‘Voor mijn liefde klagen zij mij aan’ (Psalm 109)

De Abdij

De Psalm van de dag vanuit De Abdij is nummer 109, die op deze Interessante Tijden zeer van toepassing is. Alleen gebed biedt uitkomst, niet omdat je zo ‘vroom’ zou zijn of voorbeeldig. Wie ‘vroom’ is gelooft al in zichzelf. Maar omdat je doordrongen bent van je eigen beperktheid, je falen, en daarom de kracht van gebed als helende factor toe laat. Hoe minder van ‘mij’ en hoe meer door ‘God’ in het leven ingevuld wordt, hoe beter.

De Abdij

Geloof niet in ‘jezelf’
Alleen met die realisatie heeft het lezen van de Bijbel ook zin. Het Boek dat in de loop van duizenden jaren heeft gesproken tot mensen is groter dan ‘jezelf’. Dus als zaken jouw tegen de borst stuiten, ligt dat aan jouw borst. Niet aan de Bijbel.

En hoe dat dan precies zit, openbaart zich op de juiste tijd en plaats vanzelf wel.

In de moderne tijd is bidden een daad van rebellie, iets tegendraads. Omdat de overheid met haar ‘deskundigen’ denkend vanuit de materialistische filosofie juist datgene uitsluit, wat het wezenlijkste van de Westerse cultuur was, de ziel zoals die geopenbaard is door Jezus als incarnatie van de Allerhoogste, als genezende en helende God.

Met wat technische taal die een hogere wijsheid moet veinzen, kan men dan je geloof als pathologie afserveren zoals bij ieder totalitair communistisch/atheistisch regime. Mensen zijn al zo gewend in een atheistisch materialistische maatschappij te leven, dat ze zelfs niet meer opmerken DAT ze daarin leven. Omdat ze haar premisses als ‘normaal’ beschouwen, als norm, zoals een vis het water rondom zich niet meer opmerkt.

Godsdienst is naar de marge geduwd, de Staat bepaalt nu hoe je samenkomst mag hebben, en doet alsof je Eerbewijs niets meer is dan bijvoorbeeld naar de supermarkt of de bioscoop gaan.

O God van mijn lofzang, zwijg niet.
Want de mond van de goddeloze
en de mond van bedrog zijn tegen mij geopend,
met valse tong hebben zij met mij gesproken.

Met hatelijke woorden hebben zij mij omringd,
ja, zij hebben mij zonder reden bestreden.
Voor mijn liefde klagen zij mij aan,
maar ik was steeds in gebed.

Zij hebben kwaad over mij gebracht in plaats van goed,
en haat in plaats van mijn liefde.

Abdijkerk met zetels monniken, even op gezeten

Deze Psalm van David, gaat vervolgens verder met een tirade en verwensing richting de vijanden, wat die allemaal aangedaan mag worden. David is een knettergek figuur, hij schaakt Batseba nadat hij haar op een dak ziet baden, hij is alles behalve een voorbeeldige jongen. Maar zijn oprechtheid is hem zo aangerekend, dat hij in de Bijbelse traditie een autoriteit kon zijn.

Dat ‘oprechte’ is iets ongrijpbaars voor moderne mensen die ‘met de tijd meegaan’: hoe meet je oprechtheid. Maar je weet het als je het ziet, zoals bij ‘oprjochte Friezen’, nog ouderwetse Friezen die niet allereerst vanuit ‘de regels’ handelen maar de weg van het Hart.

Je komt ze nog tegen, en zolang die er zijn kun je stellen: Engelen bestaan wel, en dus branden we in De Abdij een kaars van Sint Michael, beschermengel der Friezen. Ook voor bescherming tegen ‘jezelf’, de eigen zwaktes en tekortkomingen die je overwinnen moet.

Naar de Mariagrot naast de Abdij

Dus als we nu de tirade uit de Psalm laten, U kunt de Bijbel zelf openslaan en de hele Psalm lezen. En met het goede afsluiten:

Help mij, HEERE, mijn God,
verlos mij, naar Uw goedertierenheid.

Dan weten zij: ja, dit is Uw hand;
Ú hebt het gedaan, HEERE.

Laten zíj vloeken, als Ú maar zegent,
laten zij aanvallen, als zij maar beschaamd worden
en Uw dienaar zich verblijdt.

Laten mijn tegenstanders met schande bekleed worden,
zich hullen in hun schaamte als in een mantel.

Ik zal de HEERE met mijn mond op luide toon loven,
te midden van velen zal ik Hem prijzen.

Want Hij zal aan de rechterhand van de arme staan
om hem te verlossen van hen die zijn ziel veroordelen.

Abdijkerk van Rochefort

Ziek zijn zij, die niet in staat zijn om lief te hebben, of die liefde veinzen vanuit een drang tot bezit, omdat de liefde niet werkelijk op de ander is gericht maar op het zelf. Dat is hoe mensen ‘van nature’ zijn, wanneer je de discipline van geloof niet dagelijks toepast. Dus begin de dag steevast met een gebed voor iemand anders. Uiteindelijk is ‘depressie’ ook niets dan ‘moe van jezelf’ zijn. Je ego is geen krachtbron of stabiele ondergrond maar zwart gat.

Hoe kun je de dag beter beginnen, lieve lezers van Interessante Tijden.

One Reply to “‘Voor mijn liefde klagen zij mij aan’ (Psalm 109)”

  1. Ook ik ben doordrongen van mijn eigen beperktheid en mijn falen. Daardoor wordt het makkelijker om anderen te vergeven. Ook naar ‘jezelf’ toe. De helende factor door de kracht van gebed of meditatie wordt zichtbaar en hoorbaar als we daar open voor staan. Als we in gedachte met onszelf praten, dan hoor je letterlijk je innerlijke stem. Desgevraagd, geeft een andere stem geen antwoord. Indien welzo, dan heb je een MPS probleem.

    Zoals God direct straft, dan wel in termijnen, kan hij ook delegeren naar al wat is; universum, natuur, populaties, individu.
    Slechts een gezamelijk (groeps-)moment van rust geeft al een gelijke afstemming tot dezelfde golflengte. Vergelijk de automatische synchronisatie van meerdere metronomen:
    https://www.youtube.com/watch?v=T58lGKREubo
    Voorwaarde is dat het leven ‘op rolletjes’ gaat. Liefde als synchronisatie instrument voor het leven.
    Zoals in de film ‘The Green Mile’ is te zien dat het kwaad in staat is om twee kleine zusjes te vermoorden door middel van de liefde voor elkaar, zo blijf ik waakzaam voor de mensen om mij heen. Wetende dat ik soms uit onmacht wordt gedwongen slechts toe te zien. Gods wijsheid zit al in ieder van ons. We moeten het wel kunnen zien. Die andere ‘hoorbare zelf’ in ons gebed, dat zijn wijzelf. Zonder contrast kunnen we immers niets zien. Niets kan bestaan, zonder dat het tegengestelde ook bestaat. En zo komen we weer uit op de balans van het wankele evenwicht in het leven.

    Oprechtheid laat zich niet meten in eenheden, maar in de status van hoe iemand balanceert in de kunst van leven. Leeft iemand in balans, dan is men in ‘steady state’, ofwel in bestuuringsrust tijdens een doorlopend (levens)proces. Alle parameters blijven gelijk. Energiegebruik is laag.
    Wanneer men uit balans leeft, dan veranderen de besturingswaarden continue en dan heet dit chaos. Een regelmaat met een hele lange cyclustijd en maximaal energieverbruik.

    Overigens lijkt de vertaling van het Friese ‘oprjocht’ in ‘oprecht’, het resultaat van ambtenaren die op school heel goed Nederlandse les hebben gekregen en daarom zeker weten hoe men moet vertalen. Net zoals met de Friese naamplaatsen. Voor mij betekent ‘oprjucht’ eerder ‘welopgevoed’. En dat de Fries vrij kan opgroeien.

    Het branden van een kaars voor een ‘aartsbengel’ is een goed voorbeeld van een ‘steady state’ proces.-)
    En dank voor de goede raad.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *