We behandelen vandaag de vraag hoe christelijk een Rammstein-concert is. Kun je alles wegrelativeren en als ‘grapje’ zien? Traditioneel bespreken we hier op iedere zondag een tekst uit de Heilige Schrift, Het Boek zonder welke er geen westerse beschaving was.

Vandaag is dat Psalm 141, met een tekst die ook op een flapuit als ondergetekende kan slaan. De ‘opgeheven handen als het avondoffer’ uit die Psalm zijn toepasselijk. Die lijken een verwijzing naar het concert, dat leek op een satanische hoogmis bij een zwarte kathedraal. Toch kun je er ook een christelijke boodschap uit halen.

‘Mijn opgeheven handen als het avondoffer’
Laten we beginnen met de aan David toegeschreven Psalm 141, de eerste twee coupletten. De Psalmist spreekt daar de voorbeeldige houding uit die de gelovige in de Schepper van Hemel en Aarde volgens hem dient aan te nemen:

HEERE, ik roep U aan, kom spoedig tot mij,
neem mijn stem ter ore, wanneer ik tot U roep.
2Laat mijn gebed als reukwerk voor Uw aangezicht staan,
laat mijn opgeheven handen als het avondoffer zijn.

Met je hand tot satansteken gevormd in de lucht gestoken hossen… Terwijl een bak nihilistische herrie over je uitstort bij 110 dB, dat lijkt alvast in contrast met het hier beschrevene. De Psalm vervolgt:

3HEERE, zet een wacht voor mijn mond,
behoed de deur van mijn lippen.
4Laat mijn hart zich niet neigen naar een slechte zaak,
om goddeloze daden te verrichten
met mannen die onrecht bedrijven;
en laat mij niet eten van hun lekkernijen.

De vraag is eigenlijk al beantwoord. Ik heb gegeten van hun lekkerijen en ik belijd hier mijn schuld. Je kunt Bijbel-teksten dan als ‘stom gezeik’ ervaren, omdat ze je herinneren aan een andere denkwijze. Maar dan, zijn wij allen geen zondaars?

De ‘beste plaatsen’ als hel op aarde
Rammstein is vernoemd naar de luchtmachtbasis van de Amerikaanse bezetter bij Kaiserslautern. Daar kwamen tijdens de jaarlijkse Flugtag op 28 augustus 1988 door een botsing tussen drie stuntvliegtuigen zeventig toeschouwers in de vlammen om.

De ‘beste plaatsen’ in het publiek veranderden plots in de hel op aarde.

Vandaar steeds de verwijzingen naar vuur in de liedjes, zoals ‘Mein Herz Brennt’, en de vele brand en vlammenwerpers op het podium. Komt er een vuursalvo van het podium, dan voel je de hitte nog tot honderden meters verder. Kun je nagaan, wanneer je dichterbij op een ‘betere plek’ staat.

De gitarist hanteerde tijdens het spel zelfs een meegebrachte vlammenwerper. Ze spelen dus letterlijk met vuur.

De band wekt in hun show de suggestie,  dat een gelijk iets zou kunnen misgaan, als eerder op Rammstein Airforce Base. Daar was ook alles onder controle. Zo kan de opgepropte massa van tienduizenden- die wederzijdse vriendelijkheid betrachten als ‘verwanten in vermaak’- veranderen in een elkaar plettende vleesmassa.

In theorie.

In de traditie van Shockrock, berijdt Till Lindemann bij het liedje ‘Pussy’ (over jeweetwel) een piemelvormig kanon, waarmee hij over het publiek schuim spuit. De mensen die voor de beste plaatsen het meeste betaalden, bevinden zich in de Feuerzone, zij krijgen het meest de volle laag.

Are you entertained?
Al die tienduizenden vertoonden echter een naïef danwel schouderophalend vertrouwen in het gezag van Rammstein als Entertainer. Ze geloven (weten niet zeker) dat na aftikken van honderden euro’s de zaakjes goed geregeld en beveiligd zijn.

Zo sta je dan tussen tienduizenden fans, vol getatoueerd, die gezamenlijk rebelletje speelden, begeleid door Rammstein. Mensen, die in de coronatijd waarschijnlijk voor 95% blij van zin de mouw opstroopten voor een spuitje van De Staat, die zonder morren ook een slavenkapje opzetten.

Terwijl ze met een rebels hardrock-shirt aan signaleren dat ze- net als de zanger- heel ondeugdzaam zijn, dat ze herrie verdragen en dus ‘stoer’ zijn.

Al die mensen gaan er vanuit dat alles wel goed zal komen, dat ze geen kwaad van zin hebben. Het is maar amusement. En ze nemen aan dat er in Rammstein niets duisters schuilt.

Het meest geniale aan de show, kun je – wat ondergetekende betreft- dus vinden in de onuitgesproken maar meest onheilspellende gedachte: Stel dat ze kwaad in de zin hadden…

Dan hadden ze in plaats van een salvo van zwarte en witte papiersnippers ook iets destructiefs kunnen loslaten. Net als bij de Rattenvanger van Hamelen, die uiteindelijk kinderen van deze Teutoonse stad zou meelokken.

Waar ligt de grens dus, die Rammstein opzoekt in publiek vertrouwen.

Denk aan de virologen die voor militair onderzoek dat virus uit Wuhan ontwikkelden (enhanced function) en loslieten, om zo de wereldorde (tijdelijk) naar hun eigen handel in angst te kunnen buigen.

Grapje? Of moreel verwerpelijk? Wij moesten hen beslist vertrouwen van hun overheid, want ja, ‘de’ wetenschap had gesproken. Waarop stel je kortom je vertrouwen?

Je kunt niet alles zomaar weglachen, wil ik maar zeggen. Zo viel even het zinnetje ‘Are You Entertained’ in dat de Gladiator (Russell Crowe) zijn publiek toebijt, dat naar de slachting in de arena voor vermaak zat te kijken…

Soms leek het of zanger/acteur Till Lindemann ook zo’n gezicht kreeg, alsof hij dacht ‘zijn jullie weer vermaakt’, na een nieuwe opvoering van Pussy… terwijl hij misschien al de gek heeft met zijn gek-aanstekerij…

Ich will kein Engel sein
Rammstein is klassiek nihilisme van Duitse bodem, categorie ‘Doe wat je wilt’/zeg wat in je opkomt voor het effectbejag, danwel ter meerdere eer en glorie van je zelf. Moreel relativisme + zelfaanbidding = satanisme.

Rammstein bezingt in de vorm van Duitse humor de levensstijl van de goddeloze, die het met iedereen doet. (You’ve got Pussy, I’ve got dick) Met de humor van mensen die nergens nog enige Waarde in zien met grote W, behalve dan wat plezier maken.

Voor zover er een verwijzing naar God plaatsvindt, dan is dit vooral om existentiële eenzaamheid een plek te geven in een godloos universum. Centraal stond het liedje ‘Engel’, dat Rammstein halverwege bracht op een zijpodium, begeleidt door twee sexy pianistes.

Twee pussycats op piano, die naderhand nog een kusje als beloning krijgen van de gitarist. Waarna ze in een rubberbootje drijvend op het publiek weer naar het hoofdpodium vaarden. Dat dezen ze twintig jaar terug in Nijmegen ook al, drijven over het publiek in rubberboot.

Kijk naar de tekst van ‘Engel’, die op het scherm geprojecteerd werd:

Wer zu Lebzeit gut auf Erden
wird nach dem Tod ein Engel werden
den Blick gen Himmel fragst du dann
warum man sie nicht sehen kann

Erst wenn die Wolken schlafengehn
kann man uns am Himmel sehn
wir haben Angst und sind allein

Gott weiss ich will kein Engel sein

Niemand ziet de engeltjes aan de lucht, dus blijkbaar was niemand ‘goed’ op aarde in God’s ogen. Anders had je die engeltjes wel gezien. Maar misschien dat je dus door stout te zijn wél een ander soort, meer zichtbaar engeltje zal worden.

En dat nihilisme brult iedereen dan mee, binnen een door Rammstein meegebrachte kathedraal van duisternis, waar steeds vuur uit spuwt. Dat vuur kun je als hellevuur interpreteren.

Bück dich..
Zo kom je in het ‘doe wat je wilt’-universum terecht van de popcultuur. Daarin is Rammstein allesbehalve uniek, ook bij The Beatles, Rolling Stones enzovoort geldt dat motto. Rammstein legt dat er echter nog eens vele malen dikker op, tot het punt van het absurde.

In de kern, zijn ze geestverwanten van artiesten waar fatsoensridders al lang niet meer over klagen, of dat nu Paul Mc Cartney zou zijn of Mick Jagger. Die kon ook geen satisfaction krijgen, hoeveel vrouwen hij ook platlegde met zijn status als Grote Artiest.

Hoeveel stadions hij ook vulde.

Rammstein overdrijft die drijfveer nog eens, tot ook de romantische bohemian-illusie van sommige popartiesten er af valt. James Blunt wilde ook gewoon neuken, maar hij zong ‘You’re Beautifull’…

Rammstein roept ‘Bück dich’, buig je voor de seks nog eens voorover, vanuit het universum waar kinky seks de poging tot satisfaction echoot. Je legt het er dan zo dik bovenop, dat het door ieder gedeelde natuurlijk verlangen naar ‘de daad’ zelf belachelijk wordt.

En dat nihilisme bedrijven ze hier dan op het allerhoogste niveau, als levende theaterpoppen in een show waar alles tot in de puntjes is geregeld met Duitse Grondigheid. De toetsenist leek wel als stropop uit de Wizard of Ozz verkleed, bewoog zich als een marionet.

De marionet van wie? Een onzichtbare poppenspeler?

Een wachter voor mijn lippen
Mij wordt vaker verweten dat ik dingen zeg die andere gevoeligen kwetsen, of je meer volgers zou krijgen wanneer je zaken wat diplomatieker uitdrukt, niet steeds dat gestrekte been…

Die wachter voor mijn lippen zou menig relationele spanning voorkomen, een gestrekt been en broos vaatwerk gaat slecht samen. Aan de andere kant, soms moet je gewoon keihard de dingen zeggen zoals je die dan ziet of ervaart.

Dat lucht lekker op, en wie daar niet tegen kan…Die kun je even goed beschuldigen van een gebrek aan relativeringsvermogen, dat diegene zichzelf te serieus neemt.

Houdt die dan wel werkelijk van je, wanneer die de eigen gevoelens plaatst boven jou, of die emoties zelfs gebruikt als moreel chantagemiddel. Dus dan proberen ze gewoon ordinair om met gespeelde moraliteit de overhand op je te krijgen, in een ‘ik-versus-jij’-wedstrijd.

Of je zoekt een middenweg. Bij de gevoeligen van geest, pas je de dosering aan. Dat heet ‘met een ander rekening houden’. Zelfbeheersing, en beheersing is volwassenheid.

Wat doet een christenhond als Rypke dan bij een Rammsteinconcert?
Bij vrijwel alle metal ligt die donkere symboliek er bovenop, het ‘hoort er bij’ als het ware.  Je kunt dat gekoketteer met het duister ook zien als een vorm van stoer doen, terwijl metal-publiek meestal erg sympathiek is.

En aan de vruchten kent men de boom. Je kunt goed mens zijn en als schuldig pleziertje van metal houden. Maakt je dat meteen slecht mens?

Ik ga liever met metalfans samen brullen op de favoriete dreuntjes uit de tienertijd, dan met mensen van de Gristenunie jeukerige opwekkingsliedjes zingen. Het uitje was een investering in een goede relatie. Saartje en ik hadden een topdag samen, en als je zo’n skattie ziet genieten, dan word je van binnen toch blij?

Dat doen we zeker nog een keer… Ik doneerde haar mijn voltallige metal-cd-collectie, en op de terugrit brulden we lekker samen op System of a Down: ‘Why can’t you see that you AAAAR MYYYY CHIIILd’…

We zijn hier ook niet van de Islam, waarin muziek net als al-cohol (een arabisch woord, net als al-lah) Haram zijn. Verbiedt je alles op voorhand, dan kan niemand het verkeerde doen, laat staan zelf ontdekken wat goed of kwaad is.

Net als bij de Newspeak van George Orwell. Daarin had De Partij de taal zo gemanipuleerd, dat je niets slechts meer over De Partij kúnt zeggen. Omdat die woorden zijn uitgefilterd. Wij zijn niet God’s robots, die voorgeprogrammeerd ‘ik heb U lief’ moeten roepen, omdat Hij ons anders het hellevuur in trapt…

Wij zijn vrij.

Als het aankomt om iets tot in de perfectie op te voeren, zo’n concert waar over alle uitvoering met Duitse Grondigheid is nagedacht. Hoger niveau qua artistieke vormgeving dan bij Rammstein, dat kan een metalconcert niet halen.

Kom daar eens bij sommige christenen om, die zuinigheid en gebrek aan ambitie camoufleren met ‘het is voor de Heer’… Of het ook voor minder kan.

Hier komen we dus tot het slotpunt: Als het resultaat een goede relatie is, een blijvende goede herinnering die je samen hebt. Dat kan in zichzelf niet ‘onchristelijk’ zijn, in tegendeel. En kan God niet al het kwade- inclusief mijn eigen zonde- ook ten goede keren?

Laat mij dan maar in stilte bidden, als zondaar die zich nergens moreel op kan voorstaan. Heb een goede zondag.

• Doe bij het verlaten van dit webhuis nog een duit in de collectezak, mocht het thema U hebben aangesproken.

Donatie bedrag:

€

Doneren