Zingt de Geelgors nu Beethoven of Boerenlandblues?

De Geelgors

Bij het oudste boerenfamiliebedrijf van Nederland (1356), de boerderij van de Erve Hiddink in de Achterhoek vind je tegelijk dat pastorale boerenlandschap waar nog de geelgors in de eikenboom zingt.

Volgens De Oervogelaar van Nederland, baardmannetje Nico de Haan zou die Geelgors ‘di di-di doooom’ zingen als de bekende passage uit de 5de Symfonie van Beethoven. De Schikzalsymphonie (noodlotsymfonie), die de steeds dover wordende componist tussen 1804 en 1808 schreef.

Wie ooit pianoles had, kan Beethoven zijn ‘Fur Elise’ ook spelen, althans dat bekende thema. Voor ‘di di do dooom’ heb je het hele orkest nodig.

Zie je hem zitten?

De Vijfde Symfonie met drie akkoorden?
Uw Rechtse Hippie kreeg ooit een vogelgeluiden-bandje van Vogelbescherming toen hij begin jaren ’80 lid werd van ‘Het Vogelaartje’ (jeugdtijdschrift), vogelgezang per soort voorzien van De Haan zijn commentaar bij ‘dit ochtendconcert’

Ronduit majestueus was toch wel De Haan zijn imitatie van de Groene Specht; igligligligli. Lag je als jong ventje helemaal in een deuk.

En dat zijn dingen die je dan nooit meer vergeet, dat wat in je vroege jeugd is bijgebracht. Dat je bij alle vogels die je hoort zingen, tegelijk de imitatie door oervogelaar Nico de Haan voor de geest haalt. Didididoooom dus bij de Geelgors:

Di di di doooom, aldus Nico de Haan

Toch, hoezeer je ook iedere keer je best doet en Nico’s ‘didididooom’ inbeeldt als je de geelgors hoort zingen (meestal in de Eifel in Duitsland), de 5de symfonie kunnen we nooit in dat nogal minimalistische liedje van de geelgors herkennen. Het gaat namelijk ongeveer zo:

tssiiiiii.……… brabelderalmeralde

Eigenlijk meer als de luie straatmuzikant van Hans Teeuwen; ‘Laalala:.. geld?’

En dat de hele boerenlanddag door, als akoestisch accent bij een landschap dat nog pastorale trekken behield. Waar die ‘tsiii’ dan in de Beethovensymfonie zit, dat is pas 2 minuten verderop, als de violen even tsiiiii, didididom doen.

Dan klinkt Beethoven zijn Noodlot-symfonie toch wat dramatischer. Op zijn best zou je het liedje van de geelgors een Boerenlandblues kunnen noemen. Die muziek van de negers kan met drie akkoorden toe, net als bij vogels heel primair en effectief. Blingbling en de Bitches.

De boodschap van de negers aan de mensheid, die is ook beperkt tot wat de vogeltjes in het bos willen overbrengen.

Ik wil neuken, dit is mijn territorium

Of

‘Ze wil niet meer neuken/het UWV-kantoor is dicht/ Ze hebben geen banen/bananen voor mij’ (De Blues)

De thematiek van de blues is dus dualistisch. Ze wil wel/ze wil niet. Of ze zegt ‘nee’, maar wil wel, of ze zegt ‘ja’ terwijl ze niet wil. Zucht.

Precies het pastorale landschap waarin de geelgors thuishoort

Wanneer de geelgors ‘ik wil neuken, en dit stukje land is van mij’ zingt, dan vinden we het al gauw echter van een meer hoge orde. Brengt een mens die naakte waarheid zonder aankleding, dan gaan we plots heel gecultiveerd en fatsoenlijk reageren.

Terwijl, je hebt ’t als man toch zwaar.

Zo’n korterokjes-bombardement op een zomerse dag, die lustige hindeborstjes die levendig dansend in strakke shirtjes prikken, het liefste zou je natuurlijk net als op ‘Dwaze Dagen’ in de supermarkt al die bloemen als een boeket plukken op straat, ze allemaal in je winkelwagen. Rrrauw.

Maar dat is niet zo legaal enzo.

Al even mooi en pastoraal, het oudste boerenbedrijf van NL

Dus dan word je singersongwriter die heeele gevoelige liedjes zingt. Tsjaa, de bochten waarin kerels zich wringen moeten, om bij de kut te komen, die ‘harder trekt dan tien paarden.’

Zoals het boerengezegde luidt.

Natuurkrachten, wat heeft ‘het verstand’ daar tegenin te brengen, behalve achteraf wat rationaliseren.

Die klinkt weer als Lutz Jacobi…

Nou ja, ook in dat zelfde oude pastorale land, hoor je de fazant nog, iets dat in het strakgetrokken massaproductieland met plastic raaigras-racebanen ook een zeldzaamheid werd. Die fazantenhaan kucht meer, een beetje alsof je Lutz Jacobi hoort praten.

Lommerijk gelegen, met mooie kastanjes, in landschap dat je omarmt

Het Pastorale Landschapskwartje voor Landschapsvreugde
Het boerenbedrijf van de Erve Hiddink zelf is trouwens modern, inclusief melkrobots. Dus het kan wel, EN modern boeren EN een natuurlijker boerenland dat je als het ware omarmt bij bezoek in plaats van afstoot. Waar de geelgors de symfonie van Beethoven/Boerenlandblues kan zingen.

Je moet als boer de financiele speelruimte hebben om landschappelijke rentmeester te zijn van je Tuin. En dus, niet te zeer van De Bank afhankelijk. Terwijl de milieubureaucratie steeds verder je lasten verzwaart. De Staat drijft met haar Nederlandse Voedsel Waren Amateurs (NVWA), die altijd van het negatieve in de mens uitgaan, al vele boeren tot wanhoop.

Bij mooi weer lopen de koeien graag buiten. Maar bij K-weer zijn ze even graag binnen, in stallen van alle gemakken voorzien, tot massageborstel aan toe

Daar moet toch een oplossing voor zijn… De bezem door averechts milieubeleid (PAS), zodat de kostenopdrijving eens een halt toe geroepen wordt. En meer financiële speelruimte aan de inkomstenkant. Zo komen we dan bij het landschapskwartje.

Je maakt mij niet wijs, dat er niet een miljoen melkdrinkers zijn die weigeren iets extra’s te betalen, wanneer daar iets zichtbaars tegenover staat. (Dus geen ‘draagvlakcampagnes’ en Deltaplan Biodiversiteit-geOH) Wie wil er niet ook een kwartje extra voor de melk betalen, als je dan zeker weet dat dit bij de boer en zijn koeien terecht komt?

Koe wacht op melkbeurt, het zijn conservatieve gewoontedieren, net als mensen

En niet ergens bij de marketingafdeling van een Postcode Loterij-parasietenclub blijft hangen voor ‘bewustwording’ en ‘draagvlak’, zoals het inmiddels tot neo-liberale reclamefabriek vervallen ‘Vogelbescherming’, of nog erger: bij Natuurmonumenten.

Laat staan dat het extra budget wordt van de marketingafdeling van Friesland Campina, die 3-400 miljoen euro per jaar schijnt te verdampen, zoals ik van boeren in Friesland vernam. Maar dat de boer ’t voor de bloemetjes en de bijtjes krijgt, en daarmee ook voor zichzelf: want je leeft toch voor de lol, niet voor productie-slavernij. En natuur geeft je plezier (zie ook mijn artikel ‘Landschapsvreugde’ in de Epoque).

Als je denkt ‘die rotnatuur die maar in de weg zit’, dan moet je er niet aan beginnen, en eerst in therapie. Stel je voor, wat een stel ondernemende en meer vooruitstrevende boeren met die 3-400 miljoen euro aan het landschap konden doen, wat nu verdampt aan internetvervuiling en leugens in vierkleurendruk (‘draagvlakcampagnes’)

Is ‘je bedrijf mooi voor elkaar en je landschap’ niet de beste PR die de boer kan hebben met zijn koeien?

De volgende koe wil gemolken

Dus dat die boer het pastorale landschaps-kwartje dan gebruikt om datgene te doen wat in mijn jeugd nog ‘normaal’ was en de boeren om niet er bij deden.

Voor de lol om de natuur denken, door wat ruimte te laten, in plaats van met 3 maaiers voor, opzij en achter met 25km per uur over het land te rossen. Opzij opzij opzij, maak plaats, maak plaats maak plaats, we hebben on-ge-lo-fe-lijke haast.

Veel boeren gingen met hun tijd mee, je kunt ze dat deels best verwijten. Al krijg je dan als repliek nog zulke klagende en zielige slachtofferverhalen.

Rechtse Hippie, geeft cursus Boer Do, de Weg van de Friese Boer.

Net als bij mensen die hun tuin verbouwen tot ‘tegeltuin voor de onderhoudsarme hersenpan’, met enkel tegels en die armoedige schuttingen. Het is niet nodig, je mag van mensen best meer verlangen dan wat cultuur-nihilisme. Je bestaat niet alleen voor ‘jezelf’, dat stukje sterfelijke wormenvoer.

Nihilisme en nuchterheid zijn 2 verschillende zaken, laat staan dat nihilisme ‘rationeel’ zou zijn.

Met 1 kwartje extra voor de boer en zijn koeien, kan de boer toch veel mooiere dingen doen dan alle ‘draagvlakcampagnes’ bij elkaar?

Geef je de natuur die ene vinger, dan neemt ze de hele hand en in de kortste tijd krijg je weer terug wat nog maar 30 jaar terug ‘normaal’ was om te zien. En die zichtbare landschapsverfraaiing werkt voor je publieksimago toch beter dan alle ‘draagvlak’ en meekletsen met Al Gore over het Klimaat.

Het landschap is een spiegel van je cultuur en je Waarden met grote W. Dat is je visitekaartje dus, en geen Ecolabel of reclamecampagne kan daar tegenop.

Turkse tortel. Modern boeren en natuur gaat prima samen, mits boeren de financiële ruimte en keuzevrijheid behouden

Je raakt de tel kwijt bij al die Ecolabels voor papieren intenties, en ze ruiken naar ongeloofwaardigheid. Net als die MSC-ecolabletjes op vis, niemand in de viswinkel vraagt er om, behalve die biodynamische baardgleuf Christien Absil en haar Good Viswijf Foundation. Dat is 0,0001% van de bevolking.

De meeste boeren geloven- net als uw Rechtse Hippie- weinig van die klimaatpaniek, die al te zeer door subsidiehonger gedreven lijkt. Planetproof, dat nieuwe keurmerk van Friesland-Campina om Al Gore te plezieren? Klimaat verandert altijd, en CO2 vergroent de planeet. Dus zijn er geen mooiere Waarden die je uit kunt dragen, die tegelijk werken als boeren-PR?

Mensen met enige hersens en wat te besteden (dus niet ‘het plebs’, het mensenvlees dat naar de Mac Donalds gaat), die willen gewoon verse lekkere producten. Of Jesse Klaver met zijn Crypto-Communisten (‘groen’ als het Nieuwe Rood) erbij applaudiseert zal het overgrote merendeel van Nederlanders worst zijn.

Wat zijn dus je WAARDEN die je trots maken….Hoewel je natuurlijk ook een lekkere dikke Porsche kan kopen 🙂

In ‘de natuur er wat bij doen’, hadden veel boeren in mijn Friese plattelandsjeugd- 30 jaar geleden- gewoon plezier, die weidevogeltjes, de haasjes, het fleurt de boel op en het was normaal. Met een kwartje of dubbeltje per liter extra moeten boeren toch meer keuzevrijheid hebben, dat ze ook een randje bloempjes voor de bijtjes laten, een eikensingel laten staan.

Alles begint bij je bestedingsruimte. En iedereen kan het op eigen wijze invullen, zoveel mensen, zoveel wensen en ideeën. Er is niet 1 denkwijze of invulling overal de beste.

Wie groot wil gaat groot, niks mis mee. Er moeten ook grote boeren zijn die veel produceren, als hun keuzevrijheid maar overeind blijft en ze geen slaven hoeven zijn. Op bezoek bij een andere boer met 400 koeien in Fryslan, kon die boer ook prachtig laten zien wat zijn ‘waarden’ waren. Hij liet zien hoe mooi en innovatief hij de zaakjes voor elkaar had, was daar zichtbaar trots op.

Dat is ‘Kung Fu’ in boeren-ondernemerschap, Boer Do, inclusief weidevogelbeheer en akkerrandjes als vorm van eigen bedrijfs-PR.

Bij de boer op bezoek, altijd leuk!

Als je maar niet GEDWONGEN bent om slechts die ene kant op te gaan van meer, groter, sneller, veel en kosten snijden.

Uiteindelijk is ‘het plezier’ toch veel belangrijker dan technocratisch rationaliseren, tot je zelfs Het Leven uit je hele landschap perst.  Omdat boeren zich in 1 richting gedwongen voelen van kosten snijden en grote schaal, zolang melkprijzen constant blijven. En dan zijn die prijzen hier ook nog beter dan in Duitsland.

Prachtige Japanse Kers bij akkerbouwbedrijf in NO-Polder

Dus wat mij betreft werd dat Pastorale Landschapskwartje, of een dubbeltje, gisteren nog ingevoerd, als het maar bij de boer en zijn koeien terecht komt. Al was het maar 5 cent per liter melk: wat zou je daar al mee kunnen doen? Een overhoekje met klaprozen, een stukje dekking voor het wild, patrijzen samen met de lokale jagersclub.

Je moet de lat zo laag mogelijk leggen, dan is de kans tenminste groter dat je een ambitie ook haalt. En bij gebleken succes kun je dan een stapje meer verwachten.

One Reply to “Zingt de Geelgors nu Beethoven of Boerenlandblues?”

  1. Rypke bedankt voor deze blog met een bijrol voor ons bedrijf.

    Ik heb nu weer helder op het netvlies waarom mensen zo intens van het vogelgezang kunnen genieten; wat de vogels luidkeels schreeuwen, daar wordt je als mens – als je dat net zo hard en kordaat zou verkondigen in het openbaar – voor opgesloten. Terwijl het simpelweg een uiting en kracht van de natuur is. En wanneer ‘de natuur’ dit soort lokroepen zelf produceert, worden ze zelfs voor de jongste kinderoren uitermate geschikt geacht, geïmiteerd door Nico de Haan. Zo leuk dit 🙂

    Je mag jezelf dan een gesjeesde ecoloog noemen, er is niets gesjeesds aan jouw zintuigen. Knap dat je de fazantenhaan op de plaat hebt kunnen vangen! Hij was wel zo slim om zijn hen naar lager gelegen, veilige regionen te dirigeren. Zij volgt hem op de voet, maar voor vreemde mannen blijft zij verborgen. Zelfs voor jouw vogelminnende camera blijkbaar.

    Ook bijzonder dat precies díe roodbonte koe, Hiddink Tulipe 303, voor jouw camera verscheen. Zij is een van onze rotsen in de branding. Al ruim 9 jaar genieten we van haar aanwezigheid. Een ware stayer, inmiddels uitgegroeid tot een grand dame. Ze is nooit zomaar in beeld, behalve…nu dus. Zo’n koe zit als boerin gewoon in je hart. Zie ik het nou goed dat ze haar tong naar je uitsteekt?! Of zou dat zijn naar de reclame- en marketingafdeling van FrieslandCampina, die vorig jaar 540 miljoen euro wegschreef (jaarcijfers 2018) en waar deze dame weigerde om nog langer voor te werken?
    Koeien zijn inderdaad heel conservatieve gewoontedieren, maar ze zijn niet vies van een geintje.

    Saillant detail: ik zou je willen vragen om in de toekomst een microtikje minder vilein te schrijven over de hamburgers van de Mac. Immers, mijn koeien dienen uiteindelijk, naast de waarde van hun eigen ‘ik’, landschapsverfraaiing, grasmaaimodule en bodemlevenverbeteraar, een dubbeldoel. Enerzijds het maken van melk en anderzijds, als aan de melkproductie om welke reden dan ook een einde komt: vlees. Grote kans dus dat je een melkkoe aantreft tussen dat kleffe broodje en die verslavende saus https://www.mcdonalds.nl/over-mcdonalds/kwaliteit/100-rundvlees . Maar: je weet inmiddels waar je moet zijn voor een echte sappige en perfect gekruide hamburger…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *