Met wat relativering kun je dit totalitaire tijdvak in historische context plaatsen. Dat doen Tom en ik met deze derde aflevering van het Polygoonjournaal van de Nationale Propaganda Organisatie (NPO) van de Klimaatsocialistische Beweging (KSB).

We demonstreren wat houdingen waarmee U onderdanigheid en absolute gehoorzaamheid aan De Partij toont.

Het reactionaire doodsgevaar is helemaal los en daarop dienen we ons ook in te stellen: elkaar mijden, winkels dicht, een avondklok, fascisten uitschakelen, maar … wat nu als we elkaar toch tegenkomen, hoe kunnen we dan zonder gevaar voor het reactionaire doodsgevaar met elkaar converseren? Rypke en Tom instrueren u hoe u zich hier te lande en in het buitenland moet gedragen.

Dat instellen van een dictatuur waarin eigendom en persoonlijke vrijheid door het toilet gaat voor de belangen van een losgezongen globalistenclub, bij moderne Nederlanders gaat dat nagenoeg vanzelf. De meeste mensen blijven zonder nadenken gewoon meedoen. De uitbater van de lokale bierwinkel had zich in de verste verte nog niet ingelezen over deze grootste ingreep in basale burgerlijke vrijheden sinds ’45, en hanteert het beleid ‘iedereen op gelijke wijze genaaid’.

Het helpt ook niet ze tot iets meer eigen verantwoordelijkheid aan te manen, de mentaliteit zit er gewoon niet in. En stiekem of openlijk vinden ze je gek, wanneer je meer informatie tot je neemt en meer weet dan zij.

Het gros is totaal niet geïnteresseerd in vrijheid, kennis over wat dit inhoudt en de vraag of ze wel deugdelijke informatie krijgen van ‘de autoriteiten’ en de massamedia. Een slavenmentaliteit. Menselijke omgang is eigenlijk net als bij honden en dieren. Geurvlaggen uitwisselen, energie-overdracht en consumptie. Maar ‘kennisoverdracht’…. daar zijn ze te lui voor gemaakt in de moderne cultuur, er is geen waardering voor…

Nieuwslezer Lenin van de Nationale Propaganda Organisatie (NPO)

Het roept een oudere ervaring op, toen ik nog in Amsterdam woonde. Vanuit mijn bandjesverleden bivakkeerde ik nog wel eens onder zogenaamde hippe gristenen. Een goede vriend die ik uit Wageningen kende, had ze al goed geschoten en eigenlijk voelde je dat zelf ook wel: het zijn nepmensen. Maar ach, je wilde ook wat grootstedelijk doen.

Je maakte er dus ook nooit echt contact mee, ondanks alle getoonde goede wil.

Niet enige diepgang of intellectuele interesse, en karakters gevormd door consumptiepatronen. Zo ging ik op weg naar de Tweede Kamer in de trein, om Annie Schreijer Pierik te ontmoeten voor de Vaste Kamercommissie LNV. Vanwege een door het Openbaar Ministerie geopende heksenjacht op valkeniers, waarover ik schreef voor valkeniersvakblad De Loer.

Daarover stelde ze toen later Kamervragen. Je was op onderzoek uit, en bezig met hoe de maatschappij georganiseerd is, ontmoette iemand die dat ook nog interesseerde.  Schreijer-Pierik is nu nog steeds 1 van de weinige CDA’ers met het hart op de goede plaats.

Kom je een zootje van die hippe gristenen in de trein bij Schiphol tegen. Helemaal blij waren ze. Want de eerste Starbucks in Nederland was daar geopend. En dus reisden ze daar speciaal naar Schiphol voor, daar uit karton met Starbuckslogo een waterige drap koffie kunnen drinken. Coo-al!

En dan moet je vervolgens zeggen ‘je moet een ander in z’n waarde laten, als zij dat…’ (je mag alleen complimentjes geven). Dat is nu net het hele punt: als alles gelijkwaardig MOET zijn, is niets van enige waarde. Ook vrijheid democratie en kennisoverdracht niet. Boei-uh! Dan krijg je een land van systeemslaven.