Molenbiotoop beschermen is mensen helpen…

Kinderdijk, iconisch in het rivierenland

Een van de artikelen die ondergetekende als groen stadsverslaggever in Amsterdam schreef voor Het Parool in de oertijd van zijn carrière 20 jaar terug, was een verhaal over de laatste zeventiende-eeuwse houtzaagmolen in de binnenstad, De Otter in Westerpark aan de Kostverlorenvaart. Daarvan maalden ooit 49 aan de toenmalige stadsrand, die allen op 1 na zijn afgebroken, om voor huizenbouw plaats te maken.

Watermolen in Groene Hart bij Nieuwkoop

Biotoopprijs
Eerder was dit stukje stad dus het industrieterrein, zoals de Zaanse Schans met haar 1100 molens dat ook was. Een stukje 19de eeuws industrieterrein. Daarvan zijn er nu nog slechts dertien over. Velen werden gesloopt, of ze zijn afgebrand. Bij te harde wind kan de molen op hol slaan, en door wrijvingsenergie van de houten onderdelen schiet de hele molen dan de fik in.

De Otter zijn molenbiotoop in Amsterdam West was door woningbouw verwoest, wat betekent: het waaide er niet genoeg meer om hem optimaal te laten malen. Wanneer een molen niet maalt, gaat al snel de houtworm en rot met het bouwwerk aan de haal.

Wat ik toen nog niet wist, is dat er het Gilde van Vrijwillige Molenaars in 1995 de Evert Smit Biotoop-prijs had ingesteld, voor mensen die zich inzetten om de molenbiotoop te beschermen. Met alleen de molen onderhouden ben je er niet, de hele omgeving is van belang.

De Evert Smit Biotoopprijs

Zij stellen op hun site:

De biotoopprijs

Ondanks vele biotoopproblemen rond vele molens, zijn er ook positieve voorbeelden waar de omgeving wel goed/ beter op de molen is afgestemd. Die voorbeelden zouden veel meer aandacht moeten krijgen. Het is erg belangrijk om te laten zien dat met goede wil er best veel mogelijk is voor een goede molenbiotoop.

Daarom heeft het bestuur van Het Gilde van Vrijwillige Molenaars in 1995 een biotoopprijs ingesteld. Deze biotoopprijs wordt bijna elk jaar uitgereikt aan een persoon of instelling die zich op een bijzondere manier heeft ingezet voor de verbetering van de molenbiotoop. De prijs draagt sinds 1998 de naam van Evert Smit, als eerbetoon aan een groot voorvechter van de molenbiotoop.

Denkt u een geschikte kandidaat te weten voor deze prijs, dan kunt u dat met redenen omkleed melden bij Biotoopzaken van het bestuur.

Met een al even theologisch actieve vader

Alles waar je meer verdieping in zoekt, wordt vanzelf interessanter. Meer kennis geeft meer levensvreugde, want je ziet meer. Zo dus ook de molens, die soortnamen en zichtbare functies krijgen wanneer je er meer over leert. Evert Smit jr. (1920-1999) woonde in de verfmolen ‘De Kat’ aan de Zaanse Schans, waar ze steensoorten vergruizen om er bestanddelen voor verf (kleuren) van te maken.

Dat is weer de vader van Afke, die hier twee maanden in De Abdij verbleef. Zij is de eerste (mooie) vrouw die helemaal lyrisch van oude molens kon zijn, dat je door het Friese land rijdt en ze wijst ‘kijk een Hercules’. En dan is het een Hercules-molen.

Hoog bezoek op de Zaanse Schans. Zeilmaker en Smit Inc. De molen op de achtergrond is De Kat

Streven naar werelddominantie
Zo vader zo dochter, waarmee ik direct een vreemde zielsconnectie kreeg bij ontmoeting, die je niet zo gauw bij andere mensen ervaart. Wij bezochten zondag de Zaanse Schans, Afke haar roots, en namen bij het Zeilenmakerspad een selfie.

Haar (doopsgezinde) vader schreef in de jaren ’70 al over de wijze waarop miljardairs-dynastieën streven naar werelddominantie (global governance, noemen ze dat nu). Zie daarover bijvoorbeeld dit artikel over ‘De Geheimenis der Wetteloosheid’, het gebruik van schijntegenstelling (dialectiek).  En daarover schreef ik in de Epoque 11, de 17 ‘global goals’ waarmee miljardairs en hun ngo’s buitensporige invloed uitoefenen bij de uitholling van nationale soevereiniteit.

Zijn Zaankanter familie is verwant met de familie Honig, waarvan je de naam kent van het bakmeel. Die hebben uiteindelijk weer Joodse roots. Verwanten uit de De Jong-tak liggen weer bij Tacozijl (bij Lemmer) op een Joodse begraafplaats.

Alsof plots menselijke puzzelstukjes weer ineen vallen.

Gesteggel over De Otter in Westerpark houdt al 20 jaar aan…

Het bestuur van de stichting die de Otter uitbaatte in Westerpark Amsterdam, die overwoog tien jaar na mijn artikeltje om de molen alsnog naar Uitgeest te verplaatsen. Het probleem was dus niet opgelost. Twintig jaar nadat ik als groen journalistje over die Otter schreef, is er nog steeds gesteggel over.

Dat hoort ook een beetje bij de cyclus van regionieuws, het zelfde sociale gesteggel blijft zich in cycli van ongeveer 5 jaar herhalen. Het leidt alles nergens toe.

Ondergetekende werd daarom in 2001 wetenschapsjournalist, in de hoop dan over een terrein van menselijk bedrijf te kunnen schrijven, waarin af en toe nog enige vooruitgang valt te bespeuren. In theorie gaat (natuur)wetenschap immers ook over De Grote Vragen, hoe werkt de natuur, wat is haar ‘geheim’…

Het wonder van fossielen vinden van lang uitgestorven beesten, hoe een vogel vliegen kan, de ingenieuze wijze waarop een plant in elkaar zit. Machtig!

Polder Groene Hart, zie het hoogteverschil waarover zo’n molen moet malen

‘Mother’s little helper’
In de praktijk kun je stellen dat de meeste rommel die voor ‘wetenschap’ door moet gaan vooral belangen-gekleurde rotzooi en geOH is, die later onwaar of zelfs schadelijk blijkt te zijn. Denk aan de Softenon-baby’s uit de jaren ’60 (kinderen zonder ledematen geboren), dankzij moeders die dat door ‘de’ wetenschap gevonden absoluut veilige wondermiddel hadden geslikt.

Terwijl Softenon op genetisch niveau bleek door te werken, dus in de vrucht van zwangere vrouwen. Of denk aan ‘Valium’ (daarmee werd farmagigant Roche groot van Luc Hoffmann, oprichter van het Wereld Natuur Fonds met Prins IG Farben Bernhard) dat vanaf 1963 aan huismoeders als pretpil ter kalmering werd voorgeschreven, ‘Mother’s Little Helper’ en waaraan miljoenen mensen verslaafd raakten met schade aan hun zenuwstelsel.

Zoals Valiumaddiction.com beschrijft:

Valium was introduced by a Swiss drug company called Roche Labs in 1963, where it quickly became one of mother’s little helpers for millions of housewives throughout the ’60s and beyond.

Throughout the history of prescription medication, Valium was the first billion-dollar medicine and one of the first brand-name drugs. Valium launched the era of blockbuster medicines. More prescriptions were written for Valium than for any other drug between 1969 and 1982. Valium enabled Roche to build a worldwide reputation in psychotropic medications.

Het Zwitserse Roche staat nu met een jaaromzet van 50 miljard euro op nummer 1 in de Farma-toptien, kandidaat voor PCR-testen en ‘vaccins’ die geen traditioneel vaccin zijn maar experimentele gentherapie. Dat is ‘de’ wetenschap die je nu weer blindelings moet vertrouwen om geen ‘wappie’ genoemd te worden door hun leugenachtige corrupte overheid en hun media.

Vanaf dag 1 stond het plan van aanpak vast: de massa inspuiten met experimentele gentherapie

Dus wat zal er straks op lange termijn blijken van de gentherapie, die hun leugenachtige corrupte overheid nu als ‘vaccin’ bij gezonde mensen laat inspuiten? Er zijn al bijna 500 doden door gevallen – bijvoorbeeld door bloedproppen in hartvaten, hersenen- en meer dan 100 duizend bijwerkingen geregistreerd, alleen al in Nederland.

En wat verwacht je ook anders, academici, die zogenaamde ‘wetenschappers’ zijn ook maar ambtenaren in dienst van de bureaucratie of een industrie, die vooral hun baantje beschermen.

Zoals bij elk menselijk bedrijf is de mens geneigd tot alle kwaad. Het liefste zou je met een paar dierbaren of je geliefde je afzonderen in een vesting met een dikke muur er omheen, en een meute patrouillerende waakhonden rond je vesting die iedere indringer/ambtenaar subiet verscheuren.

Iets dergelijks stelde ook Peter Steele van Gothic-band Type O Negative. Een eigen landgoed met hoge muur er omheen, en daarbinnen met je meisje afzonderen met een fles drank er bij. F… the world.

Kleumende zwaan, deze is wel geslaagd als sfeerbeeld, met de Hercules op de achtergrond

De troost van het goede, ware en schone
Het behoud van cultureel erfgoed, kunnen genieten van mooi oud-Hollands vakwerk dat niet op de omgeving parasiteert (zoals die megamolens) maar iets toevoegt, dat kan net als echte natuurwetenschap en godsdienst als troost fungeren. Iets dat niet is gecorrumpeerd door menselijk gekonkel, het geheimnis zoals dat ook in de harmonie van echte goede muziek te vinden is.

Daarbij hoort ook verwondering over menselijk vernuft, mensen kunnen ook mooie dingen maken, techniek die werkt, ze kunnen wonderlijke zaken voor elkaar boksen.

Tegelijk is het houden van je omgeving en haar ontstaanstraditie (de ‘natuurlijke historie’) ook een kopzorg er bij, omdat alles vergaat, net als een Rembrandt-schilderij ooit zal vergaan door verzeping van de verf.

Stille wateren…

Alsof je wilt vasthouden waarvan je weet dat je het verliezen gaat. Maar ja, zo is dat met het hele bestaan, ook met de mensen die je liefhebt en vasthoudt omdat je ze vroeg of laat zult verliezen. Als conservatief beschik je dus over een vorm van ‘levensernst’, en daarop is je humor ook gebaseerd.

Aan positivo’s en optimisten, oppervlakkige idioten met het geestesleven van de natte krant, daaraan hebben we een broertje dood. Helaas zijn die tegenwoordig een enorme plaag, mensen zonder het vermogen tot eerlijke zelfreflectie. In de Protestantse traditie zat die zelfkritiek wel ingebakken, wat je ‘zondenbesef’ noemt.

Schaf je die traditie af, dan krijg je ook andere, oneerlijker mensen die nooit op hun fouten terug willen komen uit angst voor gezichtsverlies, of gewoon uit bot winstbejag. Zo kun je doorredeneren. Of is het allemaal een kwestie van karakter? De lezer mag het zeggen…

Zo kun je dan in je eigen tijd jezelf een balling voelen, alsof je eigenlijk in een ander tijdvak geboren bent als mens met een Oude Ziel.

One Reply to “Molenbiotoop beschermen is mensen helpen…”

Laat een reactie achter aan Bob Fleumer Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *