De Dom in Keulen.
Net voor de woke-ellende losbarstte van de globalisten en hun 2030 Agenda, maakte acteur Morgan Freeman met National Geographic een memorabele serie: The Story of God (2015). Over hoe culturen inclusief de Westerse (dus christelijke) het goddelijke beleven en benaderen, van de Maya’s tot het Vaticaan. Alle afleveringen zijn even goed, en Freeman is de beste persoon op de juiste plek om dit verhaal te vertellen. De serie is nu op Youtube vrijgegeven.
De aanpak van de serie is heel mooi ‘registrerend’, niet te zeer oordelend, met de rustige manier van vertellen van Freeman en het topcamerawerk van NG. Persoonlijk hoogtepunt is zijn bezoek aan de kathedraal van Chartres, wat tegelijk het hoogtepunt van christelijke bouwkunst is van Europa en de rest van de wereld.
Wat een schoonheid, harmonie, grootsheid, hoe graag wil ik dat nog zien. Als je dat vergelijkt met de loutere bagger, lelijkheid, afzichtelijkheid en onmenselijkheid die de moderne ‘cultuur’ produceert, die terugverdientijd per strekkende meter in dit leven. Dat is ook wat ‘seculier’ betekent, iets als ‘de tijdspanne van 1 leven’… (een eeuw)
De Markt of Marx, wie ziet de verschillen in architectuur?
Er kan geen seculiere ‘cultuur’ zijn, want een ‘cult’ is altijd rond het goddelijke georganiseerd, het tijdloze en individu-overstijgende dat alle mensen verbindt. Daar ben ik dan ook opnieuw naar op zoek in mijn eigen fotografisch en prozaisch debuut, Liever dood dan Slaaf, een Pelgrimstocht door de Friese Natuur op zoek naar Vrijheid.
In de moderne tijd lijkt alles politiek, enkel horizontaal terwijl je bij cultuur en natuur beginnen moet.
Eik met Spaans Mos in Deep South Louisiana (Mississipi-delta)
Freeman groeide zelf op in een dorp, Greenwood in de Mississippi, waar zijn familie een typische Southern Baptist Church bezocht. Daar gaat Freeman zelf weer op bezoek. In zijn jeugd was er nog het institutionele racisme van de Deep South, met een aparte wachtruimte bij de Greyhound-bus voor ‘coloured’ people.
Zijn eigen levensverhaal is in zichzelf al een ‘wonder’ (er is een hele aflevering gewijd aan wonderen), hoe een eenvoudige jongeman uit de Mississippi kon uitgroeien tot topacteur in Hollywood, die nu rondvliegt met eigen prive-jet, en leeft op zijn eigen landgoed, de geboortegrond van zijn ouders in de Mississippi.
Zijn glansrol werd volgens mij The Shawshank Redemption, zijn doorbraak kwam met drie rollen in 1989. De naam ‘Freeman’ werd aan mensen gegeven, die uit de slavernij kwamen na de Amerikaanse Burgeroorlog.
De serie zou je kunnen doen concluderen dat ‘alle religies het zelfde zijn’ of ‘alle religies die het zelfde willen’. Dat mensen allen naar het zelfde verlangen hoeft nog niet te betekenen dat iedere invulling gelijkwaardig is.
Dan zou je het bestaan van goed en kwaad weer ontkennen. Het demonische bestaat ook, mensen kunnen door boze geesten tot wazige dingen gedreven worden, van flaggelanten (mensen die zichzelf met de zweep slaan tot bloedens toe) en zelfkruisiging (Filipijnen) tot de aanbidding van demonen zoals bij het Hindoeisme.
Het Goddelijke is niet grijpbaar, maar toch kun je het in architectuur voelbaar maken: Abdijkerk van Averbode
Of denk aan psychopathische misdaad, Freeman bezoekt iemand in de gevangenis die tientallen vrouwen verkrachtte en die er drie vermoordde. Vanuit een niet te onderdrukken impuls om kwaad te doen.
Het materialisme dat zich presenteert als ‘wetenschappelijk’ (ook in de uitzending) probeert ‘in de hersenen’ dan iets te vinden, zodat ze ‘kunnen voorspellen’ of iemand tot zulk gedrag overgaat. Maar dat is natuurlijk het paard achter de wagen spannen.
Een radio heeft een antenne zodat deze de radiogolven kan ontvangen. De antenne bevat de uitzending niet.
Kathedraal Ieper
Mijn religieuze voorkeur blijft alvast bij het christendom, de christelijke traditie. Wij hoeven onszelf niet te mishandelen, mutileren of allerlei wazige dingen te doen om ‘de hemel’ te bereiken. Als Jezus immers al voor ons ‘De Weg’ is gegaan, wie zijn wij om Zijn Weg beter te willen doen? De moderne uitvoering van ‘The Passion’, het ontroerende paasverhaal dat de KRO/NCRV opvoert is alvast een laagdrempelige instap voor absolute dummies.
Jezus is onze man, daar kan geen religie tegenop. Nederland hoort potdomme gewoon een christelijk land te zijn. In de Wappiehoek zie je momenteel een wildgroei aan wazige New Age-shit, onder het motto ‘wie niet in God gelooft, gaat alles geloven’. Waar is dat nu goed voor, alles onderzoeken en Het Goede behouden kan ook binnen onze eigen traditie.
Waarom zou 1 of andere Indiaan onder invloed in een ver regenwoud beter weten hoe ‘het leven’ in elkaar zit dan onze eigen wijzen en voorvaderen? Of ‘het paganisme’? Die wilde dronkemansverhalen van demonen uit de Edda, ze kunnen niet concurreren met het Passieverhaal uit het Nieuwe Testament.
Een grutto met zadeldak op de achtergrond, foto uit mijn boek ‘Liever dood dan Slaaf‘.
Aan de andere kant, welk levend mens van welke levensovertuiging vind je op dit moment het meest inspirerend? Iets meer ambitie bij het uiten van je geloof kan ook geen kwaad. Er is dus weer werk te doen, omdat je anders weer vlak wordt, horizontaal, seculier. Tot je op het punt komt dat enkel cynisme overblijft.
Wat Jezus bij mij deed, is het sarcasme wegnemen, het Oordeel, zodat je zelfs van mensen houden kunt, en ze niet louter ziet als leugenachtige, opportunistische wezens. Onbaatzuchtige liefde, dat kunnen wij mensen niet. Dat kan alleen van God komen. Aan het succes van de serie van Morgan Freeman te zien ben ik niet de enige die zo denkt. Dus is er nog hoop voor de Westerse cultuur?