Zowel de Amerikanen als de Russen ontwikkelden vanaf de jaren ’50 een omvangrijk programma om met teken ziekteverwekkers (ongewenste biodiversiteit) te verspreiden.

De ‘ontdekker’ (1981) van de Borrelia-bacterie die de ziekte van Lyme zou veroorzaken, William Burgdorfer blijkt volgens het excellente ‘Bitten’ (2019) van Kris Newby tot zijn nek in een biowapenprogramma met besmette teken betrokken te zijn geweest, dat tot 1973 liep.

Ze ontwikkelden ook microben met ‘enhanced function’, geselecteerd om ziekteverschijnselen uit te lokken. Zo lijkt het Lyme-verhaal op ‘Corona’, dat mogelijk een design-virus was dat ontsnapte/werd losgelaten uit een laboratorium in Wuhan.

Under Our Skin
Newby was zelf met haar man slachtoffer van een bacteriële besmetting via een tekenbeet. Ze ontwikkelden jarenlang symptomen, die niet door artsen als ‘Lyme’ erkend werden. Wel hielden die symptomen op zodra ze antibiotica gingen slikken. Stopten ze met slikken omdat de arts het recept niet wilde verlengen, dan kwamen de symptomen weer terug.

Bij de door ‘de’ wetenschap erkende  Lyme-test bleek de 1 positief te testen en de ander negatief. Latere tests gaven weer andere uitkomsten. Doordat geen arts wilde erkennen, dat hun verregaande handicaps door Lyme kwamen, kregen zij als arbeidsongeschikt geraakten ook niets vergoed.

Echter, de door ‘de’ wetenschap (een clubje commercieel gebonden vriendjes van elkaar) erkende ‘officiële’ test bleek even effectief als het opwerpen van een muntje. De kans dat de test de werkelijkheid meet, is ongeveer vijftig procent.

Zo raken jaarlijks driehonderdduizend Amerikanen besmet en vaak verregaand ziek, terwijl ze van medisch kastje naar de muur gestuurd worden. Of ze krijgen te horen ‘het zit tussen je oren’… Tot ze eindelijk de goede arts treffen, die ze met antibiotica wil behandelen.

Over die martelgang maakte Newby met haar man een succesvolle documentaire, Under Our Skin‘, waardoor ze deuren voor verder onderzoek opende. Artsen en medici die de geijkte Lyme-test afnemen, bleken zelf commercieel belang te hebben bij het afnemen van de erkende tests en de uitkomsten daarvan.

Dat kon Newby onthullen na vijf jaar lang gefrustreerd te worden in Freedom of Information Act verzoeken.

Biowapen dat niet zo te herkennen is
Maar de biowapen-component bleek een andere reden te zijn, waarom de Amerikaanse overheid zo weinig transparant wilde zijn over Lyme. De beroerde wijze waarop de medische detectie van Lyme plaatsvindt, is de instap van dit verhaal over biowapens door teken verspreid.

De ‘ontdekker’ (1981) van de ziekte van Lyme- vernoemd naar het dorpje Lyme in Connecticut. – William Burgdorfer, was in zijn vorig leven juist de ontwikkelaar van zo’n ziekteverwekker met besmette teken.

Dat feit werd nooit vermeld, nadat hij overladen werd met wetenschappelijke prijzen voor het isoleren van Borrelia burgdorferi als ziekteverwekker in tekenbeten.

Wetenschappers in dienst van het Amerikaanse biowapenprogramma, dat tot 1973 liep, ontwierpen namelijk door teken en insecten afgeleverde ziektes die juist moeilijk detecteerbaar zijn. Het is een historisch feit, dat in duizenden experimenten zulke ziekteverwekkers en simulanten werden vrijgelaten.

Newby beschrijft bijvoorbeeld het programma SHAD, dat ik hier al beschreef voor mijn geo-engineeringonderzoek. SHAD staat voor Shipboard Hazard and Defense. Onderdeel van dat programma was ondermeer, dat Charles Senseney van de CIA stiekem met collega’s op 6 juni 1966 bacteriesporen van Bacillus subtilis in de luchtkokers van de metro in Manhattan loslieten.

Zo konden ze de effectiviteit van verspreiding en besmetting meten, als onderdeel van de Special Operations Division in Fort Detrick. De meeste documenten uit die experimenten bleven ‘classified’, en er werden veel documenten vernietigd.

Door de Russen en/of Amerikanen verspreid
Newby bezocht de Zwitserse Amerikaan Burgdorfer nog voor zijn dood in 2014.Toen in hun gesprek erkende hij de mogelijkheid, dat de epidemie van de ziekte van Lyme in Amerika een gevolg kon zijn van een ongeluk met biowapens. Newby citeert Burdorfer, die infiltratie van de Russen in hun biowapenprogramma vermeldt.

De Russen kaapten zijn werk, zo stelt hij letterlijk. De mogelijkheid bestaat dus, dat de epidemie van Lyme expres is veroorzaakt, door 1 van beide partijen, of door een ongeluk van de Amerikanen. Bedenk immers dat het biowapenlaboratorium Plum Island naast het dorpje Lyme in Connecticut lag.

Wat er precies is gebeurd, nam Burgdorfer echter mee zijn graf in.

Als ontwikkelaar van zulke biowapens in de jaren ’50 in het Rocky Mountain Lab in Montana had Burgdorfer getekend voor geheimhouding. Newby beschrijft Burgdorfer’s leven op basis van de persoonlijke correspondentie uit zijn familie-archief. Zo lijkt hij een wetenschapper, die in het biowapenprogramma stapt omdat het laboratorium waar hij werkte anders geen funding meer zou krijgen.

Lastige detectie doel van Burgdorfer’s onderzoek
Daarnaast blijkt uit overgeleverde wetenschappelijke publicaties, dat Burdorfer en onderzoekers onderzoek deden naar een biowapen- verspreid door geïnfecteerde teken- dat lastig als zodanig detecteerbaar zou zijn.

Ze ontwierpen ook cocktails, waarbij een immuunsysteem-slopend virus werd gecombineerd met een Rickettsia-bacterie. Zo zou je nooit meteen als arts de exacte oorzaak kunnen bepalen van ziekteverschijnselen.

Dat wapen moest van het Amerikaanse biowapenprogramma- gedirigeerd vanuit Fort Detrick- een populatie lam kunnen leggen. Vervolgens zou je als invasiemacht eenvoudig dat geïnfecteerde gebied kunnen overnemen, zonder dat de infrastructuur beschadigd zou raken. (…)

Eerder in een interview met een journalist van een alternatief medium had Burgdorfer ‘on tape’ letterlijk toegegeven, dat hij betrokkene was. Dat interview hielp Newby bij het vinden van een antwoord op de vraag: Waarom worden mensen die (chronische) Lyme krijgen vaak slecht gediagnosticeerd.

Die slechte detectie was 1 van de intenties van het biowapenprogramma, waar Burgdorfer decennialang aan had meegewerkt.

Lablek-theorie
Newby maakt in Bitten boven redelijke twijfel aannemelijk, dat de natuur afgelopen halve eeuw vervuild is geraakt met ziekteverwekkers in teken. En dat die combinatie teek-ziekteverwekker kunstmatig kan zijn gefabriceerd in een biowapenprogramma, en niet via ‘natuurlijke’ wijze daar is gekomen.

Zo deed William Burgdorfer ook ‘enhanced function’ onderzoek: Ze selecteerden microben op hun ziekmakendheid, of manipuleerden deze genetisch. Daardoor ontstonden ‘designer’-ziekmakers die effectief met een bepaald soort teek (of muskiet) konden worden verspreid. Daaronder ook Q-koorts en hersenvliesontsteking.

Bitten is dus een ‘moetjelezen’-boek voor iedereen, die ook bij ‘Corona’ al zijn bedenkingen had. Toen kregen we het broodje-aap-verhaal door media opgelegd, dat ‘een voedselmarkt met besmette vleermuizen’ de bron zou zijn. Terwijl nu de lablek-theorie meer  bewijskracht lijkt te krijgen.

Een designervirus met ‘enhanced function’ kan de bron zijn van de COVID19-epidemie, die over de wereld werd losgelaten vanuit het lab in Wuhan. Het laatste daarover is natuurlijk nog lang niet gezegd. Maar hoe vind je het belastende document, wanneer alles ‘classified’ is gemaakt of reeds is vernietigd.

Zo moet al een halve eeuw bekend zijn, dat de natuur vervuild is met biowapens, zonder dat ook maar 0,000x% van de populatie daarvan op de hoogte is. Ook niet bij het medisch establishment, afhankelijk van verzekeringsgelden en de inkomsten van farmaceuten.

• Steun Interessante Tijden volgens het ‘waarde voor waarde’-principe

Donatie bedrag:

€

Doneren