Op de zondag geen profane boodschappen. Dan lezen we uit De Heilige Schrift, Het Boek zonder welke er geen Westerse beschaving was.

Na ons bezoek aan de Varusschlacht- waar geweld door Germanen tegen Romeinen historisch werd verheerlijkt-  kijken we nu naar een gewelddadige en wraakzuchtige Bijbel-passage bij de profeet Jesaja.

Hier wordt de God van de Judeeërs opgevoerd die in een eindstrijd wraak zal nemen op de ‘heidenvolken’ (gojim) die hén ooit dwars zaten. Die passages rieken (ook) naar bloeddorst en geweldsverheerlijking, alsof je een Germaans krijgslied leest. 

Maarten Luther had Arminius ‘van harte lief’
We beschreven hier gisteren de Varusschlacht, ons bezoek aan het slagveld waar woeste Germanen in het jaar 9 drie legioenen Romeinen in de pan hakten. Die veldslag kreeg zijn cultuurhistorische betekenis in Europa, door Duitse humanisten uit de vijftiende eeuw.

Die wilden zich afzetten tegen de Roomse kerk.

Dus alles dat die voortzetting van het Romeinse rijk met religieuze middelen te grazen had genomen, was ze plots welkom bij de vorming van een eigen tegenverhaal.

Arminius die de Romeinen versloeg in het Teutoburgerwald, dat verhaal werd een nieuw oorsprongsverhaal voor Duits zelfbewustzijn. Terwijl de Italianen toen alles van boven de Alpen zagen als barbaars, ongeciviliseerd. Net als eerder door de Romeinen.

Dat is wat Alexander Rudow beschrijft in het boek ‘Die Varusschlacht, Geschichte-Bedeutung-Wirkung‘. Juist in het later Protestantse deel van Duitsland zou de aanvoerder Arminius tot cultheld uitgroeien, Hermann genoemd door vestiger van het Protestantisme, Maarten Luther: De ex-monnik die als eerste de Bijbel vertaalde in volks-Duits.

Hij zou over Arminius het volgende hebben geschreven in zijn Tischrede 5982:

Wenn ich ein poet wer, so wolt ich den celebriren. Ich hab in von herzen lib

De componist Händel zou zelfs een muziekstuk ‘Arminio’ opdragen aan die belichaming van de Furor Teutonicus.

In de geschiedenis van de mensheid sprong er dus 1 eigenschap uit, die altijd werd verheerlijkt in heldenverhalen van een volk. Ook in de Bijbel, die verzameling joodse volksverhalen aangevuld met een door de Roomse kerk opgesteld ‘nieuw testament’:

• militair succes, oftewel vaardigheid in massamoord, als ultieme proeve van heldendom. Dat succes krijg je alleen wanneer je uit je stoel komt en cohones hebt, kloten.

Nu heb je mensen die zich al ‘strijder’ noemen omdat ze een door het staatsgezag gedoogde mening ventileren op het internet. De kloof tussen ‘boeh’ roepen op Twitter en je op een echt slagveld begeven, strijdend voor je dierbaren is dan wel erg groot.

De één laat zo wat bits en bytes op een server na, de ander schrijft geschiedenis.

Ontzag voor Gezag
Daarom spreekt men ook over Alexander de Grote, omdat die als drie-en-dertig jarig broekie al de halve wereld er met zijn zwaard onder had gekregen. Wij Friezen hebben nu Joost Klein, en liggen geknecht aan het subsidie-infuus in Den Haag en Brussel.

Europapa.

Wie de veldslag wint, heeft God/de goden aan zijn zijde. Ook in de Bijbel. Koning David werd verheerlijkt omdat hij niet als Saul zijn vijanden ‘bij duizenden’ sloeg maar ‘bij tienduizenden’… De bodycount bij de vijand is een maat voor de mate waarin zijn God met hem strijdt.

Die JHWH geeft David zelfs persoonlijk strategisch advies als ’trek voorbij de Moerbeziënboom’…

Wanneer Mozes zijn Volk door de Rode Zee leidt, en hun achtervolgers worden door HEERE verdelgd door een vloedgolf, dan steken ze in de Bijbel een loflied af over ‘De HEERE’ als ‘krijgsman’.

Er zou ook een ‘boek van de oorlogen van de HEERE’ bestaan volgens de Bijbel, net als een ‘boek des oprechten’ waarnaar de menselijke bijbelschrijvers verwijzen. Maar dit heeft de canon van de kerk nooit gehaald.

De God in het Oude Testament is een handelende God, die je moet vrezen. Die neemt het op voor zijn Volk, ten koste van alle andere volkeren. In de vrees voor die God zou het beginsel der wijsheid liggen. Niet in knuffelig taalgebruik over ‘God is liefde’. Maar in Ontzag voor Gezag.

Voor Kracht dus.

Furor Judeica
Neem dan als metrogristen met je glaasje klimaatneutrale havermelk nu eens zonder oordeel deze rauwe tekst uit Jesaja 34 tot je. Edom is de stam die zou afstammen van Ezau, de concurrent van Jacob (Israël) om het eerstgeboorterecht bij hun vader Izaak.

De als ‘Jesaja’ opgevoerde auteur stelt dat in de eindtijd een bloederig godsoordeel over dat volk zal komen, als een soort Furor Judeica, dat gedenkt wat Amalek hen had aangedaan.

1Kom naar voren, heidenvolken, om te luisteren!
Sla er acht op, natiën!
Laat de aarde luisteren en al wat zij bevat,
de wereld, en alles wat daarop uitspruit!
2Want de grote toorn van de HEERE richt zich tegen alle heidenvolken,
Zijn grimmigheid tegen heel hun legermacht.
Hij heeft hen met de ban geslagen,
hen overgegeven ter slachting.

Wat verschilt de toonzetting van deze tekst met de beschrijving van de Varusschlacht in Schlammschlacht door de paganistische band Heilung, over de Furor Teutonicus? (zie mijn artikel van gisteren)

3Hun gesneuvelden zullen weggeworpen worden,
en van hun dode lichamen (‘lijken’ zegt de Willibrordvertaling RZ)zal hun stank opstijgen.
De bergen zullen wegsmelten door hun bloed.
4Heel het sterrenleger aan de hemel zal vergaan.

De hemel zal opgerold worden als een boekrol,
en heel zijn leger zal vallen,
zoals bladeren vallen van een wijnstok,
en zoals vijgen vallen van een vijgenboom.
5Want Mijn zwaard is
dronken geworden in de hemel.
Zie, het zal neerdalen op Edom,
op het volk dat Ik geslagen heb met de ban, als een oordeel.

In het jaar van de rechtszaak van de HEERE zal er een grote slachting zijn in Edom, zo besluit de passage. Bedenk bij God kortom goed, wat je met je laatste Rolo doet. Wie aan zijn volkje komt, krijgt het vroeg of laat met bloed betaald.

Zoon van David
Militaire kracht is ook in de Bijbel het bewijs dat God achter je staat. Denk aan de ‘gezalfde’ David, opvolger van Saul in het huis van Juda. Die bewijst al zijn cohones, door de reus Goliath te verslaan. Terwijl Saul en heel z’n leger die tweekamp niet aandurven.

Ook kom je steeds de zelfde combinatie tegen: De succesvolle krijgsheren krijgen vele vrouwen waarmee ze honderden kinderen verwekken.  David gaat immers ook vreemd met Batsheba, en heeft daar de dood van een loyale legeraanvoerder voor over.

Hij brengt met ijzeren hand eenheid onder de twaalf stammen, met Juda als hoofd en Jeruzalem- op het heuveltje Sion- als hoofdstad. Die krijgsheer krijgt uiteindelijk de ‘Zoon van David’, Salomo die uit Bathseba geboren werd. Die mag de eerste tempel bouwen voor wat later de God van het ‘monotheïsme’ zou zijn.

Salomo laat zich echter al snel van het rechte religieuze pad leiden, onder invloed van de vele vrouwen uit andere volkeren aan zijn hofhouding. Hij overtrad dus het gebod om zich als volk apart te houden van de rest. Religieus zuiver en raszuiver gaan in het Oude Testament gelijk op.

Vervolgens komt vanzelf de goddelijke wraak in de vorm van vijandige militaire invallen. Is militair succes een ‘God zij met ons’-teken. Militaire tegenslag wordt steeds verkondigd als straf van God voor afvalligheid van ‘de zuivere weg’.

De Assyriërs laten in de achtste en zevende eeuw tien van de twaalf stammen verdwijnen. Er blijft dan alleen Juda over met de Levieten, als religieus staatje. Vervolgens worden ze in ballingschap geleid naar Babylonië, en de tempel van Salomo sneuvelt.

De macht van ‘Sion’ onder David is verworden tot klaagliederen ‘by the rivers of Babylon’…

De eerste geweldloze held
Dan wanneer Israël militair niks meer voorstelt, volgen vervolgens de boeken van de profeten als Jesaja. Die voorzien een ‘Grote Restauratie’ en grote wraakoefening, waardoor Jeruzalem weer het centrum van de wereld zou worden. Daartoe zou weer een nieuwe ‘gezalfde’ opstaan.

Die zou met geweld orde op zaken stellen en alle heidense elementen uitroeien. Van die verwachting is het eerder aangehaalde Jesaja 34 één van de vele plastische beschrijvingen.

In de Septuagint (Griekse vertaling Oude Testament) vind je dan ook een boek genaamd ‘Makkabeeërs’, letterlijk ‘hameraars’ die vijanden dood slaan als echte helden. In de derde eeuw voor de jaartelling wilden die religieuze joden met geweld de Griekse binnendringers verdrijven die er dankzij Alexander de Grote waren gekomen.

Zonder die Ausländer zou het land weer religieus zuiver worden. Die campagne werd geen daverend succes, want al vlot stonden vervolgens de Romeinen op de stoep.

De coup die ‘christenen’ met de Roomse kerk vervolgens op de joodse geschriften pleegden, is dat die gezalfde dan Jezus zou zijn. Een geweldloze joodse rabbi met twaalf discipelen die zichzelf opofferde, als connectie tussen het Hemelse gerecht en het Aardse.

Irmenseul
Meer nog: In de christelijke leer, doorbreekt Jezus de connectie tussen ‘ras(zuiver)’ en religie. Niet alleen de jood maar ook de Griek krijgt het Evangelie te horen van Paulus. De ironie van de Bijbelse geschiedenis is nu: We kregen een geweldloze held van God kado, Jezus, volgend op verhalen waar het bloed van gesneuvelde vijanden tegen de plinten klotste.

Dat zou je een nogal wonderlijke wending kunnen noemen in het denken van de mensheid. Een ‘zoon van God’ die won door ogenschijnlijk de slag te verliezen. Waarna zijn leer via de machtsarchitectuur van het Romeinse rijk zijn weg over de hele wereld zou vinden.

Met geweld, dat dan weer wel. In Duitsland vind je bijvoorbeeld het plaatsje Irmenseul, waar Karel de Grote heilige (heidense) plaatsen van Saksen zou onteren en honderden opstandigen zou doden. Zodat het geloof in de pacifist Jezus zich zou kunnen vestigen.

Is God dan een paradox, of zijn mensen gewoon paradoxale wezens?

• • Heb een goede zondag en vergeet bij het verlaten van dit webhuis niet om een duit in de collectezak te doen.

Donatie bedrag:

€

Doneren