Journalistiek: ‘Wij zijn betrouwbaar, zegt onderzoek overheid’…

Je kunt het zelfde rapport heel anders lezen

De Nederlandse journalistenvakbond NVJ schreef op 23 juni 2021 dat ‘het vertrouwen’ in de media- tijdens ‘corona’- verder zou zijn toegenomen, op basis van een onderzoeksrapport van overheidsbedrijf Commissariaat voor de Media, onder leiding van Irene Costera Meijer.

Die werkten daarin samen met Reuters, het persbureau van de Canadese miljardair David Thomson. (Via investeringsfirma Woodbridge) Wie het rapport beter leest, ziet dat ‘eenduidigheid’ wordt gelijkgeschakeld aan publieksvertrouwen. Eenzijdigheid van berichtgeving versterkt bij de massa een gevoel van betrouwbaarheid.

De NVJ beroept zich dus op een massa-psychologisch effect, niet op de bevindingen van kritische media-consumenten. Die blijken volgens dat zelfde onderzoek juist de groep ‘wantrouwers’ te zijn.

Hoe meet je ‘vertrouwen’ en wat zegt dit over de

‘Onder meeste Nederlanders verder toegenomen’
Zo schrijft Villamedia, het PR-kanaal van de journalistenvakbond op 23 juni 2021:

Het vertrouwen in het nieuws is onder de meeste Nederlanders het afgelopen jaar verder toegenomen. Dat schrijft het Commissariaat voor de Media in het Digital News Report Nederland 2021, dat het samen met het Reuters Institute for the Study of Journalism opstelde. Enkel in de jongste doelgroep (18 tot 24 jaar) is het vertrouwen gedaald, meldt het commissariaat.

Vervolgens agendeert de NVJ het door de Ministeries van BZK en Veiligheid en de Europese Commissie gepropageerde gevaar van ‘nepnieuws’… Maar zoals het Commissariaat voor de Media zelf schrijft, spelen vooral commerciele motieven hier een rol. Hoe minder mensen hun nieuws en professionele kwaliteiten vertrouwen, hoe lager de waarde van de advertenties:

Voor de democratie is een breed gedragen minimum aan vertrouwen in de nieuwsvoorziening van groot belang.

Voor nieuwsorganisaties is vertrouwen in nieuws meer dan een bijdrage aan de democratie. Voor betrouwbaar nieuws wordt eerder betaald, zeker als de zorgen om nepnieuws groot zijn. Ook kan reclame meeliften op de betrouwbaarheid van een nieuwsmerk. De betrouwbaarheid van het nieuwsmerk wordt dan ook gekoppeld aan de betrouwbaarheid van het merk of product in de reclame.

Links harde coronaporno en rechts softcoronaporno

Media-omzet ‘een boost’ dankzij corona
Dat geldt dus voor ieder product, van een financieel product van een bank tot ‘de democratie’ van het Rutte-regime en haar ‘Ministerie van Veiligheid’ en ‘Ministerie van Stikstof’ (….) Het onderzoek meldt dat de media commercieel profiteerden van hun eenzijdige en vaak feitelijk onjuiste berichtgeving over corona (bv het valselijk uitleggen van PCR-testresultaten als ‘besmetting’, zoals ze de wiebelstroom van windmolens ook steeds overschrijven als voor aantallen ‘huishoudens’…)

Dat persconferenties over coronamaatregelen kijkcijferkanonnen zijn, illustreert dat COVID-19 en de genomen maatregelen niet alleen de berichtgeving domineren, maar ook het media- en nieuwsgebruik in 2020 en 2021 een boost geven.

Desondanks zijn advertentie-inkomsten van nieuwsmediabedrijven weliswaar gedaald, maar de verliezen vallen uiteindelijk mee.

De twee grootste uitgevers vermelden zelfs een omzet- en winstgroei en – dat is voor een monitoring van de digitale transformatie misschien nog belangrijker – een aanzienlijke toename van digitaal nieuwsgebruik en digitale abonnees.

Angst zaaien verkoopt. Je kunt ook horrorfilms kijken op Netflix, in plaats van steeds die zelfde beelden van ‘de lijkkisten van Bergamo’….

Harde Coronaporno inclusief obscene foto’s aan beademingsapparaat als ‘close-up Cum Shot’

‘Wantrouwen heeft een leeftijd’
Respondenten van dat onderzoek zouden -aldus Villamedia- het nieuws van de NOS qua ‘betrouwbaarheid’ met een 7,4 beoordelen, en Geenstijl met 3,6.  Dat de NOS een vertrouwde autoriteit is – met name bij het bejaarde deel van de bevolking- zegt echter nog steeds niets over het waarheidsgehalte van de berichtgeving

Wie, zoals dat een beetje journalist betaamt, het hele rapport eens doorvlooit, leest hoe dat Commissariaat tot die conclusie komt. Immers, hoe meet je ‘vertrouwen.’ En wat zegt dit nogal vluchtige begrip over het waarheidsgehalte van de berichtgeving? De mediaprofessor Irene Costera Meijer richt zich op een correlatie tussen leeftijd en ‘betrouwbaarheid’ (‘Wantrouwen heeft een leeftijd’ blz 70), maar hoe zinvol is zo’n correlatie bij het controleren van het waarheidsgehalte?

Doorgaans zullen mensen met meer levenservaring kritischer naar bronnen kunnen kijken, omdat ze een bredere algemene kennis hebben. Maar ben je eenmaal ‘te’ oud, dan ben je steeds minder in staat je wereldbeeld bij te stellen bij wat je gewend was in de afgelopen zeventig jaar.

‘Betrouwbaarheid’ wordt bij respondenten- zo lees je dan- gelijkgeschakeld met ‘eenduidigheid’, oftewel, dat je overal het zelfde kunt lezen (blz 70 conclusie 2), en dat je dus niets zelf hoeft te controleren:

Als nieuws afkomstig van reguliere professionele media overeenkomstig is, wordt deze eenduidigheid door verschillende leeftijdsgroepen verschillend ervaren. Enerzijds biedt het als eensluidend ervaren nieuws een verklaring voor het gestegen vertrouwen in de media.

Juist die gelijkluidende berichtgeving – ook over COVID-19 – ervaart het merendeel van de (oudere) bevolking als vertrouwenwekkend. Anderzijds ervaren jongere nieuwsgebruikers en een kleine groep ouderen deze overeenkomstige berichtgeving als eenzijdig. Die eenzijdigheid roept twijfel op onder jongere informanten en kan onder ouderen leiden tot wantrouwen.

14 december 2021

Wantrouwers geen wappies
Verder lezen we in het onderzoek, dat de groep wantrouwers zich vooral bevindt bij kritische en wat oudere mediaconsumenten:

Een hoopvolle bevinding is dat twijfel en wantrouwen pas lijken te ontstaan wanneer mensen de reguliere journalistiek serieus nemen. De twijfelende en wantrouwende informanten zijn dan ook geen mensen die buiten de samenleving staan: ze presenteren zichzelf als kritische betrokken burgers met hoge verwachtingen van de journalistiek.

Journalistiek moet objectief verslag doen, onafhankelijk van de overheid of commerciële doelen kunnen opereren, pluriforme informatie verschaffen en betrouwbaar zijn. Het raakt met name oudere informanten zeer als de journalistiek deze waarden in hun ogen niet of onvoldoende naleeft.

Laat het lezerspubliek van De Andere Krant en de kijkers van BLCKBX nu net tot die groep behoren. Precies, je wilt geen gebazel horen over ‘de meetlat van de witte man’ en ‘diversiteit’ of zelfs ‘klimaatrechtvaardigheid’ en andere Bullshit. Je wit graag de reguliere journalistiek serieus kunnen nemen.

We zien die zelfde houding bij BLCKBX, dat met ‘het nieuws van de dag’ en items vaak de MSM blijft hanteren als standaard, maar dan iets dat je becommentarieert. Maar je raakt teleurgesteld wanneer je door eigen dossierkennis en ervaring bij herhaling ziet dat journaille er een potje van maakt. Dat komt bijvoorbeeld omdat de meeste journalisten pretpakketjes zijn, die niets begrijpen van natuurkunde, chemie en biologie.

Het onderzoek laat vervolgens een aantal van die respondenten uitgebreid aan het woord. Mensen die na het fake-news over de ‘massavernietingswapens’ afhaakten, of de foutieve berichtgeving over de kredietcrisis. Of een boer die ziet dat de NOS bij berichtgeving over ammoniak steeds het beeld gebruikt van een giertank-versie die al 20 jaar verboden is.

Vooralsnog reageren Paul Texeira van journalistenvakbond NVJ en Frits van Exter van het Stimuleringsfonds niet op mijn verzoek tot wederhoor. Dat ligt in het patroon der verwachting. Zelfverklaard ‘professionele’ journalisten dulden geen kritiek op hun functioneren, en reageren meestal als een oester wanneer hun beroepsgroep onder vuur staat.

Dan is ‘de democratie’ meteen in gevaar, enzovoort.

16 december 2022, plots bestaat ‘corona’ niet meer en heet het weer de griep. Vorig jaar bestond de griep niet, en heette een seizoensziekte met exact de zelfde verschijnselen ‘corona’

Eenduidige berichtgeving zowel van commercieel als van totalitair belang
Zo geeft de journalistenvakbond geen openheid over de hoeveelheid overheidssteun die zij jaarlijks als organisatie ontvangen. De meeste leden van de NVJ zijn echter ambtenaren van de publieke omroep, die dus alles behalve ‘los van de overheid’ opereren, zoals het Commissariaat voor de Media wenselijk acht. Ze agenderen de zelfde politiek als de (Europese) overheid over ‘nepnieuws’, ‘diversiteit’ en ‘inclusie.’

Hun NVJ voert ook ‘crisisoverleg’ met overheidsorganisaties, zoals het propagandakanaal van het Ministerie van Veiligheid, de NCTV. En hun journalisten/communicatiemedewerkers citeren die NCTV ook steevast klakkeloos als betrouwbare autoriteit. Zo zie je dus dat hun claim op ‘de feiten’ betekenisloos kan zijn.

Het mag waar zijn, dat in het onderzoek staat dat de miljoenen nog levende babyboomers een rotsvast vertrouwen hielden in het NOS Journaal. Er zijn veel ezels.

Maar context geeft betekenis aan ‘de feiten’ die slechts neomarxistische constructies zijn. Welke ‘feiten’ vis je uit een rapport, en hoe meld je die? Eigenlijk meldt het onderzoek van het Commissariaat voor de Media een verontrustend maar niettemin overal waarneembaar effect: ‘Eenduidigheid’ is voor de massa gelijk aan ‘betrouwbaarheid’, en dus is een pluriforme pers niet in het belang van zowel ‘de journalistiek’ als haar belangrijkste financiers:

Het Rutte-regime van Klaus Schwab-schandknaap Mark, die het sprookje van ‘democratische rechtstaat’ wil verkopen, en mediabedrijven, wiens adverteerdersinkomsten nauw samenhangen met het geloof dat mensen hechten aan hun producten. Je kunt er ook een verkapt pleidooi in zien voor meer censuur.

2 Replies to “Journalistiek: ‘Wij zijn betrouwbaar, zegt onderzoek overheid’…”

  1. Nieuws is alleen van belang als je er concreet iets aan hebt.
    Bijvoorbeeld dat je niet gaat maaien als het morgen gaat regenen of dat je als vrouw moet vluchten omdat Viagra vretende Russen/Libiërs/Serviërs eraan komen.

    Één van de dogma’s van de huidige (neo-liberale) ideologie is dat als het nieuw(s) is,
    het dan beter/goed is.
    Relletjes om aandacht te genereren of af te leiden, zijn gemeengoed geworden.

    Het nieuwsbedrijf maakt ons wijs dat wij invloed kunnen uitoefenen op politieke en bestuurlijke processen zodat ze de enige invloed die wij hebben, namelijk hoe wij ons geld besteden, kunnen sturen.

    Ik denk niet dat in het rapport staat dat hoe lager het inkomen is, hoe lager het vertrouwen in de ‘journalistiek’ is maar dit is de enige correlatie die van belang is.
    De overheid weet dat deze correlatie van belang is.
    Een Nederlander die stront moet ruimen of in een slachthuis werkt, wil z’n bek nog wel eens opentrekken om het rooskleurige narratief te verstoren.
    Een semi/quasi legale nieuwkomer zal het niet in zijn hoofd halen zijn ‘lichtende toekomst’ te belasteren.

    Na mijn eindexamen middelbare school heb ik begin jaren negentig een aantal maanden door Zuid-Amerika gereisd.
    Ik was toen nog van plan een vervolgopleiding journalistiek te doen.
    Ik zal nooit de minachting/walging op de gezichten van de mensen daar vergeten als ik dit vertelde.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *