De vorig jaar op de juridische onderbouwing van het Europese visserijbeleid gepromoveerde jurist dr. Martin Schilder, richt vanuit Volendam zijn juridisch kanon nu op het Ministerie van LNV, en het ‘Ministerie van Stikstof’. Zij zouden de hierarchie in wetgeving omkeren, door het dertig pagina’s tellende Natura 2000 (Habitatrichtlijn) in belang boven de wetgeving te plaatsen die de voedselvoorziening beschermt, de Landbouw- en Visserijverordeningen.

In werkelijkheid is Natura 2000 van kleiner belang dan de wetgeving die de landbouw en de visserij beschermt. Oftewel; milieuclubs gijzelen op onrechtmatige wijze het beleid in Nederland, met hun procedures. De rol van de Rijksoverheid is die van een veelkoppig monster.

Raad van State de mist in
Momenteel opent het LNV-ministerie met Carola Schouten een saneringsregeling, waardoor mogelijk 55 van de 70 grote viskotters worden weggekocht met belastinggeld. Zoals de Visserijnieuws meldt, betekent die sanering een verdere kaalslag van de Nederlandse vloot. Schilder haakt daar op aan, door de rechtmatigheid van dat beleid te betwisten vanuit zijn juridische kennis.

Ook hier zien we dat de rechters de partij kiezen van milieuclubs (MOB/Leefmilieu), zoals bij de Raad van State, zo constateert ook Schilder in de illustere regiokrant Nieuwe Volendammer. Dit na een uitspraak van de Raad van State op 7 september:

Afgelopen week sprak de Raad van State zich uit tegen de uitbreidingsmogelijkheden van emissie-vrije stallen. In een eerder Nivo-artikel had Schilder het al over de grote invloed van NGO’s, vaak organisaties die opkomen voor de natuur (dat doen ze niet, ze komen op voor eigen inkomsten en een mensvijandige ideologie RZ). ,,Deze rechtszaak is aangespannen door de NGO’s.

De Raad van State is in het verleden al een paar keer de mist ingegaan.

Onder andere op het gebied van de toeslagenaffaire en andere onderwerpen. Deze uitspraak neigt wederom naar een bepaalde partijdigheid qua wetenschap en jegens een bepaalde sector. Dit onderwerp hoort helemaal niet daar te liggen, maar bij de Hoge Raad. Die moet uitleg geven over de verordeningen over landbouw en visserij ten opzichte van Natura 2000.”

‘Bang voor deze organisaties’ (…)
We zagen al bij het Urgenda-proces hoe partijdig de rechterlijke macht hier was. Op basis van het voorzorgprincipe kreeg die door de Rijksoverheid en Postcode Loterij gesponsorde club haar gelijk, ten koste van de Nederlandse belastingbetaler. De meeste rechters zijn van D66. Verderop stelt Schilder dat de ministeries ‘bang’ zouden zijn voor de macht van de ngo’s, de milieumaffia. Dat is gek, omdat die milieumaffia op de payroll staat van die ministeries.

Hij stelt:

De situatie is nu zo krom geworden dat zowel de politiek als de rechtspraak regeert onder druk van de NGO’s. Minister Van der Wal gaf dit zelfs toe. Zij zei: ‘Als we niet snel een overeenkomst met de boeren bereiken, dan worden er rechtszaken tegen ons aangespannen door de NGO’s’. Ze zijn bang voor deze organisaties en het ambtenarenapparaat lijdt daar ook onder. Door de rechtszaken die voortdurend worden gestart.”

Die ‘angst’ van Christianne Van der Wal toedicht is opmerkelijk. Tegelijk zijn ngo’s als ‘maatschappelijke organisaties’ door die zelfde overheid (en de door haar gedoogde Postcode Loterij) kunstmatig opgeblazen.

Zo procedeert het ene deel van de overheid via subsidie aan ngo’s eigenlijk tegen een ander deel van de overheid, met de belastingbetaler op het menu. Het procederende Milieudefensie- waarmee MOB actief samenwerkt op het stikstofdossier- staat nagenoeg volledig op de payroll van de Rijksoverheid (Buitenlandse Zaken) met 10 miljoen euro subsidie per jaar. Stichting de Noordzee, de plaag van visserij staat ook op de payroll van de overheid.

En Natuurmonumenten wordt niet alleen onrechtmatig voorgetrokken door het LNV-ministerie bij acquisitie van nieuwe natuurgrond (De Vereniging Gelijkberechtiging Grootgrondbezitters spande succesvol daartegen een rechtszaak aan), zij is met een dikke vijftig miljoen euro per jaar (met de provincies) de grootfinancier van Natuurmonumenten.

En Natuurmonumenten procedeert nu met Stichting de Noordzee, Vogelbescherming en WNF om de visserij in de Voordelta te verbieden. Uit naam van ‘natuurcompensatie’ voor de Tweede Maasvlakte (2500 hectare verloren natuurgebied H1110b) werd hier in 2008 de visserij met grotere motorvermogens (+300 pk) verboden. Maar zij willen nu alle visserij wegjagen.

Bij Natuurmonumenten en andere ideologisch verblinde clubs staat ‘visserij weg’ gelijk aan natuurbescherming. Alle procederende clubs vangen miljoenensubsidies.

Hier zou je uit kunnen concluderen en uit de poppetjes in hun besturen een raad van toezicht: ngo’s zijn de schaakstukken van buitenparlementaire machtsblokken, grootbedrijf en banken. Clubs met een duidelijke (mondiale) agenda, de 2030 Agenda die door het Ministerie van Buitenlandse Zaken aan Nederland is opgelegd. Die agenda snijdt door alle instituties, en treft ook de rechterlijke macht.

‘De’ overheid bestaat niet, wel een veelkoppig monster
Dus de overheid procedeert tegen zichzelf. Je ziet dat je ook niet over ‘de’ overheid kan spreken, het is een veelkoppig monster. Je hebt ambtenarij die het nationaal belang is toegedaan, maar ook ambtenarij die sterk is verweven met de milieumaffia.

Die subsidieren bijvoorbeeld de milieumaffia om bijvoorbeeld de 2030 Agenda van de Verenigde Naties in nationaal beleid te verankeren, de ideologie van de Club van Rome.

In het land der juridisch blinden van de ministeries (waar de vakkennis weglekte) is Schilder dankzij zijn grondige onderzoek naar de totstandkoming van huidig visserijbeleid de spreekwoordelijke eenoog-koning. Hij weet nu door zijn graafwerk meer over de wetgeving dan 99,9 procent van LNV-ambtenarij.

Ik maakte vier jaar terug kennis met Schilder, toen hij opbelde vanwege enkele artikelen op Interessante Tijden. Hij startte toen net met zijn onderzoek, dat raakvlakken met het eigen onderzoek heeft waar het de rechtmatigheid van de rol van de ngo’s (milieuclubs) betreft.

Mijn artikelen gingen toen ondermeer over kartelvorming in de (garnalen)visserij, door ze onder het duurzaamheids-label MSC te plaatsen. Zo kun je als private grootgrutter P&P (eigenaar Heiploeg) onder de vlag van visserijbeheer stilligafspraken afdwingen, urenbeperkingen (afgedekt als Landings Per Unit Effort LPUE) en het prijsniveau van het product beinvloeden. Ten gunste van de handel en ten nadele van de zelfstandigheid van de vissers.

Die zelfstandigheid gaat verloren zodra je de klok voor prijsbepaling uit de visafslag haalt. Zo werden garnalenvissers een soort contractvissers in een Op Hoop van Zegen-constructie.

Ik bezocht de Volendammer nog, en we aten een harinkje. Vervolgens heb ik hem met mensen uit de visserij in contact gebracht. Maar het was nog onduidelijk welke rol Schilder zou gaan vervullen, omdat hij ook ambtenaar bij de Rijksoverheid in Den Haag was. Bij welk ministerie wilde hij toen niet zeggen.

Met zijn coming out als criticus van zowel de rol van ngo’s als de rechtmatigheid van beleid, lijkt Schilder naar de kant van ‘het goede’ over te hellen. Aan boeren en vissers nu de kans, de handschoen op te nemen. Zou dat een bodemprocedure moeten worden? Ik zal het ‘m vragen.

Update; Ik heb een hoogleraar natuurbeschermingsrecht (Kees Bastmeijer) en hoogleraar Omgevingsrecht (Chris Backes) om commentaar gevraagd. Dit is wat zij respectievelijk zeggen;

Beste Rypke

Ik zou de juridische argumenten voor de stelling moeten lezen maar ik vermoed dat het één van de vele pogingen is om Natura 2000 aan te vallen. Het Hof van Justitie van de EU heeft duidelijk gemaakt dat de aanwijzing van Natura 2000-gebieden uitsluitend gebaseerd moet zijn op ecologische gronden (de natuurwaarden van de gebieden).

Bij de toepassing van het beschermingsregime wordt vervolgens binnen strikte voorwaarden wel ruimte gelaten voor menselijk medegebruik, inclusief landbouw en visserij. Het probleem is dat wij vele jaren die voorwaarden onvoldoende strikt hebben toegepast, bijvoorbeeld door allerlei juridische redeneringen te bedenken waarom het beperken van natuureffecten niet nodig is en zelfs verdere groei geen probleem is. De Nederlandse overheid maar ook bestuursrechters zijn daar vaak in meegegaan.

Daarmee zijn we in feite in een fuik gezwommen want nu blijkt dat we doelstellingen binnen de gebieden niet halen en er zelfs in veel gebieden verslechtering optreedt (denk aan de stikstofschade aan oude eiken, natte heide, e.d.). Dan gaat het juridisch regime harder doorwerken, mede door uitspraken van het Europese Hof van Justitie van de EU, en dat merken we nu in de maatschappij. In plaats van te roepen dat voedselveiligheid boven natuur zou moeten worden geplaatst, zou het slimmer zijn om te beseffen dat een gezonde natuur juist nodig is om op langere termijn voedselzekerheid te hebben.

Hartelijke groet!
Kees

Geachte heer Zeilmaker,

Ik heb geen bijdrage van de heer Schilder gelezen en ga dat ook voorlopig niet doen. Dat de CAP en het CFP het EU Natuurbeschermingsrecht ‘overrulen’ is in ieder geval niet zo. En de gevolgtrekking daaruit die u aanhaalt lijkt mij ook tamelijk onzinnig.

Mvg

Chris Backes

Oftewel, er lijkt meer sprake van Volendammer overmoed…