‘Stikstofgevoelige provincies’ (PBL) = Boeren kapot (SDG 15)

SDG 15: boeren onteigenen en landbouwgrond braak leggen op Landgoed Zonheuvel (Stichting Christelijk Sociaal Congres)

Het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) agendeert met hun Volkskrant opnieuw de halvering van de veestapel (SDG 15 ‘life on land), want ze vinden de term ‘stikstofgevoelige provincies’ uit, Overijssel, Brabant en Gelderland.

Niet de provincies zijn ‘stikstofgevoelig’ maar de aanwijzingsbesluiten waarin een beroep wordt gedaan op het vals concrete begrip ‘kritische depositie waarde’ (KDW), en de lobbyisten daarvoor als Gerben Jan Gerbrandy (D66, Globe EU).

Vandaag in de online cursus Bullshitdetectie gaan we daarom even een typisch propaganda-dressed-as-science-bericht langs ‘Drastische Verlaging Landbouwproductie onontkoombaar volgens Planbureau’ van Yvonne Hofs op 5 juli jongstleden.

Essentiele literatuur om het verschil tussen ‘liegen’ en ‘bullshit’ te duiden

The Hunger Games
Alle communistische terreurregimes richtten zich steevast op het grondbezit, vernietiging van middenklasse (‘bourgeois’) en de voedselproductie. Chantage via honger, of het nu de Rode Khmer is of de Groene.

Dat gebeurt nu exact weer, nu onder de vlag van ‘de doelen van Parijs’ en ‘stikstof.’ Afspraken die ngo’s en bevriende ambtenarij met bevriend bedrijfsleven/de UBO’s (bovenbazen grootbedrijf) maakten, via ‘akkoorden’ en convenanten uiteindelijk in beton gegoten met wetgeving opgesteld door bevriende juristen.

Vermomd als zorg voor ‘de planeet’, een abstractie waarover alleen ‘deskundigen’ zeggenschap is gegeven. Hier wordt SDG Doel 13 en SDG Doel 15 uitgerold:

Als de huidige plannen (Green Deal) van de Europese Unie in wetgeving worden omgezet, is er in grote delen van Nederland geen veehouderij en akkerbouw in de open lucht meer mogelijk. Er is dan alleen nog ruimte voor kassenteelt en het houden van landbouwdieren in (hermetisch gesloten) stallen.

Het PBL wijst de politiek er voor de zoveelste keer op dat het bestaande stikstof- en klimaatbeleid niet volstaat om de wettelijke doelen te halen. Nederland heeft zich in de nieuwe Stikstofwet gecommitteerd aan een halvering van de landelijke stikstofuitstoot binnen 15 jaar.

De linkse maffia is goed georganiseerd, de rechtschapen mensen zijn nog als kaf

In 2035 moet (van wie, van de Nederlandse bevolking of een corrupt clubje ambtenarij en lobbyisten R) de stikstofneerslag in 74 procent van de gevoelige natuurgebieden onder de kritische grenswaarde liggen. Veruit het grootste deel van de stikstofuitstoot wordt veroorzaakt door de landbouw – en dan vooral de veehouderij.

Inkrimping veestapel

Dat halveringsdoel is zonder inkrimping van de veestapel onhaalbaar, schreef het PBL in een eerdere verkenning al. Zelfs als alle Nederlandse veestallen zodanig verduurzaamd worden dat er geen stikstofmolecuul meer uit ontsnapt – een investering die voor boeren vermoedelijk alleen haalbaar is met tientallen miljarden overheidssubsidie – is een beperkte krimp van de veestapel nog steeds noodzakelijk.

De kritische habitats

De oligarchie heeft hier twee stropoppen opgetuigd:

  • ‘Het moet van Europa’ 
  • ‘de natuur wil het.’ (kritische grenswaarde)

Terwijl de bron van die lobby ondermeer Gerben Jan Gerbrandy (D66) is, die ook in de commissie Remkes zat, lobbyist voor het Brusselse Globe EU, het lobbyvehikel van de architect achter de Habitatrichtlijn EN de miljardensubsidies (LIFE+) voor milieuclubs: Hemmo Munting. (PvdA).

De Habitatrichtlijn heette op Europees niveau niet voor niets ‘The Dutch Directive’. Het beleid is van Nederlandse bureaucraten-bodem.

Hier wordt gewoon beleid van Nederlandse makkelijk uitgerold onder de vlag van Europa.

Met vals concrete natuurmeetlatten als ‘kritische depositiewaarde’, een ‘safe space’ voor een door bureaucraten geselecteerde reeks plantensoorten, verzonnen door aanwijsbare personen van Alterra, zoals Han van Dobben en Ronald Bobbink, samen met het LNV-Ministerie en haar Stichting Wageningen Research.

Mythe 5: De natuur in ‘balans’ als natuur-ideaal van stabiele optimum-natuur

De natuurbalans, een ideologie als ‘natuurwet’ presenteren
Waar de linkse maffia (Eco Nostra, zie boek Peter Siebelt) dus meesterlijk in is, dat is het presenteren van eigen politieke doelen, en ideologie als ‘zero emissie’ (je mag niet aanwezig zijn op aarde, er mag ‘geen molecuul stikstof’)  verkopen als ‘wetenschappelijk onontkoombaar’ en iets dat ‘de natuur’ nodig heeft.

Persoonlijke voorkeur verpakt als natuurwet, je eigen opinie als ‘natuurlijke onontkoombare noodzaak’, als ware je mening gelijk aan de zwaartekracht.

De (onuitgesproken) insteek is dus: het ware beter dat de mens niet op aarde was, dat is ‘goed voor de natuur’. ‘Verduurzaming’ is hier gelijk gezet aan ‘elimineren menselijke invloed’, waarbij ‘invloed’ gelijk staat aan ‘schade’: dat is de naturalistische drogreden.

Net als het onaangeroerde ongerepte klimaat is dat uitgangspunt een ideologische insteek (niveau 3 van de cursus bullshitdetectie), en de naturalistische drogreden.

Zie ook mijn uitleg in de film van Marijn Poels, in ‘Het Goede Doel heiligt de middelen’: de stikstofgevoelige habitatjes zijn juist het minst ‘natuurlijk’, het zijn roofbouwgebiedjes, zoals blauwgraslandjes en hoogveen-vennetjes die niet typisch voor de voedselrijke delta zijn die de Nederlandse natuur verder is.

Er is geen ‘balans’ in de natuur, wel flux (niveau 3)
De mens als verstoorder van een mystieke ‘balans’ in de natuur, die nooit heeft bestaan, bij het Waddenzeebeleid is het eender. De natuur was nooit in ‘balans’ maar altijd ‘in flux’, in beweging. In mijn boek over de natuur van Friezen, dat oktober uitkomt bij Uitgeverij de Blauwe Tijger ga ik daar verder op in.

We moeten hier dus de vier niveaus tegen spraakverwarring dus nog eens schetsen uit de cursus Bullshitdetectie

  1. technisch niveau, hoeveel van wat, wat is gemeten aan het probleem
  2. economisch niveau, als er een probleem is gemeten, hoeveel goed doe je per euro
  3. ideologisch niveau, de motivatie, wat je wilt met de wereld
  4. politiek niveau, hoe verdeel je de knikkers

Wanneer je dat ideologische uitgangspunt hebt ontmaskerd, valt de rest van het groene kaartenhuis ook ineen. De rest is slechts ‘niveau 3’ (ideologie) inkleden met technische taal, modellen en formules (niveau 1) als kleren van de Keizer.

Waarna niveau 2 (hoeveel goed per euro, economie) altijd wordt vertaald als ‘ten koste van alles’…Duizenden miljarden euro’s om een tiende graad opwarming in theorie in het jaar 2100 te mijden, of een voedselarm heideveldje in theorie minder te laten vergrassen in 2050. Alle boerenfamilies kapot. De voedselvoorziening kapot.

Sjoemelnatuur (2015), zie hier het volledige onderzoek

Het Planbureau, een frauduleus, partijdig instituut
De typering ‘volgens Planbureau’ door de Volkskrant kun je vertalen als ‘volgens Autoriteit waaraan Het Linksche Thuigh onontkoombaar gezag toekent. Het is de opinie van Volkskrant-communicatiemedewerkster Yvonne Hofs dat wij het PBL serieus moeten nemen, in plaats van lachend wegwuiven, zeggende ‘ach, daar heb je die modellenbakkers en fraudeurs weer van hun leugenachtige corrupte overheid.’

Wat nuchter gezien zo is, populisme is realisme. Een technische verdieping van dat argument vind je bij mijn ontmaskering van de wetenschappelijke fraude door het PBL inzake biodiversiteit in ‘Sjoemelnatuur’ met hun Mean Species Abundance (MSA), een ‘soort’-indicator zonder soortgegevens, die landoppervlak gelijk stelt aan ‘biodiversiteit’.

Zo kun je ook de reeds hier besproken term ‘kritische depositiewaarde’ (KDW) zien, waardoor ‘stikstofgevoelige provincies’ ontstaan.

Daar heb je drie soorten stikstofgevoelige habitatjes, die op basis van politieke besluiten en een een-tweetje tussen Wageningse alumni van het LNV-Ministerie en Alterra (nu Wageningen Ecological Research) zijn opgesteld, en hun verwanten als Roland Bobbink met zijn ‘kritische depositiewaarde’.

Voor zover er enige onderbouwing is bij al dat ‘natuurherstel’, dan leunt dat op aannames, beweringen en drijfzand. Zie ook mijn artikel over het mislukte hoogveenherstel in het Bargerveen.

SDG Spotlight gaat over grondroof (SDG15) uit naam van verzonnen Co2 en stikstof-‘crises’

Stropop ‘rede versus emotie’
IN het debat worden verder steeds valse stropoppen opgezet. Alsof iemand die het PBL bekritiseert ‘teuguh wetenschap’ is. Waar het dus om draait is dat er goede en slechte wetenschap is.

De andere stropop: dat je ‘emotie’ tegenover ‘de rede’ plaatst, waarbij ‘de rede’ in pacht zou zijn bij de linkse maffia. Er zijn immers ook passende emoties, je kunt boos worden wanneer je ziet hoezeer het PBL en haar linkse maffia je bedriegen.

Dat is een passende emotie. Wie boos wordt van bedrog en onrecht die toont zich werkelijk mens, die heeft nog een hart. Het hart is de verbinding tussen het hoofd en de handen. Vanuit dat hart gedreven kun je vervolgens op redelijke gronden gedreven je positie verdedigen.

Zonder hart ga je meehuilen met de wolven in het bos, en zo zie je boeren en hun medestanders steeds in de zelfde debat-valkuilen trappen. Ook omdat ze weigeren ‘het plan’ (de 2030 Agenda) achter schijnbaar losse feitjes te zien.

Het meeste werk van het PBL waarmee ik bekend ben op eigen vakgebied (ecologie), dat is politiek gekleurde bagger, modellenbakkerij. Het zijn professionele valsspelers. Zo is ook de linkse maffia volkomen harteloos, moreel verdorven, natuur en milieu interesseert ze geen bal.(anders zou je niet zulke ‘wetenschap’ verzinnen) Het is ze enkel om de macht te doen.

Er is geen laaghartiger tuig dan de linkse medemens.

In 2016 geschreven voor Elsevier Weekblad over scientisme, zeer profetisch artikel

Het Planbureau kan wel dicht
De belangrijkste politieke vraag (niveau 4) die wij dienen te stellen is: (van) wie is het Planbureau nu, wat stelt hun ‘wetenschap’ nu voor wanneer je weet dat ze door de milieu- en klimaatmaffia van het voormalig VROM-ministerie worden aangestuurd en betaald, om de 2030 Agenda-politiek een gezaghebbend randje te geven?

Voor 30 miljoen euro per jaar.

Juridisch gezien zijn zij de adviseur van de politiek aangestuurde Raad van State. Dus juridisch gezien moeten wij het PBL serieus nemen, als politiek-bureaucratisch vehikel dat aan voorgenomen 2030 Agenda-politiek een randje van wetenschappelijke onontkoombaarheid moet geven.

Conclusie: De Volkskrant presenteert een politieke realiteit, en verkoopt die als natuurwet en wetenschappelijke noodzaak. Ze hebben geen ‘achting voor waarheid’ en voldoen dus aan de definitie van Harry G. Frankfurt over wat ‘bullshit’ betekent: No Concern for truth. Het gaat ze niet om natuur of mensen, het gaat ze enkel om de macht.

De aanstichter van het KDW-idee

Anders kom je niet met ‘kritische depositie waarde’ op de proppen, een safe space voor procederende plantjes die een belangengroepering aan subsidie, grond en macht helpen. In Gelderland is Harm Edens de lobbyist tegen boeren (SDG 15), samen met SDG 15-hoer Ellen van Reesch, een ex-ambtenaar die consultant werd.

Zo boeren nog een protestactie van plan zijn, dan ga je niet naar een leeg grasveld maar je zoekt zulke mensen thuis op, laat hun hele buurt weten wat voor verdorven en leugenachtige mensen het zijn. Rechtschapen mensen zijn veel te lief geweest.

3 Replies to “‘Stikstofgevoelige provincies’ (PBL) = Boeren kapot (SDG 15)”

  1. Van wie is het planbureau? Ja, goeie vraag.
    Het fungeert als legitimatie voor voorgenomen overheidsbeleid. Fluister in wat je horen wilt, hoor het aan en deel die boodschap met de belastingbetaler. Zo kun je alle gewenste kanten op.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *