‘Zeemonsters en alle diepe wateren’ (Psalm 148)

Rum heeft 2 horentjes, dat zijn bergen met Viking-namen Ashikival en Barkeval

De Psalm van deze nieuwe weekdag is nummer 148, een oproep aan al wat ademt om de Heere te loven. Als je ‘loven’ als werkwoord ziet, kun je afvragen wat dat dan is: ik loof, hij looft, wij loven, het goede spreken over iets van iemand zodat die daar een glimlach van oor tot oor van krijgt. Maar in deze context lijkt het meer iets als ‘exalteren’, het grootse inzien van alles om je heen, en daar met moeite maar woorden voor vinden omdat woorden tekort schieten:

Halleluja!
Loof de HEERE vanuit de hemel,
loof Hem in de hoogste plaatsen.
Loof Hem, al Zijn engelen,
loof Hem, al Zijn legermachten.

Loof Hem, zon en maan,
loof Hem, alle lichtende sterren.

Loof Hem, allerhoogste hemel,
en water dat boven de hemel is.

Laten zij de Naam van de HEERE loven,
want toen Híj het gebood, werden zij geschapen.

Hij heeft ze vast doen staan, voor eeuwig en altijd,
hun een orde gegeven, die geen van hen zal overtreden.
Loof de HEERE vanaf de aarde,
zeemonsters en alle diepe wateren,

vuur en hagel, sneeuw en damp,
stormwind, die Zijn woord doet, bergen en alle heuvels,
vruchtbomen en alle ceders,
wilde dieren en alle vee,
kruipende dieren en gevleugelde vogels,
koningen van de aarde en alle volken,
vorsten en alle rechters op aarde,

jongemannen en ook meisjes,
ouderen en jongeren samen.

Viking: laughing shall I die

Oftewel, in gemeenschap samen het Wonder bezingen, in plaats van enkel aandacht voor ‘jezelf’ vragen, wat sommigen dan als ‘toon je kwetsbaarheid’ verkopen. Voor vrouwen die aandacht voor zichzelf willen en die veel willen huilen over zichzelf is ‘kwetsbaarheid’ vast inspirerend

Het christendom biedt ‘nederigheid’ als deugd, jezelf wegcijferen (…), strijd tegen gevoelens en gedachten die je van een pad afhouden, immers: van waar komt dat gevoel en die gedachte?

Kwetsbaarheid is geen deugd maar vrijbrief voor onbeperkte aandacht opeisen, net als Woke, Gender, LGBTGQ en al die andere aanspraken op uniciteit van het hyperindividu, dat daardoor juist collectiviseert tot ‘wereldgeest’

Met toepassing van dat idee van ‘toon je kwetsbaarheid’ afkomstig uit het Freudianisme pionierde het Esalen Instituut in de jaren ’60/’70 (mensen die op kussens slaan, alsmaar huilen en menen dat je dan je echte emoties toont, dat dit zelfs ‘moedig’ is, al dat stomme gejank), en velen hebben dat onbewust opgepikt en als eigen inzicht leren zien.

Zelf ben ik er ook ooit slachtoffer van geweest, tijdelijk, het Freudiaanse idee dat gejank over jezelf, je onbeduidende jeugd en weet ik wat verlichting zou bieden. Maar het maakt je alleen maar zielig.

Bij ‘kwetsbaarheid’ denk ik nu meer ‘get a life’ en get alive, wees sterk, leef en zeur niet zo. Dan kun je een mens worden dat anderen inspireert, in plaats van deprimeert.

Van gehuil en aandacht voor jezelf, daar word je alleen maar zielig van, steeds verder zinkend in een moeras van chaos. Een schop onder de kont en discipline helpt mensen verder. Discipline = vrijheid, en de kloosterdiscipline van Benedictus is daar een mooie uiting van.

har har…Viking

Als die storm van gevoel, gedachten luwt, kan de stormwind opsteken van God die in de ontstane stilte voorbij kan komen. Dan ervaar je het Universele Bestaanswonder, waar Psalm 148 op wijst:

Laten zij de Naam van de HEERE loven,
want Zijn Naam alleen is hoogverheven,
Zijn majesteit welft zich over aarde en hemel.

Hij heeft de hoorn van Zijn volk opgeheven,
de roem van al Zijn gunstelingen,
van de Israëlieten, het volk dat nabij Hem is.
Halleluja!

Ryping de Viking, Laughing shall I die..

In de Bijbelse traditie is dat Wonder een soort Supermens die een eigen volk uitkoos om zichzelf in De Schrift kenbaar te doen maken op aarde. Wanneer dat wat moeilijk voorstelbaar is, ach, ik heb het leven ook niet verzonnen. Het is wat het is, de Bijbelse overlevering van Ik Ben die Ik Ben. ‘Mijn gevoel’ daarover, wie zit daar nu op te wachten, Fuck Your Feelings. De wereld heeft meer aan mensen die hun gevoel van het moment opzij kunnen zetten.

Kijk, Zie, Verwonder, exalteer, dat lijkt deze Psalm meer te zeggen.

One Reply to “‘Zeemonsters en alle diepe wateren’ (Psalm 148)”

  1. Quote: Het christendom biedt ‘nederigheid’ als deugd, jezelf wegcijferen (…), strijd tegen gevoelens en gedachten die je van een pad afhouden, immers: van waar komt dat gevoel en die gedachte?

    Voor mij betekent Christen zijn drie leefregels:
    – heb u naaste lief, GELIJK UZELF. Dat betekent; eerst jezelf accepteren, dan pas kan je een ander liefhebben. (Mijn naaste is iedereen binnen een cirkel van 5 meter). Gelijkenis van de barmhartige Samaritaan.

    -doe iets met je talent(en). Ieder mens heeft minstens 1 talent, meestal meer. Ga er mee aan de slag. De 3 knechten die ieder talenten kregen van hun meester om daar mee aan de slag te gaan.

    -overwin je angsten. Je hoeft nergens bang voor te zijn, zelfs niet voor de dood, want Christus heeft HET kwaad al overwonnen. Het verhaal van Jona is een prachtig voorbeeld. Doodsbenauwd voor de Assyriërs vluchtte hij naar het westen. Uiteindelijk belandt hij op het strand van….Assyrië, waar wonder o wonder het volk zich bekeert.

Laat een reactie achter aan Aart Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *