Een ‘True value of food’-standard, dat is waar de met het groene geloof bezeten Wiebe Draijer van de Rabobank zijn leden mee om de oren slaat. De lezers van de Epoque nummer 11 over de 17 SDG Doelen herkennen hier direct het begrip ‘true cost’ (SDG 15: privatisering publieke ruimte), in het Duits ‘Wahre Kosten.’ Daarvoor lobbyen ook de True Price Foundation van bankier Herman Mulder en zijn pupil Adriaan de Groot Ruiz.

Op internationaal vlak zijn de Rockefeller Foundation en Gretchen Daily belangrijk lobbyist voor dit verdienmodel van bankiers onder groen vernis, met de Verenigde Naties als provider van ‘soft law’ (richtlijnen, voornemens, ‘afspraken’), die via internationale conferenties tot ‘harde plichten’ op nationale bordjes landen. (bv: klimaatwet)

Zo werkt Wiebe Draijer zijn ‘groene’ pyramidespel
Andere namen voor het zelfde ding zijn ‘Belasting Onttrokken Waarde’, waar de ASN Bank met Roel Nozeman in sjoemelt. De ‘ware kosten’ of ‘eerlijke prijs’ van voedsel, wie bepaalt dat en hoe? Met slechts 1 logische vraag stellen prik je al door dit groene wereldcircus heen, maar blijkbaar is logische vragen stellen uit de mode geraakt.

We geven een stappenplan voor Wiebe Draijer’s True Value of Food standard.

1. Je verzint een abstractie als ‘klimaatverandering’ of ‘biodiversiteit’ of ‘stikstof’ (dat molecuul dat bij de Duitse grens door de Douane wordt tegengehouden en plots ophoudt met schadelijk zijn) , waarbij je claimt dat er als baseline ‘vroeger’ ooit een paradijs bestond waar nooit dieren uitstierven, waar het klimaat nooit veranderde: en daar moet je weer naar terug, want anders vergaat de wereld, echt waar!
2. Je  betaalt een club corrumpeerbare academici/ambtenaren bij een universiteit om daar een rekenmodel omheen te bouwen.
3. Uit dat rekenmodel komt dan een astronomisch groot ‘schade’-bedrag voor ‘biodiversiteitsverlies’ dat door jouw vruchtgebruik zou optreden.
4. Je zegt dat DE wetenschap opdraagt dat mensen dat bedrag aan jouw betalen
5. Dat bedrag uit dat rekenmodel verreken je met je consumptie bij een integere bankier en/of bureaucraat die zo de planeet redt, want anders gebruiken ze geweld. (van de overheid)

Als ik het zo opschrijf klinkt de logica van Wiebe Draijer en zijn groene roversbende van de Rabobank wel erg doorzichtig. ‘Maffia’ zei U? Nou, zo zou je dat kunnen omschrijven.

Toch is dat exact wat ze willen doen, en dus voorbereidden op de World Food Systems Summit in Italie deze zomer. Alleen omschrijft Wiebe Draijer dat anders. Opmerkelijk is vooral dat zij toegeven dat ze via zulke VN-conferenties met hun eerlijke bankiers druk zetten op politici om hun agenda door het keelgat van de bevolking te schuiven.

Zie maar, bewijsstuk 2:

Lobbydruk op politici om hun verdienmodel met geweld op te leggen
Zij ‘hopen dat staatshoofden’ zo’n ‘voedselstandaard’ met geweld aan de bevolking opleggen. Want dat is waar eerlijke bankiers als Wiebe Draijer op uit zijn, misbruik van staatsgeweld om hun verdienmodel te doen renderen. Dat is waar zo’n ‘voedselsysteemtop’ voor dient, dat is waar al die VN-conferenties voor dienen.

Het verdienmodel van ‘de duurzamen’ is gelijk aan dat van de maffia. Afpersing met (staats)geweld. Op zijn best is Wiebe Draijer heel erg dom. Zijn secretaresse  bij de World Food Systems Summit heet Suzanne van Tilburg, die zoog zich omhoog in de Rabo-hierarchie.

Het enige concrete eindresultaat zal zijn dat de verkeerde mensen schatrijk worden, en dat gezond voedsel langs reguliere kanalen peperduurzaam wordt/onbetaalbaar voor doorsnee-mensen. En dan zijn die filantroop-misantropen als Bill Gates en de Rockefeller-dynastie bij de Verenigde Naties met hun 2030 Agenda weer blij en tevree, als ze bij het alweer 26ste COP-klimaatbanket van de Verenigde Naties aanschuiven dit najaar.

TEEB
Ze zijn dit idee al decennia aan het voorbereiden. Google maar op The Economics of Ecosystems and Biodiversity (TEEB) van bankier Pavan Sukhdev (nu vice president Wereld Natuur Fonds), waar het eigen Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) met Leon Braat en Rob Alkemade de vals concrete getallen voor ‘biodiversiteitsverlies’ leverde, hun Mean Species Abundance (MSA) index-getal.

Een sjiek woord voor dit soort rekenwerk is ‘externalities’, Tinbergen was er voor de Club van Rome (Reshaping the International Order/RIO) al mee bezig met Roefie Hueting, dat je grondstoffen die ‘op’ raken in het nationale huishoudboekje meerekent als verliespost. Een andere econoom die dat idee van onvermijdelijk ‘oprakende’ grondstoffen bepleitte is Nicholas Georgescu Roegen.

Lees mijn E-book “Sjoemelnatuur’ over dat wetenschappelijk bedrog van die MSA, want ja, dat is wat het PBL deed, er zijn meermaals Kamervragen over gesteld door zowel de VVD als het CDA. Snap je eenmaal het moeras van aannames en beweringen achter bankiersproduct MSA-‘biodiversiteit’, dan begrijp je niet dat mensen er nog in tuinen. Toch doen ze dat steeds opnieuw.

Je kunt boos worden, nee ‘teleurgesteld’ over mensen. Maar dan heb je uiteindelijk alleen maar jezelf te pakken. Dus kunnen we mensen als Wiebe Draijer eigenlijk alleen maar uit medelijden uitlachen. Zo’n zielige man.

Al kan ik me voorstellen dat er boeren zijn die Wiebe Draijer zijn ‘ware loon’ willen geven, dat hij krijgt wat hij werkelijk verdient, en dat de schade die hij aanricht verrekend wordt in de totale kosten die de Rabobank aan boeren oplegt met hun handeltje in hete lucht (Rabo Carbon Bank).