Volendammer (…) Martin Schilder promoveerde woensdag op zijn proefschrift ‘Visrechten en verhandelbaarheid in Nederland en Europa’. Hij belde al in oktober 2018 na het lezen van Interessante Tijden-publicaties over het garnalenkartel en de rol van vismultinational P&P hierin. Hij zou een proefschrift schrijven over de (juridische basis van de) verdeling van visrechten, en hij was van zins dieper in de regels te graven dan iedereen voor hem. Is hij daarin geslaagd?

Op 1 in de Quota 500 (Vistaart)
Interessante Tijden beschreef toen al op dat enkele private partijen als P&P- in bezit van de te verdelen vis-taart (quota) in de pelagische hoek met de winsten daaruit de kleintjes opslokken. Dat die pelagocowboys met hun lobbyist afkomstig van het Ministerie van LNV (Gerard van Balsfoort PFA) de handelsketen controleren.

Dat die zich een weg kochten in andere sectoren (garnalen Heiploeg) en dat die dusdanige invloed hadden dat ze bevriende garnalenvissers uit de handel konden blokkeren, omdat die geen MSC-labeltje wilden. Die hadden net trots hun eigen label Visserij & Natuur gepresenteerd, en de week daarop kregen ze de deur van de handel in het gezicht.

Van belang is vooral dat die Pelago-cowboys op papier zogenaamd nauwelijks winst maken, terwijl ze via kerstboomstructuren in binnen- en buitenland winsten wegpoetsen uit de jaarverslagen. In het P&P-jaarverslag van 2015 lees je dat maar 200 miljoen euro omzet zou worden gedraaid op pelagische vis. Winsten worden steeds slechts als 10% van de omzet opgevoerd.

Terwijl ze naar eigen zeggen voor 400 duizend ton quota hebben op te vissen, dus in eigen bezit, natuurlijk kapitaal dat mogelijk ook als bankgarantie kan werken.

Met Europese subsidies bouwden de pelago-cowboys tegelijk enorme vrieshuizen, zodat ze invloed op de marktprijs kunnen uitoefenen (van de markt halen, en later er weer op gooien).

Ook verkopen de Pelagocowboys de vis van hun trawlers tegen de laagst mogelijke prijs aan een handels-BV van zichzelf. Dan hoeven ze de bemanning minder geld uit te betalen (percentage van de winst), zoals Blue Tiger Studio al in een filmpje liet zien.

Vervolgens verkopen ze die vis dan later voor het volle pond door aan andere partijen. Dankzij de andere Parlevliet-tak die met hun broer Diek in onmin leeft, waren we hier al op gewezen. Die lieten al zien, dat P&P veel meer winst maakt dan in de boeken komt.

Natuurlijk Kapitaal (Quota, visrechten)
Het echte (natuurlijk) kapitaal zit in de quota, maar door winsten weg te moffelen en het natuurlijk kapitaal uit de boeken te houden, lijkt P&P een onderneming die in de ordegrootte van honderden miljoenen euro’s opereert. Terwijl het een mondiaal opererend miljardenbedrijf is.

Op die wijze- dus door het via kerstboomconstructies op papier afwaarderen van je werkelijke bedrijfswaarde- hoeft Diek Parlevliet bij het wieberen van zijn broer Nico (die 25% certificaathouder is) maar 130 miljoen euro afpoeiergeld te betalen.

Omdat ik persoonlijk bevriend raakte met die Parlevliet-tak (en Wieringer vissers) is het onmogelijk objectief te zijn hier. Daarom hield Interessante Tijden zich afzijdig van dat als ‘broederruzie’ in media afgeschilderde conflict.

Maar feiten blijven feiten, of ze nu van vriend of vijand komen. En zoals gewoonlijk meldt niemand in de mainstream-media wat nu de werkelijke angel is. Grootschalige belastingontduiking, met mogelijke medewerking van de Ondernemerskamer en Belastingdienst Groot Zakelijk.

‘Inventieve Boekhoudmethodes’
Een Ondernemingskamer waar de rechter tegelijk commerciële cursussen geeft, en verbonden is aan het advocatenkantoor (Schepel) dat de vismultinational verdedigt. Bananenmonarchie NL.

In fluistertoon op bladzijde 156 kun je nu dus van juridisch promovendus Schilder bevestigd krijgen, wat Interessante Tijden 2,5 jaar terug al schreef over ‘inventieve boekhoudmethodes’ 🙂 waarmee ‘winsten worden verschoven en verplaatst naar holdings in het buitenland’.

In Epoque 11 kun je bij SDG Doel 14 (Life Below Water) in het verhaal ‘Big Fish slokt de kleintjes op’ lezen welk krachtenveld de familiebedrijven van vissers poogt te slopen. Big Government en de Ultimate Beneficiary Owners (UBO’s) van multinationals willen een paar grote jongens overhouden, waarop ze makkelijker invloed uitoefenen.

En dat is ook de essentie van 2030 Agenda-politiek waar Rutte aan werkt voor multinationals als Unilever en Nutreco. Een paar grote partijen heb je meer controle over, dan al die dwarse kleintjes.

Damage control
Schilder’s werk kun je ook een klein beetje lezen als damage control voor Ministerie van LNV en P&P. Wat je moet weten staat er wel, maar je moet goede verstaander zijn. Het in 1 adem noemen van de kottervloot en pelagische visserij bij bovenvermelde praktijken, kan bij onwetenden de suggestie wekken dat beide van gelijke omvang en kracht zijn.

Terwijl het de pelagische jongens zijn met hun rederijen waar het geld zit, voor zover mij bekend is. Daarmee kopen ze zich ook de kottersector en platvishandel in.

Een voorbeeld van ‘in 1 adem’ een verkeerde suggestie wekken vinden we op blz 151:

Zowel de pelagische vloot als de kottervisserij hebben sinds 1980 rond break-evenniveau geopereerd. Er heeft zich dus geen (….. OP PAPIER RZ) verbetering van de winstgevendheid voorgedaan en er kan ook niet worden gesproken van een toegenomen economische efficientie.

De Ranglijst van Seabos met ‘duurzame’ P&P er in en Nutreco

Dit ondanks het feit dat het individuele verhandelbare quotum-systeem ertoe heeft geleid dat de vangstrechten in handen zijn gekomen van de meest efficiënte bedrijven.

Vervolgens gaat Schilder over tot het citeren van een WOT-natuur&milieu-document van Hoefnagel en Buisman (2013) om te stellen:

Deze gestegen efficiëntie heeft zich door de achteruitgang van visbestanden niet kunnen vertalen in een toegenomen economische efficiëntie.

Wat de vraag oproept, waarom je andermans onwaarheden als ‘feit’ opvoert, in plaats van dat je direct schrijft ‘op papier geen winst.’ Formuleringen zijn belangrijk, zeker wanneer je claimt – zoals Schilder- dat de meeste ambtenarij de ballen begrijpt van visserij, door onkunde is gevangen in ‘Capture of the regulator’.

Dat je vervolgens schrijft over een beeld ‘dat genuanceerd moet worden’ kun je dus lezen als ‘damage control.’

Net als bij het Joustra-rapport (Joustra is bevriend met pedofiel/secretaris-generaal Justitie Demmink) over adoptiekinderen geef je dan de helft toe, om de ware omvang te verbloemen. Dat is een klassieke communicatie-strategie, en de even luie als domme mainstream-media kunnen dan vervolgens mee huilen met die halve waarheid. Alsof ze heel ‘krities’ zijn.

Door gewoon geen melding van te maken van de ware omvang, en hoofdrolspelers niet bij naam te noemen. Maar je mag het ook uitleggen als ‘wetenschappelijke voorzichtigheid.’

Ministerie LNV liet het zelf gebeuren
Omdat Schilder zelf ambtenaar is op een Ministerie (hij wilde nooit zeggen welke) zullen we die ‘nuance’ maar ‘gevoel voor bestuurlijke verhoudingen’ noemen.

Het leest natuurlijk voor het Ministerie van LNV niet als compliment dat ze met hun oud- LNV-topambtenaar Gerard van Balsfoort als eigen lobbyist willens en wetens een kartel lieten vormen, dat met kerstboomstructuren in binnen- en buitenland voor mogelijk miljarden euro’s aan belastingontduiking mag doen.

Terwijl oud LNV-ambtenaar Hans Nieuwenhuis vervolgens op de garnalen van Diek een MSC-labeltje mag plakken, als Benelux-directeur voor dat labeltje van WNF/Unilever.

Bijna waarheden
Nu mag Schilder dus pleiten voor een directe stop op de handel in visrechten. Maar andermaal kun je afvragen wie daarvan op dit moment het meest zou profiteren. De kleintjes, of zij bij wie de buit al lang binnen is….En het Ministerie van LNV dat zo (bv door publiek maken van visrechten) voor haar project ‘verwoest de familiebedrijven’ nog een extra instrument krijgt van macht.

Je mag van het ideale uitgaan, dat het door en door rotte en leugenachtige LNV-ministerie een gelijk speelveld zal maken. Maar dat werkt alleen, wanneer per direct de meer dan 160 miljoen euro milieuclub-subsidie richting clubs als Natuurmonumenten van tafel gaat.

Clubs die de overheid helpen, om als ‘natuurcompensatie’ voor industrie op de Noordzee het pesten van vissers te framen als ‘natuurbescherming’. (idem op land tegen de boeren) Die schaden de kleintjes, maar de grote multinationals (ook op energiegebied) hebben die clubs juist in de tas.

Schilder zijn andere kritiekpunt (inleiding) is dat de overheid zelf geen kennis meer heeft, en te veel moet rouleren. Zodat iedere paar jaar een nieuwe ambtenaar weer koud op een complex dossier komt, om niet gehinderd door enige kennis weer van voren af aan te beginnen.

Met een sjiek woord ‘Capture of the Regulator’ maak je dan indruk op wat juristen van de Open Universiteit die geheel niets van visserij weten, werkzaam voor de juridische gokkast van D66 (Rechtbank).

Die observatie is maar deels waar.

Natura 2000 ondergeschikt aan visserijwetgeving
Ambtenaren als Ton IJlstra zitten al minstens 20 jaar op LNV. Die was verantwoordelijk voor het pulsvisserij-debacl, Wieringer visser Han IJpma is mijn getuige bij de Raad van State in oktober 2014 (IJlstra’s Vibeg-zwendel).

IJlstra bestookt met Wim van Urk juist de familiebedrijven met Machiavelli-politiek, door ze te dwingen met fondsenwervende actiegroepen (Greenpeace etal, Stichting de Noordzee) te vergaderen over gedwongen gebiedssluiting en broodroof.

Wanneer Greenpeace stenen stort, is dat volgens de zelfde 2030 Agenda (SDG doel 14) die Carola Schouten uitvoert met Agenda Noordzee 2030.

Zie ook hoe het Regiecollege Waddenzee zonder enige bestuursrechtelijke onderbouwing zulke actiegroepen tot ‘beheerder’ uitroept van de Waddenzee, terwijl de vissers op het menu kwamen als te beheren dierpopulatie.

Andermaal kun je dan wel aantonen dat onkunde regeert bij het Ministerie van LNV. En dat zogenaamde Noordzee-‘akkoorden’ iedere juridische basis ontberen. Dat Natura 2000 juridisch ONDERGESCHIKT is gemaakt door de Europese Commissie aan visserij-wetgeving, en je dus niet zomaar visgebied mag dichtgooien.

Maar het aspect ‘kwade wil’ raakt dan wel heel erg ondergesneeuwd onder de bewering dat alles onkunde is: een bewering die geen enkele bewijslast vraagt.

Alleen Bijltjesdag biedt soelaas
Nog een nadeel van het proefschrift haar zoektocht: wat heb je aan waarheid, wanneer je met een volstrekt corrupte, kwaadwillende en leugenachtige overheid van doen hebt, die bij wetenschappelijke kritiek en juridische kritiek gewoon bloemkooltjes in de oren doet en verder dendert? (Energie-akkoord, Noordzee-akkoord, Windpark Fryslan, Klimaatwet, corona-maatregelen die mkb verwoesten enz enz enz)

Het enige dat hier dus soelaas kan bieden naast juridische kennis, is de persoonlijke aansprakelijkheid en strafrechtelijke vervolging van ambtenaren, het doorlichten van hun Topmanagementgroep.

Hef het Pikmeerarrest op, en maak het mogelijk ambtenaren als particulier te vervolgen voor de schade die ze aanrichten. Nu ontbreekt iedere prikkel tot integriteit bij De Vierde Macht.

Of wanneer ze op eigen houtje opererend, of aangespoord door lobbyisten als Niek Jan van Kesteren (voor P&P en Stichting de Noordzee) mogelijk willens en wetens de wetgeving verdraaien (Natura 2000 boven visserij plaatsen, zoals bij Vibeg door IJlstra) en met milieuclubs als schaakstukken de kleintjes offeren aan de Grote Jongens.

Schouten dekte UBO’s af
Carola Schouten weigerde immers niet voor niets om het UBO-register te openbaren inzake visserij. Toen een FVD-statenlid waagde daarover Statenvragen te stellen werd hij nog persoonlijk door Gerard van Balsfoort aangesproken: hoe hij het waagde de minister in corona-tijd lastig te vallen.

Tegen corruptie heb je meer nodig dan een proefschrift. Dan werkt enkel een beschavingsoffensief in combinatie met bijltjesdag.

Maar als stapsteentje naar Bijltjesdag moet je Schilder toch krediet geven: op papier kan de overheid nu niet meer doen of haar neus bloedt. Want je kunt nu direct navlooien of het juridisch wel klopt.

Maar je kunt niet van het goede in mensen uitgaan. Je kunt enkel mensen tot het goede bewegen. En daar zijn hardere drukmiddelen voor nodig dan een proefschrift, dat ook Schilder’s handdoek in de ring kan zijn, in de zin van ‘nu redden jullie je er maar mee’.

Een positief puntje is nu: je krijgt nu uit juridische hoek bevestiging van wat je al jaren terug beschreef. Ik heb (bijna) altijd gelijk, door niet van het goede maar kwade in mensen uit te gaan.