Aan de lezing die Frank Elderson van De Nederlandse Bank en de Bank voor Internationale Betalingen (BIS) hield voor de UNEP – From 1 to 17- kun je zien dat de 2030 agenda op het hoogste niveau de koers bepaalt.

Die ‘deugmens’-agenda behelst de transitie van jaarlijks duizenden miljarden euro’s van belastingvee geroofd kapitaal van middenklasse naar bankiers en investeerders uit naam van CO2-politiek.

Je ziet ook dat zulke topbankiers hun wereldbeeld over de natuur maar ontlenen aan de natte krant, en niets begrijpen of weten van biologie, natuurkunde.

Groene Frank op klimaatkruistocht
Elderson is voorzitter van hun Network for ‘Greening’ the Financial System: het incorporeren van de CO2-zwendel in de markt. Daarmee schaf je feitelijk de vrije markt af, want je dwingt mensen te betalen voor iets dat onder staatsdwang ‘waarde’ krijgt. Hete lucht (CO2) geef je een richtprijs van 50 euro per ton.

Net als bij een aflaat, dat je de katholieke kerk betaalt om je zonden af te kopen. In de 13de eeuw kon je bij de katholieke kerk ook punten in de hemel kopen door mee op kruistocht te gaan. Nu koop je punten in de boardroom door op klimaatkruistocht te gaan.

Oftewel, je maakt energie duur voor doorsneeconsumenten. Terwijl een complexe maatschappij alleen functioneert via toevoer van goedkope energie. Dus je maakt kunstmatige schaarste.

We citeren Elderson voor de enorme bedragen die zij uit de zak van belastingbetalers willen kloppen voor hun strijd tegen gebakken lucht (CO2)

For climate for example, it is estimated that an additional 1.5 trillion dollars are needed annually to finance the required investments. And for all of the SDGs combined, an estimated 5-7 trillion dollars are needed annually until 2030.

As the UNEP FI Manifesto rightly states, all of the current initiatives together, however impressive, will most likely not be enough to finance the SDG investment gap.

Je ziet ook dat zulke jongens hoog in de boom, tegelijk ook maar wat papegaaien. Ze hebben niet het flauwste benul van natuurkunde biologie enz. Hij houdt vervolgens een pleidooi om niet alleen op SDG-Doel 13 te focussen, de CO2-zwendel, maar hij wil ook ‘biodiversiteit’ redden.

Een wereldbeeld gebaseerd op natte krant: Frank Elderson
Want hoewel niemand een fatsoenlijke kwantitatieve definitie kan geven van biodiversiteit, weten activisten, politici en bankiers dus beter dan biologen wat ‘biodiversiteit’ is. Iets dat heeeeeeeel hard achteruit zou gaan.

Meer dan wat vage alarmerende krantenberichten bepalen dus hun beeld van de natuurlijke werkelijkheid niet. En dat aangevuld met wat modewoordjes als ‘tipping point’, waar men bij de Club van Rome/Stockholm Resilience Institute zo dol op is.

Hoe kan het groeikasgas CO2 dat de planeet meetbaar vergroent nu een ramp veroorzaken, die een dusdanig risico meebrengt, dat je liefst 1500 miljard dollar per jaar er tegenaan zou gooien? Geld dat dan in windfarms gestoken wordt, die de natuur vernielen zonder enige invloed op het beleden doel.

Volgens Elderson zouden jaarlijks miljarden hectares woestijn er bij komen. En- daar is tie weer- ‘75% van de insecten’ zouden achteruitgaan, op basis van 1 frauduleuze studie van Caspar Hallman, die wat data uit Duitsland bij elkaar shopte.

Let’s take a look for example at SDG #15, Life on Land.

Every year we gain 3.5 billion hectares of desert.

And every year we lose 13 million hectares of forest.

Biodiversity is also declining at an alarming pace.

A recent study done in Germany showed that the average insect population has declines with 75% in the last 30 years.

If governments don’t take action to stop the loss of biodiversity, this might for example one day lead to crop failures. And this might not happen slowly, but could perhaps be caused when we reach certain tipping points.

Neem alleen al de claim dat er liefst 3,5 miljard hectare woestijn per jaar bij zou komen. Dat moet wel onzin zijn. Want satellietstudies aan Leaf Area Index met remote sensing meten juist een sterke vergroening van de planeet, dankzij CO2-fertilisatie. Terwijl verbruining (verdorring dus) veel minder optreedt.

Dus ik zou graag de bron van die beweringen eens naslaan.

Het is altijd aardig om eens verder te kijken dan de claims van milieu-activisten Frank, dat spul bij de UNEP.

Massahysterie (en ecologebaantjes)
Beste Frank Elderson: Zie ook ons rapport Biodiversiteit, Massa-uitsterven of Massa-hysterie voor Stichting Milieu Wetenschap en Beleid. Die reader is samengesteld op basis van de bestaande gegevens, metingen, dus niet de wilde beweringen van ecoloog-activisten en journalisten

We citeren oa:

Sinds 1500 stierven 901 van de 1,8 miljoen soorten uit in het wild. Daarvan overleven nog 69 soorten in gevangenschap in een fok- of kweekprogramma. Dus stierf 0,05 procent van alle bekende soorten uit.

Alleen van vogels, zoogdieren en vissen bestaan redelijk betrouwbare data over uitsterven, bijgehouden op twee lijsten, de Rode Lijst van de IUCN en de lijst van de Committee on Recently Extinct Organisms (CREO).

Van vogels en zoogdieren stierf ongeveer 1 procent van de soorten uit na 1500. In dezelfde periode stierven naar schatting 60-80 soorten zoogdieren uit en 129 vogelsoorten. De snelst uitstervende soortgroep sinds 1500 is die van de slakken, waarvan er naar schatting 310 soorten uitgestorven zijn op een totaal van 6800 bekende soorten (4,6 procent).

In Science publiceerde Maria Dornelas de grootste overzichtstudie over de verandering van trends in soorten op de verschillende continenten van afgelopen 150 jaar. Wat zien ze: ‘turnover’, dus de samenstelling van soorten-combinaties verandert, maar er is geen netto afname per regio.

Sterker nog, het aantal plantensoorten in Europa is bijvoorbeeld spectaculair toegenomen, door nieuwe vestiging van soorten uit andere regio’s. Mondiaal is er alleen dus een lichte afname gezien, in de soorten waarvan gegevens beschikbaar zijn.

Alarmerende uitsterfpercentages van tientallen procenten zijn vrijwel altijd gebaseerd op projecties met de zogenaamde Species Area Relationship (SAR). Wat dat is leg ik in de reader uit. Die geven een overschatting van wel 200 procent, zo schreef Stephen Hubbell nog in Nature.

De grootste bedreiging voor natuur in Nederland is nu het klimaatbeleid en het desastreuze economische beleid, dat gigapublieke uitgaven rechtvaardigt op basis van CO2-politiek.

Met als enig effect: het volbouwen van de groene ruimte, en het vernietigen van de natuur met windfarms, zoals in Natura 2000 gebied het IJsselmeer, kabels dwars door de Waddenzee en zelfs windmolens in bosgebied.

Of het opstoken van de bossen in biomassacentrales voor subsidies; zoals Staatsbosbeheer nu doet.