Op de zondag geen profane boodschappen, maar lezing uit De Schrift. Bij foto’s van de Grazige Weiden van het Middelzeeland tussen Wieuwerd en Beers past natuurlijk geen betere Psalm dan de dankbare Nr. 23 ‘De Heer is mijn Herder’, nadat we de vorige twee zondagen de wanhoops-Psalm 22 reciteerden: ‘Mijn God waarom hebt gij mij verlaten’…

Requiem Frisiae
Leven is voor velen, zo niet allen een grote poel van Ellende, waarin je al je dierbaren zult verliezen en ook je leven.

Iedere dag kan Ellende bij je aanbellen om je leven te ruïneren, dagelijks om je heen is het bij medemensen zo ver… Een telefoontje van de afdeling oncologie, of je kunt plots niet meer opstaan, kreeg een hersenbloeding.

Dan getuigt het toch van een hoger inzicht wanneer je, ondanks alles, deze dankbaarheids-Psalm 23 ‘De Heer is Mijn Herder, mij ontbreekt niets’…kunt reciteren. Opdat je niet met gebalde vuisten sterft als een PvdA’er (partijsymbool = ‘boos op het leven’), maar met open handen uit overgave, om te ontvangen…’Mijn Genade is U genoeg.’

Dat doe je niet zomaar.

Dat je kunt open staan om te ontvangen van de Allerhoogste, wat je zelf bij leven niet altijd, of soms bijna nooit kon zien. Maar toch bleef Geloven. Het Vertrouwen in de Goedheid van die Eerste Oorzaak, ondanks ‘de feiten’ die de A Priori Goedheid en Waarheid lijken te weerspreken. Omdat je naar Sint Paulus ‘nu nog in raadselen ziet, maar straks van aangezicht tot aangezicht’ zal mogen zien.

Iedere echte christen kent dat Verlangen, die mix van droefheid en vreugde, ontroering, vergelijkbaar met wanneer je een eerste kindje krijgt.

Bij mijn Pake Rypke staat Psalm 23 op het graf gereciteerd, zoals bij vele Friezen. Want het is De Kraker van alle Psalmen. Naast het “Onze Vader’ uit het Nieuwe Testament is Psalm 23 veruit het meest geciteerde gebed, dat zelfs door Gangstarappers wordt uitgesproken (‘as I walk through the valley of the shadow of death‘, ik meen door ‘Coolio’ maar ben niet zo thuis in de boze criminegers met gouden medailles om de nek).

Iedere dag kan Ellende met grote E. bij je aankloppen. Daarvan ben je in een land waar al meer dan 70 jaar vrede, relatieve burgerlijke vrijheid en welvaart heerst, niet meer zo bewust. Deze unieke periode in de geschiedenis. Je moet in Nederland wel haast je best doen, om in de armoedige ellende te raken die eerder dagelijks gewoon was voor het gros van de bevolking.

Die toestand kan natuurlijk niet voortduren, en de Klimaatpolitiek van het Goddeloze Rutte3 zal alles om zeep helpen, mensen in armoe en ellende storten, het landschap vernietigen. Zie mijn foto’s dus ook als Requiem van het Friese Land waarvan ik ging houden, door achter de kale weilanden de natuurlijke historie te zien.

Het kan niet eeuwig voortduren, die vrede en welstand, drijvend op een bubbel van schuld en gelul. De route richting burgeroorlog is al ingezet, het financiële systeem staat op springen.

Het Zijn als Metgezel zonder zeurende aanwezigheid van eenzaamheid
Nu lijkt die Ellende met Grote E de meesten bespaard, omdat zij achter gesloten deuren plaatsvindt, in het private. Achter alle welvaart en techniek, blijft de basis het zelfde. Je ziet het in de Levensverhalen van naasten.

De aannemer Rypke P. met bouwbedrijf, die verloor zijn eerste kleinkind al na enkele jaren. Om vervolgens zelf aan Reuma te bezwijken, 60 jaar jong.  Je pakt de Fryske Bibel er bij die je erfde, en daaruit vallen de zwartwit-foto’s van je Oudtante met rouwadvertentie, in 2003 overleden.

Een fiere Friese Redhead met klasse, relativerende humor en energie, die het gereformeerde (Woud) Friesland ontvluchtte naar Amsterdam, om daar als grote organisator, wervelwind, directrice en zuster in verpleging te werken.

Die kreeg een kindje, haar liefste en dierbaarste ventje dat ze verloor door verdrinking, slechts 7 jaar oud. Wanneer je de door oxidatie al verterende zwartwitfoto’s ziet van haar gekoesterde herinneringen, waaronder de bouw van ‘nieuwbouwwijk’ Buitenveldert Amsterdam waar nu de yuppen wonen. Ze woonde in de zelfde straat in ‘Zuid’ waar ik later zou wonen.

Je kunt niet anders dan vol schieten, pure melancholie, de tragiek van Het Bestaan.

Het leven is een afscheidsfeest, waarin je genoeg drinken moet om ’t draaglijk te houden. En dan je zegeningen maar tellen, zodat je niet gaat zeuren in negatieve zin, dus zuigen, een zwart gat bent.

Want een christen leeft met een opdracht, een plicht: Je moet Licht in de Wereld zijn, dienen. Wanneer je filosofeert streef je liever precisie na dan pretentie, je wilt de kern raken in plaats van vermommen.  En de Gift van Het Leven kijk je niet als gegeven paard niet in haar bek. Ook niet wanneer de morgenstond uit haar mond stinkt, het kalf al verdronken lijkt en in de kroeg zwarte gal geschonken.

Verwar die constatering -Fornica Diem- dus niet met een emotionele gemoedstoestand, zoals je mogelijk hebt geleerd dat te zien als modernist.

Onzin, je kunt iedere dag zingend en fluitend opstaan, de weken vliegen als seconden voorbij. Leve de vrijheid, zo lang deze in blakende gezondheid duurt, de hort op met camera en honden-Engeltje Trudy aan de zij. Met de Friese kloostergeschiedenis en haar Middelzeeland als alibi om op plaatsen te komen waar je anders nooit zou zijn.  Zoals je voor het hele leven eigenlijk een aanleiding moet vinden.

Zo kom je dan terecht in terpdorpje ‘Beers’…Nog nooit geweest. En Weidum, op de Westover van de Middelzee, gelegen aan de “Hege Dyk’, die bij Nicolaas van Geelkerken (1664) nog “Slachtedyk’ heette.

De dijk loopt omhoog vanaf het bij de openingsplaat gefotografeerde Bozum, Westelijk langs de slurf die de Middelzee in het landschap vormde. Weidum en Beers zijn twee echt Middeleeuwse kerkjes, wat je aan de grove stenen van het Schip ziet. Met beide een nieuwere toren, met spits, waar ze oorspronkelijk natuurlijk ook zadeldakjes waren.

Wie De Verbeelding niet vermoordt maar eert, die heeft iedere dag plezier, heeft aan Het Zijn die Metgezel, zonder zeurderig gezelschap van eenzaamheid. En kan in een kaal weiland de natuurlijke historie van eeuwen zien herleven, zodat je al met een levende mus blij bent.

Niettemin, toch zie je naar Prediker in dat alles ‘IJdelheid der ijdelheden’ is, Vanitas… Dus hebben al mijn foto’s als thematiek ook ‘De Dood’.

Memento mori.

Partij van de Antichrist (PvdA) en Polder Pot, Kajsa (D666)
Vanuit die bodem kun je opklimmen naar Het Licht, en heb je tenminste iets om naar uit te zien. Dat is beter dan jezelf al dan niet bewust blinddoeken, zodat je ook de duisternis gelooft niet meer te zien. Of overschreeuwen om het lawaai niet te hoeven horen. Er is geen empirische reden tot positiviteit, tenzij we na de dood op 1 of andere wijze met de Allerhoogste verenigd mogen worden. De grondtoon is een Requiem.

Maar je mag dat ook metaforisch zien, het maakt niet uit: het gaat er om dat het Universum zo in het echt werkt.

Zie je dat in, dan heb je nog een Klassieke geest, kun je mooier mens worden, niet alleen ouder en grijzer, zure regen in je aderen krijgen, maar ook wijzer worden. Terwijl het modernisme alles lelijk maakt, snoeit tot het functionele in het tijdelijke, zie de hoekige en zielloze architectuur, het landschap zonder rondingen.

Maar ook de mensen die bot en hoekig zijn gemaakt, zodat ze als Menselijke Voorraden ge-exploiteerd kunnen door de seculiere plaatsvervanger van God: De Staat, de Godheid van de Partij van de Antichrist (PvdA), die nu zelfs het weer op aarde veilig zal maken. (Klimaatwet)

Vanuit die verwachting dat het Goede overwint, dat Verlangen kun je dan Psalm 23 instemmend reciteren, omdat dit je moed geeft die de goddelozen – heel sjiek ‘seculieren’ genoemd- ontberen. Een moed die je wel gebruiken kunt, nu de totalitaire goddelozen met hun D66-variant op Pol Pot, Polder Pot Kajsa Ollongren in Nederland Grote Roerganger werden (2030 Agenda).

Het zijn Interessante Tijden, waarin je maar beter een Geloof kunt hebben dat de kale feiten ontstijgt, en waarmee je voor het Goede op wilt komen, als vonkje van God’s licht. Maar wie nog in massamedia gelooft, die zal hier verwonderd opkijken. Je moet ook niet zo bijgelovig zijn, dat je zelfs de NOS gelooft en in ‘journalisten’.

Pretpakketjes van de Pvda-of-erger, de Partij van de Antichrist, de filosofie van de gesloten en gebalde vuist in opstand tegen God. Die met een rondje internet de wijsheid in pacht claimt. Nu gesteund door de Goddeloze Staat die hen als systeemknechten gebruikt. De massa dom houden, met het bijgeloof dat ‘De Feiten’ er toe doen, hun selectie voor de macht, bij een gemankeerde theorie van de wereld.

Om Het Kwaad te onderscheiden moet je het Goed kennen
Wie de Bron van Het Goede (her)kent, weet ook het Kwaad beter te onderscheiden. Geloof is dus de bron van Ware Kennis. Zodat je de demonisch bezeten orgaanrovers, zelfmoord (‘voltooid leven’)-verheerlijkers, wereldeenheid-afdwingers en babymoordenaars van D66 kunt weerstaan. Met de lijkenbergen van het Godloos utopisme van de 20ste eeuw indachtig.

Mensen moeten met hun verlangen naar expansie ergens heen. Idealiter doen ze dat in een ambacht, een creatief beroep of in aanbidding tot de Allerhoogste, zoals de Friese kloosterlingen dat deden in dit Middeleeuwse Middelzeeland. Ora et Labora, Bid en Werk.

Maar wanneer mensen macht claimen om dat geestelijk verlangen te materialiseren: berg je dan maar. Niet voor niets werd D66 opgericht in het jaar dat Anton La Vey ‘The Age of Satan’ uitriep. De schade die hun Nihilisme, verering van Het Niets moet aanrichten is pas met de Klimaatpolitiek goed op gang gekomen. Nu kun je nog vele eeuwen cultuur & landschap voor je zien, waarin je iets van je (bijvoorbeeld Friese) identiteit en afkomst herkent.

Van Revolutionairen moet alle Verleden, geheugen gewist, alleen het Nieuwe Jeruzalem, dat Gelijkheids- Utopia op Aarde telt bij Goddelozen, die de Verbeelding vermoordden.

“Een Feest aanrichten voor de ogen van mijn tegenstanders’
Geloof is daarnaast (ook) Vertrouwen in de Bron van alle Goede, en daarvan spreekt Psalm 23. We doen ‘m natuurlijk in het Fries, maar geven ook de vertaling. Vorig jaar droegen we ‘m al voor vanaf de kansel in het Middelzee-dorpje Hijum, vanuit een Bijbel met Gustave Dore-gravures.

De Heare is myn hoeder; ik bin neat brek.

Hy lit my reste yn griene lansdouwen, hij fiert my seftkes oan fredige wetters.

Hy forkwikt myn siele, Hy laet my yn it spoar fen ‘e gerjuchtigheit om de wille fen syn namme.

Al gean ik ek yn de dellig fen deads skaed, ik scil gjin kwea freezje, hwent Jo binne by my.

Jo meitsje my de tafel klear foar de eagen fan myn tjsinstanners; Jo salvje myn holle mei oalje, myn tsjelk rint oer.

Kleare goed en genede folgje my al de dagen fen myn libben, en ik scil yn it hus des Heare wenje yn langte fen dagen.

AMEN!

Vroeger lang genoeg als Zwart Gat geleefd, als Psalm 22. Maar met deze bezwering van Psalm 23 spreek je de levenshouding van moed en kracht uit, de Geestelijke Volwassenheid die je aanspreekt. De mens die je wilt zijn en de Waarheid die je wilt volgen. Ook door de vallei van de schaduwen des doods, en wanneer je vijanden je bestoken, dat je voor hun ogen feest viert en ze een lange neus geeft, de spot met hun hoogmoedige geesten drijft.

Want God is bij mij, ik werp het geestdodende juk van het Modernisme af, wil Klassiek Mens zijn en niet alles van Waarde als weerloos wegwerpen, doodrelativeren. En ik zal in het Huis des Heeren wonen tot in lengte van dagen.

De vertaling van 23 uit het Fries, die kun je hier zelf vanaf deze foto oplezen. Ken uw Klassieken, en Reciteer Psalm 23 tot je ‘m uit je hoofd kent. Heb een goede zondag met geestverwanten en dierbaren, bid voor elkaar.  Bidden werkt! (die 2 woorden zijn een doordenker waarop je door mediteren mag)