Leven op een Aarde met Alzheimer…

Wodanseiken, dankzij Gerard Bilders zo genoemd

Het maken van natuurfoto’s om ‘de’ natuur heeft mij nooit zo geboeid. Want het resultaat is vaak een oppervlakkig plaatje getiteld ‘onkruid bij ochtendlicht’. Er zijn mensen die er de meest creatieve hoogstandjes van maken, van de hoogste kwaliteit waar ik niet aan tippen kan. En toch blijft het saai, je bladert door, denkt ‘nou mooi’ en dat was het dan.

Er zit geen verhaal in, dat tot jouw als mens met je diepste verlangens spreekt. Namelijk die honger om ‘het mysterie’ te ontdekken, dat het occulte zich openbaart achter die sluier van de schijnbare werkelijkheid. Die Schreeuw van de mensheid naar haar Schepper, die wil je vangen.

Zoals goede metal ook enkel gaat over erotiek en de dood, zo moeten beelden toch ook enkel die grote thema’s vangen, danwel falen in een poging daartoe, wanneer je de Menselijke Natuur in beeld wilt brengen.

www.lieverdoodanslaaf.com wat moet de opvolger worden?

Professioneel Procrastineren
De natuur, het geschapene is een kerk, een kathedraal, maar niet Het Mysterie Zelf. Slechts die klankschaal, waardoor een lokroep spreekt van de allervroegste tijden tot nu. Die vraag, waar leven vandaan komt en wat er achter schuilt. Ondergetekende heeft leven altijd ervaren als een gevangenis, een Kerker van de Ziel. Mijn ‘pelgrimstocht op zoek naar vrijheid’ door de Friese Natuur, was allereerst een zwerftocht op zoek naar die bevrijdende ervaring, dat je even de magie mag zien en weet:

  • Leven hoeft geen B-film te zijn.

Nu is mijn hoofdwerk al weer anderhalf jaar uit. Het einde van de eerste druk raakt in zicht. Veel mensen kochten het boek, omdat ze mij na arrestatie als ‘held’ en ‘strijder’ zagen. Maar de strijd die ik voer heeft niets te maken met demoland. Die is van metafysische en geestelijke aard.

En zo voel je ook slechts vaag, intuïtief waar je ongeveer naartoe wilt. Weg van die akelige wereld van ‘Linkedin’, dat je carriéredoelen moet stellen en blabla. Van doen alsof het leuk is, laat staan werkelijk belangrijk. Van verplichte broodstukjes, moetwerk, dat er toe leidt dat ik nu ook al weer twee uur of meer dat moetwerk voor banksaldo uitstel. Zo is Interessante Tijden afgelopen zes jaar ook dagelijks gevuld geraakt: Met een professionele vorm van procrastinating.

Veluwe, het bos gluurt je stiekem aan

Onlangs kreeg ik een Heidense ingeving, na het luisteren van de Gelderse strijdmetalband Heidevolk met ‘In het Woud Gezworen’, over de Germaanse broeders die een opstand ontketenen tegen de Romeinen in het jaar 70. Over strijd en vrijheid, en de diepe wouden als schuilplaats voor de opdringende Beschaving. Oernatuur, een verhaal. Natuurlijke Historie kortom waar ‘Liever dood dan Slaaf’ ook over gaat.

Wanneer je Tacitus leest over Germania, je reist naar het Teutoburger Wald, zet de Wodanseiken in een nieuw licht, en je kijkt een gerimpelde haagbeuk in Urwald Hasbruch in het gezicht. Als ‘De Schreeuw’ van Munch, die ondergetekende al levenslang ervaart. Ik hoor hier niet, jullie tijd is niet de mijne, jullie materiële wensjes op de vierkante centimeter, ik deel ze niet als doel, ze zijn een bruikbaar middel in het voorbij gaan.

Die harde vloek die soms diep uit je binnenste gromt.

GRRRR

The Cry of Mankind. En de onsterfelijke October Rust van Type O Negative, met binnenwerk van Finse bossen in de herfst. Nu na je veertigste is die CD, die je als adolescent in Wageningen aansprak misschien iets belegen. Maar het gevoel is gebleven.

Hasbruch, de beuken er in…

In het Woud Gezworen
Wat zal mijn opvolgende biertafelboek dus worden na ‘Liever dood dan Slaaf’. Ik heb het in dat boek al aangekondigd, het moet gaan over ‘Het Woud’ als bron van sprookjes en spoken, want de Friese Wouden lieten we nog ongefotografeerd, de veenwouden die ooit half Nederland bedekten. Hoeveel plaatsnamen eindigen niet op ‘woud’, Midwoud, Hoogwoud, Damwoude, Wouterswoude, ook al is er niets dan weiland dat je om je heen ziet met wat aangeplante en intensief bezaagde singeltjes.

Je leeft nu op een Aarde met Ecologische Alzheimer, zo besef je dan.

De landbouwende mens zet nu hier overal de toon in zijn tijdvak, het Holoceen. Toch vind je her en der op gezette tijden toch die snippertjes. Als geheugenflarden van die wereld die bestond, of kon bestaan toen staal, asfalt en beton nog niet de wereld in haar greep hadden. Toen ook niet die laatste postzegeltjes ‘natuur’ nog niet getoeristificeerd waren, informatiebord van de boswachter er bij.

Met QR-code.

Ja Ooit. Toen Wodan nog heerste, de doden door Asgaard jaagde, en bosgeesten nog een plaats om te schuilen hadden. Waar nog betovering is. In die hoek wil ik het zoeken, al zal dat weer een ‘voor de liefhebber een buitenkansje’-boek zijn. Commerciële zelfmoord plegen. Een hardcore-variant van escapisme, vluchten van de moderniteit in al haar afzichtelijke lawaai en lelijkheid.

Friedrischeiche. Voor een stokoude Eik kun je me altijd wakker bellen

Ecce homo
Mijn strijd is niet politiek. Jullie mogen jezelf lekker verlossen. Het interesseert mij geen bal of Pepsi Cola aan de macht is of toch Coca Cola. Wat voor ‘systeem’ je ook verandert of introduceert, mensen blijven feilbare mensen en maken er toch wel een zootje van. Grosso modo zijn mensen vooral opportunistische wezens, die ten diepste alleen met zichzelf bezig zijn.

En ik ben mens.

Daarom: Als jullie maar niet tegen mijn kop lopen te pijpzeiken. Al die wappieverhalen over alternatieve samenlevingen met andere betaalmiddelen. Ik hoef niet in een commune te leven, het gezeik van andere mensen aan te horen die onder dekmantel van ‘de nieuwe wereld/tijd’ als eerste doel toch enkel hebben: Het eigen belang, en het behoud van een goed zelfbeeld, ook als dat onterecht is. Mensen met ‘idealen’ zijn mensen zonder eigen geld, die willen dat anderen voor hun belangen betalen.

En ja, jullie meningen kunnen me gestolen.

Negen van de tien keer is die mening van je toch maar iets dat je ergens van internet hebt geplukt of de tv. Een verbaal kledingstuk waarvan je door vermeend positief-sociale associaties dacht: ‘Dat zal mij in het openbaar goed staan bij uitspreken.’  Ik snap die anti-populatie-miljardairs wel en William Vogt, mensen die denken: Laat de wereldpopulatie maar inkrimpen.

Was ik 25 jaar geleden geen christen geworden, dan was ik nu rabiaat ecofascist geweest. Als Tweeling, Gemini blijf je in de praktijk steeds in tweestrijd gevangen, tussen heidens verzet en van God vervulde berusting, dat Abdij-gevoel wanneer je een mooie kerk of kathedraal binnenstapt. Al die onwaarschijnlijke verhaaltjes die je als opgelegde constructie voor ‘waar’ moet houden, maar die zo ver van je beleving staan. Ik snap de heidenen vaak beter dan de christenen.

Bovendien, als mensen van de Christenunie in de hemel komen, is dat de hemel dan wel, of toch de Hel? Dat je samen met Carola Schouten en Gertjan Segers tegen God tot in eeuwigheid moet zingen hoe goed Hij is.. In het Nieuwe Jeruzalem terwijl je helemaal geen stadsmens bent, maar een man van de pagus, het platteland.

De Schreeuw, die komt er zeker in….

Mensen met goede eigenschappen, die zijn van harte welkom, maar bespaar me je ‘standpunten’…Wanneer ik heel eerlijk ben. Nee ik heb geen enkele maatschappelijke aspiraties, laat staan een ‘droom’ voor deze banale wereld met al haar dingetjes en haar gezeik. Alsof je meer geluk zou ervaren met een ander type douche of stoeptegel, of wanneer je ‘langer’ zou leven. Dat betekent enkel meer levensjaren in steeds verder aftakelende gezondheid.

Er valt niets te bereiken, behalve dingen die voorbij gaan. Doe mij maar een lekker biertje in de zon, en ga niet in mijn zonlicht staan.

Nou jaaa, misschien kan je een inspiratiebron voor anderen met dat zelfde gevoel zijn, die dan ook beseffen: Hee verrek, nee. Leven hoeft geen B-film te zijn. Bijgesloten foto’s zijn schetsen van de sfeer waarnaar ik verder op zoek ga, tot ik oog en oog met het Mysterie mag staan. Dat we nu nog slechts in raadselen zien, maar straks van aangezicht tot aangezicht.

  • Bestel mijn hoofdwerk voor nu, Liever dood dan Slaaf, via de gelijknamige webzijde www.lieverdooddanslaaf.com, wanneer je ook niet ten koste van alles beslist in leven hoeft te zijn. 

6 Replies to “Leven op een Aarde met Alzheimer…”

  1. Het is niet makkelijk om staande en stabiel te blijven in deze tijd welke ik het ” Festival of Fools era ” noem.

    Jouw zin
    “Namelijk die honger om ‘het mysterie’ te ontdekken, dat het occulte zich openbaart achter die sluier van de schijnbare werkelijkheid. ”

    De mens heeft de mogelijkheid en is toegestaan om de sluiers van de mysteries op te lichten en de wereld van verborgen zaken te exploreren. Als je honger/dorst naar antwoorden het van trots, emoties, vooroordelen, aangeleerde kennis, ratio en overmatige genot sensaties gaat winnen dan ben je er rijp voor om achter of door de sluiers te gluren. Sommige sluiers zullen gewoon verdwijnen en je dingen openbaren . Dit gaat geleidelijk anders zouden we uit elkaar barsten door de info die er voorradig is. De één kan in dit leven meer bevatten dan de andere het is afhankelijk van hoever je ziel gevorderd is op het pad naar huis toe.
    Hang aan dat laatste geen waarde oordeel het is een organisch iets.

    Dus na het moment dat je je VOLLEDIG!!! zonder voorwaarden overgeeft en in we in ons eigen diep zwart gat zitten met de trieste conclusie dat we het gewoon niet weten ben je rijp(ke) om te ontvangen waar je hart naar zoekt.
    Ik praat uit ervaring en niet uit boekjes.
    Ik heb zelf nog genoeg sluiers op te lichten omdat ook ik nog aan bepaalde aardse genot sensaties vastzit.

    Echter je kan dat alleen tot een succes brengen door alles wat je denkt te weten los te laten en als een kind open te staan. Ook voor andere meningen die je nu nog afsluit.

    Je volgende quote

    “Die Schreeuw van de mensheid naar haar Schepper, die wil je vangen. ”

    Als eerste praat voor jezelf en niet in naam van de mensheid.

    Als je het mysterie wil doorgronden en al de basis aanname maakt dat er één Schepper verantwoordelijk zou zijn dan zit je al in een ingesleten groef waar je niet makkelijk uit stapt. De waarheid is soms raarder dan fictie.
    Ons hart weet het onze ratio wil het verklaren en onze conditionering!! vaak niet accepteren. Beide schieten schieten tekort omdat je het alleen kan vinden door ervaren en niet even een YouTube Clip kijken of boek of Bijbelboeken te lezen. Ze kunnen helpen maar je zal het zelf in de praktijk moeten toepassen. Na elke stap van diepere inzichten komt een periode waarin je in de praktijk getest wordt of je het ook kan toepassen ofwel Walk The Talk.
    Als een fles bier als surrogaat voor die dorst naar het doorgronden van het mysterie voorrang heeft dan zit je nog vast aan aards genot en stel je het vinden van het antwoord uit . Je flip flopt dan in je eigen dualiteit het aardse omarmen en afstoten. Ik zit daar zelf ook nog in gevangen. Je stoot in ieder geval de mensheid in zijn algemeenheid af als ik het zo lees terwijl je er een deel van bent . We zijn geen afzonderlijke units maar een organisch geheel. Een boom heeft vele bladeren maar allen zijn een deel van de boom en nodig om de boom, boom te laten zijn. Het is het een of het andere je kan niet van twee walletjes snoepen Het is de bittere pil van zelfkritiek en reflectie waar we vaak niet doorheen willen bijten.

    Als je oprecht zoekt dan zal je vinden. Neem de tijd er is geen haast niemand dwingt je ook jouw vermeende Schepper niet blijf in de tussentijd genieten van je biertje en succes ermee. Er is niets mis om ervaringen met het materiële/Aards vlak op te doen. Iemand heeft jouw kleren gemaakt iemand anders je meubels een ander werkt met zijn handen in de klei en maakt potten, die geërfde Bijbel van jouw waarop je zo trots als een hond met zeven lullen bent (als beeldspraak bedoeld) is tot stand gekomen door mensen die het papier gemaakt hebben en er letters op gedrukt hebben. Misschien dat een ambacht je kan afleiden van jouw theoretische kennis en academische atitude waarmee je naar andere mensen kijkt en waarin je rond maalt. Ik werk op het land als kleine tuinder en soms lekker moe zijn na een dag hard werken is iets wat heel veel voldoening kan geven. Jij kan alleen bestaan omdat andere meer produceren dan ze nodig hebben. Als je zelf iets gaat produceren dan hoef je niet te schrijven om inkomsten te genereren en heb je meer ademruimte doordat je dan niet meer zo afhankelijk bent van iets wat eigenlijk een luxe is. We kregen ingewikkelde civilisaties met allerlei niet essentiële beroepen door overproductie. Dat laatste gaat nu wegvallen als bepaalde krachten het voor het zeggen krijgen. Er zullen dan ook veel mensen gaan komen die in een gat gaan vallen omdat de infrastructuur op instorten staat.

    Groeten

    1. Marinus, je hebt het artikel denk ik niet goed gelezen. Rypke wilt niet ergens in geloven, overtuigd worden, of zich in zetten voor eender inwisselbaar ‘hoger doel’. Hij wilt rustig genieten van het ‘hier-en-nu’, en het ‘moeten’ achter zich laten. Ik kan dat wel begrijpen. Gewoon genieten van de kleine dingen, en blij zijn met wat je hebt, en niet met ‘wat je nog kan krijgen of verdienen’.

      Een ander vorm van geloven en beleven, en vast niet eentje waarmee je brandend in de hel komt. Althans zo geloof ik dat graag dan.

  2. Maar Rypke toch! Wanneer er iemand tegen je aan loopt te [pijp-] zeiken, wie spreek je daar dan over aan? De lul die het doet of de bestuurder daarvan?
    Met wild om je heen schoppen, raak je onbedoeld altijd wel iets…
    Het kwaad zit ‘m toch echt in het “bestuursrecht”. Het echte gezeik komt van overheid en instituties. Dat het volk daarover klaagt, doet dat door de hersenspoeling en propaganda van staatswege. Dat je dat zat wordt kan ik me goed voorstellen. De mensen laten zichzelf verleiden tot instemming met die ongein tegen zichzelf. Voor “echte” mensen lijkt het vechten tegen de bierkaai. Het gaat nog niet slecht genoeg om tot bezinning te komen.
    Komt tijd, komt raad, maar om nu al slachtoffers de oren te wassen is de omgekeerde wereld. Hou het bij de bronbestrijding, dan houdt het gezeik (grotendeels) vanzelf op. -;)

  3. Mooi Gezegd, inderdaad wat rest er nog? Proost ieder geval en ik zal aan je denken als we zelfde hobby uitvoeren, biertje in voorjaarszonnetje zittend op een boomstam 🙂 Ik ben dit jaar ook weer met deze fantastische hobby begonnen ghehehhehe (meestal na middagje metaal detector zoeken, waar ik veel afval, treklipjes en bierdopjes vind en heel soms een leuk muntje of iets Keltisch of Romeins, ik word daar altijd erg blij van)…

    Ik ben weleens naar lezingen geweest met nieuwe samenleving mensen en soeverein etc etc en werd hier moe van… goed bedoeld maar in het heden slecht bedacht. Niemand was daar soeverein ieder geval, vaak hadden sommige een uitkering of subsidie zelfs, hoe vrij ben je dan?

    In mijn geval nam mijn leven een vreemde wending, niet uit idealen maar uit noodzaak, waardoor ik va 2011 alles verloor, bedrijf, huis, mijn bestaansrecht, al mijn spullen etc… Dit was voor mij een angstige tijd en vooral onzeker… Het startte mijn klok van een leven zonder bankrekening waar ik er meerdere van had, geen ziektekosten verzekering, auto, geen stemrecht, geen brievenbus, ook geen recht hebben op iets van een uitkering of dergelijk etc etc… en op ten duur geen legitimatie meer waardoor er toch ietwat het leven van “kop onder het maaiveld houden” moest ervaren.

    Anno nu, kan ik pas zeggen dat het me buiten alle stress van toen, heeft bevrijd en dat ik me pas enkele jaren later vrij kon voelen. Ik leef nog steeds en soms vertellen mensen me hoe ze na 2 a 3 weken vakantie, hoe ze tot zich zelf zijn gekomen. Waardoor ik altijd denk, ik had hier jaren voor nodig 🙂 dus zouden we het überhaupt over hetzelfde hebben?

    1. Alles wat jou niet heeft kunnen doden, heeft je alleen maar sterker gemaakt.
      Mensen krijgen pas die echte bewustwording, wanneer zij het absolute nulpunt in het leven voorbij zijn. Vergelijk het maar een beetje met de nabije dood ervaring van mensen die totaal anders “terugkomen”.
      Vakantiegangers ervaren slechts de bewustwording van hun “regelmaat” in het dagelijks leven. Het genieten zolang het nog kan, want het ‘echte’ leven komt er weer aan.
      De bewust georganiseerde chaos in deze interessante tijden, zorgt voor het absolute nulpunt van de wereldbevolking. Er is wel degelijk een transitie van de mensheid gaande. Hopelijk met zo min mogelijk slachtoffers in dwaling.

Laat een reactie achter aan :Michael. Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *