Op de zondag geen profane boodschappen. Dan lezen we uit de Heilige Schrift, en we vervolgen onze lezing van Bijbelboek Samuel, met alweer een roemruchte klassieker; David en Bathseba, waarover Leonard Cohen zong in ‘Halleluja’ (vrouwen van mijn generatie kennen de versie van Jeff Buckley).

Bathseba baadt op het dak, David gluurt
Wanneer de Joodse krijgsheer David als man naar God’s hart geen vijanden doodslaat, dan is hij meestal bezig met zijn vrouwen en vele ‘bijwijven.’ Zoals alle alfamannetjes, de combinatie van libido en vechtlust is een biologisch gegeven, ook bij het besneden en uitverkoren volk.

Maar ja, geen 1 vrouw is het zelfde. Daarnaast, hoe meer je het doet, hoe meer er gedoet moet worden, zo kun je zien bij golfer Tiger Woods, maar ook bij Mick Jagger, of bij vrienden van mij die een dito verlangen wisten te combineren met het vermogen ze te vangen.

De hele dag waren ze er dan mee bezig.

En dan ziet David in 2 Samuel 11 Bathseba naakt op het dak een bad nemen. Die moet hij hebben.

Een dierlijke geilheid overmant David, zoals wanneer er een tienermeisje voor je fietst die een string onder een doorzichtig strak tennisrokje draagt, terwijl haar volmaakte appelbillen als in te bijten vrucht rond haar zadel wiegen. De verantwoordelijkheid voor seksuele discretie wordt anno ‘moderne tijd’ geheel uitbesteed aan de man.

Je kunt dan twee dingen doen.

Gefrustreerd raken en de hand aan jezelf slaan. Daar is geen bal aan, er gaat dan slechts mannelijke energie verloren. Of doen zoals David. Nee, de tijd van het Oude Testament was nog wat je noemt ‘manvriendelijk’. Je zou er haast weemoedig van worden.

In 2 Samuel 10 is David nog over de Jordaan getogen, om daar een miraculeuze militaire zege te boeken. In 2 Samuel 10:18 ‘de Syriers vloden voor Israel’s aangezicht, en David versloeg van de Syriers zevenhonderd wagenen en veertig duizend ruiteren; daartoe sloeg hij hunnen krijgsoverste, dat hij aldaar stierf.’

‘De Grote’ David van de Davidster
Wat maakt dat mensen iemand met ‘De Grote’ aanduiden, of dat nu Alexander is of een Joodse krijgsheer. Succes op het slachtveld. Tussen mensen en volken heerst de natuurwet van ‘eten of gegeten worden’.

Er is geen reden aan te nemen dat dit nu niet nog het zelfde is. Geschiedenis herhaalt zich immers, omdat mensen eeuwenlang de zelfde bleven. Hoe een dictatuur zich kan vestigen, dat maken we nu immers ook live mee:

Zo dus.

Overwinning maakt in de geschiedenis geschreven door de overwinnaar ook vaak het verschil tussen goed en kwaad. Stel dat Hitler de Russen had verslagen bij Stalingrad, wie weet was hij dan als goedzak de geschiedenis in gegaan.

Terwijl de Amerikanen voor oorlogsmisdaden als de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki waren veroordeeld.

Nou ja, het kostte wat miljoenen levens, maar dan had je ook wat. Over de miljoenen Duitse Vertriebenen lees je immers ook niets: ‘De Vertrie.. wat?’ zegt U?

Terwijl Winston Churchill dan als ‘Der Buhman’ ware abgeschildert, die doelbewust op escalatie van het conflict had aangestuurd terwijl Dolfie zo graag vrede met Engeland had gewild.

Zodat hij zijn troepen bij Duinkerken zelf had tegengehouden, in de ijdele hoop dat hij voorbij Churchill kon komen.

Dan hadden we nu vrolijke hakenkruisbandjes gedragen in plaats van een mondkap op als symbool van onderwerping, de wil etalerend om voorop te lopen in meelopen. Met een even rotsvast vertrouwen dat ‘de overheid’ voor ons zal zorgen, zoals alle socialisten leren.

“nou de overheid heeft genoeg geld, ze kunnen nu goedkoop lenen, die zal het opknappen’ zo hoor ik van gehersenspoeld televisievolk om me heen, zonder enig historisch besef.

Of aanbidders van De Staat nu nationaal of internationaal socialist (D66/PvdA of erger) zijn. Een verschil tussen de malthusiaanse leer van de nazi’s (Lebensraum) en klimazi’s is er nauwelijks. Onder D66 bewind worden ook jaarlijks 33 duizend ‘ongewenste levens’ getermineerd (abortus)

‘Zij was zeer schoon van uiterlijk’
Hoe het ook zij, van het uitmoorden van vijanden wordt je als Uitverkoren Volk ook wel eens moe. Daarin verschilden ze niet van andere volken die het zelfde probeerden. En zo ook hun krijgsheer David. Hoofdstuk 11 begint dan aldus:

En het geschiedde met de wederkomst des jaars, ten tijde als de Koningen uittrekken (het oorlogsseizoen RZ), dat David Joab, en zijne knechten met hem, en gansch Israel henenzond, dat zij de kinderen Ammons verderven (,…) en Rabba belegeren zouden. Doch David bleef te Jeruzalem.

Zoo geschiede het tegen den avondtijd, dat David van zijn leger opstond, en wandelde op het dak van zijn koningshuis, en zag van het dak eene vrouw zich wasschende: deze vrouw nu was zeer schoon van aanzien.

En David zond henen en ondervraagde naar deze vrouw; en men zeide: Is dat niet Bathseba, de dochter Eliams, de huisvrouw van Uria de Hethiet?

David gebruikt zijn macht dan om andermans vrouw af te pakken, terwijl haar man als militair voor David op het slachtveld is:

Toen zond David boden henen en liet ze halen; en als zij tot hem ingekomen was, lag hij bij haar (zij nu had zich van haar onreinheid gezuiverd), daarna keerde zij weder naar haar huis.

En die vrouw werd zwanger: zoo zond zij henen en liet David weten, en zeide: ik ben zwanger geworden.

David zit nu met een ‘probleempje’, namelijk hoe hij nu van haar man Uria de Hethiet afkomt. En hoe die vooral niet bij zijn vrouw moet gaan liggen, want hij zou eens ontdekken dat ze zwanger is.

Hij laat Uria naar zich toe komen, en doet alles om er voor te zorgen dat deze niet bij Batheseba komt. Hij nodigt hem zelfs uit in huis om hem dronken te voeren. Daarna geeft hij zijn legeroverste Joab de opdracht, om Uria op een zelfmoordmissie in de frontlinie te sturen (2 Samuel 13):

En David noodigde hem, zoodat hij voor zijn aangezicht at en dronk, en hij maakte hem dronken: daarna ging hij in den avond uit om zich neder te leggen op zijn leger met zijns heeren knechten, maar ging niet af in zijn huis.

Des morgens geschiede het dat David eenen brief schreef aan Joab, en hij zond dien door de hand van Uria: Stelt Uria vooraan tegenover den sterkste strijd, en keert van achter hem af, opdat hij geslagen worde en sterve.

Deze zaak was kwaad in de ogen des Heeren
En Joab voltrekt dat bevel, zodat David dus eigenlijk aan Uria zijn eigen zelfmoordbrief meegaf. Niet alleen dat, David laat Joab ook nog allerlei melige smoesjes accepteren: (2 Samuel 25)

Toen zeide David tot den bode: Zoo zult gij tot Joab zeggen: Laat deze zaak niet kwaad zijn in uwe ogen, want het zwaard verteert zowel dezen als genen; versterk uwen strijd tegen de stad, en verstoor ze versterk hem alzoo.

Als nu de huisvrouw van Uria  hoorde dat haar man Uria dood was, zo droeg zij leed over haren heer. En als de rouw was overgegaan, zond David henen en nam ze in zijn huis, en zij werd hem ter vrouwe en baarde hem enen zoon.

Doch deze zaak, die David gedaan had, was kwaad in de oogen des Heeren.

Die laatste zin is bijzonder. Je kunt als koning genocide plegen, maar leugenachtigheid, verraad en valsheid, onoprechte D66-trekjes… Daar heeft De Heere van het Oude Testament een broertje dood aan. Of zoals in dit verhaal: een babietje dood.

De profeet Nathan komt bij David aan het hof om hem een spiegel voor te houden. Hij vertelt over een arme man, die zijn laatste ooilammetje ook nog moest afstaan aan de rijke.

Als David dat verhaal hoort, raakt hij zo ontstemd dat hij uitroept: Zooo waarachtig als De Heere leeft, de man die dat gedaan heeft is en kind des doods!’

Toen zeide Nathan tot David: Gij zijt die man!

Bij het opschrijven hiervan krijg ik mierentietjes. Want was is dit een sterke passage. Het betekent gewoon dat een wereldlijke heerser niet zomaar alles kan doen wat hem goeddunkt in de Bijbelse traditie. Een landloper die profeet is, kan hem moreel gezien helemaal de tent uitvegen.

Nathan oreert uit naam van De Heere, hoe God hem werkelijk alles had gegeven, of hij dat te weinig vindt of zo….2 Samuel 9 wrijft het er dan snoeihard in:

Waarom hebt gij dan het Woord des Heeren veracht, doende dat kwaad is in zijne oogen?

Machtig, zo’n uithaal, die snijdt diep door de ziel. Via Nathan zegt De Heere als een gekrenkte god ‘dat gij mij veracht hebt’, en dat ‘het zwaard van zijn huis niet zal afwijken.’

En wat de vrouwen betreft, zal De Heere met gelijke munt terugbetalen:

Zoo zegt de Heere, ik zal kwaad over u verwekken uit uw huis, n zal uwe vrouwen nemen voor uwe oogen, en zal ze uwen naaste geven: die zal bij uwe vrouwen liggen voor het oog dezer zon:

Nieuw kind verwekken, stad in nemen en David is weer terug
Dat gebeurt later in 2 Samuel inderdaad. Zijn opstandige zoon Absalom die een coup pleegt op David’s koningschap, zal zichtbaar op het dak in Jeruzalem David zijn 10 ‘bijwijven’ nemen, zo beschrijft de Bijbel in geuren en kleuren.

Daarover later meer. Nu keert de woede van de Heere zich niet in mortale zin op David, die is vergeven en blijft leven. Maar het verwekte kind sterft.

David stopt dan met rouwen, verwekt een nieuwe baby bij Bathseba die Salomo genoemd wordt.

En vervolgens krijgt hij gunstig militair bericht van Joab aan het front: de stad Raba hebben ze nagenoeg ingenomen. Of David er bij wil zijn als ze de tent leegroven, en genocide op de inwoners gaan plegen, door weerloze overwonnenen doormidden te zagen en met bijlen in stukken te hakken, en door ze levend te verbranden.

Ja leuk, hoera, denkt David als man naar God’s hart. (2 Samuel 29)

Toen verzamelde David al het volk, en toog naar Rabba en krijgde er tegen en nam het in. En hij nam de kroon zijns Konings van zijn hoofd af, welker gewicht was een talent gouds met edelgesteente, en zij werd op David’s hoofd gezet; ook voerde hij uit eenen zeer grooten roof der stad.

Het volk nu dat darin was, voerde hij uit, en leidde het onder zagen en onder ijzeren dorschwagens en onder ijzeren bijlen, en deed ze door de ticheloven doorgaan: en alzoo deed hij aan alle steden der kinderen Ammons.

Daarna keerde David, en al het volk weder naar Jeruzalem.

Nou, wat mooi dat het uiteindelijk allemaal nog zo goed afloopt 🙂 Dus als je een Davidster ziet, denk dan aan dit verhaal. Hun held.

Maak het Woord niet vromer dan het zelf is
Wat kun je – sarcastisch als je toch al was- nog een tandje bijzetten om het Oude Testament toch als ‘heilig boek’ te zien. Dit Boek werd wekelijks voorgelezen aan alle Nederlanders in de kerken.

Nu hoef je maar ‘Fut Doadskoppe’ in figuurlijke zin te schrijven, en een arrestatieteam slaat je in de boeien, waarna zo’n vrouw van D66-of-erger (het Recht) je veroordeelt voor ‘Bedreiging’.

Qua taalgebruik waren mensen vroeger meer gewend om tussen de regels te lezen.

Het stichtelijke dat je hieruit kunt halen is: de wereldlijke macht van een koning is begrensd door de geestelijke. Nu is die opvatting niet meer zo vanzelfsprekend. De Socialistisch-Liberalistische overheid meent zelf God te zijn, die zich steeds meer ‘jaloers en naijverig’ gedraagt.

Nee, zo’n preek zul je op zondag in de PKN niet krijgen. Maar bij ons hier in De Abdij wel. We doen ons niet vromer voor dan waartoe we in staat zijn, en zijn openlijk over onze worsteling met de onveranderlijke Menselijke Natuur. Boven alles wil ik eerlijk zijn, en je amuseren.

Wat heb je er aan als Bijbel lezen een plicht met tegenzin is, of een oefening in verzachtende selectie. Kwamen de kerken daarom niet leeg te zitten, en werd de Bijbel daarom nog nauwelijks geopend in Nederland?

Mensen zijn misschien wel bang geworden voor Het Woord. Voor wat er werkelijk allemaal in staat.

Al die kerken die willen ‘verbinden’ tot je met je doodsvijand verknoopt bent (D66/goddelozen) en slechts in zachte fluisterstem durft te spreken, vooral niet ‘polariseren’. Watjes, die lafheid vergeestelijken.

Je moet Het Woord niet heiliger maken dan het zelf is, enkel om jezelf beter voor te doen dan je bent. De hoogmoed die daar vanaf komt, alsof De Heere jouw nodig heeft om het voor Hem op te nemen. Dat is immers atheïsme, de omgekeerde wereld.

Heb een fijne zondag.