…’die neerdaalt op de baard van Aaron’ (Psalm 133)

….tsjing, tssjing, als je dat hoort en je ziet een rietparkiet met lange staart: het baardmannetje

De Psalm van deze donderdag is nummer 133, die heeft als aanhef een loflied voor het kloosterleven, danwel als gemeenschap met gedeelde waarden. Een bezoeker vroeg mij wat ‘Nederlandse waarden’ konden zijn, en dan blijf je even het antwoord schuldig.

De laatste moderne poging was 2 miljoen mensen minder geleden, voor de klimaatdictatuurwet en coronadictatuur, over 15 miljoen mensen, over een volk dat je niet wetten voorschreef. Dan werd lachend gezongen dat je fiets nergens veilig kon staan, alsof diefstal een teken is van ‘vrijgevochten zijn’.

Baardmannetje, de Hollandse rietparkiet zou een betere naam zijn…Dit is het mannetje

‘Waarden’ met hoofdletter zijn iets dat onopgeefbaar is, maar wat dat is kan per persoon verschillen. Fietsendiefstal is best opgeefbaar.

Het begrip ‘vrijheid’ is dusdanig uitgekauwd dat mensen bij een definitie-vraag je het antwoord schuldig blijven. In de Nederlandse praktijk is dat ‘bestedingsvrijheid’, want zonder vrij te besteden centjes kun je niks en kom je nergens. Dan bezongen ze bij 15 miljoen mensen het feit, dat je wel heel erg je best moest doen in Nederland om in de goot te landen.

Aardgasbaten vulden begrotingsgaten.

Al die sociale vangnetten. Met name voor drugsgebruikers, ‘verslaafden’ die als een soort heiligen behandeld werden.

Als nog baardloze jongeling

Waarden zijn wat mensen doen. Of wat ze ‘eigenlijk zouden moeten doen’, maar dan beland je in gemoraliseer over andere mensen. Het woord ‘eigenlijk’ betekent dat voor jezelf al een uitzondering hebt bedongen.

In God geloven, levensvertrouwen dus. Iets waarvoor je op wilt staan, wat je ziel voedt en je geest activeert. Bedenk dat er velen in Nederland zijn die liever niet zouden willen leven. Duizenden mensen per jaar benemen zichzelf het leven in Nederland, of doen een poging daartoe.

Death is not the end. Dood is geen bevrijding.

De Auteur als depressieve Kurt Cobain look-alike

1 van mijn eerste artikelen als groentje op de stadsredactie bij Het Parool was over Herman Brood die van het Hilton hotel sprong. We gingen bij Theo van Gogh op bezoek in zijn studio in de Watergraafsmeer, die nog oude beelden van Brood als actief kunstenaar toonde, die nu zelf poseerde voor een kunstenares die van hem een (wassen) beeld maakte.

Daarin vertelde hij dat hij niet te vrolijk wilde kijken, en iets van die uitspraak werd de titel van het artikeltje.

Zie, hoe goed en hoe lieflijk is het
dat broeders ook eensgezind samenwonen.

Het is als de kostelijke olie op het hoofd,
die neerdaalt op de baard, de baard van Aäron,
die neerdaalt op de zoom van zijn priesterkleed.

Het is als de dauw van de Hermon
die neerdaalt op de bergen van Sion.

Want daar gebiedt de HEERE de zegen
en het leven tot in eeuwigheid.

Met mijn moslim-baardkapper deel ik meer waarden dan met verknipte ‘liberalen’…

Het is dus meer dan wat opportunistische samenwerkingsverbanden, die oplossen als belangen en stemmingen veranderen.

2 Replies to “…’die neerdaalt op de baard van Aaron’ (Psalm 133)”

  1. “Zie, hoe goed en hoe lieflijk is het
    dat broeders ook eensgezind samenwonen.”

    Is een tekst die de regenboogvlag-gemeenschap graag anders uitlegt. Mijn seksueel andersdenkende Katholieke overbuurman vertelde mij eens dat hij ook wel wist waarom de discipel Johannes bij Jezus aan de borst lag. Ze waren ‘speciale vrienden’ vertelde hij me. De waarden van deze Katholieke broeder zijn niet meer wat ze zouden moeten zijn. Nee, ik moet zo veel hebben van dit ‘Bruinmannetje, de Hollandse reetparkiet’.

    Ook veel zelfmoorden en zelfmoordpogingen in die gemeenschappen. ’t Is triest, heb ’t van dichtbij een paar mislukte pogingen meegemaakt. Familieleden van me. Gezinnen ontregeld, revalidatie, gedwongen opnames, gruwelijk, maar ook ‘big business’ voor Big Pharma.

Laat een reactie achter aan geesje Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *