‘Levende macromoleculen met straalkracht’…

De literatuur voor vandaag

Dankzij het boekje over ‘kunstmest als brandewijn van de bodem’ (Justus von Liebig’), gekregen van biologisch dynamisch boer Theo Mulder, verdiepen we ons nu verder in de aan de Gaia-theorie (Lovelock, Margulis) verwante opvatting, dat de bodem een levend organisme is.

‘De Geheimen van een vruchtbare bodem’ (1996) van Duits landbouwingenieur Erhard Hennig, bepleit een landbouw gebaseerd op ‘oude kennis van onze voorouders’ met een hoog gehalte aan Prinses Irene. Dit is de leefwereld van mensen die de reguliere boer haten, zoals Johan Vollebroek.

Kunstmest strooien bij Schraard (FRL)

Geen strijd maar symbiose
Zie als inleiding ook het eerdere artikel ‘het Friese volk zal zijn als haar bodem’. Kunstmest is als speed in die opvatting. Snel hoge opbrengst, maar op lange termijn uitputting en afbraak.

Met Erhard Hennig gaan we een niveau dieper in de bloed en bodem-mystiek. Dan komen we terecht in de leefwereld van Jan Willem ‘Het Ammoniakgat’ Erisman, Johan Vollebroek, en allen die de reguliere boerenstand zo vijandig zijn gezind, inclusief de Partij voor de Dieren.

Vogelaar Ben Koks zijn hier besproken pleidooi tegen reguliere landbouw over ‘dat het zo niet langer kan’, vindt bij dit bodemfundamentalisme vruchtbare grond.

Industriele Mestinjector die de bodem verdicht/mishandelt. Lekker makkelijk

Verder leeft een algemeen sentiment bij Westerlingen dat het zogenaamde ‘reductionisme’ en materialisme (alles is stof) in de wetenschap te ver zou zijn doorgeschoten. We vinden dat idee ook terug bij de hier besproken bioloog Rupert Sheldrake.

Het darwiniaanse ‘strijd’-model tegen natuur voert volgens die critici de boventoon. Terwijl een ander mechanisme- symbiose- veel belangrijker zou zijn. Mensen zouden de symbiose van organismen (denk aan samenwerking schimmels, bacteriën en planten) met hun ingrepen maar verstoren.

Germaanse Mystici als Viktor Schauberger pleitten daarom al voor het mee-werken met de natuur, kopiëren van de natuur in plaats van het tegenwerken. Vanuit die verstoring door mensen zouden vervolgens ziekten en plagen volgen, die dan enkel weer met nog meer chemische wapens worden bestreden.

De Agro-ecologie is aan die denkwijze verwant.

Groenbemester Vlinderbloemigen, na onderploegen verrijk je de bodem zo met organische stof en stikstof

Brandewijn van de bodem
Vanuit die holistische en vitalistische denkwijze (zie ook het proefschrift van Mechtild de Jong) volgt ook het geloof van ecologen, dat predatie op weidevogelkuikens geen oorzaak van achteruitgang kan zijn.

Predatie-schade zou altijd dan een symptoom zijn van een ‘verstoord systeem’. Het opruimen van predatoren zou dan ook symptoombestrijding zijn. De homeopathie hanteert de zelfde gedachtegang. We vinden ook binnen de Wappie-gemeenschap veel van dit denken terug.

Wie aan de tot ‘corona’ omgedoopte griep overlijdt, die was al zwakkebroeder, ongezond levend.

En tot op zekere hoogte moet de gedachtegang natuurlijk kloppen. Gezondheid is een haast mystiek iets. Je bent eerder vatbaar voor ziekten, wanneer je een slechte conditie hebt en ongezonde leefstijl. Bij de agro-holisten leeft vervolgens de opvatting ‘de mens zal zijn als de bodems’.

Omdat je dan aan de basis van alles begint, de bodem waaruit het voedsel komt. Kunstmest toevoegen zou werken als ‘de brandewijn van de bodem’. Je haalt op korte termijn winsten, maar op langere termijn put je de bodem uit, die verzilt, verliest humus en raakt onvruchtbaar.

Beneficio, het Spaanse Droevendaal

Humus de heilige graal
De agro-holisten en de permacultuur-voorstanders zien de bodem als levend organisme, met drie zones onder elkaar.. De bovenlaag waar organische stof door micro-organismen wordt afgebroken met schimmels en aerobe bacteriën.

Daaronder de laag met melkzuurbacterieen, die de daaronder liggende derde celvrije laag zou beschermen tegen doordringing van ‘rottingsbacterien’ met hun afvalstoffen. Hier moeten de wortels van de planten met hun fijne wortelhaartjes niets in de weg gelegd worden, terwijl die rottingsbacterien die haarworteltjes anders zouden schaden.

In de derde laag gebeurt het, de heilige graal der bodemfundi’s: humusvorming. De humus met organische stof vormt het doel van de holistische landbouw. Je moet zo min mogelijk (diep) ploegen om die natuurlijke opbouw niet te mengen en dus verstoren.

De bodem moet permanent met groen bedekt blijven, bijvoorbeeld met groenbemesters, om erosie te voorkomen en onvruchtbaarheid. Of met compost, zogenaamde ‘mulch’ van organische resten die de bodem via vertering met koolstof verrijken.

Glastonbury Tor

Bodem als orgaan
Zoals Hennig schrijft (blz 128) in de paragraaf ‘overeenkomst tussen darm en bodem’:

Een van de verworvenheden van de moderne bodemkunde is de erkenning dat een groot deel van de mechanische landbouwkundige bewerkingen niet slechts onnodig, doch eerder schadelijk is voor de bodemvruchtbaarheid.

Met de vooruitgang in de landbouwtechnologie en met de invoering van de verhoogde mechanisatie werden ook de ingrepen in de bio-coenose (planten, microflora, micro-fauna vormen een biologische organisatie, de bio-coenose) steeds drastischer.

Door deze bodembewerking werd niet alleen het fysische bodemmilieu, te weten de structuur, porienvolume en waterhuishouding ingrijpend veranderd, doch werd ook het bodemleven zelf door vernietiging van optimale leefomstandigheden beschadigd.’

Boerencreativiteit om van te houden. ‘Terrorisme’…

Bodemverdichting
In de reguliere landbouw zie je enkel steeds grotere tractoren, waarvan de boer de investering van de belasting kan aftrekken. Ook adverteren de agrarische bladen met steeds meer blingbling, wapentuig om de natuur te bestrijden.

Wat een gevolg kan zijn van zwaardere machines, is bodemverdichting, en dus sneller afspoelen van de regen. Dus is je bodem kwetsbaarder bij droogte, omdat bodemverdichting de waterbergende capaciteit verkleint. Op grotere schaal, zie je dat het weghalen van landschapselementen en straktrekken tot Mondriaan-velden het watervasthoudend vermogen verder verkleint.

Zie dus andermaal de zelfde denkwijze:

  • moderne ingrepen versterken pieken en dalen, snel hogere opbrengsten maar ook meer vatbaarheid voor plagen.
  • Het vloekwoord heet hier ‘onnatuurlijk’

De Agro-holisten zweren bij wat zij ‘kruimelstructuur’ noemen, de mix van bodemleven, organische en anorganische stof met porien voor lucht en waterberging.

Tjalhuizum, met het visserschip van de Groene Middelzee, de boer met zijn maaier

Elan Vital
De Britse agro-ecoloog Allen Savory (te zien in de film van Marijn Poels) past vergelijkbare ideeën toe op zijn ranch in Zimbabwe, om verwoestijning tegen te gaan. Meer vee dat mobiel begraast (dus niet steeds op 1 plek, maar steeds andere vlakken), helpt de bodem aan kruimelstructuur door vertrapping en organische stof. Dat zou het waterbergend vermogen opschroeven.

Tot zover kun je als leek, die zelf nooit een gewas verbouwde wel meedenken. Toch kom je uiteindelijk terecht in de hoek van de magie, homeopathie en kruidenvrouwtjes, omdat je de Germaan wel uit het bos krijgt, maar het bos niet uit de Germaan. We komen dan uit bij het zogenaamde vitalisme (Henri Bergson) en het Elan Vital, wat de nazi’s de ‘Vril’ noemden, en de Hindoes ‘prana’

We citeren:

De reeds meermalen genoemde Duitse arts Hans-Peter Rusch ontdekte dat de cel helemaal niet de kleinste leefeenheid is, zoals de wetenschap tot dan toe aannam. Het is ‘de levende stof.’ Wanneer men deze kleinste leefeenheden samenbracht met ziekteverwekkers, dan werden deze gedood.

Fries biogas-anlage bij Jellum (leeuwarden)

En twee bladzijden verder (blz 129)

Wat men tot nu toe onder ‘levende stof’ verstond, wordt thans verklaard met het begrip ‘levende macro-moleculen’. De kleinste bouwstenen van plantaardige en dierlijke cellen. Na hun afbraak onttrekken ze zich voor een deel aan mineralisatie om het levensprincipe verder in stand te houden.

Juist ja. Lieve lezer, als oud-Droevendaler lees ik niets liever dan zulke taal. Heerlijk. En verder

Hun grootte schommelt tussen duizend en meerdere miljoenen atomen. Deze macromoleculen zijn uitermate bestand tegen hitte en koude (zie opnieuw, geen extremen! RZ) Sommige bacterien uit zoutmijnen konden nog na 300 miljoen jaren weer tot leven worden gewekt.

Ook steenkool is nog drager van levend macro-moleculen. Elk levend wezen bezit derhalve een beetje onsterfelijkheid. Als 1 van de hoofdkenmerken van biologische macromoleculen wordt hun vibratie-eigenschap algemeen erkend.

symbionten, zo leek mij, die groeien niet op het hout maar de bodem uit tot vrucht

De menselijke olifant in de natuurlijke porceleinkast
Op zo’n moment tel je af tot ook de wijze Indiaan als autoriteit wordt opgevoerd. Maar ’s ochtends om zes uur bij een spiritist op de Glastonbury Tor leerde ik al ‘sluit jezelf niet te snel af’. Dus we lezen door:

Dit is als volgt te begrijpen: planten, diere en mensen produceren molecuulverbindingen die, wanneer zij meer dan duizend en miljoen atomen bezitten, een spiraalstructuur vertonen. Daarmee zijn ze in staat kosmische levensstraling op te nemen, om te vormen en weer uit te stralen, alsmede door fotonen-signalen contact met alle andere levende macro-moleculen in hun omgeving in stand te houden.

Zo verklaar je ook de bordjes van ‘Wi-Fri’, tegen WIFI-internet in Glastonbury. Omdat die magneetvelden en straling de levende macromoleculen van het padje af zou brengen (magnetisch ompolen) in die hoofdstad van de New Age (en drugsgebruik). Zie mijn in Trouw gepubliceerde reisreportage nog ‘Het mysterie van de Missende Tanden‘.

We blijven openstaan voor deze vibraties en hersengolven, als we verder citeren, en hier de afkeer voor ‘processed food’ van gezondheidsfreaks herkennen:

Hoe hoger de straalkracht des te hoger de vitaliteit. Iedere vorm van denaturering (verhitten, bestralen, extraheren, centrifugeren enz.) vermindert absoluut de vitaliteit van het levensmiddel. Wilde planten bijvoorbeeld beschikken over tien maal (!) meer levende macromoleculen dan chemisch bemeste planten.

Met wifi-hotspot op zonnecellen

Hoe hebben ze dat nu weer gemeten vraag je dan af, want hoe meet je ten eerste al ‘vitaliteit’. Aan de andere kant: zoveel begrijpen mensen helemaal niet van ‘het leven’ (de natuur), want de hele natuur is eigenlijk ‘bovennatuurlijk’.

We concluderen voorlopig: de menselijke olifant in de porceleinkast der natuur kan nooit goed doen. ‘Afblijven’ is het devies.

5 Replies to “‘Levende macromoleculen met straalkracht’…”

  1. De wedergeboorte van de natuur van Sheldrake, Een schitterend ongeluk van Wim Kayzer ontmoet zijn aanraders.Maar..wie ben ik! Nature and Architecture, een andere manier van kijken.Met prachtige foto’s.

  2. Rypke, volgens mij is 60% van de Nederlandse landbouwgrond (wat er nog van over is tenminste met alle verstedelijking) sowieso gewonnen uit de zee. Dus “natuur” is in Nederland een betrekkelijk begrip voor een groot .
    En wat betreft de ‘grote’ landbouwmachines en tractoren…Deze hebben ook hele grote banden, waardoor de druk per vierkante centimeter juist minder is geworden!
    Boven is spanweidte van machines vergroot, waardoor er minder sporen nodig zijn voor het zelfde resultaat. Per saldo dus minder schade.
    Met vr. Gr. Johan

  3. https://www.melkvee.nl/artikel/394601-kringloop-sluiten-door-mineralen-terug-te-winnen/

    Maar zelfs met moderne techniek zoals grote bede machines of juist robot machines die hele dagen door kunnen werken is het mogelijk om de natuur weer meer te helpen door gewas te telen op onbereden grond.
    Ook proef bedrijf de Kollumerwaard is misschien wel de moeile waard voor jou om eens te bezoeken, om te dien waar praktijk gedreven onderzoekers mee bezig zijn. Thomas Pollema Akkerbouwer uit Friesland is op zijn bedrijf ook al jaren bezig met rijpaden en is/was tevens werkzaam op de kollumerwaard.

  4. Wat mij als melkveehouder altijd opvalt, wanneer een koe ziek is , dat ze direct onkruiden / oude grassoorten begint te vreten. Het dier herstelt dan veel sneller. Geen zweverig verhaaltje van een dromer, maar echte praktijk ervaring van iemand die 350 koeien melkt. Dit rijmt wel met jouw verhaal, Rypke.

  5. Dat het beter is het hele jaar het land begroeid te hebben waag ik te betwijfelen. Uit ervaring weet ik dat zonder groenbemester na mais meer stikstof opsla dan met.

    Brake winterrust in combinatie met niet kerende grondbewerking geeft verrassende resultaten qua stikstof en organische stofgehalte.

Laat een reactie achter aan Engbert Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *