‘Veerkracht’, De Verlossing uit Globalistenbijbel

De ‘vijf karakteristieken van veerkracht’

Als een ware beleidsepidemie zie je afgelopen jaren plots het woord ‘veerkracht’ opduiken in combinatie met ‘crisis’, nadat dit ter academie in de mode raakte samen met begrippen als ‘kantelpunt’ en ‘transitie’. De oorsprong van dat denken ligt in de globalistenbijbel van de Rockefeller Foundation, The Resilience Dividend van hun voormalig president Judith Rodin (nu Rajiv Shah, voorheen US Aid) uit 2014.

Zij baseert zich weer op de Wageningse mysticus Marten Scheffer. Die roept op zijn manier ook maar wat andere mensen na die bij hem sociaal aanzien hebben. Uiteindelijk telt ‘waarheid’ ook niet in academiewetenschap, maar datgene wat het meeste autoriteit heeft en (dus) onderzoeksgeld. Alleen ingenieurs die echt werkende dingen maken, moeten immers toetsen in de praktijk of wat zij bedenken ook houdbaar is. 

De academische arm van Anglo-Amerikaanse belangen, ook Rockefeller

Resilience (Veerkracht), een Rockefeller-baby
Toevallig kreeg ik die globalismebijbel in handen dankzij een consultant die voor de Rockefeller Foundation bijklust. Nu werkt bij ons complotdenkers de naam ‘Rockefeller’ natuurlijk als rode lap op een paranoide stier. We zien in die ‘filantropie’ niet beslist iets goeds, eerder een vorm van belastingontduiking door miljardairs en politieke beinvloeding buiten het systeem van parlementaire democratie om.

Verveelde ‘Liberal’-miljardairs die een bezigheid zoeken naast nog een luxe jacht en een nieuw Epstein-eiland. Je kunt ook een boek over veerkracht schrijven tijdens je sabbatical, en dan lof krijgen van andere liberals als Bill Clinton. (…)

Aan de andere kant, de meeste mensen die voor die miljardairs projecten uitvoeren, geloven iets goeds te doen. En ze betalen goed. Dus: Wat is het alternatief? Een beetje de boze nee-zegger langs de zijlijn blijven, of afdalen tot eeuwige protestzanger over ‘die machthebbers’…?

‘De macht’ hebben is niet beslist iets leuks, want er komt ook veel verantwoordelijkheid bij en een 80+-urige werkweek. Iemand moet de leiding nemen, want mensen zijn orderopvolgers. Slechts 1 op de 10 mensen is zelfstandige of heeft een eigen bedrijf, de rest is personeel, die wacht tot anderen ze instructies geven en houvast.

Doorslaggevend bij de vraag of ze je volgen, dat is sociale autoriteit: wie denk jij wel dat je bent? ‘De’ wetenschap geeft die autoriteit bij moderne mensen, en dus moet je als leidinggevende ‘de’ wetenschap achter je claimen. Dan kun je hele cohorten mensen naar hun eigen ondergang leiden, of zoals bij de CO2-politiek slavernij en armoede, zolang jij maar het sociaal aanzien behoudt.

De Europese Commissie aapt de zelfde ‘veerkracht’-kretologie als Rockefeller Foundation sinds 2014

Toverwoorden met sociaal gezag
In de moderniteit heet ‘de’ wetenschap die houvast in donkere tijden, de stok in het debat waarmee je oppositie op de knieen dwingt. Zo komt Rodin dus met haar ‘veerkracht als verdienmodel’: vijf funderingen, waarin je aanpassingsvermogen en ‘diversiteit’ doorslaggevend zouden zijn, naast ‘zelfregulering’.

Door het gehele boek heen zoek je tevergeefs naar harde substantie, het blijft bij toverwoorden en selectieve waarheidsvinding die een zweem van sociaal gezag weven rond een verdienmodel van privaat gewin op publieke giga-investeringen (zoals klimaatpolitiek).

De Rockefeller Foundation zegt zich sinds oprichting voor beleidsbepaling te baseren op ‘de’ wetenschap, of dat nu de eugenetica was (Population Council), bij het overladen van de wereld met bestrijdingsmiddelen en gentech voor ‘De Groene Revolutie’ of nu bij ‘Climate Change’: CO2-eugenetica.

Rodin baseert zich hier nu op systeemecologie van ondermeer de Wageningse mysticus Marten Scheffer, gelieerd aan het Stockholm Resilience Centre. Die Zweedse club is de Club van Rome in een gemoderniseerd jasje, waarin de Rockefeller Foundation ook aandeel had in oprichting.

Wie bij moderne mensen sociaal krediet gebruikt, die zegt ‘de’ wetenschap achter zich te hebben. Die heeft dusdanig veel geld in een tak van academische sport gestoken, dat hij een heel team jaknikkers achter zich heeft. Alles waar ‘planetary’ voor staat en ‘global’, de Rockefeller Foundation heeft er een handje in gehad, naast Bloomberg, Ford Foundation, Hewlett and Packard, Oak Foundation.

Vulkaankrater in de Eifel, rampspoed is een belangrijke drijver van natuurlijke verandering

Verandering komt schoksgewijs, of toch geleidelijk?
Judith Rodin komt niet met eigen ideeen, maar leent ideologie uit bestaande academie-wijsheid, die voor ‘de’ wetenschap doorgaat, de wetenschap van ‘complexiteit’, netwerktheorie en systeemdenken. Een afgerond ‘systeem’ bestaat natuurlijk niet in de natuur, alleen in een machine, in een computer. In de natuur kun je een ‘systeem’ zien als denkraam waarin je de oneindig complexe realiteit probeert te vangen.

Bij wat minder intelligente mensen zie je begripsverwarring optreden: ze gaan een ‘systeem’ zien als iets dat echt bestaat, in plaats van dat het niet meer is dan een mentaal construct, een denkgereedschap.

Wanneer je hun boeken leest en gaat uien pellen, je stroopt de complexe wiskunde er af die bij ecologie meestal enkel dient om een dun verhaaltje keizerskleren te geven: wat hou je dan over? Dat veranderingen in de natuur niet lineair gaan, geleidelijk, maar vaak schoksgewijs. Meer is het niet. Je kunt je dan nog afvragen: wanneer houdt ‘geleidelijk’ dan op en begint ‘schoksgewijs’. Een schok nu, kan op een tijdschaal van duizend jaar immers ook wegvallen.

Dat klinkt niet erg schokkend, iedere boerenlul kon het bedenken. Zo krijgt het eeuwenoude debat uit de geologie en biologie alvast wel weer nieuw elan, met de veerkracht-catastrofisten, hun ‘crises’ en ‘kantelpunten’.

De plutonisten zagen de aardgeschiedenis als opeenschakeling van rampen, vulkaanuitbarstingen, komeetinslagen, en dus schoksgewijze verandering. De Neptunisten waren hun tegenhangers, vernoemd naar de god van de zee die geleidelijk via depositie en slijtage bergen verzet. Die Uniformitariers waaronder Charles Lyell en zijn pupil Charles Darwin zagen aarde en leven ontstaan via de weg van geleidelijkheid.

Lekker rustig aan dus. En wie het echt weet, mag het zeggen, kom maar met je bewijs!

Meerfelder maar, een enorme vulkaankrater met een dorpje er in

Dat debat slingert steeds heen en weer, als een knikker in een kuiltje. Het ene moment domineren de geleidelijken, dan komen de rampmensen weer boven in de academische top. Of ‘de’ waarheid dan maar in het midden ligt? ‘De’ wetenschap, is doorgaans vooral wat op dit moment ter academie het meeste sociaal aanzien geniet, zodat het voor ‘de waarheid’ doorgaat.

Omdat er ook de meeste subsidie naar toe gaat, onderzoeksgeld.

Uiteindelijk telt ook in ‘de’ wetenschap niet wat waar is, maar wat het meeste sociale aanzien geniet. Het zijn ook maar gewone mensen. Ook academici zoeken houvast in een onzekere wereld, sociaal aanzien biedt in het drijfzand van de moderne wereld een reddingsboei. Eerder heette eugenetica nog ‘de’ wetenschap, nu mag je daar met goed fatsoen niet meer mee aankomen, met de veredeling van mensenrassen via biologische selectie.

‘De’ wetenschap van die tijd, Eugenetica, de Rockefeller Foundation was er destijds grootsponsor van

Terwijl je toch liever mooie intelligente mensen zou kweken, dan dat een bende gedegenereerde tokkies de ene welp na de ander werpt bij wel zeven verschillende kerels, al dat zinloze vlees dat terechtkomt bij justitie en jeugdzorg. Toch?

Nu is ‘de’ wetenschap, de autoriteit waar dankzij de politiek de meeste geld naar toe gaat climate change.  Die tak van historische geldverspilling heeft dus het meeste sociaal aanzien, want ook academici gaan voor de blingbling. Wat denk je dat Robbert Dijkgraaf met zijn snaartheorie-geOH ooit voor enig nut heeft gehad? Niets. Maar je wordt zo wel minister.

Klimaatpraat is ook waar de Rockefeller Foundation jaarlijks tientallen miljoenen euro’s campagnegeld in steekt. Wie ook maar een klein beetje ingevoerd is, ziet dat ze in ‘The Resilience Dividend’ de selectie van wetenschap hanteert die naar de alarmistische kant neigt.  Ze citeert de hockeystick-fraude van Michael Mann om te beweren dat 0,85 graden opwarming in anderhalve eeuw uniek is in 1400 jaar.

Dan valt Rodin bij mij al door de mand als na-zegger.

Essentiele literatuur om het verschil tussen ‘liegen’ en ‘bullshit’ te duiden

Valse concreetheid en gerotzooi met ijkpunt
Behalve dat het onzin is (valse concreetheid, wetenschappelijke zonde 3 uit de cursus Bullshitdetectie) om iets als ‘gemiddelde wereldtemperatuur’ tot de honderdste graad nauwkeurig op te voeren, geldt hier: de Middeleeuwse warme periode was op het noordelijk halfrond vergelijkbaar, met landbouwende Vikingen op Groenland en wijnbouw in Noord Engeland. Die warme periode kun je ook in de Groenlandse ijskern terugzien.

Wat niet betekent dat moderne warmte geen menselijke oorzaak kan hebben. Zoals Michael Mann en consorten zelf schrijven in het zesde hoofdstuk van het IPCC AR4 deel 1-rapport. Dat vroeger bosbranden op natuurlijke wijze ontstonden (bv bliksem), het betekent niet dat een moderne bosbrand niet door een campingvuur kan ontstaan.

Laten we wel logisch zuiver redeneren. Ook wanneer ons dat qua belangen niet zo goed uitkomt. En hier wringt meestal de schoen. Mensen zijn alleen rationeel wanneer ze dat goed uitkomt. Met de zelfde lijn van logica kun je ook Mann weerleggen.

Hockeystick

Tegelijk kwamen we na de Middeleeuwse warme periode in de koudste periode terecht van afgelopen 10 duizend jaar, de Kleine IJstijd. Dus wanneer je na een koude periode opklimt, lijkt verandering meer dramatisch, een ‘schok’!

De erfenis van Michael Mann is dat hij die kleine ijstijd wegpoetste met een statistische methode genaamd ‘principal component analysis’. Vervolgens plakte hij aan het eind moderne temperatuurmetingen, et voila: de hockeystick ontstond.

Niettemin is het sociaal geaccepteerd geraakt in academieland, en dus waarheid, dat je uit naam van klimaatactivisme rotzooit met het ijkpunt (wetenschappelijke zonde 1 uit de cursus), dat je gemankeerde data (boomringen Yamal) bij elkaar zoekt (rotzooi er in, rotzooi er uit, kersenplukken)

Anders roepen ze je op het matje en schelden ze je uit voor ‘klimaatontkenner.’ (ketter) Onderzoek dat het tegendeel onderbouwt krijgt geen geld. En dus heeft het meer sceptische klimaatstandpunt geen sociaal aanzien. Dus is het niet ‘waar’…

Het verschil tussen zielige gek en geniaal is immers een vette bankrekening bij mensen, of haar geestelijke vervanger wanneer je op de staatsruif leeft (zoals ‘wetenschappers’ meestal doen): sociaal aanzien.

Universiteiten zijn niet voor niets ontstaan vanuit de katholieke kerk, het zijn religieuze ondernemingen die de zittende macht van geestelijk krediet moeten voorzien. Alleen veranderde hun religie van katholicisme naar seculier globalisme en het scientisme. Dat laatste betekent het idee dat ALLEEN wetenschap het enige echte antwoord brengt op al onze levensvragen.

Rodin haar onderbouwing komt hier weer vandaan

Kritisch over ‘kritische transities’ en ‘planetaire grenzen’
Terwijl ik de stelling aandurf dat je aan 99% van alle wetenschap he le maal niets hebt bij 99,999 procent van alle beslissingen in je leven. Zo komen we ook bij Marten Scheffer zijn bijbel terecht ‘Critical Transitions in Nature and Society’. Dat boek kreeg ter academie enorm veel sociaal aanzien, er ging veel onderzoeksgeld naar die tak van sport.

Scheffer praat weer mensen na, die bij hem sociaal aanzien kregen. Op bladzijde 75 van zijn boekske ligt de kern van zijn betoog. De Adaptieve Cyclus van CS Holling en wiskundige Donald Ludwig . Geheel toevallig is die gevisualiseerde cyclus- zo’n liggende 8-vormige knoop ook het logo van het Rockefeller Brothers Fund.

Een feedback loop waarbij de uitkomst van een proces, de input van het volgende proces wordt.

Rockefeller financier van divestment-campagnes, met als logo een adaptieve cyclus, tevens de ‘verbondenheid’ van de wereld als ‘systeem’

Die cyclus vormt ook de kern van Rodin haar betoog. In de computerwetenschap kom je dan bij de cybernetica en de artificial intelligence. In schijnbare chaos kun je met wat hogere wiskunde toch patronen (als ware het een lus) herkennen, die zich kunnen herhalen.

Maar als je Scheffer dan zelf vraagt waarop hij zijn idee baseert, dat hij met mensen van het Stockholm Resilience Centre kan bepalen (in Science samen met oa stikstofmeneer Wim de Vries) dat hij ‘veilige grenzen’ kan aangeven voor het klimaat, en wel bij precies 350 ppm CO2 in de atmosfeer.

En dat er ook bij het aantal soorten op aarde een ‘veilige grens’ zou zijn. De ‘grenzen aan de groei’ van de Club van Rome zijn namelijk nu omgedoopt in ‘planetaire grenzen’, bepaald door de verlichte academische elite.

Hoe weet hij dan dat die grens is bereikt?

 ‘Nou eh, ik zou zeggen, kijk in het IPCC rapport’

Resilience (Veerkracht)

Het ‘wij doen en roepen maar wat’-herstelfonds
Hij weet het ook niet, zo wist ik toen, net zo min als iemand die horoscopen leest. Scheffer weet ook niet meer van het klimaatdebat dan mijn broeder in het goede, Marcel Crok. Net als ‘kritische depositie waarde’ (KDW) is ‘veilige grenzen’ weinig meer dan slap gelul met academisch aanzien. Anybody’s guess.

Scheffer heeft oneindig veel meer sociaal aanzien, die slimme vioolspeler. En wie ben ik om dat te zeggen… Precies, of het ook waar is wat ik zeg, dat beoordeelt U ook niet op basis van gezond verstand en bewijs, maar op basis van sociaal aanzien.

En wat U van pas komt te geloven. In een oneindig complexe wereld is dat misschien wel het beste om te doen. Hoe weet je immers nu wat ‘waar’ is met je beperkte kijk op dingen.

Scheffer baseert zich ook maar op sociale autoriteit, net als iedereen. Je kunt nog zo scherpzinnig zijn, maar wat heb je daar nu meer aan dan aan wijsheid, ervaring… Is niet iedereen die 35+ is en wat van de wereld heeft gezien al gepromoveerd sociaal wetenschapper? Dan weet je toch wel hoe mensen zijn…

Bron: www.resalliance.org

Wanneer je ‘geinformeerde gissing’ dan ‘holistic adaptive cycle theory’ noemt,  je kleedt die naakte keizer aan met complexe wiskundige kleren (het theoriedeel van het boek) krijg je meer aanzien dan wanneer je eerlijk zou zijn:

Ach, wij doen en roepen ook maar wat.

Dan was ‘veerkracht’ nooit een modewoord geworden in beleidsland, dan had Rodin tijdens haar sabattical op haar Epstein-eiland geen brood gezien in Resilience.  En dan hadden we een ‘wij doen en roepen maar wat’-herstelfonds van het Rutte-kabinet gekregen. In plaats van een ‘veerkracht en herstelfonds’. Zo raar kan een knikker in een kuiltje rollen.

Concluderend kun je stellen dat Veerkracht dus vooral een religieus begrip is, een bezwering die de uitspreker aan sociaal gezag helpt. Veerkracht = De Verlossing, wanneer je maar genoeg publiek geld pompt in projecten van de Rockefeller Foundation en Wallstreet-miljardairs.

Voor mensen die zich op de tenen getrapt voelen: dit is geen veroordeling maar relativering. Ook jullie zijn maar mensen die met het leven worstelen op eigen wijze. En met geld verdienen is niks mis.

One Reply to “‘Veerkracht’, De Verlossing uit Globalistenbijbel”

  1. Dank voor deze review Rypke, weer een boek dat ik links kan laten liggen XD

    Dat de meeste meeste wetenschap niets toevoegt is een veilige stelling denk ik. Duizenden publicaties per jaar alleen al over ‘het klimaat’ maar bijzonder weinig of zelfs geen voortschrijdend inzicht. Alle wetenschappelijke papers bij elkaar zijn er miljoenen per jaar. Steevast samengevat in termen van “our reseach suggests …. could lead…..a possible …. and might …..”. Wat is er dan met zekerheid vastgesteld? Helemaal niets. Is het dan nog wel wetenschap? Er is ook niets voor niets een reproduceerbaarheidscrisis.

    Dat sociale autoriteit belangrijk is ben ik roerend met je eens. Er is bijzonder weinig dat je zelf allemaal na kan gaan en controleren dus we moeten wel veel aannemen van mensen.
    Maar dat de meeste mensen iedereen met sociale autoriteit zomaar geloven weet ik niet. Over een hoop zaken die belangrijk zijn is veel discussie en nemen mensen helemaal niet alles aan wat ‘een autoriteit’ beweert. Wanneer het gaat om Oekraïne, corona, de EU en globalisme is de media erg eenstemmig. Maar er zijn dan ook steeds meer mensen die afhaken. Bij verkiezingen zien we hetzelfde. Bij de tweede kamer verkiezingen komen nog wel veel mensen opdagen en we hebben nu ook een record aantal partijen in de kamer die ook echt niet allemaal hetzelfde zijn. De partijen die als vanouds de macht verdeelden zijn ook schaduwen van zichzelf geworden. Als sociale autoriteit het enige zou zijn dat belangrijk is dan zou dat niet voorkomen denk ik.

    Nou ben ik wiskundige en weet ik toevallig wat meer van statistiek en zeker de Principal Component Analysis (PCA, al noem ik het meestal Belangrijkste Componenten Methode). Daar komen zeker niet standaard hockey sticks uit rollen. Ik heb nog eens wat nagezocht over wat Michael Mann daarmee deed en kwam op dit:
    https://climatesanity.wordpress.com/2009/12/13/michael-mann-averaging-error-demo/
    Ik gok dat jij deze uitleg wel kent. Maar volgens dit artikel heeft Mann dan bij de laatste 90 jaar aan boomringgegevens zijn gegevens niet gestandaardiseerd. Dan bedrijf je geen statistiek maar rekenfouten. Daarnaast doet hij ook nog even de aanname dat PCA1 uit zijn analyse de temperatuur wat nogal iets is om zomaar aan te nemen. Tot slot plakt hij inderdaad satelliet gegevens op zijn ‘proxies’. Hij heeft de boel belazerd maar dat lijkt me geen wetenschap of statistiek. Veel van die complexe wiskundige kleding die we vaak zien is volgens mij niet wiskundig maar gewoon fout.
    Nou heb ik dit natuurlijk ook maar van die website. Maar gezien het journalistieke werk van Marcel Crok en de vele mensen die naar aanleiding van zijn artikel dit werk van Mann hebben bekeken en inderdaad zeggen dat Mann rekenfouten maakt, het ontbreken van de bekende warme perioden in zijn analyse is ook zo opvallend dat het ook alarmbellen moest laten rinkelen bij mensen die niet bekend zijn met een PCA methode. Kort gezegd vraag ik me af of wat door moet gaan voor wetenschap, statistiek en autoriteit dat wel echt is.

    Ik zit alleen een beetje met wat je nu precies bedoelt met ‘autoriteit’. Je schrijft bijvoorbeeld:
    “Uiteindelijk telt ‘waarheid’ ook niet in academiewetenschap, maar datgene wat het meeste autoriteit heeft en (dus) onderzoeksgeld.”
    Maar hebben wetenschappers die bakken met geld krijgen nou autoriteit in de zin dat ze bijdragen aan de wetenschap hebben geleverd of erg nuttige kennis voor de maatschappij? Ik kan me niet voorstellen dat Michael Mann bij het grote publiek nog veel sociale autoriteit heeft maar toch wordt hij door de ‘academie’ nog gevierd zie ik. Hij publiceert dan ook braaf wat onze globalistische elite goed uit komt en dat levert ‘onderzoeksgeld’ op.
    Maar dat is toch geen autoriteit? Autoriteit is toch meer dat mensen je kennen en weten dat ze op je kennis en advies kunnen vertrouwen inzake x, y en z en daarom je adviezen serieus nemen. Of ben ik dan in de war met het hebben van gezag? (Dat bedoel ik anders dan macht, dan doen mensen wat je wil omdat je ze ertoe kan dwingen met machtsmiddelen. Dus ik bedoel ‘gezag’ niet zoals de overheid het bedoelt. Die noemt zich ‘bevoegd gezag’ wegens die machtsmiddelen maar ook democratische legitimering).

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *