‘Die de bergen vast doet staan’… (Psalm 65)

Opgestuwd door geologische drift, een stukje tropische oceaanvloer werd zo Alpen

De Psalm van de dag vanuit De Abdij van Langweer is nummer 65, waarin de grootsheid van de natuur wordt bezongen. In de Bijbel krijg je met de nadruk op ‘Het Woord’ en ‘De Schrift’ wel eens het gevoel dat je met een stedelijke cultus van doen hebt, terwijl je als rechtse Hippie voor 100% van de natuur bent. Dan is het toch mooi te lezen dat er ook zulke Psalmen zijn.

Uiteindelijk ben je immers op de Friese klei gevormd, en had je de beste jeugdjaren tussen de vogeltjes, jonge haasjes in het land, de opgevangen sperwer die tegen het raam was gevlogen.

Al dat gelul van mensen komt uiteindelijk immers toch altijd op het zelfde neer. Ze willen sociale status, aanzien en vreten, en ze zijn de hele godganse dag druk doende met zichzelf, en allerlei niet ter zake doende, onbenullige onzin op hun mobieltjes, waar je het liefste geen enkele energie aan zou besteden.

‘The goddamn social life, it’s just pain dressed as fun’, zong Iggy Pop.

De Alpen, altijd mooi om weer naar toe te gaan!

Nee, dan liever de natuur:

Met ontzagwekkende daden antwoordt U ons in gerechtigheid,
o God van ons heil,
o vertrouwen van alle einden der aarde
en van de verre zeeën,

Die de bergen vast doet staan door Zijn kracht,
Die omgord is met macht;

Die het bruisen van de zeeën stilt,
het bruisen van hun golven
en het rumoer van de volken.

Daarom vrezen de bewoners van de einden der aarde voor Uw tekenen;
waar de morgen gloort en de avond daalt, doet U juichen.

Obertauern, in het Holocene Optimum waren de Alpen ijsvrij

En zie ook deze passage:

U zag om naar het land en gaf het overvloed,
U maakt het zeer rijk;
de beek van God is vol water;

U geeft hun koren; ja, zó geeft U het:
U doordrenkt zijn omgeploegde aarde,
U doet water in zijn voren dalen,
U doorweekt het met regendruppels,
U zegent zijn gewas.

U kroont het jaar van Uw goedheid,
Uw voetstappen druipen van overvloed,
zij bedruipen de weiden van de woestijn.

De heuvels omgorden zich met vreugde.
De velden zijn bekleed met kudden,
de dalen zijn bedekt met koren;
zij juichen, ook zingen zij.

Zonder aandacht voor de natuur maak je God veel te klein, alsof Hij niet meer is dan een letter-ziftende muggenzifter, een jurist zinnend op wraak vanwege je zonden. Een karikatuur dus. Als Schepper van Hemel en Aarde, dan kun je er plots weer mee verstaan.

2 Replies to “‘Die de bergen vast doet staan’… (Psalm 65)”

  1. Vandaag, in Thailand werd ik in de auto fucking van de weg afgereden door een vrachtwagen. Daardoor belande ik met een gang van rond de 100 km/u van een dijk af en kwam vlak naast een grote betonnen electriciteitspaal tot stilstand, met de auto in ern hoek van zo’n 30 graden. Ongedeerd (Gode zij dank), en zelfs de auto nog vrijwel ongeschonden. Maar dit alles terzijde.
    Ik moest wel even denken aan een Psalm die voor mij altijd bijzondere betekenis heeft, namelijk nummer 121.
    Beste Rypke, je houdt nogal van Psalmen en deze wens ik jou ook toe met al je avonturen:
    1 Een lied Hammaaloth. Ik hef mijn ogen op naar de bergen, vanwaar mijn hulp komen zal.
    2 Mijn hulp is van den HEERE, Die hemel en aarde gemaakt heeft.
    3 Hij zal uw voet niet laten wankelen; uw Bewaarder zal niet sluimeren.
    4 Ziet, de Bewaarder Israëls zal niet sluimeren, noch slapen.
    5 De HEERE is uw Bewaarder, de HEERE is uw Schaduw, aan uw rechterhand.
    6 De zon zal u des daags niet steken, noch de maan des nachts.
    7 De HEERE zal u bewaren van alle kwaad; uw ziel zal Hij bewaren.
    8 De HEERE zal uw uitgang en uw ingang bewaren, van nu aan tot in der eeuwigheid.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *