In deze zaterdagse archiefpublicatie uit 20 januari 2019 vind je mijn fotoserie van De Ecokathedraal bij Mildam. Afke en ondergetekende bezochten deze prachtige plek afgelopen donderdag. Een aantal foto’s zijn nog verschenen in en op de cover van Epoque Magazine van Uitgeverij De Blauwe Tijger.
Sinds het bezoek in 2019- vijf jaar terug alweer- lijkt het verval verder ingetreden, de ramen van het pand van De Tijd zijn ingegooid en door houten schotten vervangen. Eenmaal in 2021 kwam ik er nog met Afke, omdat je haar de bijzondere plekken wilt laten zien waar je zelf ook een speciaal gevoel bij kreeg.
Afgelopen donderdag namen we er de 55ste aflevering op van Interessante Tijden TV.
Er komt hangjeugd.
En steeds meer publiek van Nederthalers, moderne massamensen, luidruchtigen en afgestompten, door de overheid gevaccineerden die door de televisie zijn opgevoed en die in Corona-tijd zonder morren hun slavenmasker opzetten. Sindsdien is het gevoel dat je omringd bent door idioten verder gegroeid.
De in 2016 overleden Ecotect Louis le Roy kocht in Mildam (bij Heerenveen) een boerenland. Le Roy maakte daar ‘nep’-gebouwen met bouw-afval, en liet vervolgens ‘De Tijd’, De Natuur, het Zijnde haar werk doen.
De chaos in de vorm van woekerende planten en bomen neemt ieder jaar meer de kunstmatige orde weer over. Die zichtbare relativering van menselijke dominantie over natuur, het kreeg de naam Ecokathedraal. Het schijnt dat zijn as er ook verstrooid is.
Bij een eerder bezoek in 2015 trof ik een gezin van typische Nederthalers, liberalistische barbaren zonder oog voor de betekenis van het monument.
Die Nederthalers lieten bij hun kinderfeestje hun ‘kids’ de in het voorjaar opkomende planten achteloos vertrappen, en keken met holle ogen toen je er wat van zei. Pas wanneer een ‘Bekende Nederlander’ op hun teulevussie het zou zeggen, dan zouden ze er geloof aan hechten. Hoe weinig verwantschap je nog voelt met de doorsnee-Neuderlonder Oeh oeh Oeh.
Toen al. Het is alleen maar erger geworden…
Soms heb je best begrip voor Pol Pot, Mao of zo’n andere genocidale held van Paul Rosemuller. (Groen Links) Vijftien miljoen mensen op dat hele kleine stukje aarde, was dat niet al meer dan zat? Of voor de club van Tien Miljoen. Hoe van dit surplus af te geraken…
Andere dagen ben je weer wat milder. Dat ’t ook Kinderen God’s zijn enzo… Met wat christelijke pressie leer je dan in die ander, hoe ziel/harteloos, gevaccineerd en gehersenspoeld ze ook overkomen, weer iets van jezelf zien. Met tegenzin. Dat wel…
Een aardig monument, hoe dan ook. Dat je door het woekeren van levende planten de vergankelijkheid visualiseert. Je ziet hoe ieder moment zich haast om het volgende moment te zijn.