‘..een aangename geur voor de HEERE’ (Leviticus 1)

We houden van koeien, mooie onthaaste dieren

Op de zondag geen profane boodschappen. Dan lezen we uit De Heilige Schrift, Het Boek zonder welke er geen Westerse cultuur was geweest. Na vorige week Exodus af te ronden heeft JHWH/HEERE eindelijk Zijn eigen tent (tabernakel) met ‘ark van het verbond’ in het midden van zijn eigen geheiligde volk. Daartoe liet Hij dat volk met veel poeha uit Egypte leiden de woestijn in, onder commando van de profeet Mozes.

In Leviticus, het derde boek van de Thorah staat beschreven wat de priesterdienst van de Levieten inhoudt bij die tent van samenkomst.  De nazaten van Mozes zijn broer Aaron vervullen die taak. Dat voorrecht maakt dat ze iedere dag gratis vlees en brood met olijfolie kunnen eten.

Zolang de angst voor de HEERE dagelijks maar gesust wordt door de bevolking met offers, zodat Hij ‘tot rust’ komt (Naardense vertaling). Dat mechanisme uit Leviticus werkt nog steeds in ‘seculier’ Nederland. 

Slagerij

Slagerij Van Kampen
Eigenlijk is de tempeltent van de HEERE zoals beschreven in Leviticus een grote slagerij, vleeshouwerij, gecombineerd met goddelijke barbecue. Die dient als permanent ‘brandoffer met aangename geur voor de HEERE’. De Herziene Statenvertaling die we hier gebruiken, opent direct met ‘Wetten voor het Brandoffer’.

In Exodus lazen we al dat de god der besnedenen niet wil dat je ‘met lege handen voor Mijn aangezicht verschijnt’.

Hij heeft een permanente bloeddorst en honger die gesust moet worden met dierenbloed, en brandend dierenvet. De relatie tussen God en Zijn volk is er 1 gebaseerd op doodsangst van mensen, van liefde in menselijke betekenis lijkt hier geen sprake. Het is ‘do or die‘…

Bij onze bijbellezing maken we de godheid van de Thorah niet leuker dan Hij is volgens de teksten. De meeste mensen die nu ‘gelovig’ zijn, kunnen dat blijven door maar zo weinig mogelijk Thora te lezen. De katholieke kerk begreep dat al. Katholieken weten nauwelijks wat in de Bijbel staat. Dus bidprentje voor Maria, wierook en kaarsjes branden, biechten bij de priester, samen een liedje zingen in de kerk: en dan lekker bier drinken tegenover de kerk in de dorpskroeg.

Zo’n geloof kun je mee leven, maar het geloof uit Leviticus is van een geheel andere aard.

Het zou van hoogmoed getuigen wanneer ik het voor God zou moeten opnemen, alsof Hij dat nodig zou hebben. Wanneer we de Naardense vertaling er bij pakken zien we de functie van al dat geoffer met bloed en dierenvet: het ‘tot rust brengen’ van de godheid. Net als bij de heidense religies dient al dat bloed om onheil af te weren.

offerdieren

‘Het bloed aanbieden en sprenkelen rondom op het altaar’
Nu vanuit de tent van samenkomst roept de HEERE steeds tot Mozes, zijn medium, hoe Hij Zijn maaltijd opgediend wil krijgen. Hij wil geen lavendel in het toilet voor een aangename geur, maar brandend dierenvet:

De HEERE riep Mozes en sprak tot hem vanuit de tent van ontmoeting: Spreek tot de Israëlieten en zeg tegen hen: Wanneer iemand van u de HEERE een offergave wil aanbieden, moet u uw offergave aanbieden van het vee, van de runderen en van het kleinvee.

Als zijn offergave een brandoffer van runderen is, moet hij een mannetje zonder enig gebrek aanbieden. Hij moet dat bij de ingang van de tent van ontmoeting aanbieden om een welgevallen voor zich te vinden voor het aangezicht van de HEERE.

Daarna moet hij zijn hand op de kop van het brandoffer leggen, zodat het hem ten goede zal komen door verzoening voor hem te bewerken. Dan moet hij het jonge rund slachten voor het aangezicht van de HEERE. En de zonen van Aäron, de priesters, moeten het bloed aanbieden en het bloed sprenkelen rondom op het altaar dat bij de ingang van de tent van ontmoeting is.

Aasvliegen, waar ze plots vandaan komen…

Hadden ze ook een vliegenmepper bij de tabernakel?
Kortom: de grondtoestand van de godheid der besnedenen is boosheid, onrust. Die boosheid moet dagelijks gesust worden zodat een tijdelijke verzoening bewerkt is. Wat een vieze bedoeling moet dat dan geweest zijn, iedere dag weer, al dat bloed in die tent rond het altaar, al die ingewanden, met allemaal vliegen. Tenminste, in dat hete klimaat waar dit zich zou afspelen.

Vervolgens krijgt Mozes instructies voor hoe je de barbecue voor JHWH aansteekt:

Daarna moet hij de huid van het brandoffer afstropen en het in zijn stukken verdelen. Vervolgens moeten de zonen van de priester Aäron vuur maken op het altaar en hout op het vuur schikken, en dan moeten de zonen van Aäron, de priesters, de stukken, de kop en het vet schikken op het hout dat op het vuur van het altaar ligt.

Maar zijn ingewanden en zijn poten moet men met water wassen, en de priester moet dat alles op het altaar in rook laten opgaan. Het is een brandoffer, een vuuroffer, een aangename geur voor de HEERE.

Zo’n tempeldienst lijkt veel op die van de Maya’s die ook bloedoffers brachten voor hun zonnegod. Omdat ze bang waren anders in onheil terecht te komen. Wanneer je oorlog ziet als mensenoffer aan de oorlogsgod (Mars, Ares), is het offeren van buitgemaakte vijanden in een tempel te zien als verlengstuk van het militaire.

Mooie meid met lekker vlees, het Paradijs…

Want het militaire werd ook gezien als verlengstuk van het religieuze. Succes op het slagveld betekende, ‘zie je wel onze god staat achter ons’. Gott mit uns. Dat wordt ook de kern van het latere bijbelboek Jozua, die het ‘Beloofde Land’ inpikt door hele volkeren uit te roeien op bevel van JHWH.

Wanneer je het militaire aspect niet afkeurt, en als Tweede Kamer applaudisseert voor wapenleveranties aan Oekraine: dan is het dus ook overdreven om de ethicus uit te hangen en zulke offers van buitgemaakte vijanden per definitie als slechter af te beelden dan de bovenbeschreven bloederige tempeldienst.

Uiteindelijk was de staat van dienst van JHWH ook gebaseerd op zijn militaire succes. Mozes bezong in Exodus immers de Heere als ‘krijgsman’ nadat Hij de Egyptenaren had vernietigd en zijn ‘verderver’ hun eerstgeborenen had afgeslacht.

Tortelduif

‘zijn bloed tegen de zijwand van het altaar aandrukken’
Het verschil bij de tempeldienst is dat JHWH/HEERE een vervanging wil voor mensenoffers, (eerstgeborenen) en dat je een rund zonder gebrek bij zijn barbecue aanlevert. Wie wat minder vermogend is om steeds zijn beste runderen af te staan aan de priesters, die kan ook met een bokje volstaan zolang daar niets aan mankeert:

Als nu zijn offergave een brandoffer uit het kleinvee is, van de schapen of de geiten, moet hij een mannetje zonder enig gebrek aanbieden.

Dan moet hij het slachten aan de noordkant van het altaar voor het aangezicht van de HEERE. En de zonen van Aäron, de priesters, moeten zijn bloed rondom op het altaar sprenkelen. Vervolgens moet hij het in zijn stukken verdelen, met de kop en zijn vet, en de priester moet dat op het hout schikken dat op het vuur van het altaar ligt.

Maar de ingewanden en de poten moet men met water wassen, en de priester moet dat alles aanbieden en op het altaar in rook laten opgaan. Het is een brandoffer, een vuuroffer, een aangename geur voor de HEERE.

Maar de HEERE is ook de beroerdste weer niet. Zit je krap bij kas, dan mag je ook wat tortelduiven tegen het altaar laten leegbloeden:

Als nu zijn offergave voor de HEERE een brandoffer van vogels is, moet hij zijn offergave aanbieden van tortelduiven of van jonge duiven. De priester moet die dan bij het altaar aanbieden, hem de kop afknijpen en op het altaar in rook laten opgaan. Zijn bloed moet daarna tegen de zijwand van het altaar uitgedrukt worden.

Zijn krop met de veren moet hij daarna verwijderen. Hij moet die namelijk naast het altaar werpen, aan de oostkant, op de ashoop. Dan moet hij het dier bij de vleugels inscheuren, zonder die eraf te trekken. De priester moet het op het altaar, op het hout dat op het vuur ligt, in rook laten opgaan. Het is een brandoffer, een vuuroffer, een aangename geur voor de HEERE.

Geit neemt berm bij Slappeterp in de zeik

Reuk die JHWH tot rust brengt
Nu wordt mij wel eens verteld dat de Bijbelvertaling veel verschil in je beleving kan maken. Dankzij de hier gekregen Naardense Bijbel waar JHWH (HEERE in Statenvertaling) als ‘ENE’ is vertaald, iets dat geslachtslozer klinkt, zien we enkele nuanceverschillen die het waard zijn om te vermelden. De Naardense Bijbel splitst het begrip brandoffer op in de intentie waarmee je het brengt. Je hebt een ‘opgangsgave’ en een ‘toenaderingsgave’ als brandoffer.

Dan krijg je ook een ander idee van wat nu het doel is van al dat dierenbloed. Leviticus 1:13 is dan als volgt vertaald:

een opgangsgave is dat: een vuuroffer, een reuk-die-tot-rust-brengt voor de ENE.

Dan zie je dat de god in die tent daar dus nogal rusteloos is, een naijverig en bloeddorstend sujet dat permanent gerust gestemd moet worden. Omdat Hij je anders afmaakt of laat stenigen door de priesters. Alsof JHWH eigenlijk de Heer der Onrust is, Beelzebub. Dan zit het Uitverkozen Volk mooi opgescheept met Hem in hun midden. Als een onverzadigbare Megakleuter die anders begint te krijsen en de tent der samenkomst komt verbouwen.

Zadeldak Jelsum met zwarte bokken van de Bokkerijders…

Hij is een nogal Dure Kostganger, die steeds het beste van je vee wil hebben, wat dan door de priesters opgegeten mag worden. In Leviticus 2 komen daar nog broodoffers bij. De priesters willen ook wel eens pasta eten, en dat kun je in een pan met olijfolie aanleveren (Naardense Bijbel, Leviticus 2:7):

En als je broodgift in een pan je toenadering is: van volkorenmeel met olijfolie zul je haar maken. Doen komen zul je de broodgift die hieruit wordt gemaakt, naar de ENE; doen naderen zul je haar tot een priester, en met haar zal hij naar het altaar treden.

Als heffing zal de priester van de broodgift, een gedenkdeel van haar nemen, en in rook doen opgaan op het altaar,- als een vuuroffer, een reuk-die-tot-rust-brengt voor de Ene.

En wat er van de broodgift overblijft is voor Aaron en zijn zonen; een heiligdom van heiliging is het onder de vuuroffers van de Ene.

De antieke Statenbijbel, voortaan Iedere Zondag

De Bijbel met een zak zout lezen
Er staat ook dat de Ene wil dat je ongegist brood aanlevert. JHWH eet zijn brood daarnaast het liefst gezouten:

En elke toenadering met een broodgift van jou zul je zouten met zout, en nooit zul je het laten ophouden: het zout van het verbond met je God, op je broodgift: bij elke toenadering van jou zul je doen naderen: zout!

Dat soort voorschriften neemt iedereen nu met een zak zout. Mensen offeren nu niet meer aan JHWH, maar enkel nog aan Vadertje Staat, uit angst anders in de gevangenis te belanden en geruineerd te worden, door de Levieten van het Etatisme: ambtenaren. Ze offeren meteen bij geboorte hun kind, dat ze verplicht aan moeten geven bij Vadertje Staat en de Regis (koning), zodat je geREGIStreerd staat.

Vervolgens ben je een handelsnummer, waarop De Staat haar schulden af mag schrijven. Dus het in Leviticus beschreven mechanisme werkt nog steeds, dankzij een bijzonder geloof dat samengaat met verering van Vadertje Staat; De Vooruitgang. Het geloof dat wij nu slimmer zouden zijn dan ‘zij vroeger’, dat de wereld steeds beter wordt dankzij Vadertje Staat…

Alleen trok het een andere jas aan. Het voordeel van de Bijbelse JHWH is dat die je niet uit naam van de CO2-uitstoot tot het vegetarisme wil dwingen. Hij hield van een goed stukje vlees.

Heb een goede zondag.

7 Replies to “‘..een aangename geur voor de HEERE’ (Leviticus 1)”

  1. Zou er ooit opstand onder het volk zijn geweest? Want er zal toch wel een keer iemand achterdochtig moeten zijn geworden ten aanzien van al die geheimzinnige schranspartijen in de tent, zou je denken.

  2. De wijze waarop je over God schrijft, getuigd op zijn minst van een zekere onwetendheid. God is niet te duiden met (aardse) platvloersheden als “bloeddorstig” en de offerdienst vergelijken met die van de Maya’s staat voor mij gelijk aan blasfemie.

    Voor ons moeilijk te bevatten, vanwege onze beperkte mogelijkheden, maar God is van alle(!) tijden, is alwetend en De Schepper van hemel en aarde en alles(!) wat daarin is. Wij hebben niet de positie en het verstand om ons een oordeel over God aan te matigen Lees hierover meer in bijvoorbeeld Job en de Romeinen brief.

    Alle inzettingen van God hebben een functie of staan symbool voor iets. Bijvoorbeeld het offer van de eerstelingen is bedoeld om Zijn volk voor te bereiden op Zijn offer van Zijn eniggeboren Zoon. Alzo lief heeft God de wereld gehad dat Hij Zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven om onze zonden te vereffenen. God is namelijk een rechtvaardig God. Alles moet voortdurend in evenwicht zijn mbt recht en onrecht.

    Wie zijn jij (Rypke) en ik en wie dan ook om ons een mening aan te matigen over De God die ons heeft geschapen en zelfs Zijn Zoon heeft geofferd voor ons? Of ons een mening te vormen over Gods rechtsorde? Hij is God! Wij zijn slechts beperkte mensen met een evenzo beperkt verstand.

    Hoewel wij in onze hoogmoed menen heel erg slim te zijn, rebelleren we slechts tegen God met onze ideeën waarvan we de reikwijdte meestal niet beseffen. En dat aspect in ons haat Hij omdat het ons afdrijft van Zijn goede bedoelingen met ons en ons slechts ellende brengt.

    1. @Henk

      “Alle inzettingen van God hebben een functie of staan symbool voor iets. Bijvoorbeeld het offer van de eerstelingen is bedoeld om Zijn volk voor te bereiden op Zijn offer van Zijn eniggeboren Zoon.”

      Hoe weet je dat, wanneer je niet de positie en het verstand zegt te hebben je een oordeel aan te matigen? Als wij het verstand niet hebben, wat voor zin heeft het lezen van de Bijbel dan? Waarom zou ik dan in Job lezen hoe het zit, als ik het verstand toch niet heb om te oordelen wat wel en niet juist is…Wat is dan de zin van Het Woord, dat zich tot ons verstand richt (en via dat verstand tot het hart, anders dan in oosterse tradities die intuitiever werken)

      In Job gaat God een weddenschap met satan aan, met speelbal Job als inzet. Zijn enige antwoord daar is ‘hou je bek mij ter discussie te stellen, ik doe wat ik wil en dat moet je genoeg zijn’. Dat is geen rechtvaardigheid maar powerplay. Ik ben Baas of had je wat?

      God erkent daar een dief van Job te zijn geweest, dus krijgt hij het door God via satan afgenomene tweevoudig terug.

      Je zegt; de Vreze des Heeren is het begin der wijsheid. Rebelleren tegen god is dus het stomste dat je kunt doen, en ‘Overgave’ is letterlijk dat: je geeft je over. Maar wat mij na het lezen van de Thorah-boeken Exodus en nu Leviticus opvalt: de God die daarin beschreven wordt, die lijkt meer op de duivel dan op de liefhebbende Vader die Jezus verkondigde

      Dus had Marcion van Sinope niet toch een punt?

      1. Om met je allerlaatste opmerking te beginnen, ik geloof oprecht de gehele inhoud van de Bijbel van kaft tot kaft en daarin staat duidelijk te lezen dat God onveranderlijk is. Nee, m.i. had Sinope geen enkel punt door het Oude Testament te verwijderen uit zijn leer.

        Ik kan slechts instemmen met wat Job antwoord op God, die ondermeer in de hoofdstukken 38 & 39 Job antwoord op zijn verwijten. Daarin zegt God ondermeer:
        38:2 Wie is hij, die den raad verduistert met woorden zonder wetenschap?
        3 Gord nu, als een man, uw lenden, zo zal Ik u vragen, en onderricht Mij.
        4 Waar waart gij, toen Ik de aarde grondde? Geef het te kennen, indien gij kloek van verstand zijt.
        5 Wie heeft haar maten gezet, want gij weet het; of wie heeft over haar een richtsnoer getrokken?

        39:34 En de HEERE antwoordde Job, en zeide:
        35 Is het twisten met den Almachtige onderrichten? Wie God bestraft, die antwoorde daarop.
        36 Toen antwoordde Job den HEERE, en zeide:
        37 Zie, ik ben te gering; wat zou ik U antwoorden? Ik leg mijn hand op mijn mond.
        38 Eenmaal heb ik gesproken, maar zal niet antwoorden; of tweemaal, maar zal niet voortvaren.

        In Romeinen 9 legt Paulus één en ander uit mbt Gods orde. Ik beperk me hier tot Romeinen 12:2 En wordt dezer wereld niet gelijkvormig; maar wordt veranderd door de vernieuwing uws gemoeds, opdat gij moogt beproeven, welke de goede, en welbehagelijke en volmaakte wil van God zij.
        3 Want door de genade, die mij gegeven is, zeg ik een iegelijk, die onder u is, dat hij niet wijs zij boven hetgeen men behoort wijs te zijn; maar dat hij wijs zij tot matigheid, gelijk als God een iegelijk de mate des geloofs gedeeld heeft.

        Onze makke is dat we te bijdehand zijn en veel te eigenwijs. Wij menen het beter te weten dan God, die volmaakt is. Met absurde vragen proberen wij God onderuit te halen. Bijvoorbeeld als God zo machtig is, kan Hij dan een steen maken die zo zwaar is dat Hij deze niet kan optillen? Dit is niet een “bewijs” dat God niet de Almachtige zou zijn waar in de Bijbel van wordt gesproken, maar illustreert slechts onze beperkte vermogens.

        Natuurlijk hebben wij verstand gekregen van onze Schepper. En daarmee kunnen wij trachten het Woord van Hem te doorgronden en te verstaan. Maar het mysterie daarachter kunnen wij niet doorgronden, tenzij God ons een inkijkje gunt. Daarvoor is het zaak in gebed af te smeken of Zijn Geest ons wil leiden en Zijn Woord mogen verstaan. Maar, zoals God ook wel tegen sommige van zijn dienaren heeft gezegd, niet alles gaat ons aan. Geloof staat voorop, zonder twijfel. Het lezen van de Bijbel heeft dus ontzettend veel zin als we open staan voor Zijn onderricht en wat ons staat te wachten bij de wederkomst van Yeshua, zonder bijdehand te willen doen.

        Mbt de uitspraak “God lijkt in de thora meer op de duivel dan de liefhebbende Vader”: Toen al wist God dat Hij zijn eniggeboren Zoon zou offeren voor ons! Als Hij werkelijk zo bloeddorstig zou zijn dan had Hij ons compleet weggevaagd en was opnieuw begonnen. Zelfs een uitspraak als deze wil Hij je vergeven als je oprecht in Hem gelooft en het wonder van Yeshua, de Christus/Messias en daarvoor op je knieën gaat en beleid dat het je menselijke hoogmoed was die je hiertoe aanzette.

        Ik wil besluiten met Romeinen12:16 Weest eensgezind onder elkander. Tracht niet naar de hoge dingen, maar voegt u tot de nederige. Zijt niet wijs bij uzelven.

        Ik schrijf dit alles omdat ik je als een broeder beschouw en het me verdriet dat dergelijke gedachten (als hierboven verwoord) in je opkomen. Ik bid je Gods leiding toe Rypke en ik hoop dat je mij ook wilt terechtwijzen in de toekomst als ik dwaal. We hebben elkaar nodig voor bemoediging, vertroosting en vermaning. Zeker in deze tijd van grote afval waarin wij leven momenteel.

  3. Het offer altaar is de balans of weegschaal van alles wat alleen maar kan bestaan, omdat het tegenovergestelde ook bestaat. Evenwicht hoeft niet altijd wankel te zijn, het kan ook stabiel zijn, door buffers aan beide zijden van de balans. Volgens “onze leer” is er maar een (1) God. Volgens het Hebreeuwse schrift heeft men het over meer Goden. Deze ‘vertegenwoordigers’ van de machtigen [in hoofdletters als symbool voor de CORPORATIES] : JHWH / HEER / HEERE / LORD. Dit zijn de ‘priesters’, die we nu ook meemaken als esoterische figuren in de Illuminati en van de NWO / WEF.
    Paus Franciscus klapte hierover in het openbaar uit de school met de woorden: “De duivel bestaat! Hij heeft de vorm van de persoon!” [persona=masker=teken van het beest]
    God is liefde als drijvende kracht om het leven mogelijk te maken. Onvoorwaardelijk in gift en acceptatie.
    De rest is het kwaad, zich bedienend van macht, als vermogen om anderen te laten acteren tegen diens wil. Zij maken zich graag slechts zichtbaar in het tegendeel.
    Vergelijk de palindroom: live evil.
    Al zo oud als: mada m, i ‘m adam.
    Tot vandaag de dag: meetsysteem.

    “Onze beperkte vermogens” zijn geen beletsel om ons boeren verstand te gebruiken.

  4. Het Christelijk schriftgeleerde bijna Jezuïet fanatisme van Rypke houd juist zijn spirituele evolutie tegen. Hoewel ik wel diep respect heb voor de rol die hij in de huidige tumultueuze tijd op zich genomen heeft.

    Hij schopt tegen Boeddhisme aan en noemt de Theosofie een new age beweging iets wat ik niet zal ontkennen omdat ook deze beweging gekaapt is net als dat Constantijn de ware Christelijke ( het Christos Krishna of Buddha bewustzijn) leer gekaapt had.

    Was het huidige Roomse Christendom met de nadruk op Dom destijds ook niet een New age beweging? Waarbij bewust de oude leer van reïncarnatie weggelaten werd en dat de ” gewone mens” niet in staat geacht werd om het niveau van een Jezus (indien deze echt bestaan heeft) te bereiken. Terwijl in het Oosten dit tot op heden wel mogelijk geacht wordt?

    Dit is wat de Theosofie weer terug introduceerde in het Westen. Als je gaat ruziën over Bijbel teksten dan loop je voorbij aan de boodschap. Wens een ieder inzicht en wijsheid in handelen.

Laat een reactie achter aan Henk Hakvoort Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *