Pak Noordzee terug op ‘Crony Capitalism’

Visserij-actiegroep EMK- zie vissersvoorvrijezee.nl–  brengt de Nederlandse versie uit van Mathilde Jounot haar film ‘ ‘Oceanen, Stem van de Onzichtbaren’.

Kort samengevat: achter het wollige proza van milieuclubs die zogenaamd ‘de overbevissing’ willen tegengaan, daar zitten grote zakelijke (Amerikaanse) partijen. Die willen greep op grondstoffen (vis, olie, delfstoffen). Zij streven verdere privatisering na van de publieke ruimte die de zee nog is.

Daarmee onderstreept Jounot de analyse die ik gaandeweg na 7 jaar ook begon te zien. Agenda 21 (Verenigde Naties ‘sustainable development’) =  privatisering van publieke ruimte met wollig groen liefdadigheids-proza.

Crony Capitalism
Die zakenfamilies/bankiers financieren met hun ‘filantropische’ foundations de media-agitatie door actie-multinationals als Wereld Natuur Fonds, of ze richten ze op (Oceana enz). En ze financieren Agenda 21-marketeers ‘dressed as scientist’ als Daniel Pauly (fishing down the foodweb). Ze zijn ook de bron van de huidige Plastic Soep-hysterie die in werkelijkheid zo heet niet gegeten wordt.Daarover morgen meer (De Rothschild)

Zodat politici in Europa als Ulrike Rodust- speciaal rapporteur Visserij voor het Europarlement- een vals beeld van ‘De Lege Zee in 2050’ en ‘de vervuilde zee vol plastic’ tussen de oren krijgen.

En zo laten ze via propaganda-agitatie en gedram wetten opstellen die hun bevoordelen. Dat is wat ‘crony captitalism’ heet, de staat als verlengstuk van Corporate Inc, wat we in Nederland ‘De VVD’ noemen. De Nijpelitaanse Maffia.

…kleine visserijbedrijven in grote handen, en minder vrije visserij ten gunste van aquacultuur

Change, Future, Global, Management, Healthy, Planet, Sustainable, International
Wat Oceana, Pew enz nu Blue Growth noemen, dat is het zojuist genoemde Crony Capitalism, ook wel ‘corporatocracy’ genoemd. EU-regels gebruiken voor monopoliseren van grondstof-voorraden met verhaaltjes over ‘overbevissing’ (wat geen biologisch maar economisch gegeven is).

Zoals Against Crony Capitalism schrijft:

Crony capitalism can take many forms including regulatory capture ( regulated interests actually using government power to squelch competition), zoning, licensing, in some cases even copyright, and hundreds of other ways. The one thing all of these “tools” have in common, however, is that they are used by the politically connected few to extract money and power from the unconnected many.

Government gives a veil of legitimacy to actions taken by individuals and groups that would be considered unethical (at best) without government “permission”. (bv Energieakkoord van Ed Nijpels, ex-voorzitter WNF…RZ)

Zo verklaar je ook waarom/van wie milieuclubs als Oceana en WWF zoveel miljoenen euro’s lobby-subsidie krijgen. En hoe EU-functionarissen aan hun opvolgende baantjes komen bij die clubs.

Zie de functie-omschrijving van (ex EU-visserijcommissaris) Maria Damanaki haar nieuwe baantje voor Nature Conservancy, opgetekend door de Huffington Post, waar ze voor blogt.

She leads a global team focused on transforming how the world (wie is dat?) manages its oceans, with a focus on investing in natural (wat is natuurlijk, vragen pelikanen en mangrovebomen om geld?) infrastructure, such as coral reefs and wetlands, to reduce climate risks (wat zijn dat ten opzichte van natuurlijke variabelen, het stormde altijd al…) and sustain ocean health (is de oceaan een lichaam dat ziek kan worden?)

Wat staat hier nu, behalve een batterij wollige niets-zeggendheid?

Net als wereldvrede, gratis eten, meer gezondheid: wie wil dat niet? Het gaat om de uitwerking van wat ze ZEGGEN dat ze willen. Die komt altijd – in Europa- neer op lastenverzwaring en gebieds-sluiting. Terwijl vissers alleen kunnen innoveren in vistechniek, wanneer ze geld over hebben.

Futurologie vanuit Universiteit British Columbia.

Nature Conservancy/Goldman Sachs en Hedge Funds
Kijk je dus voorbij het wollige wereldvrede-proza van ‘change’ en ‘biodiversity’ en ‘global’: dan zie je een met honderden miljoenen dollars gefinancierde effectieve (Amerikaanse) lobby die nu het Europese Gemeenschappelijk Visserijbeleid naar de hand zet: zie ook ‘Blue Charity Business van Europeche.

De Amerikanen duwen ons allerlei groenig klinkende begrenzingen op. Zo ontstond in 1982 de United Nations Convention on the Law of the Sea (UNCLOS) Universiteit Utrecht werkt aan implementering via ILOS, ‘Sustainable Oceans Governance, betaald door de EU (2015-2020).

Dat verdrag ging in 1994 in werking. Het gaf landen exclusief zeggenschap over hun 200-mijlszone. (visgebied, mineralen en grondstoffen in zeebodem). De VS wil tot de dag van vandaag dat verdrag NIET ratificeren. = Ze willen ongevraagd bij iedereen een voet tussen de deur.

Zie ook het Parijse klimaat-akkoord waar ze weer uitstappen, waar ze eerder (met Al Gore) op het laatst uit het Kyoto-akkoord (1997) stapten (bron van onze klimaat-ellende, energiebelastingen en emissiehandel).

De Europese visserij-commissaris die Amerikaans beleid doorduwde, kreeg als loon lucratief Nature Conservancy-baantje, geleid door Goldman Sachs

Euro-commissaris Maria Damanaki hielp onze vissers aan de aanlandplicht via hervorming van het Europees visserijbeleid (= lastenverzwaring die kleine bedrijven omverwerpt)

Maria Damanaki werd vervolgens beloond met een lucratief baantje als ‘Global Managing Director Oceans bij de Nature Conservancy. Dat is Amerika’s grootste ‘groene’ NGO van ‘Natuurbeschermers’ geleid door CEO’s van hedgefunds

De CEO van Nature Conservancy (het Amerikaanse Natuurmonumenten), Mark Tercek werkte 24 jaar als managing director bij Goldman Sachs. 

 Zie verder de ‘Board of Directorsbij Nature Conservancy, dat is 1 grote verzameling van usual suspects: Rajiv Shah, predident Rockefeller Foundation. Een Indiaas econoom afkomstig van US AID.

Investerings-maatschappij Latitude Capital, bazen van de China Capital Group, AP Capital (private equity in de energiemarkt), Black Rock, Schooner Capital, de Chinees-Amerikaanse E-commerce-gigant Alibaba Group, die 80 procent van alle Chinese internet-transacties beheerst.

Die zijn nu al groter dan Walmart. Het private equity-fund Cressey and Company. En ook het grootste Texaanse hedgefund Meritage Capital is in de board vertegenwoordigd. Allemaal zoooo bezorgd over De Aarde in het jaar 2050 🙂

‘Changing Ocean’. Alsof de oceaan vroeger stabiel was….Greenpeace werd hier ook opgericht.

Hun met miljoenen euro’s en dollars opgedrongen boodschap lijkt ‘grassroots‘ en anti-establishment. Zo werkt de marketing. Die wollige milieu-marketing spreekt Linkse usefull idiots aan eigengeilers en leugenachtige opportunisten, oftewel het standaard-personeel van milieuclubs en massa-media (zjoernaliesten).

De uitwerking is concentratie van markten in steeds minder maar steeds grotere handen.

Academie-prostituees hongerend naar onderzoeksgeld geven je lobby een ‘wetenschappelijk’ randje

Agenda 21 tussen de oren
Het financieel noodlijdende en dus eenvoudig omkoopbare NIOZ (Texel) werkte daar dit voorjaar ook aan mee, door Daniel Pauly uit te nodigen als keynote speaker. Academie-prostituees als bij het NIOZ als Han Lindeboom en Katja Phillipart,Daniel Pauly, die geven voorgenomen politiek een geleerde noodzaak.

Proof-me-wrong-‘science’/futorology

Zie bijvoorbeeld ook Pauly’s Universiteit van British Columbia (Vancouver, waar Greenpeace werd opgericht). Die lanceren met een ‘Changing Oceans Unit de ene ‘wetenschappelijke’ studie na de ander. Zoals ‘klimaatbeleid geeft 6 miljoen ton extra vis‘. (nee serieus)

Het doel van dit soort wetenschap is geen kennis. Het doel is propaganda. Profetie voor 2050 kan niemand controleren op waarheids-gehalte.  Zie ook ‘Predicting Future Oceans‘ vanuit Pauly’s universiteit van British Columbia.

…weer gelinkt aan Sea Around Us van Daniel Pauly, en dat is weer Pew/Oceana/Rockefeller. Sustainable Development Goal 14 Verenigde Nayties= Oceanen

Sea (of money) Around Us
Daniel Pauly zijn door Pew Charitable Trust, Mava Foundation (= Andre Hoffmann, vice-president van WWF-internationaal) en Oceana gefinancierde ‘The Sea Around us‘? Dat is een project dat greep wil krijgen op visserijgemeenschappen in de Pacific en West Africa.

Het programma is vernoemd naar een boek van Rachel Carson (1951): the Sea Around us. Hoofdstukken daarvan verschenen in The New Yorker.

Agenda 21 in vele gedaantes: globale controle over grondstoffen

Rachel Carson (van Silent Spring 1962, ook gehyped in The New Yorker) is een marien biologe (in 1964 overleden aan borstkanker). Carson fungeert al 50 jaar als Jeanne d’ Arc van het Anglo-Amerikaans Milieu-Globalisme. De (gehele junior-tak van de )Rockefeller-zakenfamilie stelde vervolgens ook een Rachel Carson Award in….

Opgericht door Alison Rockefeller met haar seksistische ‘women in conservation’.  Het Hillary Clinton-levensgevoel van de prive-jetset opleggend, aan de mensen op wie zij zo neerkijken.

Alles met ‘global’, ‘Earth’ en ‘milieu’, er zit altijd Rockefeller-geld in…(het voormalige Standard Oil, David Rockefeller= JP Morgan Chase, vm Manhattan Chase, Bilderberg en Trilateral Commission)

Er is in die clubs en instituten wel kritiek op de heersende ideologie mogelijk en discussie: zie ook dit artikel. Maar die kritiek helpt vooral om de basis-ideologie van Global Management te versterken. Agenda (= Agenda 21 Sustainable Development Goals, nr 14 bij Oceanen) blijft doordenderen.

En het gaat ook steeds over ‘Global Fisheries’, in plaats van lokaal maatwerk en meer wetenschappelijk management door visserij-biologen. (dat wel effectief en succesvol kan zijn.) ‘Global Fisheries’ klinkt heel belangrijk. Maar visserij op de Noordzee op schol, die werkt totaal anders dan tonijn visserij rond Cyprus. Het heeft niets met elkaar van doen.

OCEANA-subsidies: Hoe kan een schatrijke Amerikaanse club ook nog eens 1,1 miljoen euro lobby-subsidie krijgen om in bedrijf te blijven? Omdat Amerikaanse partijen controle hebben over de Europese Commissie: hoe anders?

Oceana: Amerikaanse greep op ONZE zee
In Europa is de grootste vijand van onze visserij nu het Amerikaanse Oceana (zie Europese Commissie-subsidieregister hierboven). Dat is een product van het Rockefeller Brothers Fund en Pew Charitable Trust. Het krijgt jaarlijks een dikke miljoen euro lobby-subsidie van de Europese Commissie, om een vals beeld te verspreiden over ‘De Overbevissing’.

Momenteel willen ze greep op de Middellandse Zee krijgen via zogenaamde (IUU) visserij-programma’s.Alles moet geregistreerd en gecontroleerd, in de greep van 1 grote partij komen.

Wetenschappelijk management is natuurlijk helemaal OK. Zie hoe Mediterrane blauwvin-tonijn zich kon herstellen door naleving van quota van deelnemers.

Maar doorslaan in regulering ontneemt de soevereiniteit van kustgemeenschappen. Het machts-evenwicht raakt zoek, en de greep van mensen op hun leven en eigen omgeving verslapt.

.. Campagne Oceana met de Rockefeller Foundation. Oceana = Pew Charitable Trust+ Rockefeller Brothers Fund

Dus wie willen greep op de zee?
Er is vanzelfsprekend niet 1 Grote Broer die alle touwtjes in handen heeft. Er is wel 1 ideologie, en een netwerk van zakenpartijen dat die ideologie deelt/uitdraagt. Men snapt elkaar zonder het uit te spreken.

..aah, ook Daniel Pauly (The Sea Around Us van Pew) staat op loonlijst Oceana: Oceana is een Rockefeller-baby

En die ene ideologie bevoordeelt een selecte elite ten koste van de middenklasse, gezonde marketwerking en vrije burgerij. Milieuglobalisten claimen dat alleen zij gerechtigd zijn met hun gezelschap van ‘experts’ om onze publieke ruimte te beheren.

The Economist is tenminste 25 procent eigendom van Rothschild, wat deelname bankiers bij ‘redden oceanen’ verklaart. David de Rothschild noemt zich oceaan-activist. Sustainable Development is een bankiers-ding (SDG 14) (ex)Citigroup-bankiers zijn ook weer commissaris bij de Rockefeller Foundation

Reclaim the Sea
De uitwerking van over-regulering uit naam van ‘het milieu’ is steeds: sociaal-economische ruinering van vissers-gemeenschappen. Zo wil EU-rapporteur voor visserij Ulrike Rodust (SPD-socialist/globalist, usefull idiot) nog meer lastenverzwaring, die de rentabiliteit van kleine visserij-bedrijven vernietigt. Zo blijven de grote bedrijven over, en quota geconcentreerd in enkele handen.

Die trend vindt steeds meer mondiaal plaats, zo toont de film van Jounot. De website Reclaim the Sea.org van (vissers)gemeenschappen op Cyprus verwoordt het zo:

In the current climate of the global financial crisis, there is an increasing focus on economic growth and development. The crisis is continuously being used to entrench a neoliberal agenda allowing for further deregulation of the economy and privatization of public assets.

…lokale gemeenschappen moeten zich organiseren om verzet te bieden, meer machts-evenwicht maken, zie reclaimthesea,org

Both, the coastal and marine space, up to the 200 nautical miles, are supposed to be managed by the State, on behalf of its citizens (according to part V of the United Nations Convention on the Law of the Sea also known as UNCLOS).

Just like in the case of public spaces in towns and cities, the State often becomes the usurper of community rights. We continuously witness cases of displacement of coastal communities and / or fishers, the prohibition of citizens to use coastal and marine space and in general

…die is de dupe van de discardban, krijgt geen lekkere hapjes van vissers meer (verboden door Maria Damanaki)

Dus onthoud die term Crony Capitalism. Zoals Against Crony Capitalism schrijft:

Why can Goldman Sachs, the largest investment bank, speculate in markets using newly printed government money that has been borrowed virtually for free? Crony Capitalism.

One Reply to “Pak Noordzee terug op ‘Crony Capitalism’”

  1. Over hoe de grote voedselindustrie via NGO’s de visserij kapot maakt en de wereldzeeën privatiseert.
    Kippenvel
    Ontluisterend
    Het grote zal al het kleine vernietigen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *