus boeren grapten al: als we maar een schoorsteen op de boerderij maken die hoog genoeg is, dan is de ‘stikstofcrisis’ opgelost. Kortom: het aandeel van andere sectoren aan stikstofemissies in NL is in realiteit veel groter. Daarmee daalt ook het relatieve aandeel, dat RIVM met Wageningen UR voor LNV toebedeelt aan de landbouw.

Voorbeeld MINAS-registratiesysteem boeren uit CBS-rapport 2008

In dat licht – milieubeleid dient De Belangen van de UBO’s, niet de leefomgeving– kun je ook kijken naar de mestboekhouding van MINAS, die boeren tot de kilo nauwkeurig moeten voeren,.

Met kans op boetes tot 83.000 euro bij papieren misstappen voor een ‘economisch delict’. De NVWA noemt een via papieren berekening ontstaan boekhoudkundig verschil in persberichten dan direct ‘mestfraude’, gretig gepapegaaid door haar geestverwanten bij de Joods-Bolsjewistische Media van Nederland. 🙂

Maar wie in dat Minas-systeem duikt, ziet dat je zulke conclusies van kwade trouw helemaal niet zomaar kunt trekken. Het leunt, zoals als alle Wageningse modellenbakkerij (bv Aerius en Agrostacks), op een moeras van beweringen en aannames, die we in kaart pogen te brengen. Voor de boeren.

Toeteren tegen Jetten

Mest afvoeren tegen betaling, kunstmest aanvoeren tegen betaling
Dan nu terug naar de minutieuze boekhouding van mineralen die boeren moeten bijhouden in MINAS. Het systeem houdt per kilo bij hoeveel mineralen je aanvoert via het voer aan dieren. En wat je aan mest aanbrengt op je land, dat is de afvoer. Aanvoer en afvoer moeten overeenstemmen, anders komt de NVWA (met directeur van  Groen Links) je leven ruïneren.

Het komt er nu op neer dat je een stikstofplafond per hectare toebedeeld krijgt van 170kg, de Europese richtlijn. Daarop mag je naar grondsoort wat plussen en minnen, zowel in fosfaat en stikstof. Voor zover ik het tot nu begreep, ontstaat hier ook de handelingsruimte die we de ‘koehandel kunstmest’ noemen.

Daarnaast heb je dus een fosfaat-toevoer, die je in verhouding N:P van ongeveer 4:1 toevoert.

Tijdens toeteractie

Alleen hangt de hoeveelheid P weer af van de P-verzadiging van je grond. En die verzadiging hangt van de grondsoort af. Stel je hebt een rijk bodemleven met een goede humuslaag, dat de fosfaatgehaltes ook bij lage aanvoer hoog houdt.

Rijk bodemleven = meer bodemvruchtbaarheid, dus meer fosfaat dat voor plantaardige productie beschikbaar is. Heb je van nature dus een gunstige bodemvruchtbaarheid, dan zul je van Minas moeten afknijpen in je fosfaattoevoer. Omdat mineralen in milieubeleid als ‘vervuiling’ geframed zijn. En ‘minder’ gelijk staat aan ‘beter’.

Nu komt het. Stel dat je een bedrijf met 2-300 stuks vee hebt, en Minas stelt via haar (voor mij nu nog ondoorgrondelijke) systematiek: je zit boven de 170kg/hectare stikstof (en daaraan gekoppelde P-toevoer) die je uit dierlijke mest op het land mag brengen. Dan moet je dat afvoeren naar een mestverwerker. Wanneer je 1000 kuub ‘teveel’ hebt, dan kost de verwerking wel 15.000 euro.

Per jaar.

Geen commentaar

Mooie meid met lekker vlees, het Paradijs…

Lekker eten

Dit was mijn hof, via ‘het Milieu’ werden boeren Staats-horigen
Tegelijk kun je in werkelijkheid (dat zie je aan de productiviteit) een mineralentekort hebben. Dat tekort mag je dan wel weer aanvullen door kunstmest bij te kopen. En dat aanvullen met een geljke hoeveelheid kunstmest als wat je moest afvoeren kost ook weer ongeveer 15.000 euro.

Dus je bent dan als middelgrote melkveehouder 30 duizend euro kwijt, het verschil tussen winstgevend en verliesgevend bij gelijkblijvend melkgeld (30ct/liter) sinds 2005.

Je ziet bij MINAS letterlijk, dat sinds de val van de Berlijnse Muur (1989) het communisme alsnog bij de boerenstand is ingevoerd. De overheid bepaalt wat je waar mag planten, hoeveel mest je mag gebruiken, hoe je mest uitrijdt en op welk tijdstip. En bij een papieren verschil- berekend in theorie in kilo’s nauwkeurig- heet het direct dat je ‘mestfraude’ pleegt, economisch delict.

Via ‘Het Milieu’ heeft de ambtenarij met de Rabobank en ASR zo een ijzeren greep op 65 procent van het Nederlands grondoppervlak.

De aannames onder Minas

Terwijl er in MINAS dus ontelbare theoretische parameters en aannames zitten, ontwikkeld door Oene Oenema en zijn Wageningse academieprostituees. Aannames die op zijn minst voor discussie vatbaar zijn, zoals de fraude van zijn Wageningse collega Jan Huisman bij stikstofmodellen al toonde.

Huisman schijnt sinds zijn ontmaskering door Briggs, Crok en Hanekamp al overspannen thuis te zitten. Het Goede zal Het Kwaad overwinnen. To Hell with the Devil.

Via de groene kluisters van ‘het Millieu’ is je eigendom dus ontstolen, Precies zoals Vlaams boerenzoon Chris de Stoop al schetste in zijn monumentale boek ‘Dit is Mijn Hof’. (2013) De overheid is baas op je ‘eigen’ erf geworden. Nederlandse melkveehouders zijn letterlijk horigen geworden van De Staat, haar milieumaffia en de Rabobank via een neo-feodaal systeem.

Door fosfaat afknijpen en ontmesting kan ook mineralentekort ontstaan

Nutriententekort dreigt
Ongeveer 12 jaar terug waarschuwde Jan van de Geest als oprichter van de SWNM (Stichting Wetenschappelijk Natuur en Milieubeleid) al dat fosfaatgebrek dreigt door modern milieubeleid. Het afknijpen van de fosfaattoevoer blijkt her en der inderdaad tot gezondheidsproblemen bij koeien te leiden. Dus dat ze fosfaatpillen moeten krijgen, omdat ze anders bv osteoporose (zwakke botten) krijgen.

Daarnaast kan de geclaimde achteruitgang van insecten op het platteland direct verband houden met nutrientenverarming. Hoe voedselrijker een gebied, hoe meer primaire productie. En hoe meer insectenbiomassa een gebied kan ondersteunen, inclusief ander leven. Zie daartoe ook mijn verhaal ‘Stikstof hartstikke goed voor de natuur’.

Ook dit dien ik nog nauwkeuriger in kaart te brengen. Vast staat wel: het verbeteren van de natuurlijke bodemvruchtbaarheid is in het MINAS-systeem bijna niet te doen. Boeren worden in het afvoer-aanvoer-systeem geperst en hebben geen prikkel om arme gronden in bodemvruchtbaarheid te beteren via natuurlijker bemesting (stalmest met stro).

Hemmo Munting en Al Gore van Globalisten/Socialisten-club GLOBE, gelieerd aan Club van Rome

Zeker PvdA! (en D66) Een korte historie boertjepesten
De historie van dit milieubeleid geworteld in de Zure Regen-hoax hadden we al in kaart gebracht.

Het mestbeleid ontstond in de jaren ’80, in reactie op falend overheidsbeleid. Die reactie gaat terug tot Sicco Mansholt (PvdA) zijn Gemeenschappelijke Landbouwbeleid. (GLB, 1968). Dankzij Mansholt volgde overproductie, de boterbergen, melkplassen. Terwijl voor die intensivering het Europees agrarisch landschap op de schop moest. Alles moest groot, groter, grootst.

Hebbes, het staat er letterlijk. PvdA (Anne Vondeling stichting) 1987

Na Mansholt zijn ‘groene’ bekering door zijn liefdesaffaire met een Club van Rome-supporter, ging het Roer van de Rode Roerganger om. Sicco werd Groen, het Nieuwe Rood met groen verfje. Nu moest ‘het milieu’ en ‘natuurontwikkeling’ zorgen voor een grote braakleggings-operatie, zo legde hij uit op een PvdA-congres uit 1987.

Zo kreeg het milieubeleid uit de Zure Regenhype een Grote Broer tegen de boer. Met een zelfde doel: boeren wegpesten. Maar dan voor ‘Rewilding’. Die oorlog tegen boeren sinds de val van de Berlijnse Muur (Het Westen leek ideologisch al zoveel op de Sovjetunie, dat geen muur meer nodig was) past in de Leninistische traditie.

Altijd moeten bij communisten de grondeigenaren het als eerste ontgelden. De PvdA is hooguit communistsche revolutie in slow motion. De Transitie noemen ze het nu.

Aan die groen geverfde braaklegginsplannen werkte ook 1 van de architecten van Natura 2000 mee, Hemmo Muntingh (PvdA). Dat is tevens de Europarlementarier, die al die actiesubsdies uit Brussel voor milieuclubs optuigde (LIFE+)

Saksische boerderij

Nu moest 20% van alle landbouwgrond uit productie, ‘ook de goede’ zoals we al beschreven. Het direct en indirect uit bedrijf pesten van boeren via natuurbeleid en milieuregels, dat past dus in de officiele strategie uit de PvdA-hoek. En Wageningen Universiteit is al decennia een PvdA-broeinest, hun bazin Louise Fresco is ook PvdA-coryfee, Rudy Rabbinge (die al in 1986 meeschreef), Jeroen Dijsselbloem.

Een meer revisionistische geschiedenis van 42 jaar mestbeleid kun je ook HIER lezen bij Natuur & Milieu, De Mestmarathon van Ben Hermans. (de activist-afsplitsing van Natuurmonumenten) Die laten veroorzakers Mansholt en Wageningen UR buiten schot, terwijl hun Klassenvijanden de volle laag krijgen.

Daarnaast is D66 trouw lobbyist voor Rood-Groen in Brussel. Zoals Doeke Eisma, en zijn later pupil, Gerben Jan Gerbrandy. Die zat weer in de Remkes-commissie.

Het Saksische Boerenland

Milieubeleid grootste bedreiging Nederlandse biodiversiteit
In de jaren ’80 loofde LNV nog grote varkenstal-premies uit in de vorm van een investeringsaftrek. Zo kon je ook zonder grond dus veel poepende dieren houden. Zo ontstonden de extremen die tot overreactie in beleid leidden. Dat enkele misbruikers op een paar hectare grond een dikke deklaag stront uitreden. Een normale boer die als rentmeester van zijn grond werkt zou zoiets niet doen.

Met die over-reactie in beleid, krijg je dus dat de adviezen van ‘deskundigen’ in het ene tijdvak, de problemen van het huidige tijdvak worden. Waarbij de instandhouding van het probleem een academische baantjes-caroussel in stand houdt.

Grolsch 🙂

We lezen ons net in dit systeem in. En hoewel je dan niet al te beroerd op de hoogte bent van groene zaken, was de naam MINAS dus nieuw voor Interessante Tijden. En daarmee ook onze lezers. De uitleg die ik van boeren tot nu toe, kreeg bevestigt de stellingname die ik verdedig in het boek Ecomodernisme, het Nieuwe Denken over Groen en Groei (Nieuw Amsterdam 2017):

  • lastenverzwaring door milieubeleid is de grootste bedreiging voor het cultuurlandschap en haar biodiversiteit

Ongelijke maar goede strijd

De boer heeft zo geen enkele financiële speelruimte meer over om rentmeester van het landschap te zijn, zoals boeren in mijn jeugd (jaren ’80) nog spontaan als vrijwilliger weidevogels beschermden, vaak omdat ze zelf ook Aaisikers waren van kievitseieren. Dat geluk is boeren door de PvdA en Le Milieu volledig afgenomen.

De daadwerkelijke gehaltes fosfaat en stikstof in de bodem moet een boer iedere 4 jaar laten peilen door een extern bureau. Ook dat kost weer duizenden euro’s.

Tukker!

Oplossing
Een goed doel voor demonstraties zou dan ook de prive-adressen van PvdA-prominenten zijn en hun academieprostituees als Oene Oenema. Maar ook Frans Timmermans zijn villa, zou je met een strontkar kunnen besproeien. Uiteindelijk schuwde ‘links’ er ook niet voor om de vermoorde premier-kandidaat Fortuyn met stronttaarten te bekogelen.

Die kwamen daar ogenblikkelijk mee weg, en ze kregen louter positieve media-aandacht. Van ‘links’ kan de redelijke medemens in dat opzicht nog wat opsteken. Bovendien toonde onderzoeker Peter Siebelt al hoe Wageningen UR-bestuurder Arthur Mol directe banden met dat actiecircuit onderhield.

Toeteractie

Mijn eigen taak hier, is om diep in MINAS te graven. Komende week hoop ik de mist op te klaren van wetenschapperigheid die onze leugenachtige corrupte overheid maakte, met haar UBO-prostituees als Oene Oenema, Gert Jan van den Born (PBL), Sandra van Winden (EZ)Annet Bosma (EZ-DR), Cor van Bruggen (CBS), Hans Verkerk (Cumela), Harry Luesink (LEI, nu Wageningen Economic Research)

Boerencreativiteit om van te houden

Dat financiele belangen averechts milieubeleid in stand houden is alvast aantoonbaar. OCI-Nitrogen profiteert, als boeren nodeloos duizenden tonnen kunstmest moeten aanvoeren, terwijl dierlijke mest als afval wordt behandeld. En Wageningen UR profiteert via het eindeloos rekken van een beleidsmatige overreactie, op mestproblematiek die de overheid zelf hielp veroorzaken.

… of het allemaal precies klopt, je moet het met Het Hart bezien

Daarnaast profiteren de banken wanneer boeren uit moedeloosheid stoppen. ASR Vermogensbeheer en Rabobank azen op grond als backup van hun waardeloze waardepapieren. Grond is net als goud, zilver iets grijpbaars, een ‘security’ heet dat in financiële termen.

Meer dan  ‘links’-‘rechts’-politiek, of de focus op Rob Jetten-marionetten, helpt de vraag ‘Wie profiteert’ je bij een oplossing van de vraag: wie lopen tegen ons samen te zweren?

6 Replies to “Boer jaarlijks tienduizenden euro’s kwijt koehandel (kunst)mest”

    1. Wat is nu dan de naam? Ik haal het uit het CRV-systeem dat boeren anno nu nog gebruiken, sterker nog: ik heb het bij boeren ingezien

  1. Het klopt dat we betalen voor melkcontrole, dit is echter niet verplicht. Deze controle doe je om inzicht te krijgen in productie gegevens van het vee. CRV mineraal is ook niet verplicht om te hebben.
    We worden wel altijd gevraagd om machtigingen af te geven als het om gegevensuitwisseling gaat.
    Vaak wordt het een moeilijke situatie als je geen machtiging afgeeft.
    CRV is een dienstverlenend bedrijf echter proberen ze wel vaak het alleenrecht op diensten, ook als het om vanuit de overheid opgedrongen verplichte administratie gaat.

  2. We worden ook nog eens in de tang gehouden doordat we gebruik maken van derogatie. Dat is de uitzondering op de regel die bepaalt dat je maar 170 stikstof uit dierlijke mest per ha mag gebruiken. Dan mag je met 250 rekenen. Enkel voor rundveemest, en met heel veel voorwaarden oa 80 procent van het gebruikte areaal is gras en elke 4 jaar moet het land bemonstert worden a 100 euro per monster voor max 5 ha per monster.

    En een gedetailleerde mestboekhoudening die aantoont dat je binnen de miljeu normen blíjft. Omgerekend ongeveer 60 m3rundvee drijfmest per ha per jaar. Dit gaat wel ten koste van de totale N gebruik ruimte die je per gewas toegekent krijgt. Voor het gemak zeggen we maar gras. Dus in ruil voor meer mest mag je minder kunstmest gebruiken. En dat is geen probleem.

    Maar 300 kg derogatie voor gras is ook geen enkel probleem. Daarom is er ook een lobby voor gewas derogatie. Het ene gewas heeft nou eenmaal een langer groeiseizoen waarin nutriënten worden op genomen dan de andere(mais).

    Een fout in de hele wetgeving is echter dat er in de berekening voor de invulling van de gebruiksnormen voor N er wordt van uit gegaan dat N uit kunstmest 100 opgenomen wordt en dus geen verliezen kent.

    Terwijl er bij mest een verlies van 40 procent wordt gegereked. Vandaar dat nog steeds de emmisie van ammoniak in de lucht toegekend wordt aan mest. Terwijl kunstmest ook gewoon kan vervluchtigen. Vandaar dat de lobby nu zich richt in de landbouw om mest die bewerkt is als kunstmest te mogen gebruiken.

    Stapje voor stapje komt dat dichter bij. Het ultieme doel is natuurlijk om geen onderscheid meer te maken tussen de de bron van de stikstof. Want er zit al een maximale gebruiksnorm per ha per gewas op fosfaat. Wat overigens bij mest en kunstmest 100 procent werking wordt toegekend.

  3. Het gebruik van de naam MINAS (mineralen aangifte systeem) is niet handig. MINAS is lang geleden (2006?) al afgeschaft omdat het niet goed te borgen was.
    Daarvoor in de plaats is het alleen maar complexer en ingewikkelder geworden. Minas was als boer nog wel te begrijpen als je enigzins de juiste tabellen kon vinden en je vee-aantallen op orde waren. Je kon zelf zien wat goed en niet goed ging. Nu hebben we onder andere de kringloopwijzer (=verdienmodel en verplicht gesteld via melkfabrieken), wat een black box rekenprogramma is (garbage in = garbage out). Verder nog BEX. Dit word echter allemaal niet door overheid erkent, waardoor je hiervoor weer vanuit overheid met andere regelgeving bent opgezadeld, wederom aan hand van standaard tabellen.

    Het Nederlandse mestbeleid is onduidelijk, onhandig en hiermee fraudegevoelig. Tevens leidt het nog steeds tot overmatig kunstmest gebruik wat we eigenlijk niet zouden moeten willen (wie verdient eraan, iig de Staat) in bv de akkerbouw. Ook de mestanalyses wijken onderling 9per bedrijf) fors af zelf per tank, waardoor dit systeem ook een kaartenhuis is geworden.

    Tijd voor bezinning, Schouten gaf aan dit te willen, maar….

  4. De foto van de d66 ers klopt niet! Die mensen hadden buurtfeest. Ik was er zelf namelijk met de trekker, en die mensen komen bij mij uit de buurt.
    Goed bericht verder.

Laat een reactie achter aan Xandur Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *