Wolfschlucht
We kruipen de nacht weer uit. Het is 23 december. Ook mentaal kun je aan ‘de nacht’ ontsnappen door je verbeelding tot leven te wekken. Uiteindelijk is de hele beschaving uit verbeelding ontstaan. Denk je eens in hier bij deze waterval te staan, woest kolkend van overvloedige regen op de heuveltoppen.
Nu met zicht op de brug
Draai er dan dit Lord of the Rings-elvenmuziekje bij….
Johannes 8:12
“Jezus dan sprak wederom tot henlieden, zeggende: Ik ben het licht der wereld; die Mij volgt, zal in de duisternis niet wandelen, maar zal het licht des levens hebben.”
Fijne kerstdagen Rypke!
Hoe zit dat ook alweer met die cyclus van licht, wanneer zijn er bepalende momenten …
De wending aan het einde van de dag is zo rond 12 december geweest. Vanaf toen werden dus de middagen alweer langer.
De wending in de totale daglengte vond op 21 december plaats.
Daaruit afgeleid zou dus ook de ochtendwending uit de pas moeten lopen, en dan later moeten zijn …
Die wending is inderdaad pas rond 30 december.
Eigenlijk zijn er dus grappig genoeg wel drie bepalende tijdstippen in deze ommekeer.
Het geeft wél logica aan de constatering dat het eind januari altijd alweer lekker langer licht blijft, maar dat het dan in de ochtenden maar niet wil opschieten.