Langweerder Wielen na Hagelstorm

De Psalm van de dag vanuit De Abdij is nummer 107, uit het vijfde Psalmenboek, hoe je door je af te stemmen op de Allerhoogste verlost raakt van knellende banden. De Psalmen zijn steeds een soort getuigenissen, je moet maar aannemen dat wat de Psalmist zegt waar is en daar vervolgens naar handelen. Maar mensen zeggen zoveel, en wat zijn woorden nu.

De afgelopen eeuw zijn we als Westerlingen immers veel meer gericht geworden op ‘ervaring’, zo stelt ook Colin Campbell in ‘The Easternization of the West’. Westerlingen zijn veroosterst, stelt hij. Het Woord, historische getuigenis speelt in de Westerse traditie klassiek een grote rol. De tijd heeft een richting van A naar B, van Anno domini naar eindtijd.

Dat idee zou volgens Campbell verwateren, ten gunste van het meer intuitieve, voelende. Wil je mensen nu aanspreken, dan heeft ‘Het Woord’ dus al minder zeggingskracht, dat is maar een ‘mening’, zo kun je dan horen. Je sociale prestige bepaalt dan of iemand naar je luisteren wil.

Of dat ‘erg’ is, daar zijn we hier nog niet over uit. Van twee Kung Fu leraren heb ik veel nuttigs geleerd vanuit de ondervindings-traditie, leren door te doen. Je kunt 100 maal zeggen hoe iets moet, maar dat moet indalen in je lijf door oefening.

Letterlijk. En aan lichaamstaal lees je ook veel meer, dan aan wat mensen allemaal beweren over zichzelf. Ik kan wel lullen, maar wat ben ik meer dan Lul de Behanger?

De Langweerder Wielen voor Hagelstorm

Misschien kan het ook zo werken, dat wanneer je meer die intuitieve kant op gaat, dat Het Woord je steeds minder aanspreekt. ‘Die verhaaltjes’, zoals een leraar dat stelde. Wat heb je aan de volgende getuigenis:

Er waren dwazen die om hun weg vol overtreding
en om hun ongerechtigheden gekweld werden.

Hun ziel had een afschuw van al het voedsel,
zij waren tot aan de poorten van de dood gekomen.

Maar toen zij in hun benauwdheid tot de HEERE riepen,
verloste Hij hen uit hun angsten.

Hij zond Zijn woord uit, genas hen
en bevrijdde hen uit hun grafkuilen.

IJmuiden bij storm

Je kunt uit je levensgeschiedenis getuigen van een ‘redding’, wat in de christelijke Westerse traditie gangbaar is. Denk ook aan het liedje ‘Amazing grace how sweet the sound, that saved a wretch like me, I once was lost, but now i’ve found, was blind but now I see’.

Of mensen je dan ‘geloven’? Wat is geloof: vertrouwen. Vertrouwen op de persoon die het zegt. Zoals je een raar, idioot boek als De Bijbel moet kunnen vertrouwen, als Persoon die tot je spreekt, met het juiste Woord voor je op de juiste tijd en plaats, wanneer je daar ontvankelijk voor bent.

Er zijn er die met schepen op zee varen
en handeldrijven op de grote wateren.

Zíj zien de werken van de HEERE
en Zijn wonderen in de diepte.

Wanneer Hij spreekt,
doet Hij een stormwind opsteken,
die haar golven hoog opheft.

Ze rijzen op naar de hemel,
ze dalen neer in de diepe wateren;
hun ziel smelt weg van ellende.

Zij wankelen en waggelen als een dronken man,
al hun wijsheid wordt verslonden.

Maar toen zij in hun benauwdheid tot de HEERE riepen,
leidde Hij hen uit hun angsten.

Hij brengt de storm tot stilte,
zodat hun golven zwijgen.

Dan zijn zij verblijd, omdat de wateren gestild zijn
en Hij hen naar de haven van hun wens leidde.

Storm bij Harlingen, ook de Waddenzee kan onstuimig zijn!

Misschien is het mogelijk om het beste van beide werelden te combineren? Uiteindelijk heeft de orthodox christelijke traditie ook de bedevaart naar heilige plaatsen en rituelen behouden en is ‘De Traditie’ als omgang met Het Leven en Het Woord 1 van de 3 peilers van geloof. Niet alleen ‘het Woord’ zoals bij de Protestanten, wat leidt tot een hoop ge-Bijbeltijger en tekst-werpen.

Je krijgt van een pastor een opeenhoping van bij elkaar gewinkelde teksten en moet daar dan maar iets geloofwaardigs, vertrouwenwekkends in zien. Dat kan overkomen als een hoop slap gelul, wanneer je daar niet ontvankelijk voor bent. En mensen praten al zoveel.

Als woorden door alle gepraat en ge-app steeds meer aan betekenis verliezen, dat je niet weet of iemand iets echt meent of maar een breinscheet laat. Dan krijg je vanzelf ook het idee dat Het Woord dan ook maar een opeenvolging van woorden is. Misschien…